ما معتقدیم که منظور از «صادقین» در این آیه شریفه هر انسان راستگویى نیست، بلکه افراد خاصّى منظور مى باشد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از افکار؛ آیا منظور از «صادقین» در این آیه شریفه«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ» ، که مسلمانان موظّف به پیروى از آنها شده اند، افراد خاصّى هستند و یا منظور معناى لغوى آن و همراهى کردن با هر انسان راستگویى است؟
ما معتقدیم که منظور از «صادقین» در این آیه شریفه هر انسان راستگویى نیست، بلکه افراد خاصّى منظور مى باشد. دو قرینه و شاهد و دلیل بر این ادّعا وجود دارد:بدون عکس
۱- نخست این که اگر «صادقین» به معناى عام باشد و افراد خاصّى مدّ نظر نباشد، باید مى فرمود: «کونوا من الصّادقین» نه «مَعَ الصَّادِقِینَ» چون همه باید از راستگویان باشند، نه این که صرفاً همراه آنان باشند؛ بنابراین، از آنجا که «مَعَ الصَّادِقِینَ» گفته شده و پیروى از آنها لازم گشته، معلوم مى شود، منظور افراد خاصّ و برجسته اى هستند که پیروى از آنها لازم گردیده است.
۲- شاهد دوم این که، ظاهر آیه نشان مى دهد این همراهى و پیروى بى قید و شرط است و چون همراهى و پیروى از صادقین بى قید و شرط است پس لا بد صادقین مورد بحث، ضمانت الهى دارند و مصون از خطا و اشتباه هستند، چون اگر معصوم نباشند مسلمانان نمى توانند همیشه از آنها پیروى کنند، بلکه به هنگام اشتباه و خطا و گناه، باید از آنها جدا گردند.
بنابراین، چون همراهى و پیروى از «صادقین» به صورت مطلق ذکر شده، باید آنان افراد خاصّ و معصوم از خطا و گناه باشند تا پیروى بى قید و شرط از آنها امکانپذیر باشد.
نتیجه این که، یا باید همراهى و اطاعت از صادقین مطلق باشد، ولى «صادقین» مقیّد به افراد خاصّى باشد و یا این که «صادقین» مطلق باشد و شامل تمام راستگویان شود و همراهى و پیروى از آنان مقیّد گردد. و طبق دو قرینه اى که گذشت، همان احتمال اوّل صحیح است؛ بنابراین «صادقین» مقیّد است و منظور از آن افراد خاصّى است، ولى همراهى و پیروى از آن افراد خاص مطلق است.که با توجه به دیگر آیات قران کریم صادقین ائمه عصمت(ع) می باشند.
پی نوشت:آیات ولایت در قرآن، ص138تا140.
ما معتقدیم که منظور از «صادقین» در این آیه شریفه هر انسان راستگویى نیست، بلکه افراد خاصّى منظور مى باشد. دو قرینه و شاهد و دلیل بر این ادّعا وجود دارد:بدون عکس
۱- نخست این که اگر «صادقین» به معناى عام باشد و افراد خاصّى مدّ نظر نباشد، باید مى فرمود: «کونوا من الصّادقین» نه «مَعَ الصَّادِقِینَ» چون همه باید از راستگویان باشند، نه این که صرفاً همراه آنان باشند؛ بنابراین، از آنجا که «مَعَ الصَّادِقِینَ» گفته شده و پیروى از آنها لازم گشته، معلوم مى شود، منظور افراد خاصّ و برجسته اى هستند که پیروى از آنها لازم گردیده است.
۲- شاهد دوم این که، ظاهر آیه نشان مى دهد این همراهى و پیروى بى قید و شرط است و چون همراهى و پیروى از صادقین بى قید و شرط است پس لا بد صادقین مورد بحث، ضمانت الهى دارند و مصون از خطا و اشتباه هستند، چون اگر معصوم نباشند مسلمانان نمى توانند همیشه از آنها پیروى کنند، بلکه به هنگام اشتباه و خطا و گناه، باید از آنها جدا گردند.
بنابراین، چون همراهى و پیروى از «صادقین» به صورت مطلق ذکر شده، باید آنان افراد خاصّ و معصوم از خطا و گناه باشند تا پیروى بى قید و شرط از آنها امکانپذیر باشد.
نتیجه این که، یا باید همراهى و اطاعت از صادقین مطلق باشد، ولى «صادقین» مقیّد به افراد خاصّى باشد و یا این که «صادقین» مطلق باشد و شامل تمام راستگویان شود و همراهى و پیروى از آنان مقیّد گردد. و طبق دو قرینه اى که گذشت، همان احتمال اوّل صحیح است؛ بنابراین «صادقین» مقیّد است و منظور از آن افراد خاصّى است، ولى همراهى و پیروى از آن افراد خاص مطلق است.که با توجه به دیگر آیات قران کریم صادقین ائمه عصمت(ع) می باشند.
پی نوشت:آیات ولایت در قرآن، ص138تا140.