به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ فهیمه محمدسمسار، مسئول دفتر ترجمه حوزه هنری، در خصوص گلایهای که چندی پیش از سوی سیدناصر حسینیپور، نویسنده کتاب «پایی که جاماند»، مبنی بر بیاطلاعی نویسنده از ترجمه این اثر به زبان اسپانیولی از سوی دفتر ترجمه حوزه هنری شده بود، گفت: ترجمه این اثر به کوشش مریم اورنرو سوله، از مترجمان ادبیات آمریکای لاتین، به تازگی از سوی دفتر ترجمه آغاز شده و چون هنوز این امر در مراحل ابتدایی است، با نویسنده در میان گذاشته نشده است.
وی بر پیگیری دفتر ترجمه حوزه هنری بر ترجمه آثار فاخر دفاع مقدس به دیگر زبانها به منظور انتقال ارزشها و آرمانهای انقلاب و نشان دادن مظلومیت مردم ایران در طی جنگ هشت ساله تأکید و عنوان کرد: پیش از این نیز آثار متعددی از سوی این دفتر به زبانهای عربی، انگلیسی، ترکی استانبولی و اسپانیولی برگردانده شده است که از جمله این منابع میتوان به کتاب پرمخاطب «دا» اشاره کرد. این اثر و دیگر آثاری که از سوی دفتر ترجمه برگردانده شدهاند، با همکاری و مشارکت نویسنده، راوی و مترجم انجام شده است.
مسئول دفتر ترجمه حوزه هنری ادامه داد: روال کار در ترجمه آثار سوره مهر بر این است که ابتدا مترجم با راوی و نویسنده ارتباط برقرار میکند و بعد از رفع ابهامات کار ترجمه آغاز خواهد شد که از این نمونه میتوان به برپایی نشستی با همین محوریت بعد از انتشار کتاب «دا» با حضور راوی و مترجم اشاره کرد. به همین منظور نشستی با همین محوریت با راوی و مترجم «پایی که جاماند» نیز برگزار خواهد شد.
سمسار در ادامه به ترجمه «پایی که جاماند» به زبان اسپانیولی اشاره کرد و با بیان اینکه این اثر یکی از پرفروشهای سوره مهر است، یادآور شد: ترجمه این کتاب بعد از اتمام در ایران منتشر و توزیع خواهد شد.
پیش از این، سیدناصر حسینیپور، نویسنده کتاب «پایی که جاماند» در گفتوگو با تسنیم، ضمن بیاطلاعی از ترجمه کتاب، از این روند گلایه کرد و گفت: من تنها از اخبار میشنوم که قرار است کتاب «پایی که جاماند» به زبانهای مختلف ترجمه شود. تاکنون در این رابطه با من که نویسنده این اثر هستم و خاطرات من در آن گردآوری شده، صحبتی نشده است.
وی ادامه داد: یک مشکلی که در ترجمه آثار به زبانهای مختلف وجود دارد، این است که معمولاً در روند ترجمه میان راوی و مترجم دیواری قرار میدهند که این دو همدیگر را نبینند، این در حالی است که مترجمان آثار دفاع مقدس تاکنون اغلب از دیگر زبانها بودهاند و کمتر با فضای جنگ و جبهه ما آشنایی دارند. در ترجمه این دسته از آثار باید دقت داشته باشیم که تمامی اثر نمیتواند به همان شیوه که نوشته شده به دیگر زبانها برگردانده شود. خواننده و حتی مترجمی که در یک کشور دیگر زندگی کرده و با فرهنگ جبهه و جنگ هشت ساله ما آشنایی ندارد، نمیتواند فضای برخی از مطالب را درک کند. تعامل راوی و مترجم میتواند بسیاری از این مسائل را حل کند.
حسینیپور با بیان اینکه هر کتاب خاطره، فرزند راوی است و راوی از این منظر حق معنوی بر اثر دارد، در پاسخ به این پرسش که آیا در قرار داد انتشار اثر، برای ترجمه به این صورت موردی ذکر نشده است، عنوان کرد: از نظر قانونی برای ترجمه باید نظر راوی و نویسنده را هم جویا شوند و بعد از تأیید نهایی، ارزیابی کلی از اثر صورت گیرد و بعد ترجمه آن به دیگر زبانها منتشر شود. این در حالی است که با وجود اعلام اخبار برای ترجمه «پایی که جاماند» تاکنون صحبتی در این رابطه با من صورت نگرفته است. در قرارداد چاپ کتاب، در مورد ترجمه اثر حرفی زده نشده بود.