به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ اسفند و فرودین هر سال، یادمان‌های مناطق عملیاتی جنوب کشور میزبان خیل عظیم زائران شهدا هستند. تقریباً طبق برنامه‌های پیش‌بینی شده، اسفند ماه به سفرهای دانشجویی و دانش‌آموزی اختصاص دارد و تعطیلات فروردین به سفرهای خانوادگی.

جالب اینکه بسیاری از خانواده‌ها با اتومبیل‌های شخصی به این مناطق می‌آیند که در سال‌های اخیر در راستای تسهیل این نوع عبور و مرور در مناطق عملیاتی، با استقبال کم‌نظیری همراه بوده است. علت انتخاب خانواده‌ها برای حضور در این مناطق در بهترین تعطیلات چیست؟ آن هم به نقاطی که طبق تعریفی که عموماً از تفریح ارائه می‌شود، قطعاً نمی‌توان نام «تفریحی» بر آن نهاد. جالب اینجاست که مردم این سفرها را زیارتی می‌پندارند و عموماً به نیت زیارت به مناطق عملیاتی استان خوزستان سفر می‌کنند.  

اگر نگرانی از برداشت تکراری از برخی جملات نباشد، خواهم گفت که این سفرها حقیقتاً «تجدید پیمان با شهداست». شهدایی که سال ها قبل در لبیک به ندای امام‌شان حماسه‌ها آفریدند و بسیاری از آنان همچنان در گنامی‌اند.

جنگ نوعاً‌ واژه‌ای تنفرانگیز است. آیا غیر از این است که انسان‌ها از آنچه از آن خاطره بد دارند فراری‌اند؟ پس چگونه است که مردم ما بهترین و شادترین روزهای سال را به سیاحت در مکان‌های جنگی می‌گذرانند؟ به قول شهید آوینی, "که گفته که ما از جنگ خسته شده ایم؟..." چنین حضور قاطعی در مناطق عملیاتی دفاع مقدس معنایی غیر از این دارد که ما از دفاع از ارزش‌های اسلام هیچ‌گاه خسته نمی‌شویم حتی اگر جنگ نظامی نباشد؟ آیا غیر از این است که به فرموده امام راحل عظیم الشأن "ما حتی یک لحظه هم از جنگ نادم و پشیمان نیستیم"؟ که چه بسا هنوز هم به مقام شهدا و مجاهدین‌مان با افتخار و حسرت می‌نگریم. شاید اختصاص بهترین اوقات فراغتمان به دیدار مکان‌های شهادت شهدا, کمترین ادای دِین ما به آنها باشد.

اشتباه نکنید، برای ما جنگ موضوعیت ندارد، اما جنگ ما دفاعی مقدس بود که عظمت آن خواه ناخواه انسان‌ها را به کرنش وادار می‌کند.

حضور خودجوش مردم در شادترین روزهای سال در مناطق عملیاتی هشت سال دفاع مقدس قطعاً حاوی پیام‌های مهمی است که نباید به راحتی از کنار آن عبور کرد. شاید رسانه‌ها خصوصاٌ رسانه‌های تصویری نقش مهمی در انتقال این پیام و مفاهیم در سطح جهانی داشته باشند که باوجود برنامه‌های زیادی که انجام گرفته, هنوز راضی کننده نیست.

اکنون جهان تشنه شنیدن حقایق نابی از اسلام هستند که به برکت رشادت‌های جوانانمان در عالم شناخته شده است. کاش همان‌گونه که هالیوود برای مخفی‌کردن وحشیانه‌ترین جنایات ارتش آمریکا و اسرائیل, فیلم‌هایی جذاب از قدرت نداشته آنها را به جهان عرضه می‌کنند، کارگردانان و فیلم‌سازان ما می‌توانستند گوشه‌ای از دارایی‌های داشته و کاملاٌ واقعی ما را به عالم عرضه کنند. برای حقانیت جنگ ما همین بس که پس از گذشت بیش از 2 دهه از پایان جنگ تحمیلی ما، حتی محل‌ها رشادت رزمندگانمان مکان‌هایی مقدس و زیارتی شده است. این موضوع حقیقتی است که تمامی سردمداران استکبار جهانی را به وحشت واداشته است.  

کلام آخر, بازخوانی نگاه امام خامنه ای به این سفرهاست که در فروردین ماه سال 78 با حضور در منطقه شلمچه ایراد فرمودند: "من این سرزمین را یک سرزمین مقدس می‌دانم. این جا نقطه‌ای است که ملائکه الهی که شاهد فداکاری مخلصانه این شهدای عزیز بودند, به اینجا تبرک می‌جویند. اینجا متعلق به هرکسی است که دلش برای اسلام و برای قرآن می‌تپد. اینجا متعلق به همه ملت ایران است. دل‌های همه ملت ایران متوجه این نقطه, این بیابان و همه مناطقی است که شاهد فداکاری‌های جوان‌ها بوده است. شما که این جا را گرامی می‌دارید, خوب می‌کنید؛ آمدن شما و احترام به این نقطه بسیار بجا و بسیار کار صحیحی است. بنده هم خواستم به ارواح طیبه شهیدان و به نفس‌های معطر جوانان مؤمن تبرک بجویم و به این عزیزان احترام کنم؛ من هم آمدم در جمع شما شرکت کردم."

منبع:فارس