روایت مردانی که جانشان را در مقابل توپ و تانک ها قرار دادند تا امروز جان و زندگی همنوعان در آسایش کامل باشد بسیار سخت و دشوار است.
شهدای ایران:حافظه تاریخی هیچ انسان آزاداندیش و صلح جویی فراموش نکرده و نمی کند که گلوله های عراقی چه بر سر این ملت آوردند. اندیشه سوداگران مرگ که در راه منافع غیرانسانی خود، جان ها ستاندند.
فرامرز عباسی، شهیدی که نامدار است اما از زندگی اش چندان اثری در کتاب ها نیست، در همایش های نام وی برده نمی شود و می توان این شهید را جزو همان دسته از شهدایی قرار داد که برخی از مردم آنها را با نام نمی شناسد.
شهیدی که تنها یادگاری اش یک خیابان در مشهد است به نام وی نام گذاری شده و خانواده اش خاطرات همسرشان را فراموش کرده اند.
«هما یزدیان» همسر شهید «فرامرز عباسی» به خبرنگار ایرنا می گوید : وقتی به موقع سراغ خانواده شهید نیایید همین است که پس از 34 سال همه خاطرات از ذهن انسان پاک می شود.
وی با اشاره به اینکه نسبت به شهید عباسی در طول تاریخ جفا شده است تصریح کرد: همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی به همراه همسرم به مشهد آمدیم و فرامرز سال 59 به جبهه رفت و اسفند همان سال به مرخصی آمد و 12 روز در کنار ما بود و اسفند همان سال دوباره به مناطق جنگی اعزام و در اردیبهشت 60 به شهادت رسید.
یزدیان گفت: ثمره زندگی با این شهید دو فرزند به نام های رامش و آرش است.
دخترم دندانپزشک و پسرم پزشک عمومی است که هم اکنون در مقطع تخصصی پزشکی اورژانس مشغول به گذراندن تحصیلات تکمیلی است.
عدم رسیدگی مسوولان در طول سال ها به این خانواده یکی از مشکلاتی است که بارها از سوی همسر شهید عباسی عنوان می شود.
رامش عباسی فرزند شهید عباسی در این ارتباط می گوید: متاسفانه در طول تمام این سال ها با مشکلات بسیار زیادی روبه رو بوده ایم اما با توکل بر خدا توانسته ایم بسیاری از این دشواریها را پشت سربگذاریم.
وی تصریح کرد: بیشترین خاطره من از زندگی پدرم مربوط به چند روز مرخصی می شود و دیگر خاطره خاصی در ذهنم نقش نبسته است.
فرزند شهید عباسی می گوید : در طول تمام این سال ها به روی پای خودمان ایستاده ایم و خوشبختانه توانستیم زندگی و آینده ای خوب را بری خود رقم بزنیم هرچند نبود پدرم هر لحظه ما را آزار می دهد.
عباسی با گلایه از اینکه چرا در طول این سال ها مسوولان به سراغ خانواده ما نیامدند تصریح کرد: پدرم یکی از فرماندهان جنگ بود اما متاسفانه کسی نبود بگوید حال شما چطور است چه برسد به اینکه بخواهد خاطرات پدرم را بنویسد.
هما یزدیان در ارتباط با شخصیت اخلاقی این شهید می گوید: شهید عباسی بسیار عادی بود، در محل کار، افسری وظیفه شناس و در خانه هم معمولی و با محبت و خانواده دوست بود.
وی آخرین دیدار با همسرش را اینگونه روایت می کند: وقتی می خواست به جبهه برود من خیلی ناراحت بودم حتی بار دوم که می خواست برود گفتم نمی شود شما نروید! از حرف من ناراحت شد و گفت تو چرا این حرف را می زنی من قسم خوردم این لباس را پوشیدم. من نروم و از این مملکت دفاع نکنم چه کسی برود.
همسر شهید عباسی به عملیات هایی که همسرش در آن حضور داشته اشاره می کند و می گوید: شهید عباسی در عملیات «آزاد سازی سوسنگرد» که در سال 1359 انجام شد نقش چشمگیری داشت و در عملیات های دیگری مثل «شکست حصر آبادان و آزاد سازی خرمشهر» نیز حضور داشت.
وی خاطر نشان کرد: شهید فرامرز عباسی در 21 اردیبهشت سال 1360بر اثر اصابت ترکش خمپاره به درجه رفیع شهادت رسید و نتوانست در شیرینی آزاد سازی حصر آبادان سهیم باشد.
شهید فرامرز عباسی در صحن آزادی حرم مطهر رضوی و در جوار حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا (ع) آرامیده است.
*ایرنا
فرامرز عباسی، شهیدی که نامدار است اما از زندگی اش چندان اثری در کتاب ها نیست، در همایش های نام وی برده نمی شود و می توان این شهید را جزو همان دسته از شهدایی قرار داد که برخی از مردم آنها را با نام نمی شناسد.
شهیدی که تنها یادگاری اش یک خیابان در مشهد است به نام وی نام گذاری شده و خانواده اش خاطرات همسرشان را فراموش کرده اند.
«هما یزدیان» همسر شهید «فرامرز عباسی» به خبرنگار ایرنا می گوید : وقتی به موقع سراغ خانواده شهید نیایید همین است که پس از 34 سال همه خاطرات از ذهن انسان پاک می شود.
وی با اشاره به اینکه نسبت به شهید عباسی در طول تاریخ جفا شده است تصریح کرد: همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی به همراه همسرم به مشهد آمدیم و فرامرز سال 59 به جبهه رفت و اسفند همان سال به مرخصی آمد و 12 روز در کنار ما بود و اسفند همان سال دوباره به مناطق جنگی اعزام و در اردیبهشت 60 به شهادت رسید.
یزدیان گفت: ثمره زندگی با این شهید دو فرزند به نام های رامش و آرش است.
دخترم دندانپزشک و پسرم پزشک عمومی است که هم اکنون در مقطع تخصصی پزشکی اورژانس مشغول به گذراندن تحصیلات تکمیلی است.
عدم رسیدگی مسوولان در طول سال ها به این خانواده یکی از مشکلاتی است که بارها از سوی همسر شهید عباسی عنوان می شود.
رامش عباسی فرزند شهید عباسی در این ارتباط می گوید: متاسفانه در طول تمام این سال ها با مشکلات بسیار زیادی روبه رو بوده ایم اما با توکل بر خدا توانسته ایم بسیاری از این دشواریها را پشت سربگذاریم.
وی تصریح کرد: بیشترین خاطره من از زندگی پدرم مربوط به چند روز مرخصی می شود و دیگر خاطره خاصی در ذهنم نقش نبسته است.
فرزند شهید عباسی می گوید : در طول تمام این سال ها به روی پای خودمان ایستاده ایم و خوشبختانه توانستیم زندگی و آینده ای خوب را بری خود رقم بزنیم هرچند نبود پدرم هر لحظه ما را آزار می دهد.
عباسی با گلایه از اینکه چرا در طول این سال ها مسوولان به سراغ خانواده ما نیامدند تصریح کرد: پدرم یکی از فرماندهان جنگ بود اما متاسفانه کسی نبود بگوید حال شما چطور است چه برسد به اینکه بخواهد خاطرات پدرم را بنویسد.
هما یزدیان در ارتباط با شخصیت اخلاقی این شهید می گوید: شهید عباسی بسیار عادی بود، در محل کار، افسری وظیفه شناس و در خانه هم معمولی و با محبت و خانواده دوست بود.
وی آخرین دیدار با همسرش را اینگونه روایت می کند: وقتی می خواست به جبهه برود من خیلی ناراحت بودم حتی بار دوم که می خواست برود گفتم نمی شود شما نروید! از حرف من ناراحت شد و گفت تو چرا این حرف را می زنی من قسم خوردم این لباس را پوشیدم. من نروم و از این مملکت دفاع نکنم چه کسی برود.
همسر شهید عباسی به عملیات هایی که همسرش در آن حضور داشته اشاره می کند و می گوید: شهید عباسی در عملیات «آزاد سازی سوسنگرد» که در سال 1359 انجام شد نقش چشمگیری داشت و در عملیات های دیگری مثل «شکست حصر آبادان و آزاد سازی خرمشهر» نیز حضور داشت.
وی خاطر نشان کرد: شهید فرامرز عباسی در 21 اردیبهشت سال 1360بر اثر اصابت ترکش خمپاره به درجه رفیع شهادت رسید و نتوانست در شیرینی آزاد سازی حصر آبادان سهیم باشد.
شهید فرامرز عباسی در صحن آزادی حرم مطهر رضوی و در جوار حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا (ع) آرامیده است.
*ایرنا
