از زید بن ارقم که رسول خدا (ص) فرمود: در امتم بنده اى نباشد که اظهار لطفى در هر چه باشد به برادر دینى خود براى خدا کند جز آنکه به وى از خدمتکاران بهشتى خادمى بدهد.
به گزارش شهدای ایران؛
۱- امام صادق (ع) فرمود: هر که از چهره برادر مؤمنش خار و خاشاکى برگیرد، خدا براى او ده حسنه نویسد. و هر که در روى برادرش لبخند زند، براى او یک حسنه باشد.
۲- امام صادق (ع) فرمود: هر که به برادر مؤمنش خوش آمد گوید، خدا براى او خوش آمد و مرحبا نویسد تا روز قیامت. بدون عکس
۳- امام صادق (ع) فرمود: هر که مقدم برادر مسلمان خود را که به او وارد شود گرامى دارد و از او احترام کند، همانا خدا عز و جل را گرامى داشته است.
۴- از زید بن ارقم که رسول خدا (ص) فرمود: در امتم بنده اى نباشد که اظهار لطفى در هر چه باشد به برادر دینى خود براى خدا کند جز آنکه به وى از خدمتکاران بهشتى خادمى بدهد.
۵- از امام صادق (ع) که رسول خدا (ص) فرمود: هر که برادر مسلمان خود را با سخنى، مهرورزى کند و گرامى دارد و گره گرفتارى او را بگشاید، پیوسته در سایه خدا است و با رحمت او مدد شود تا در این کار باشد.
۶- از جمیل، گوید: شنیدم امام صادق (ع) مى فرمود: به راستى از آنچه خدا عز و جل مؤمن را بدان مخصوص ساخته، این است که او را شناساى احسان به برادران خود نموده گرچه اندکى باشد و احسان به بسیارى عطا نیست براى آنکه خدا عز و جل در قرآن خود مى فرماید (۹ سوره حشر): «بر خود مقدم مى دارند و گرچه تنگدست و بى چاره باشند» سپس فرمود: «هر که از بخل خود محفوظ ماند پس آنان رستگارانند» هر که را خدا عز و جل به این صفت شناخت خداوندش دوست دارد و هر که را خدا تبارک و تعالى دوست دارد، روز قیامت مزد او را بى اندازه بپردازد.
سپس فرمود: اى جمیل، این حدیث را براى برادرانت روایت کن، زیرا که آن تشویق به احسان کردن است.
7- مفضل می گوید، امام صادق (ع) فرمود: به راستى که باید مؤمن به برادر خود تحفه اى بدهد، گفتم: تحفه چه باشد؟ فرمود: فرش، متکا، خوراک، پوشاک، سلام، پس بهشت گردن کشد براى پاداش دادن به او (در دنیا) و خدا عز و جل به او وحى کند که: من طعام تو را بر اهل دنیا حرام کردم جز بر پیغمبر یا وصى پیغمبر، و چون روز رستاخیز شود، خدا عز و جل به او وحى کند که دوستانم را به تقدیم تحفه هاى آنها پاداش بده، پس غلمان و حوریان بسیار از بهشت به درآید که به همراه آنها طبق هائى است با سرپوشهائى از لؤلؤ و چون اولیاء خدا نگاه کنند به دوزخ و هراس آن و به بهشت و آنچه در آن است، خردشان از سرشان ببرد و دریغ کنند که از آن طبق هاى طعام بهشتى بخورند و یک جارچى از زیر عرش فریاد کند: به راستى خدا عز و جل محققاً دوزخ را بر هر که طعام بهشتى خورده است حرام کرده و آن مردم، دست خود دراز مى کنند و از آن طعامها مى خورند.
۸- از امام باقر (ع) که فرمود: مؤمن به مؤمن حق واجب دارد که تا هفتاد گناه کبیره بر او پرده پوشى کند.
۹- اسحاق بن عمار گوید: امام صادق (ع) فرمود: اى اسحاق، تا مى توانى به دوستان من نیکى کن، زیرا هیچ مؤمنى به مؤمن دیگر احسان و نیکى نکند و به او کمک ننماید جز آنکه روى شیطان را بخراشد و دلش را ریش کند.
پی نوشت:أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج۴، ص:614تا 617
۱- امام صادق (ع) فرمود: هر که از چهره برادر مؤمنش خار و خاشاکى برگیرد، خدا براى او ده حسنه نویسد. و هر که در روى برادرش لبخند زند، براى او یک حسنه باشد.
۲- امام صادق (ع) فرمود: هر که به برادر مؤمنش خوش آمد گوید، خدا براى او خوش آمد و مرحبا نویسد تا روز قیامت. بدون عکس
۳- امام صادق (ع) فرمود: هر که مقدم برادر مسلمان خود را که به او وارد شود گرامى دارد و از او احترام کند، همانا خدا عز و جل را گرامى داشته است.
۴- از زید بن ارقم که رسول خدا (ص) فرمود: در امتم بنده اى نباشد که اظهار لطفى در هر چه باشد به برادر دینى خود براى خدا کند جز آنکه به وى از خدمتکاران بهشتى خادمى بدهد.
۵- از امام صادق (ع) که رسول خدا (ص) فرمود: هر که برادر مسلمان خود را با سخنى، مهرورزى کند و گرامى دارد و گره گرفتارى او را بگشاید، پیوسته در سایه خدا است و با رحمت او مدد شود تا در این کار باشد.
۶- از جمیل، گوید: شنیدم امام صادق (ع) مى فرمود: به راستى از آنچه خدا عز و جل مؤمن را بدان مخصوص ساخته، این است که او را شناساى احسان به برادران خود نموده گرچه اندکى باشد و احسان به بسیارى عطا نیست براى آنکه خدا عز و جل در قرآن خود مى فرماید (۹ سوره حشر): «بر خود مقدم مى دارند و گرچه تنگدست و بى چاره باشند» سپس فرمود: «هر که از بخل خود محفوظ ماند پس آنان رستگارانند» هر که را خدا عز و جل به این صفت شناخت خداوندش دوست دارد و هر که را خدا تبارک و تعالى دوست دارد، روز قیامت مزد او را بى اندازه بپردازد.
سپس فرمود: اى جمیل، این حدیث را براى برادرانت روایت کن، زیرا که آن تشویق به احسان کردن است.
7- مفضل می گوید، امام صادق (ع) فرمود: به راستى که باید مؤمن به برادر خود تحفه اى بدهد، گفتم: تحفه چه باشد؟ فرمود: فرش، متکا، خوراک، پوشاک، سلام، پس بهشت گردن کشد براى پاداش دادن به او (در دنیا) و خدا عز و جل به او وحى کند که: من طعام تو را بر اهل دنیا حرام کردم جز بر پیغمبر یا وصى پیغمبر، و چون روز رستاخیز شود، خدا عز و جل به او وحى کند که دوستانم را به تقدیم تحفه هاى آنها پاداش بده، پس غلمان و حوریان بسیار از بهشت به درآید که به همراه آنها طبق هائى است با سرپوشهائى از لؤلؤ و چون اولیاء خدا نگاه کنند به دوزخ و هراس آن و به بهشت و آنچه در آن است، خردشان از سرشان ببرد و دریغ کنند که از آن طبق هاى طعام بهشتى بخورند و یک جارچى از زیر عرش فریاد کند: به راستى خدا عز و جل محققاً دوزخ را بر هر که طعام بهشتى خورده است حرام کرده و آن مردم، دست خود دراز مى کنند و از آن طعامها مى خورند.
۸- از امام باقر (ع) که فرمود: مؤمن به مؤمن حق واجب دارد که تا هفتاد گناه کبیره بر او پرده پوشى کند.
۹- اسحاق بن عمار گوید: امام صادق (ع) فرمود: اى اسحاق، تا مى توانى به دوستان من نیکى کن، زیرا هیچ مؤمنى به مؤمن دیگر احسان و نیکى نکند و به او کمک ننماید جز آنکه روى شیطان را بخراشد و دلش را ریش کند.
پی نوشت:أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج۴، ص:614تا 617
