به گزارش شهدای ایران ؛ بالاخره پرتقالی، چایی ممکن است بخوریم. مال یتیم را نخور، یعنی به قصد خوردن مالشان آن جا نرو، اما اگر آدم به خانه‌ی شهید و یتیمی رفت و چایی و غذا خورد طوری نیست. باید در ذهنش باشد که هدفش از آمدن مال خوری نباشد. وقتی به مناسبتی جایی می رود، برایش سوغاتی بیاورد. مهمانی بدهد. در هر صورت روابط حسنه باشه به طوری که اگر من غذایی خوردم، نصف یا بیش‌تر از همان غذا را پس بدهم.انحراف

بعضی‌ها مثلاً می‌خواهند تقوا داشته باشند، به خانه‌ی یتیم می‌روند، چایی نمی‌خورند. به خاطر این که مال یتیم است، نمی‌خورد. حالا آن یتیم بیش‌تر ناراحت می‌شود. اگر تو نمی آمدی شاید ثواب بیش‌تری داشت. چایی نمی‌خوری، بیش‌تر به آن‌ها برمی خورد.

یا مثلاً داریم اگر کسی به سر بچه‌ی یتیم دست بکشد، چقدر ثواب دارد، بعضی از عوام به خانه‌ی یتیم می‌روند و روبروی مادر می‌گوید: بچه جان بیا و بشین بغلم و دائم بر سر بچه دست می‌کشه. این مادر یادش می‌افتد که این بچه بی پدر است، دلش آتش می‌گیرد

این که می‌گویند: دست بر سر یتیم بکش به این معنا است که به او محبت کن اما اگر بچه نمی‌فهمد، دست روی سرش بکش اما اگر بچه می‌فهمد که برای چه داری دست روی سرش می‌کشی هرگز این کار را نکن. اگر مادر بچه قصد شما را می‌فهمد، این کار را نکن چون شما با این کار او را آتش می‌زنی، این نوع مستحبات را انجام ندهیم. بسیاری از مستحبات را که ما انجام می‌دهیم، خراب می‌کنیم.

مثل بعضی‌ها که به دستشویی می روند و شنیده‌اند که شستن بینی ثواب دارد. یک عده در دستشویی ایستاده‌اند. او هم آب در بینی می‌کنند و مرتب فین می‌کنند. آدم حالش به هم می‌خورد. حال چند نفر به خاطر عمل مستحب ایشان به هم می‌خورد.

مقداری در این مستحبات دقت کنیم که برخوردها درست شود.

یک نفر می رود در اداره ای، پستی و مقامی می گیرد و به بهانه خدمت ایل و تبارش را  بدون توجه به شایستگی این ها به کار می گمارد، و حقوق خیلی ها را نادیده می گیرد، در حالی که از خود یک وجهه مذهبی بودن و متشرع به آداب شرع به نمایش گذاشته است

حتی در عبادت‌ها، آیا درست است آدم در اتوبوس‌ها نوارهای عزا بگذارد؟ در ماشین نشسته‌ام خسته‌ام و حال ندارم. راننده نوار گذاشته است و من هم خجالت می‌کشم که بگویم: برادر خاموش کن آن وقت می‌گوید: آقا امر مذهبی است. خدا پدر مذهب را بیامرزد. کی مذهب گفته است اینطور عمل کن؟

زمانی می‌بینی که، نوارهای مذهبی ما، عزاداری‌های ما، دست به سر یتیم کشیدن ما، شستشوی بینی ما و بسیاری از مستحبات ما گناه هستند.

یکی از علما در مناجاتش می‌گفت: خدایا ثواب‌های ما را ببخش. می‌گفت: همه می‌گویند خدایا گناهان مرا ببخش، من می‌گویم: خدایا! ثواب‌های ما را ببخش.

دو مثال آخر رو از نظر اسلام خودتون قضاوت کنید:

جایی که انسان ماشینش را برای روضه پارک می‌کند و راه بندان شود باید حساب کند که ثواب روضه‌اش بیش‌تر بود، یا گناه راه بندانش بیش‌تر بود؟

یا مثلاً آقا می‌خواهد مغازه‌اش را جارو کند. مغازه‌اش را جارو می‌کند و گرد و خاکش را در پیاده رو می‌ریزد. اون شنیده «النَّظَافَةُ مِنَ الْإِیمَان» دکانش تمیز شد اما همه‌ی خاک ها را در دماغ عابرین محترم کرد.

این کج مذهبی ما نتایج خیلی بدی دارد، و مثال هایش هم یکی دوتا نیست، چون نه تنها بهره ای از این اعمال نسنجیده نمی بریم بلکه حقوقی هم از مردم به گردنمان می افتد.

نمونه بارزش روضه گرفتن ها و برپایی مجالس مذهبی در منزلمان که برای همسایگان ایجاد مزاحمت می کند روضه خوانی تا پاسی از شب، رفت و آمد در پله ها و ....

این قبیل کارها باعث شده است که بعضی بهانه جویان با قشر مذهبی زاویه پیدا کنند و این قبیل اعمال را حمل بر ریا و دورویی کنند.

یک نفر می رود در اداره ای، پستی و مقامی می گیرد و به بهانه خدمت ایل و تبارش را  بدون توجه به شایستگی این ها به کار می گمارد، و حقوق خیلی ها را نادیده می گیرد، در حالی که از خود یک وجهه مذهبی بودن و متشرع به آداب شرع به نمایش گذاشته است.

در مباحث خانوادگی هم این نمود دارد خانم یا آقا روزه مستحبی می گیرد و در خانه بد اخلاقی می کند داد و فریاد راه می اندازد چون گرسنه است، این روزه چه ثوابی دارد؟

چقدر خوب است که در رفتارهای خود کمی دقت کنیم مبادا به بهانه عمل به دین، به دین ضربه بزنیم این اعمال توجیهی ندارد اگر مراقبت بر رفتارمان نداشته باشیم ناخواسته به باور مردم ضربه می زنیم.

*تبیان