شهید امیر سپهبد علی صیاد شیرازی، از فرماندهان بزرگ عرصه نبردهای حق علیه باطل در هشت سال دفاع مقدس بود که در بامداد ۲۱ فروردین ۱۳۷۸ به وسیله عوامل مسلح سازمان مجاهدین خلق در پوشش رفتگر، مقابل درب منزل مسکونی اش ترور شد.
سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ با گذشت بیش از ۱۴ سال از این اتفاق و فرارسیدن سالروز شهادت وی، بهانه‌ای یافت تا به بازخوانی برهه‌ای از طول خدمت وی که در اوایل انقلاب و ایستادگی و مقاومت وی در برابر بنی‌صدر و در ادامه آن، داوری حکیمانه امام راحل در این موضوع بپردازد.
سرآغاز این موضوع را می‌توان از آنجایی دانست که شهید« صیاد شیرازی » برای برخورد با ضد انقلاب مسلح در کردستان « قرارگاه شمال غرب » را راه انداخته بود ولی این اقدام همواره خار چشم بنی صدر و یارانش بود. سرگرد صیاد شیرازی پس از روزها مقاومت و جنگ بی امان با ضد انقلاب در سایه ی این قرارگاه در حالی که مچروح شده بود نامه ای از فرماندهی دریافت کرد که خواستار انحلال قرارگاه شمال غرب شده بود!
صیاد کاری را کرد که خیلی از حزب اللهی ها در مواجهه با مانع تراشی های به ظاهر قانونی می کنند و به فرماندهی نوشت که سرکارم می مانم و نمی روم تا از تهران و شورای عالی دفاع دستور برسد. بنی صدر نامه شهید صیاد را که از مافوق خود سر پیچی کرده بود را خدمت حضرت امام برد گفت : « صیاد شیرازی تمرد کرده .» حضرت امام به بنی صدر فرموده بودند : «با ایشان طبق مقررات رفتار کنید » . « مقررات یعنی چه ؟ نه تنها برکناری با قاطعیت ، بلکه گرفتن درجه و حتّی دادگاهی کردن»
شرایط را در نظر بگیرید ؛ شهید صیاد با ابتکار خودش قرارگاهی راه انداخته و نیروهای مستعد را برای عقب زدن ضد انقلاب به کار گرفته و مناطق وشهرهای زیادی را آزاد کرده ، ولی با پاپوش جریان نفاق برای تعطیلی آن ، حال نه تنها تشویق نمی شود بلکه با دستور امام به توبیخ و برکناری و تمرد متهم می شود.
و همان کسانی که مانع برخورد با ضد انقلاب بودند حالا برخورد تحقیر آمیز با صیاد را با دست آویز قرار دادن تصمیم حضرت امام دنبال می کرند.
به عنوان نمونه نیروی زیر دست شهید صیاد وقیحانه به ایشان می گوید : «اگر زیر دستم درست کارکنی ترفیع درجه می گیری !» ولی به دنبال سرسختی ایشان وی را خلع مسئولیت و تنزل درجه داده و به تهران منتقل و تحقیرانه از این فرمانده حزب اللهی ارتش می خواهند هفته به هفته به آجودانی ستاد مشترک ارتش برود و دفتر حضور و غیاب را امضا کند و … !
شاید برخی که امام را خوب نمی شناسند گمان کنند که امام راحل از ماجرا بی اطلاع بوده اند ولی اینطور نیست؛ شهیدان محراب «آیت الله صدوقی » ، « آیت الله دستغیب » و « آیت الله مدنی » با تمام منزلتی که نزد امام داشتند وقتی نزد ایشان می روند تا برای شهید صیاد وساطت کنند با قاطعیت امام مواجه می شوند که امام می فرمایند : « صیاد تمرّد کرده . » و ولائی بودن صیاد موجب جانب داری امام از وی در مقابل بنی صدر نمی شود.
یاران امام در شورای عالی دفاع – که آن زمان حضرت آقا نیز نماینده امام در‌آنجا بودند – با حکم مأموریتی به شهید صیاد راهی قانونی می یابند تا درجات ایشان را برگردانند و وی را به حوزه ی عملیاتیش بفرستند ولی با شگفتی با برخورد دیگری از امام راحل مواجه می شوند
حضرت امام به دنبال ملاقات بنی صدر با ایشان طی پیامی به بنی صدر به او اختیار کامل می دهد که مصوبات شورای عالی دفاع را در صورت مصلحت اجرا نکند و طبیعی بود که بنی صدر مصوبه آن شورا برای بازگشت شهید صیاد را اجرا نکرد.
گرچه صبر، صیاد را امیری ماندگار کرد و بنی صدر را خوار و خفیف کرد. ( ر. ک : « ناگفته های جنگ » خاطرات شهید صیاد / دفتر ادبیات مقاومت )
ولی منش و روش امام راحل که الگوی رفتاری حضرت امام خامنه ای نیز می باشد به ما می فهماند که در هر صورتی رهبری نظام چون داوری بی ملاحظه باید حکم به ظاهر کند و طبق مقررات حرکت کند گرچه در خدعه ی « قانون دانان قانون شکن » سربازان ولایت متهم شوند و مدعیان بی هنر پیروز ظاهری میدان جلوه کنند.
پس از خلع بنی‌صدر، با حضور محمدعلی رجایی در سمت ریاست جمهوری، علی صیاد شیرازی بار دیگر با دریافت دو درجه به ارتش بازگشت و برای پایان دادن به ناهماهنگی‌های ارتش و سپاه، قرارگاه مشترک عملیاتی سپاه و ارتش تحت عنوان قرارگاه حمزه سیدالشهداء را راه اندازی کرد.
سرانجام علی صیاد شیرازی در بامداد ۲۱ فروردین ۱۳۷۸ به وسیله عوامل مسلح سازمان مجاهدین خلق در پوشش رفتگر، مقابل درب منزل مسکونی اش ترور شد.
در ملاقات مسعود رجوی با سپهبد طاهر، مسئول سرویس اطلاعات عراق(استخبارات) که در اواسط سال ۲۰۰۱ صورت گرفت، وی با تشریح مناسبات سازمان و سرویس‌های اطلاعاتی عراق، آشکارا اعتراف می‌کند که دستور ترور صیاد را به مجاهدین خلق صادر کرده است.
قسمتی از وصیت‌نامه این شهید والامقام در ادامه منتشر می‌شود:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین و سلم.
انالله و انا الیه راجعون
هذا ما وعدنا الله و رسوله و صدق الله و رسوله. اللهم زدنا ایماناً و ارحمنا. اشهد ان لااله الا الله وحده لا شریک له و أن محمّداً عبده و رسوله ارسله بالهدی و دین الحق و ان الصدیقة الطاهرة فاطمة الزهرا، سیدة نساء العالمین و أن علیاً أمیرالمؤمنین و الحسن و الحسین و علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی و علی بن محمّد و الحسن بن علی و الحجة القائم المنتظر صلواة الله و سلامه علیهم ائمتی و سادتی و موالی بهم اتولی و من اعدائهم اتبرء و أن الموت و النشور حق و الساعة آتیة لا ریب فیها و أن الجنة و النار حق.
اللهم أدخلنا جنتک برحمتک و جنّبنا و احفظنا من عذابک بلطفک و احسانک یا لطیفاً بعباده یا أرحم الراحمین.
خداوندا! این تو هستی که قلبم را مالامال از عشق به راهت، اسلامت، نظامت و ولایت قرار دادی؛
خدایا! تو خود می دانی که همواره آماده بوده ام آن چه را که تو خود به من دادی در راه عشقی که به راهت دارم نثار کنم. اگر جز این نبودم آن هم خواست تو بود.
پروردگارا رفتن در دست توست، من نمی دانم چه موقع خواهم رفت ولی می دانم که از تو باید بخواهم مرا در رکاب امام زمانم قرار دهی و آن قدر با دشمنان قسم خورده دینت بجنگم تا به فیض شهادت برسم.
خداوندا ولی امرت حضرت آیت الله خامنه ای را تا ظهور حضرت مهدی(عج)، زنده، پاینده و موفق بدار. آمین یا رب العالمین – من الله التوفیق
علی صیاد شیرازی، ۱۹ دی ماه ۱۳۷۱ – ۱۵ رجب ۱۴۱۳
