به گزارش شهدای ایران به نقل از کیهان، برنامه این هفته سینما معیار با موضوع «چشم‌انداز اقتصادی 94 سینمای ایران» در شبکه رادیویی «گفت‌وگو» برگزار شد. موضوع این برنامه، یافتن پاسخ این سوال بود که «چرا در سینمای ایران هیچ تهیه‌کننده ای ورشکست نمی‌شود؟» جبار آذین، منتقد سینما در ابتدا گفت: در بین تهیه‌کنندگان کسانی را داریم که به شکل خصوصی و دولتی و از روی تحمیل، رانت‌خواری، رفاقت و ... امکاناتی در اختیارشان قرار می گیرد و می‌خواهند فیلم را تولید کنند. خیلی از تهیه‌کنندگان سینما حتی یک ریال هم از جیب خودشان برای ساخت فیلم نمی گذارند، یا سرمایه گذار جذب می‌کنند و یا از وام های دولتی و غیر دولتی استفاده می کنند، و بخش عظیمی‌از این اشخاص از همین تولید سود می‌برند. مقدار پولی که باید صرف تولید و ارتقای سینما شود، قبل از کلید خوردن فیلم بین خودشان تقسیم می شود! حدود 80 مورد دیگر فهرست کرده‌ام که اگر بگویم می‌بینیم که منشا این اتفاقات کجاست.
در ادامه، گفت‌وگو شریف زاده منتقد رسانه‌ای روی خط ارتباطی برنامه حاضر شد. وی در خصوص عملکرد بنیاد سینمایی فارابی در چرخه اقتصاد سینما بیان داشت: «در زمان اصلاحات، دولت فیلمی ‌را حمایت می‌کرد و معاونت سینمایی اداره کل نظارت آن را درجه الف می‌داد و بنابراین باید وام خوبی دریافت می‌کرد، اما همان زمان چون آن فیلم حامی‌مستقیمی ‌در بنیاد فارابی نداشت کمترین وام را می‌گرفت و فیلمی ‌که درجه «ج» داشت بیشترین وام را می‌گرفت! از سوی دیگر همیشه گروه خاصی در سینمای فارابی بودند که ممکن بود در هر دولت متفاوت شوند و معیار بر این نبود که فیلمی ‌عادلانه و با شرایط و ویژگی فیلمنامه، وام دریافت کند، بنیاد سینمای فارابی سه سال پیش مبلغی بالغ بر 30 میلیارد تومان وام داده بود که این وام‌ها پس گرفته نشد. این موسسات نه خصوصی و نه دولتی هستند و راه را برای فرار از قانون باز کرده‌اند.
در ادامه نیز رامین رحیمی ‌درباره شیوه شفاف سازی در این عرصه بیان داشت: یکی از آسیب‌هایی که بودجه‌های دولتی می‌زند، گران بودن پروژه است یعنی زمانی که شما در دفتر خودت می‌توانی فیلمی ‌را با 300 میلیون تومان بسازی، وقتی قرار می‌شود که این بودجه به رایگان در اختیارت قرار بگیرد سعی می‌کنی که فاکتورسازی و سندسازی کنی و این رقم را به چندین برابر افزایش بدهی. بنابراین باید نسبت به بودجه‌ها پاسخگویی شود.