آدمی به ذات از گناه و آنچه خداوند متعال حرام می داند، دوری می جوید و درصدد کنار نهادن آنها است که برای این مهم یک راه ساده در دین توصیه شده است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از قدس آنلاین،شکرگزاری از توصیه های موکد دین است که زمینه افزایش نعمات را فراهم آورده و باب رحمت الهی را برای انسان می گشاید از این رو در روایات متعدد نسبت به آن سفارش می شود.
رسول خدا (ص) فرمودند: «خورنده شکرگزار، اجر روزه دار خداجو دارد و تندرست شکرگزار، اجر گرفتار دردمند صابر دارد و عطا بخش شکرگزار، اجر محروم قناعتکار دارد.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «خداوند بر بنده ای دری از شکر نگشاید که دری از فزایش را بر او بندد.
عبید اللَّه بن ولید گوید: شنیدم از امام صادق (ع) که می فرمودند: «سه چیز است که با وجود آنها چیزی زیان نزند: دعاء در موقع گرفتاری، و آمرزشجوئی هنگام گناه و شکرگزاری هنگام نعمت.»
از امام صادق (ع) که فرمودند: «شکر نعمت، کناره گیری از حرام ها است و نهایت شکر، گفتن الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ است.»
همچنین، أبی بصیر گوید: به امام صادق (ع) گفتم: برای شکر اندازهای است که چون بنده آن را انجام دهد شاکر باشد؟
حضرت (ع) فرمودند: «آری» گفتم: آن چیست؟ فرمودند: «خدا را در هر نعمتی که دارد از اهل و مال، حمد گوید و اگر در مالی که به او انعام کرده حقی باشد آن را ادا کند و از آن به حساب است قول خدا عز و جل (که موقع سوار شدن کشتی یا چهارپا بگوید- ۱۳- سوره زخرف): «سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ- منزه باد آنکه این را برای ما مسخر نمود و ما خود تاب تسخیر آن را نداشتیم» و آن است قول خدا تعالی (در موقع ورود به منزل و مسکن- ۹۲- سوره مؤمنون) «رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلًا مُبارَکاً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ- پروردگارا مرا با برکت فرود آور و تو بهترین پذیرا هستی» و قول خدا (۸۰ سوره اسراء): «رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصِیراً- پروردگارا مرا به درستی و راستی در آور و به درستی و راستی بر آور و از نزد خود برایم تسلط پیروزمندانه مقرر ساز».
علی بن الحسین، امام سجاد (ع) فرموده اند: «به راستی خدا دوست دارد هر بنده غمنده را دوست دارد هر بنده پرشکرگزار را، خدا تبارک و تعالی به یکی از بندههایش در روز رستاخیز می فرماید: آیا تو فلانی را شکر کردی؟ در پاسخ می گوید: بلکه من تو را شکر کردم پروردگارا، پس خدا می فرماید: مرا شکر نکردی، چون او را شکر نکردی.»، سپس فرمودند: «قدردان ترین شما نسبت به مردم شکرگزارترین شما است نسبت به خدا.»
*کافی، جلد ۴
رسول خدا (ص) فرمودند: «خورنده شکرگزار، اجر روزه دار خداجو دارد و تندرست شکرگزار، اجر گرفتار دردمند صابر دارد و عطا بخش شکرگزار، اجر محروم قناعتکار دارد.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «خداوند بر بنده ای دری از شکر نگشاید که دری از فزایش را بر او بندد.
عبید اللَّه بن ولید گوید: شنیدم از امام صادق (ع) که می فرمودند: «سه چیز است که با وجود آنها چیزی زیان نزند: دعاء در موقع گرفتاری، و آمرزشجوئی هنگام گناه و شکرگزاری هنگام نعمت.»
از امام صادق (ع) که فرمودند: «شکر نعمت، کناره گیری از حرام ها است و نهایت شکر، گفتن الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ است.»
همچنین، أبی بصیر گوید: به امام صادق (ع) گفتم: برای شکر اندازهای است که چون بنده آن را انجام دهد شاکر باشد؟
حضرت (ع) فرمودند: «آری» گفتم: آن چیست؟ فرمودند: «خدا را در هر نعمتی که دارد از اهل و مال، حمد گوید و اگر در مالی که به او انعام کرده حقی باشد آن را ادا کند و از آن به حساب است قول خدا عز و جل (که موقع سوار شدن کشتی یا چهارپا بگوید- ۱۳- سوره زخرف): «سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ- منزه باد آنکه این را برای ما مسخر نمود و ما خود تاب تسخیر آن را نداشتیم» و آن است قول خدا تعالی (در موقع ورود به منزل و مسکن- ۹۲- سوره مؤمنون) «رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلًا مُبارَکاً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ- پروردگارا مرا با برکت فرود آور و تو بهترین پذیرا هستی» و قول خدا (۸۰ سوره اسراء): «رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصِیراً- پروردگارا مرا به درستی و راستی در آور و به درستی و راستی بر آور و از نزد خود برایم تسلط پیروزمندانه مقرر ساز».
علی بن الحسین، امام سجاد (ع) فرموده اند: «به راستی خدا دوست دارد هر بنده غمنده را دوست دارد هر بنده پرشکرگزار را، خدا تبارک و تعالی به یکی از بندههایش در روز رستاخیز می فرماید: آیا تو فلانی را شکر کردی؟ در پاسخ می گوید: بلکه من تو را شکر کردم پروردگارا، پس خدا می فرماید: مرا شکر نکردی، چون او را شکر نکردی.»، سپس فرمودند: «قدردان ترین شما نسبت به مردم شکرگزارترین شما است نسبت به خدا.»
*کافی، جلد ۴
