"واپسین رقص برگ با باد" روایتگر صبوری و ایثارگری یک مادر شهید اما این بار بر صحنه تئاتر است و به مانند شیار ۱۴۳ احتیاج به ابراهیم حاتمی‌کیایی دارد که آنرا از غربت بی اعتنایی شوم مسئولان فرهنگی نجات دهد
به گزارش شهدای ایران، با دیدن نمایش خوب "واپسین رقص برگ با باد" کاری از انجمن تئاتر بسیج هنرمندان و با همکاری حوزه هنری که در شرایطی مهجور و غریب چند روزی در تماشاخانه مهر حوزه هنری اجرا رفت این سوال مطرح می شود که چرا تئاتری با این ظرفیت و استاندارد باید اینگونه مهجور و با کمترین بازتاب رسانه ای از سوی خبرگزاریهایی که داعیه ارزشی بودن دارند به روی صحنه برود.
بی اعتنایی برخی مدیران هنری و فرهنکی که امکانات و سالنهای شهری چون خانه هنرمندان و تئاتر شهر را در اختیار دارند معادله ای ایجاد کرده تا جریان اصلی تئاتر در سیطره رویکردی دربیاید که اصولا باعث شود نمایشهایی که ساز ناکوک می نوازند را به حاشیه برانند.
"واپسین رقص برگ با باد" یکی از نمونه های بی ادعای هنر نمایشی است که از قوت و برجستگیهای زیادی برخوردار است و در حیطه تئاتر مقاومت به خوبی می تواند با مخاطبان مختلف ارتباط برقرار کند.
این نمایش با برخورداری از یک متن مناسب و روان و بازیهای درخشانش به خوبی گوشه ای از حس و حال مقاومت و ایثارگری اقشاری از این ملت را به نمایش می گذارد.
متن نمایش بر ریزه کاریها و ظرافتهایی استوار است که به قوام و پختگی اثر کمک زیادی کرده و در واقع ستون فقرات نمایش را ایجاد کرده است.
متن شسته و رفته و بدور از زوائد و شاخ و برگهای غیر ضرور به دوران ۲۰ ساله مادر یک رزمنده مفقو دالاثر می پردازد و بدون درغلطیدن در ورطه شعار و کلیشه های رایج روایتی باورپذیر از هجران و دوری این مادر رنج کشیده ارائه می دهد.
طراحی صحنه ساده اما فکر شده و کارآمد است و به خوبی با استفاده از نخهای رنگارنگ فضایی سه بعدی در حاشیه یک دار قالی ایجاد کرده است.
کارگردان با ابداعاتی که در میزانسنهای نمایش ایجاد کرده توانسته بر جذابیتهای فرمی اثر بیافزاید و با دستکاری زاویه دید مخاطب داستانش را روایت کند.
سه بازیگر نمایش انرژی زیادی برای ارائه مطلوب نقششان به کار می برند و بازیهای قابل قبول و باورپذیری ارائه می دهند که البته دیالوگهای جاندار نیز به کمک بازی آنها آمده است ولی در کل بازی سعید حران اُف در سه نقش متفاوت و همزمان که با تکیه بر آمادگی جسمانی مناسب و انرژی فوق العاده وی بنا شده نیز از جمله مزیتهای این نمایش است.
کارگردان اثر با اشراف بر موضوع توانسته محتوا را در قالب فرمی مناسب ریخته و در نهایت اثری بیافریند که با مخاطبش صادقانه برخورد می کند و این ظرفیت را دارد که به دور از در غلطیدن در کلیشه های آفت زایی که در برخی از اینگونه آثار دیده می شود فضاسازی مناسبی ایجاد نماید.
"واپسین رقص برگ با باد" اثری است که برای آن زحمت کشیده شده و معلوم است که برآمده از اعتقاد و ایمان عواملش شکل گرفته و اگر از حمایت لازم و اجرای مناسبی در سالنهای اصلی تهران و شهرهای مختلف برخوردار شود بی تردید ارتباط مناسبی با تماشاگر حرفه ای تئاتر برقرار می کند.
اهمیت اصلی این نمایش این است که با تکیه بر قواعد حرفه ای هنر تئاتر ساخته شده و گوشه ای از ایثارگری و مقاومت ملت ایران را به شکلی دراماتیک و جذاب به نمایش می گذارد و از این جهت جای خالی آن در بطن و متن جریان هنر تئاتر کشور دیده می شود.
مسئولان هنری و فرهنگی باید نسبت به غربت چنین آثاری پاسخگو باشند چرا که طیفی از نمایشها با مضامین نامتجانس و ناهمسنخ با آداب و سنن و اعتقادات جامعه سالنهای تئاتر را به اشغال خود درآورده اند که سیلی از مفاهیم اومانیستی را رواج می دهند و متاسفانه تبدیل به جریان اصلی تئاتر کشور شده اند.
بی اعتنایی به هنرمندانی که غریبانه می کوشند نسبت معقولی از هنر تئاتر و ارزشهای حاکم بر جامعه ایجاد کنند بسترساز پیشتازی جریانهای بی قواره ای در عرصه هنر و فرهنگ را فراهم کرده که آشکارا منجر به رواج سکولاریسم می شوند.
مدیران هنری و فرهنگی باید هنر ارزشی را از پستوها و گوشه های مهجور درآورده و به متن جامعه بیاورند که "واپسین رقص برگ با باد" یکی از این آثار است.
"واپسین رقص برگ با باد" تولید سازمان بسیج هنرمندان و با همکاری حوزه هنری به رغم ظرفیهای بسیار برای جذب تماشاگر سه روز در سکوت خبری در تماشاخانه مهر به روی صحنه رفت.
این نمایش از آثار برگزیده یازدهمین جشنواره سراسری تئاتر بسیج هنرمندان با کسب پنج عنوان برتر است و اجرای موفقی در سی و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر نیز داشته است و همچنین موفق به کسب ۴ رتبه برگزیده از بیست و یکمین جشنواره تئاتر "لاله‌های سرخ" اندیمشک شده است.
بهمن پارسا‌آرا کارگردان این اثر است و خاطره مسلمی ، سعید حران اُف و سهیلا میرزا خانی در این نمایش ایفای نقش میکنند.
*نسیم
بی اعتنایی برخی مدیران هنری و فرهنکی که امکانات و سالنهای شهری چون خانه هنرمندان و تئاتر شهر را در اختیار دارند معادله ای ایجاد کرده تا جریان اصلی تئاتر در سیطره رویکردی دربیاید که اصولا باعث شود نمایشهایی که ساز ناکوک می نوازند را به حاشیه برانند.
"واپسین رقص برگ با باد" یکی از نمونه های بی ادعای هنر نمایشی است که از قوت و برجستگیهای زیادی برخوردار است و در حیطه تئاتر مقاومت به خوبی می تواند با مخاطبان مختلف ارتباط برقرار کند.
این نمایش با برخورداری از یک متن مناسب و روان و بازیهای درخشانش به خوبی گوشه ای از حس و حال مقاومت و ایثارگری اقشاری از این ملت را به نمایش می گذارد.
متن نمایش بر ریزه کاریها و ظرافتهایی استوار است که به قوام و پختگی اثر کمک زیادی کرده و در واقع ستون فقرات نمایش را ایجاد کرده است.
متن شسته و رفته و بدور از زوائد و شاخ و برگهای غیر ضرور به دوران ۲۰ ساله مادر یک رزمنده مفقو دالاثر می پردازد و بدون درغلطیدن در ورطه شعار و کلیشه های رایج روایتی باورپذیر از هجران و دوری این مادر رنج کشیده ارائه می دهد.
طراحی صحنه ساده اما فکر شده و کارآمد است و به خوبی با استفاده از نخهای رنگارنگ فضایی سه بعدی در حاشیه یک دار قالی ایجاد کرده است.
کارگردان با ابداعاتی که در میزانسنهای نمایش ایجاد کرده توانسته بر جذابیتهای فرمی اثر بیافزاید و با دستکاری زاویه دید مخاطب داستانش را روایت کند.
سه بازیگر نمایش انرژی زیادی برای ارائه مطلوب نقششان به کار می برند و بازیهای قابل قبول و باورپذیری ارائه می دهند که البته دیالوگهای جاندار نیز به کمک بازی آنها آمده است ولی در کل بازی سعید حران اُف در سه نقش متفاوت و همزمان که با تکیه بر آمادگی جسمانی مناسب و انرژی فوق العاده وی بنا شده نیز از جمله مزیتهای این نمایش است.
کارگردان اثر با اشراف بر موضوع توانسته محتوا را در قالب فرمی مناسب ریخته و در نهایت اثری بیافریند که با مخاطبش صادقانه برخورد می کند و این ظرفیت را دارد که به دور از در غلطیدن در کلیشه های آفت زایی که در برخی از اینگونه آثار دیده می شود فضاسازی مناسبی ایجاد نماید.
"واپسین رقص برگ با باد" اثری است که برای آن زحمت کشیده شده و معلوم است که برآمده از اعتقاد و ایمان عواملش شکل گرفته و اگر از حمایت لازم و اجرای مناسبی در سالنهای اصلی تهران و شهرهای مختلف برخوردار شود بی تردید ارتباط مناسبی با تماشاگر حرفه ای تئاتر برقرار می کند.
اهمیت اصلی این نمایش این است که با تکیه بر قواعد حرفه ای هنر تئاتر ساخته شده و گوشه ای از ایثارگری و مقاومت ملت ایران را به شکلی دراماتیک و جذاب به نمایش می گذارد و از این جهت جای خالی آن در بطن و متن جریان هنر تئاتر کشور دیده می شود.
مسئولان هنری و فرهنگی باید نسبت به غربت چنین آثاری پاسخگو باشند چرا که طیفی از نمایشها با مضامین نامتجانس و ناهمسنخ با آداب و سنن و اعتقادات جامعه سالنهای تئاتر را به اشغال خود درآورده اند که سیلی از مفاهیم اومانیستی را رواج می دهند و متاسفانه تبدیل به جریان اصلی تئاتر کشور شده اند.
بی اعتنایی به هنرمندانی که غریبانه می کوشند نسبت معقولی از هنر تئاتر و ارزشهای حاکم بر جامعه ایجاد کنند بسترساز پیشتازی جریانهای بی قواره ای در عرصه هنر و فرهنگ را فراهم کرده که آشکارا منجر به رواج سکولاریسم می شوند.
مدیران هنری و فرهنگی باید هنر ارزشی را از پستوها و گوشه های مهجور درآورده و به متن جامعه بیاورند که "واپسین رقص برگ با باد" یکی از این آثار است.
"واپسین رقص برگ با باد" تولید سازمان بسیج هنرمندان و با همکاری حوزه هنری به رغم ظرفیهای بسیار برای جذب تماشاگر سه روز در سکوت خبری در تماشاخانه مهر به روی صحنه رفت.
این نمایش از آثار برگزیده یازدهمین جشنواره سراسری تئاتر بسیج هنرمندان با کسب پنج عنوان برتر است و اجرای موفقی در سی و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر نیز داشته است و همچنین موفق به کسب ۴ رتبه برگزیده از بیست و یکمین جشنواره تئاتر "لاله‌های سرخ" اندیمشک شده است.
بهمن پارسا‌آرا کارگردان این اثر است و خاطره مسلمی ، سعید حران اُف و سهیلا میرزا خانی در این نمایش ایفای نقش میکنند.
*نسیم
