به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ در کنار آذین بندی های کوچه ها و خیابان ها که می ایستیم، ابهت و عشق به حضرت صاحب الزمان (عج) اشک را در چشم مشتاقانش جاری می کند اما در همین کوچه ها خانه هایی وجود دارد که از درب آن یک پرچم یا مهدی (عج) بیرون زده اما خانه سربازان گمنام امام زمان (عج) است که گمنام فعالیت می کنند و گمنام به شهادت می رسند و گمنام به خاک سپرده می شوند در حالی که عبد صالح خدا بوده و در جهاد با کفر جانشان را از دست می دهند و حتی یادواره و پاسداشتی نیز برایشان برگزار نمی شود.

یکی از این خانه ها، خانه جانبازی است که هم خود جانباز است و هم پدر یک شهید و یک جانباز است که نامشان در هیچ پرونده ای از بنیاد شهید و امور ایثارگران ثبت نشده است اما فرزندانش در همین روزهایی که دختران و پسران شهرمان سوار خودرو های لوکس خود شده و در بزرگراه ها با نشان دادن ماشینشان تفریح می کنند و یا آن طرف تر، دخترانی در بازارهای تهران مشغول خرید جدید ترین مدل های لباس هستند تا اندکی جلوه گری بیشتری کنند، و  خطری تهدیدشان نمی کند، کمی آن طرف تر، سربازانی گمنام برای امنیت همین جوانان جانشان را از دست می دهند و خانواده هایشان جز درد از دست دادن عزیزشان هیچ ندارند.

شاید نتوان در هیچ گفت و گویی پای صحبت های پدران و مادران و همسران این شهدای گمنام نشست و یا حرف ها و دردهایشان را منتشر کرد اما خانه هایی در همین کوچه و خیابان های اطرافمان وجود دارد که شهید می دهند اما کسی آنها را خانواده شهید نمی خواند حتی نهادی که برای خدمت به آنها به وجود آمده است.

جانباز «قادر سلیمانی» پدر شهید گمنامی است که سال گذشته در درگیری با پژاک به شهادت رسیده است اما هنوز شهادت پسرش احراز نشده و فرزند دیگرش سلیمان هم در همان عملیات قطع عضو و جانباز شده است. غیرت مردانه اش اجازه نمی دهد اشک هایش درآید اما دستانش شروع به لرزش می کند و حرف را عوض کرده و هیچ چیز از فرزندان گمنامش نمی گوید.

آری  هنوز در باغ شهادت باز است و مردانی مرد بدون هیچ نام و نشانی با ذکر یا مهدی (عج) به شهادت می رسند.