مسئولین فقط پیام می دهند
دبیر کل سازمان ملل متحد و حتی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران صرفا برای چشم های سوخته، ریه های زخم خودره و تاول های چرکین جانبازان شیمیایی ایران پیام فرستادند
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ شیمیایی ... شیمیایی ... اعلام خطری که بعد از جنگ ویتنام دیگر خبری از آن نبود. بمباران شیمیایی ویتنام توسط آمریکاییها موجب شد تا در سال 1925 پروتکل منع گسترش سلاح های شیمیایی تدوین شود. پروتکلی که ذیل آن را 118 کشور جهان غیر از سوریه، رژیم صهیونیستی و مصر امضا کردند. اما صدام حسین از سال ۱۹۸۴ به بعد بطور گسترده از گازهای شیمیایی در جنگ علیه ایران استفاده کرد.
بر اساس گزارشهای بازرسان سازمان ملل متحد از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ در موارد متعددی از گاز خردل وعوامل اعصاب بر علیه رزمندگان ایرانی و غیر نظامیان ساکن روستاها و شهرهای مرزی ایران استفاده شد. رژیم صدام همچنین در جریان عملیات انفال بر علیه مناطق کردنشین شمال عراق حملات شیمیایی وسیعی را علیه مردم این مناطق انجام داد که حمله شیمیایی به حلبچه در مارس ۱۹۸۸ و کشتار بیش از پنج هزار نفر از مردم این شهر از آن جمله است.
در جنگ تحمیلی شرکتهای آلمانی بزرگترین صادر کننده جنگافزارهای شیمیایی و یا تحهیزات و کارخانههای ساخت این سلاحها به عراق بودند. البته آمریکا، فرانسه، هلند و انگلیس در صدور غیر قانونی مواد اولیه ساخت این سلاحها و یا سایر تجهیزات مرتبط به عراق نقش مهمی داشتند. ولی متاسفانه این حملات شیمیایی منجر به مصدوم شدن بیش از یکصد هزار نفر در ایران شد که بسیاری از آنان هنوز به عوارض و بیماریهای ناشی از مصدومیت شیمیایی مبتلا هستند و نیازمند مراقبتهای پزشکی هستند.
این در حالی است که از سوی سازمان ملل ۲۹ آوریل (دهم اردیبهشت) به عنوان روز جهانی مصدومان شیمیایی نامگذاری شده است. روزی که باید برای بیش از 500 هزار کشته و 2 میلیون مصدوم از سلاح های شیمیایی ابراز تاسف کرد.
حالا هر سال چنین روزی را به نام روز مبارزه با سلاح های شیمایی گرامی می دارند. و همچون روز گذشته دبیر کل سازمان ملل متحد و حتی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران صرفا برای چشم های سوخته، ریه های زخم خودره و تاول های چرکین جانبازان شیمایی ایران پیام فرستادند در حالی که وزارت امورخارجه و بنیاد شهید نتوانستند غرامت جانبازان شیمایی را از مراجع بین المللی بگیرند.
حال سوال از وزارت امور خارجه این است که هر سال در ردیف بودجه خود بودجه کلانی برای طرح شکایت جانبازان شیمیایی در محاکم بین المللی دارند اما این بودجه کجا می رود؟ تاکنون چند شکایت تنظیم شده است تا غرامت 100 میلیارد دلاری جانبازان شیمایی ایران گرفته شود؟
بر اساس گزارشهای بازرسان سازمان ملل متحد از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ در موارد متعددی از گاز خردل وعوامل اعصاب بر علیه رزمندگان ایرانی و غیر نظامیان ساکن روستاها و شهرهای مرزی ایران استفاده شد. رژیم صدام همچنین در جریان عملیات انفال بر علیه مناطق کردنشین شمال عراق حملات شیمیایی وسیعی را علیه مردم این مناطق انجام داد که حمله شیمیایی به حلبچه در مارس ۱۹۸۸ و کشتار بیش از پنج هزار نفر از مردم این شهر از آن جمله است.
در جنگ تحمیلی شرکتهای آلمانی بزرگترین صادر کننده جنگافزارهای شیمیایی و یا تحهیزات و کارخانههای ساخت این سلاحها به عراق بودند. البته آمریکا، فرانسه، هلند و انگلیس در صدور غیر قانونی مواد اولیه ساخت این سلاحها و یا سایر تجهیزات مرتبط به عراق نقش مهمی داشتند. ولی متاسفانه این حملات شیمیایی منجر به مصدوم شدن بیش از یکصد هزار نفر در ایران شد که بسیاری از آنان هنوز به عوارض و بیماریهای ناشی از مصدومیت شیمیایی مبتلا هستند و نیازمند مراقبتهای پزشکی هستند.
این در حالی است که از سوی سازمان ملل ۲۹ آوریل (دهم اردیبهشت) به عنوان روز جهانی مصدومان شیمیایی نامگذاری شده است. روزی که باید برای بیش از 500 هزار کشته و 2 میلیون مصدوم از سلاح های شیمیایی ابراز تاسف کرد.
حالا هر سال چنین روزی را به نام روز مبارزه با سلاح های شیمایی گرامی می دارند. و همچون روز گذشته دبیر کل سازمان ملل متحد و حتی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران صرفا برای چشم های سوخته، ریه های زخم خودره و تاول های چرکین جانبازان شیمایی ایران پیام فرستادند در حالی که وزارت امورخارجه و بنیاد شهید نتوانستند غرامت جانبازان شیمایی را از مراجع بین المللی بگیرند.
حال سوال از وزارت امور خارجه این است که هر سال در ردیف بودجه خود بودجه کلانی برای طرح شکایت جانبازان شیمیایی در محاکم بین المللی دارند اما این بودجه کجا می رود؟ تاکنون چند شکایت تنظیم شده است تا غرامت 100 میلیارد دلاری جانبازان شیمایی ایران گرفته شود؟