ورزشگاه آزادی به عنوان بزرگترین و اصلیترین استادیوم ایران از تعداد معدودی نمازخانه آن هم در فضایی محدود برخوردار است.
شهدای ایران: مشاهده تصویری از نماز خواندن یک هوادار در حاشیه دیدار دو تیم پرسپولیس ایران و بنیاد کار ازبکستان در ورزشگاه آزادی ناخودآگاه ورزش دوستان را یاد ماجرای نمازخواندن دو مسلمان در ورزشگاه آنفیلد میاندازد.
استفن دادز، یکی از هواداران حاضر در ورزشگاه آنفیلد چند هفته پیش دربین دو نیمه دیدار تیم های لیورپول و بلکبرن در چهارچوب رقابت های جام حذفی انگلیس عکسی از نماز خواندن "آصف بودی" و "ابوبکر بهولا" در گوشه ای از استادیوم را در فضای مجازی منتشر کرد و نوشت: "نماز خواندن مسلمانان در بین دو نیمه، ننگ و رسوایی".
این موضوع جنجال زیادی در فوتبال انگلیس به راه انداخت و باعث باز شدن پای پلیس به ماجرا شد. باشگاه لیورپول با انتشار بیانیه ای در این باره اعلام کرد: «پلیس مرسی ساید در حال بررسی این موضوع است. باشگاه لیورپول قصد دارد به هواداران یادآوری کند که هیچ گونه تبعیضی را تحمل نمی کند و این تضمین را می دهد که باشگاه و ورزشگاه آنفیلد یک محیط امن برای همه هواداران بدون در نظر گرفتن نژاد، مذهب، جنسیت، سن و معلولیت است.»
اخبار این اتفاق به رسانه های معروف انگلیسی هم کشیده شده به طوری که اولیور هالت"، خبرنگار شناخته شده انگلیسی روزنامه دیلی میل، با انتقاد از جنجال کاربران شبکههای اجتماعی ، رفتار این کاربران را گواهی بر تبعیض میان مسلمانان عنوان کرد.
هرچند که شاید انتظار در نظر گرفتن محیطی برای انجام فریضه عبادی از سوی باشگاه های اروپایی در ورزشگاه ها انتظار بیهوده ای است اما سوال اصلی این است که چرا نمازخانه های ورزشگاه های ایران به عنوان یک کشور اسلامی، در شان نمازگزاران نیستند.
به عنوان مثال، ورزشگاه آزادی به عنوان بزرگ ترین و اصلی ترین استادیوم ایران از تعداد معدودی نمازخانه آن هم در فضایی محدود برخوردار است به طوری که در شرایطی مثل بازی بنیادکار ازبکستان که ورزشگاه مملو از جمعیت می شود، جوابگوی نمازگزاران نخواهد بود.
حتی در چنین بازی هایی تماشاگران طبقه دوم ورزشگاه جایی برای نمازخوندن ندارند و با بستن راههای ارتباطی بین دو طبقه، مجبورند در راهروهای این طبقه و روی موزاییک های کثیف و خاک آلود نماز بخوانند.
البته در کنار کمبود نمازخانه، مشکل سرویس های بهداشتی، نبود آب آشامیدنی سالم و کافی(که تماشاگران مجبور نباشند آب های آشامیدنی را تا 3 و یا 4 برابر قیمت خریداری کنند)، عدم تعبیه سطل های زباله به تعداد مناسب، عدم نظارت بر روی بوفه و فروش اغذیه در ورزشگاه، مشکل ضعف آنتن دهی و وای فای اینترنت خبرنگاران و همچنین نبود قسمتی به عنوان بخش امانات (برای زمانی که تماشاچیان وسایلی از قبیل: چتر، عطر و ... را که نمی توانند داخل ورزشگاه ببرند، به آن جا تحویل دهند) از دیگر نقایص این استادیوم کشورمان است که بابرطرف نمودن آن می توان به آرامش و رفاه تماشاگران و خبرنگاران در ورزشگاه های کشور بیش از پیش امیدوار بود .
*رویکرد
اخبار این اتفاق به رسانه های معروف انگلیسی هم کشیده شده به طوری که اولیور هالت"، خبرنگار شناخته شده انگلیسی روزنامه دیلی میل، با انتقاد از جنجال کاربران شبکههای اجتماعی ، رفتار این کاربران را گواهی بر تبعیض میان مسلمانان عنوان کرد.
هرچند که شاید انتظار در نظر گرفتن محیطی برای انجام فریضه عبادی از سوی باشگاه های اروپایی در ورزشگاه ها انتظار بیهوده ای است اما سوال اصلی این است که چرا نمازخانه های ورزشگاه های ایران به عنوان یک کشور اسلامی، در شان نمازگزاران نیستند.
به عنوان مثال، ورزشگاه آزادی به عنوان بزرگ ترین و اصلی ترین استادیوم ایران از تعداد معدودی نمازخانه آن هم در فضایی محدود برخوردار است به طوری که در شرایطی مثل بازی بنیادکار ازبکستان که ورزشگاه مملو از جمعیت می شود، جوابگوی نمازگزاران نخواهد بود.
حتی در چنین بازی هایی تماشاگران طبقه دوم ورزشگاه جایی برای نمازخوندن ندارند و با بستن راههای ارتباطی بین دو طبقه، مجبورند در راهروهای این طبقه و روی موزاییک های کثیف و خاک آلود نماز بخوانند.
البته در کنار کمبود نمازخانه، مشکل سرویس های بهداشتی، نبود آب آشامیدنی سالم و کافی(که تماشاگران مجبور نباشند آب های آشامیدنی را تا 3 و یا 4 برابر قیمت خریداری کنند)، عدم تعبیه سطل های زباله به تعداد مناسب، عدم نظارت بر روی بوفه و فروش اغذیه در ورزشگاه، مشکل ضعف آنتن دهی و وای فای اینترنت خبرنگاران و همچنین نبود قسمتی به عنوان بخش امانات (برای زمانی که تماشاچیان وسایلی از قبیل: چتر، عطر و ... را که نمی توانند داخل ورزشگاه ببرند، به آن جا تحویل دهند) از دیگر نقایص این استادیوم کشورمان است که بابرطرف نمودن آن می توان به آرامش و رفاه تماشاگران و خبرنگاران در ورزشگاه های کشور بیش از پیش امیدوار بود .
*رویکرد