پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: هر که دوست می‌دارد به زندگی من، زندگی کند و چون مرگ مرا داشته باشد و در بهشت جاودان که پروردگارم آن را آفریده منزل گزیند، باید که بعد از من علی را دوست بدارد.
به گزارش شهدای ایران، خداوند متعال در قرآن کریم با ذکر ویژگی‌ها و صفات ممتاز و خاص حضرت علی (ع)، به بهانه‌های مختلف، جامعه انسانی را به ابعاد گوناگون شخصیت بزرگ این مرد عالم خلقت توجه می‌دهد. اینک تنها کسی می‌تواند به تشریح و توصیف ابعاد وجودی این شخصیت بزرگ مرد عالم بشریت بپردازد که در بالاترین مرتبه خلقت قرار داشته باشد و این کسی نیست جز وجود نازنین رسول‌الله (ص). آری «علی را قدر پیغمبر شناسد».
آنچه در ادامه می‌خوانید معرفی و شناخت امیرالمؤمنین(ع) از زبان پیامبر اکرم(ص) است که از کتاب «علی(ع) تجلی حق» اثر محمد وجگانی استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شده است.
امیرالمؤمنان علی (ع) به منزله کعبه
پیامبر اکرم فرمود: یا علی! تو به منزله کعبه‌ای که همه باید به سویت بیایند ولی تو به سوی کسی نمی‌روی (شاید یکی از معانی این کلام پیامبر خدا آن است که از آنجایی که علی (ع) در اوج کمال انسانی و اعلا مراتب بندگی و بلند مرتبه‌ترین قله‌های علم و ایمان پس از حضرت محمد (ص) قرار دارد، همه خلق به او نیازمندند و او هدف غایی همه سالکان مسیر کمال و کرامت انسانی و مثل اعلای نیکی‌هاست. او بنده درگاه حضرت حق و قبله‌گاه موحدین و آرزوی بندگان راه یافته کمال است. لذا خلق عالم به او محتاج و نیازمندند، لیکن جنابش از ما سوی الله تعالی بی‌نیاز.
اولین کسی که اسلام آورد
پیامبر اکرم فرمود: اولین کسی که از شما در کنار حوض بر من وارد شود کسی است که اول اسلام آورد و او علی‌بن ابی‌طالب بود.
ابوحنیفه از حبّه العرنی روایت کرده که گفت: از علی (ع) شنیدم که می‌گفت: من اولین کسی هستم که اسلام آورد و با رسول خدا نماز گزارد.
از عمربن الخطاب روایت شده که گفت: هیچ‌گاه به علی (ع) بد نگویید و متعرض او نشوید. چون از رسول خدا (ص) درباره علی سه فضیلت شنیدم که اگر یکی از آنها را می‌داشتم، از آن چه آفتاب بر آن می‌تابد بیشتر دوست می‌داشتم. بعد می‌گوید: نزد رسول خدا بودم، ابوبکر، ابوعبیده جراح و جمعی از اصحاب نیز نزدش بودند که حضرت دست به شانه علی زد و گفت: یا علی!
تو اولین کسی هستی که اسلام آوردی، تو اولین مردمی هستی که ایمان آوردی و تو نسبت به من به منزله‌هارونی نسبت به موسی.
«إِنَّ الَّذینَ أَجْرَمُوا کانُوا مِنَ الَّذینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ، وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغامَزُونَ»؛ بدکاران همواره (در دنیا از روی ریشخند و استهزا) به مؤمنان می‌خندیدند و هنگامی که بر آنان می‌گذشتند آنها را با اشاره چشم و ابرو به مسخره می‌گرفتند.
جار‌الله زمخشری می‌گوید:
گفته شده است که علی‌بن ابن طالب (ع) با جمعی از مسلمانان وارد مجلسی شدند و منافقان آنها را مسخره کردند و خندیدند و به آنها اشاره کردند و بعد به نزد یاران خود رفتند و گفتند: امروز اصلع (منظور حضرت علی (ع)) را دیدم. پیش از آنکه علی نزد رسول خدا (ص) برسد، آیات 7 و 8 سوره مبارکه بینه نازل شد.
«انَّ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلو الصّالِحاتِ اُولئِکَ هُمْ خَیْرُ البَرِیَّه، جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اْلاَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَضِیَ اللهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ»؛ مسلماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، بهترین مخلوقاتند، پاداششان نزد پروردگارشان بهشت‌های پاینده‌‌ای است که از زیر [درختان] آن نهر جاری است، در آنها جاودانه‌اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ این (پاداش) برای کسی است که از عظمت پروردگارش بترسد.
در کتاب مناقب، کفایة‌الطالب، تذکرة خواص الامة و... از قول کاتب امیرالمؤمنین علی(ع) آمده است که گفت: شنیدم از آن حضرت که فرمود: هنگام رحلت، پشت مبارک خاتم الانبیاء بر سینه من بود. فرمود: یا علی منظور از آیه «انَّ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلو الصّالِحاتِ اُولئِکَ هُمْ خَیْرُ البَرِیَّه» تو و پیروان تو هستی. وعدگاه من و شما کنار حوض کوثر خواهد بود، هنگامی که مردم برای رسیدن به حساب جمع شوند. شما را بخوانند و شما سفید رویان باشید و تو آن روز غرة‌المحجلین (پیشوای سفید رویان) هستی.
در کتاب مناقب از جابربن عبدالله انصاری آمده که گفت: خدمت رسول خدا بودم، علی به طرف ما آمد. حضرت رسول (ص) فرمود: برادرم علی به سوی شما آمد (قد اتاکم اخی) آنگاه بسیاری از موارد نیاز به شرح و تفصیل بیشتری وجود دارد که به واسطه محدودیت در نوشتار از ارائه آن محروم مانده‌ایم.
1: نور پیامبر اکرم (ص) و علی (ع)
پیامبر اکرم فرمود: من و علی نوری بودیم نزد خدای عزوجل، همین که خدای عزوجل آدم را بیافرید، این نور را دو قسمت کرد. یک جز من شدم و جزئی دیگر علی.
پیامبر اکرم: من و هارون پسر عمران و یحیی بن زکریا و علی بن ابی طالب از یک طینت خلق شده‌ایم.
پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: هر که دوست می‌دارد به زندگی من، زندگی کند و چون مرگ مرا داشته باشد و در بهشت جاودان که پروردگارم آن را آفریده منزل گزیند، باید که بعد از من علی را دوست بدارد. باید که دوستان علی را دوست بدارد. باید که به امامان بعد از من اقتدا کند، که آنان عزت من هستند. ایشان از طینت من خلق شده‌اند و فهمی و علمی جدا داده شده‌اند. وای بر کسی که از امت من باشد و فضایل ایشان را تکذیب کند و پیوند مرا با آنان قطع کند، خداوند چنین کسان را به شفاعت من نایل نمی‌سازد.
2: پیامبر (ص) و علی (ع) از یک درخت هستند
پیامبر اکرم فرمود: یا علی، مردم همه از یک شجره‌اند ولی من و تو از یک شجره هستیم.
پیامبر اکرم فرمود: من درختم و فاطمه شاخه آن و علی لقاح آن. و حسنین میوه آن و شیعیان برگ آن هستند. اصل درخت در بهشتت جاودان و سایر ریشه‌های ان در سایر بهشت‌هاست.
پیامبر اکرم فرمود: من و اهل بیتم شجره‌ای هستیم در بهشت که شاخه‌های آن در دنیا قرار گرفته، هر کس به ما نزدیک شود راهی به سوی پروردگار خود یافته است.
3: خدا پیغمبر مکرم (ص) و علی (ع) را برگزید
ابن اثیر از علی بن علی هلالی روایت کرده که گفت: وارد شدم بر رسول خدا در حالی که آن جناب به بیماری مبتلا شده بود که منجر به رحلت حضرت شد. دیدم فاطمه بر بالینش نشسته، گریه می‌کند، آنچنان که صدایش شنیده می‌شد. پس رسول خدا به او نگریست و فرمود: عزیز من چرا گریه می‌کنی؟ عرضه داشت: می‌ترسم بعد از شما بی‌کس شوم.
فرمود: عزیز من مگر نمی‌‌دانی که خدا بر همه اهل زمین نظر افکند و شوهرت را برگزید و به من وحی فرستاد تا تو را به او تزویج کنم و او را وصی خود قرار دهم.
پیامبر اکرم فرمود: خدای عزوجل مرا در سه تن از اهل بیتم به همه امت برتری داد و در قیامت سید آن سه تن و سید فرزندان آدم قرار داد و آن سه تن علی بن ابی‌طالب، حمزة بن عبدالمطلب و جعفربن ابی‌طالب هستند.
منبع: فارس
آنچه در ادامه می‌خوانید معرفی و شناخت امیرالمؤمنین(ع) از زبان پیامبر اکرم(ص) است که از کتاب «علی(ع) تجلی حق» اثر محمد وجگانی استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شده است.
امیرالمؤمنان علی (ع) به منزله کعبه
پیامبر اکرم فرمود: یا علی! تو به منزله کعبه‌ای که همه باید به سویت بیایند ولی تو به سوی کسی نمی‌روی (شاید یکی از معانی این کلام پیامبر خدا آن است که از آنجایی که علی (ع) در اوج کمال انسانی و اعلا مراتب بندگی و بلند مرتبه‌ترین قله‌های علم و ایمان پس از حضرت محمد (ص) قرار دارد، همه خلق به او نیازمندند و او هدف غایی همه سالکان مسیر کمال و کرامت انسانی و مثل اعلای نیکی‌هاست. او بنده درگاه حضرت حق و قبله‌گاه موحدین و آرزوی بندگان راه یافته کمال است. لذا خلق عالم به او محتاج و نیازمندند، لیکن جنابش از ما سوی الله تعالی بی‌نیاز.
اولین کسی که اسلام آورد
پیامبر اکرم فرمود: اولین کسی که از شما در کنار حوض بر من وارد شود کسی است که اول اسلام آورد و او علی‌بن ابی‌طالب بود.
ابوحنیفه از حبّه العرنی روایت کرده که گفت: از علی (ع) شنیدم که می‌گفت: من اولین کسی هستم که اسلام آورد و با رسول خدا نماز گزارد.
از عمربن الخطاب روایت شده که گفت: هیچ‌گاه به علی (ع) بد نگویید و متعرض او نشوید. چون از رسول خدا (ص) درباره علی سه فضیلت شنیدم که اگر یکی از آنها را می‌داشتم، از آن چه آفتاب بر آن می‌تابد بیشتر دوست می‌داشتم. بعد می‌گوید: نزد رسول خدا بودم، ابوبکر، ابوعبیده جراح و جمعی از اصحاب نیز نزدش بودند که حضرت دست به شانه علی زد و گفت: یا علی!
تو اولین کسی هستی که اسلام آوردی، تو اولین مردمی هستی که ایمان آوردی و تو نسبت به من به منزله‌هارونی نسبت به موسی.
«إِنَّ الَّذینَ أَجْرَمُوا کانُوا مِنَ الَّذینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ، وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغامَزُونَ»؛ بدکاران همواره (در دنیا از روی ریشخند و استهزا) به مؤمنان می‌خندیدند و هنگامی که بر آنان می‌گذشتند آنها را با اشاره چشم و ابرو به مسخره می‌گرفتند.
جار‌الله زمخشری می‌گوید:
گفته شده است که علی‌بن ابن طالب (ع) با جمعی از مسلمانان وارد مجلسی شدند و منافقان آنها را مسخره کردند و خندیدند و به آنها اشاره کردند و بعد به نزد یاران خود رفتند و گفتند: امروز اصلع (منظور حضرت علی (ع)) را دیدم. پیش از آنکه علی نزد رسول خدا (ص) برسد، آیات 7 و 8 سوره مبارکه بینه نازل شد.
«انَّ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلو الصّالِحاتِ اُولئِکَ هُمْ خَیْرُ البَرِیَّه، جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اْلاَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَضِیَ اللهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ»؛ مسلماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، بهترین مخلوقاتند، پاداششان نزد پروردگارشان بهشت‌های پاینده‌‌ای است که از زیر [درختان] آن نهر جاری است، در آنها جاودانه‌اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ این (پاداش) برای کسی است که از عظمت پروردگارش بترسد.
در کتاب مناقب، کفایة‌الطالب، تذکرة خواص الامة و... از قول کاتب امیرالمؤمنین علی(ع) آمده است که گفت: شنیدم از آن حضرت که فرمود: هنگام رحلت، پشت مبارک خاتم الانبیاء بر سینه من بود. فرمود: یا علی منظور از آیه «انَّ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلو الصّالِحاتِ اُولئِکَ هُمْ خَیْرُ البَرِیَّه» تو و پیروان تو هستی. وعدگاه من و شما کنار حوض کوثر خواهد بود، هنگامی که مردم برای رسیدن به حساب جمع شوند. شما را بخوانند و شما سفید رویان باشید و تو آن روز غرة‌المحجلین (پیشوای سفید رویان) هستی.
در کتاب مناقب از جابربن عبدالله انصاری آمده که گفت: خدمت رسول خدا بودم، علی به طرف ما آمد. حضرت رسول (ص) فرمود: برادرم علی به سوی شما آمد (قد اتاکم اخی) آنگاه بسیاری از موارد نیاز به شرح و تفصیل بیشتری وجود دارد که به واسطه محدودیت در نوشتار از ارائه آن محروم مانده‌ایم.
1: نور پیامبر اکرم (ص) و علی (ع)
پیامبر اکرم فرمود: من و علی نوری بودیم نزد خدای عزوجل، همین که خدای عزوجل آدم را بیافرید، این نور را دو قسمت کرد. یک جز من شدم و جزئی دیگر علی.
پیامبر اکرم: من و هارون پسر عمران و یحیی بن زکریا و علی بن ابی طالب از یک طینت خلق شده‌ایم.
پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: هر که دوست می‌دارد به زندگی من، زندگی کند و چون مرگ مرا داشته باشد و در بهشت جاودان که پروردگارم آن را آفریده منزل گزیند، باید که بعد از من علی را دوست بدارد. باید که دوستان علی را دوست بدارد. باید که به امامان بعد از من اقتدا کند، که آنان عزت من هستند. ایشان از طینت من خلق شده‌اند و فهمی و علمی جدا داده شده‌اند. وای بر کسی که از امت من باشد و فضایل ایشان را تکذیب کند و پیوند مرا با آنان قطع کند، خداوند چنین کسان را به شفاعت من نایل نمی‌سازد.
2: پیامبر (ص) و علی (ع) از یک درخت هستند
پیامبر اکرم فرمود: یا علی، مردم همه از یک شجره‌اند ولی من و تو از یک شجره هستیم.
پیامبر اکرم فرمود: من درختم و فاطمه شاخه آن و علی لقاح آن. و حسنین میوه آن و شیعیان برگ آن هستند. اصل درخت در بهشتت جاودان و سایر ریشه‌های ان در سایر بهشت‌هاست.
پیامبر اکرم فرمود: من و اهل بیتم شجره‌ای هستیم در بهشت که شاخه‌های آن در دنیا قرار گرفته، هر کس به ما نزدیک شود راهی به سوی پروردگار خود یافته است.
3: خدا پیغمبر مکرم (ص) و علی (ع) را برگزید
ابن اثیر از علی بن علی هلالی روایت کرده که گفت: وارد شدم بر رسول خدا در حالی که آن جناب به بیماری مبتلا شده بود که منجر به رحلت حضرت شد. دیدم فاطمه بر بالینش نشسته، گریه می‌کند، آنچنان که صدایش شنیده می‌شد. پس رسول خدا به او نگریست و فرمود: عزیز من چرا گریه می‌کنی؟ عرضه داشت: می‌ترسم بعد از شما بی‌کس شوم.
فرمود: عزیز من مگر نمی‌‌دانی که خدا بر همه اهل زمین نظر افکند و شوهرت را برگزید و به من وحی فرستاد تا تو را به او تزویج کنم و او را وصی خود قرار دهم.
پیامبر اکرم فرمود: خدای عزوجل مرا در سه تن از اهل بیتم به همه امت برتری داد و در قیامت سید آن سه تن و سید فرزندان آدم قرار داد و آن سه تن علی بن ابی‌طالب، حمزة بن عبدالمطلب و جعفربن ابی‌طالب هستند.
منبع: فارس
