اظهارات حاشیهساز هاشمی رفسنجانی با اعتراضهایی در محافل حامی دولت و اصلاحطلب روبرو شده است.
به گزارش شهدای ایران،سایتهای
تدبیر و خرداد در این زمینه نوشتند: اگر بخواهیم بیتعارف و بدون تکلف به
نقد این موقعیت بپردازیم باید بگوییم تکرار حملات آیتالله هاشمی به برخی
گروههای سیاسی که به شکل طبیعی پاسخ تند آنها را نیز در پی خواهد داشت
نتیجهای جز دوقطبی کردن فضای کشور و آن هم حول محور خود او ندارد
نویسنده با طرح سؤالاتی مینویسد هاشمی رفسنجانی یک بار دیگر با سخنان روز یکشنبه خود زیر ضرب مخالفان سیاسیاش رفت. ذکر خاطرهای از همسر امام(ره) و حمله او به «دلواپسان»، حملههای متقابلی به دنبال داشت.
حملههایی که انجام آنها بعد از این سخنان از روز هم روشنتر بود. سؤال جدی این است که این زد و خوردها بین هاشمی و مخالفانش میتواند چه رهآوردی برای گشایش فضای سیاسی داشته باشد؟
امروز اما کار ویژه سخنان هاشمی رفسنجانی چیست؟
در ادامه تحلیل آمده است: در چنین فضایی طرح اظهاراتی مشابه آنچه که روز یکشنبه از زبان آیتالله هاشمی رفسنجانی شنیده شد جز یکدست کردن جریان مخالف برای حمله به او چه آورده و حاصل دیگری دارد؟ هاشمی رفسنجانی خود بهتر از هر کس دیگری میداند که بعد از هر اظهارنظری از این دست باید در انتظار موضعگیری یکدست مخالفان علیه خودش باشد. بیراه نیست که بگوییم این واقعیت را حتی کسانی که به صورت جسته و گریخته اخبار و تحولات سیاسی را پی میگیرند نیز متوجه میشوند.
نویسنده با تاکید بر بازی هاشمی در پازل میافزاید:
سوالی که سخت میتوان برای آن جوابی یافت این است که شخصیتی چون آیتالله هاشمی رفسنجانی با آن سابقه دیرینه و نقش پررنگ که در انقلاب داشته، چه نیازی دارد تا موافقت چهرههایی هر چند ارزشمند چون همسر امام (ره) را به تصمیم خود برای ورود به انتخابات ضمیمه کند؟ آیا اگر آن موافقت و حمایت همسر حضرت امام (ره) نبود سال 84 آیتالله هاشمی وارد انتخابات نمیشد و آیا اینکه دیگر نامزدهای ریاستجمهوری که در دورههای دیگر چنین موافقتی نگرفتهاند، نشان از قدمهای لرزان آنها در ورود به پروسه انتخابات است؟ سوال دیگر اینکه مگر سابقه و پیشینه و نفوذ هاشمی در انقلاب و نظام اینقدر ضعیف است که بخواهد اینچنین به انتخابات ورود کند؟
سایتهای تدبیر و خرداد تصریح میکنند: اکنون بعد از 20 ماه از عمر این دولت قطعا وقت تذکر و هشدار به پاستورنشینان نیز رسیده است که در برخی مسایل دقت و همت بیشتری به خرج دهند. همچنین از آیتالله که این روزها به درستی از فضا و روند سالهای گذشته انتقاد میکند و به دفاع از آزادی و حقوق مردم میپردازد، انتظار میرود که نگاهی منصفانه نیز به عملکرد و نقش خود در دورههای گذشته بیاندازند. به هر حال در دولتهای وی نیز برخی اتفاقات ناخوشایندی در کشور رخ داد که مورد انتقاد بسیاری از چهرهها و گروهها قرار گرفته و آقای هاشمی نه تنها هیچوقت انتقادها به نقش و رفتارهای خود را نپذیرفته بلکه همیشه دفاع تمام قدی از عملکرد خود داشته است. علاوه بر این هاشمی برای دفاع از حقوق مردم، همچنان که از دلواپسان به درستی انتقاد میکند، میتواند نگاهی هم به مدیریت دانشگاه آزاد و میزان رضایت مردم از عملکرد مسئولان این مجموعه داشته باشد تا ببیند چه ظلمی در این مجموعه بر مردم میرود و مردم چه نظری دراینباره دارند. به هر حال یک چهره سیاسی به جز اظهارنظر و سخنرانی کردن میتواند دست به اقدامات دیگری هم بزند.
نویسنده با طرح سؤالاتی مینویسد هاشمی رفسنجانی یک بار دیگر با سخنان روز یکشنبه خود زیر ضرب مخالفان سیاسیاش رفت. ذکر خاطرهای از همسر امام(ره) و حمله او به «دلواپسان»، حملههای متقابلی به دنبال داشت.
حملههایی که انجام آنها بعد از این سخنان از روز هم روشنتر بود. سؤال جدی این است که این زد و خوردها بین هاشمی و مخالفانش میتواند چه رهآوردی برای گشایش فضای سیاسی داشته باشد؟
امروز اما کار ویژه سخنان هاشمی رفسنجانی چیست؟
در ادامه تحلیل آمده است: در چنین فضایی طرح اظهاراتی مشابه آنچه که روز یکشنبه از زبان آیتالله هاشمی رفسنجانی شنیده شد جز یکدست کردن جریان مخالف برای حمله به او چه آورده و حاصل دیگری دارد؟ هاشمی رفسنجانی خود بهتر از هر کس دیگری میداند که بعد از هر اظهارنظری از این دست باید در انتظار موضعگیری یکدست مخالفان علیه خودش باشد. بیراه نیست که بگوییم این واقعیت را حتی کسانی که به صورت جسته و گریخته اخبار و تحولات سیاسی را پی میگیرند نیز متوجه میشوند.
نویسنده با تاکید بر بازی هاشمی در پازل میافزاید:
سوالی که سخت میتوان برای آن جوابی یافت این است که شخصیتی چون آیتالله هاشمی رفسنجانی با آن سابقه دیرینه و نقش پررنگ که در انقلاب داشته، چه نیازی دارد تا موافقت چهرههایی هر چند ارزشمند چون همسر امام (ره) را به تصمیم خود برای ورود به انتخابات ضمیمه کند؟ آیا اگر آن موافقت و حمایت همسر حضرت امام (ره) نبود سال 84 آیتالله هاشمی وارد انتخابات نمیشد و آیا اینکه دیگر نامزدهای ریاستجمهوری که در دورههای دیگر چنین موافقتی نگرفتهاند، نشان از قدمهای لرزان آنها در ورود به پروسه انتخابات است؟ سوال دیگر اینکه مگر سابقه و پیشینه و نفوذ هاشمی در انقلاب و نظام اینقدر ضعیف است که بخواهد اینچنین به انتخابات ورود کند؟
سایتهای تدبیر و خرداد تصریح میکنند: اکنون بعد از 20 ماه از عمر این دولت قطعا وقت تذکر و هشدار به پاستورنشینان نیز رسیده است که در برخی مسایل دقت و همت بیشتری به خرج دهند. همچنین از آیتالله که این روزها به درستی از فضا و روند سالهای گذشته انتقاد میکند و به دفاع از آزادی و حقوق مردم میپردازد، انتظار میرود که نگاهی منصفانه نیز به عملکرد و نقش خود در دورههای گذشته بیاندازند. به هر حال در دولتهای وی نیز برخی اتفاقات ناخوشایندی در کشور رخ داد که مورد انتقاد بسیاری از چهرهها و گروهها قرار گرفته و آقای هاشمی نه تنها هیچوقت انتقادها به نقش و رفتارهای خود را نپذیرفته بلکه همیشه دفاع تمام قدی از عملکرد خود داشته است. علاوه بر این هاشمی برای دفاع از حقوق مردم، همچنان که از دلواپسان به درستی انتقاد میکند، میتواند نگاهی هم به مدیریت دانشگاه آزاد و میزان رضایت مردم از عملکرد مسئولان این مجموعه داشته باشد تا ببیند چه ظلمی در این مجموعه بر مردم میرود و مردم چه نظری دراینباره دارند. به هر حال یک چهره سیاسی به جز اظهارنظر و سخنرانی کردن میتواند دست به اقدامات دیگری هم بزند.