در پی چند لایه شدنِ انزوای ترکیه در عرصه منطقه ای و بین المللی، سیاست این کشور در 'به صفر رساندن مشکلات با همسایگان' به طور کامل بایگانی شد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از روزنامه السفیر، همزمان با صدمین سالگرد کشتار ارامنه به وسیله دولت عثمانی در سال 1915، کشورهای اروپایی با یادآوری این واقعه آن را محکوم کردند و در این میان، ترکیه به عنوان میراث دار رسمی، تاریخی و حقوقی عثمانی ها، با انکار نسل کشی ارامنه، در انزوا باقی ماند.
این روزنامه نوشت: اما انزوای ترکیه تنها به این موضوع محدود نشد، زیرا این کشور در عرصه منطقه نیز دچار انزوای بی سابقه شده است که میزان تاثیرگذاری این کشور در عرصه سیاسی منطقه را به سبب سیاست های اردوغان و دولت عدالت و توسعه به پایین ترین حد رساند.
شاید به همین دلیل است که ابراهیم کالین مشاور اردوغان در امور خارجه، ترکیه را در شرایط 'انزوای ارزشمند' دانست.
به نظر می رسد این انزوا، حاصل سیاست های ترکیه در نخستین مرحله از انقلاب ها در کشورهای عربی باشد. پس از کنار گذاشته شدن اخوان المسلمین از قدرت در مصر، لیبی و تونس و تیره شدنِ روابط میان ترکیه و کشورهای همجوارش، شمار دوستان ترکیه به حداقل رسید و دچار انزوایی ناخواسته شد.
سران ترکیه، سیاست خارجی جدید این کشور را با شعار 'انزوای ارزشمند' همراه کردند تا ادعا کنند که سیاست ترکیه، 'بر پایه اصولی استوار است که انزوا را به دست کشیدن از این اصول ترجیح می دهد.'
به این ترتیب بود که شعار 'به صفر رساندنِ مشکلات با همسایگان' که شاعر سابق ترکیه بود، به باد رفت؛ زیرا ترکیه به امید دستیابی به نفوذ در کشورهای عربی که عرصه ظهور انقلاب ها بودند، به حمایت از اخوان المسلمین در این کشورها پرداخت تا آن ها را به قدرت برساند.
اما با از دست رفتنِ قدرت اخوان المسلمین در مدتی کوتاه، ترکیه ناگهان دچار انزوایی منطقه ای شد که نمونه آن را در دهه های 80 و 90 از قرنِ گذشته تجربه کرده بود.
انزوایی که ترکیه از 2 سال پیش گرفتار آن شده است، به نظر نمی رسد رو به پایان باشد، بلکه حتی ترکیه را به سمت سرازیری می برد.
ترکیه با از دست دادن نفوذ خود در مصر، تونس، لیبی، سوریه و عراق، دیگر هیچ دوستان با نفوذی در منطقه ندارد و دوستان این کشور، به قطر، جنبش حماس و کردهای عراق محدود شده است.
مهم ترین دستاوردهای اردوغان و حزب او در عرصه سیاست خارجی، موفقیت او در موجه سازی چهره ترکیه در منطقه و جهان، از زمان به دست گرفتن قدرت در سال 2002 بود و در این زمینه، هزینه سنگینی از نظر سیاسی صرف کرد. اما انزوای کنونی این کشور، تمام این دستاوردها را تحت الشعاع قرار داده است و دخالت های افراطی و خشونت بار اردوغان در امور منطقه به باری ایدئولوژیک بر شانه ترکیه و نقش این کشور در منطقه تبدیل شده است.
این روزنامه نوشت: اما انزوای ترکیه تنها به این موضوع محدود نشد، زیرا این کشور در عرصه منطقه نیز دچار انزوای بی سابقه شده است که میزان تاثیرگذاری این کشور در عرصه سیاسی منطقه را به سبب سیاست های اردوغان و دولت عدالت و توسعه به پایین ترین حد رساند.
شاید به همین دلیل است که ابراهیم کالین مشاور اردوغان در امور خارجه، ترکیه را در شرایط 'انزوای ارزشمند' دانست.
به نظر می رسد این انزوا، حاصل سیاست های ترکیه در نخستین مرحله از انقلاب ها در کشورهای عربی باشد. پس از کنار گذاشته شدن اخوان المسلمین از قدرت در مصر، لیبی و تونس و تیره شدنِ روابط میان ترکیه و کشورهای همجوارش، شمار دوستان ترکیه به حداقل رسید و دچار انزوایی ناخواسته شد.
سران ترکیه، سیاست خارجی جدید این کشور را با شعار 'انزوای ارزشمند' همراه کردند تا ادعا کنند که سیاست ترکیه، 'بر پایه اصولی استوار است که انزوا را به دست کشیدن از این اصول ترجیح می دهد.'
به این ترتیب بود که شعار 'به صفر رساندنِ مشکلات با همسایگان' که شاعر سابق ترکیه بود، به باد رفت؛ زیرا ترکیه به امید دستیابی به نفوذ در کشورهای عربی که عرصه ظهور انقلاب ها بودند، به حمایت از اخوان المسلمین در این کشورها پرداخت تا آن ها را به قدرت برساند.
اما با از دست رفتنِ قدرت اخوان المسلمین در مدتی کوتاه، ترکیه ناگهان دچار انزوایی منطقه ای شد که نمونه آن را در دهه های 80 و 90 از قرنِ گذشته تجربه کرده بود.
انزوایی که ترکیه از 2 سال پیش گرفتار آن شده است، به نظر نمی رسد رو به پایان باشد، بلکه حتی ترکیه را به سمت سرازیری می برد.
ترکیه با از دست دادن نفوذ خود در مصر، تونس، لیبی، سوریه و عراق، دیگر هیچ دوستان با نفوذی در منطقه ندارد و دوستان این کشور، به قطر، جنبش حماس و کردهای عراق محدود شده است.
مهم ترین دستاوردهای اردوغان و حزب او در عرصه سیاست خارجی، موفقیت او در موجه سازی چهره ترکیه در منطقه و جهان، از زمان به دست گرفتن قدرت در سال 2002 بود و در این زمینه، هزینه سنگینی از نظر سیاسی صرف کرد. اما انزوای کنونی این کشور، تمام این دستاوردها را تحت الشعاع قرار داده است و دخالت های افراطی و خشونت بار اردوغان در امور منطقه به باری ایدئولوژیک بر شانه ترکیه و نقش این کشور در منطقه تبدیل شده است.
