محمد معتمدی خواننده موسیقی ایرانی با انتشار یادداشتی پیرامون تاخیر در صدور مجوز یکی از آلبوم‌هایش از برخی سیاست‌ها در حوزه مجوزهای آلبوم انتقاد کرد.
به گزارش شهدای ایران، در حالی که پیروز ارجمند مدیر کل دفتر موسیقی بارها از سرعت گرفتن روند کسب مجوز از دفتر موسیقی سخن گفته بود، محمد معتمدی با انتشار یادداشتی اعلام کرد که آلبومش شش ماه در انتظار کسب مجوز مانده است.
معتمدی در این یادداشت آورده است:
«تقریبا شش ماه از شروع اولین اقدام برای گرفتن مجوز آلبوم «عبور»می گذرد. شش ماه زمان کمی نیست. عمر مفید ما هنرمندان در بهترین حالت از تعداد محدودی از همین شش ماه ها تشکیل می شود. البته هنوز مجوزش را نگرفته ام. اعتراضی هم ندارم و مطمئنم آن کسانی که این قدر بر فعالیت من و امثال من حساسیت و وسواس دارند قطعا خیرخواه فرهنگ عمومی جامعه اند.
اما سوال اینجاست آیا تا به حال اندیشیده ایم که عمل و رفتار ما با اهداف و آرمان های ما همسو هستند و یا کارکردی کاملا متضاد دارند؟ در عرصه مدیریت کلان فرهنگی، مسلما آنچه در جهت‌دهی فرهنگ جامعه تاثیر خواهد داشت رفتار و عمل ماست و نه آرمان و آرزوی ما.
امروزه امواج صدها شبکه ماهواره ای از سراسر جهان، هر شبانه روز هزاران قطعه موسیقی و تصویر را بدون وقفه و با بهترین کیفیت به خانه ها و تلویزیون های ما ارسال می کنند و حتی برای ثانیه‌ای هم منتظر هیچگونه مجوزی از هیچ نهاد و ارگانی نمی مانند.
در چنین شرایطی بنده پس از ماه ها تلاش و صرف هزینه های فراوان و بی بازگشت، یک ساعت موسیقی متناسب با فرهنگ و اعتقادات و باورهای مردم کشورم تولید می کنم، آن هم با شعر و محتوایی کاملا معنوی و عرفانی به امید آنکه در این آوردگاه فرهنگی، کفه ترازو را در حد توانم اندکی به نفع فرهنگ بومی کشورم سنگین تر کنم.
حال سوال اینجاست که در این نبرد و در برابر این سیل بنیان کن فرهنگ های وارداتی، چرا موسیقی من، موسیقی برآمده از فرهنگ اصیل و ارزشی این آب و خاک، باید بیش از شش ماه در انتظار دریافت مجوز بماند و دست آخر...؟ اگر بر این باوریم که ما در یک نبرد فرهنگی هستیم آیا این کار به معنای بستن دست و پای نیرو های جبهه خودی و آب به آسیاب نیروی مهاجم ریختن نیست؟ آیا اگر کسی می خواست عرصه را برای جولان نیروی مهاجم فراهم کند کاری جز این می کرد؟
باز هم می پرسم: در چنین شرایطی آیا یقین داریم که عمل و رفتار ما با آرمان و آرزوی های ما همسو هستند؟»
آلبوم موسیقی «عبور» بر اساس آثار اجرا شده کنسرتی به همین نام است که اولین بار در اسفند ماه سال 92 به آهنگسازی علی قمصری، خوانندگی محمد معتمدی و نوازندگانی چون پدرام فریوسفی و علی جعفری پویان ویولن، میثم مروستی ویولن آلتو، آتنا اشتیاقی ویولنسل و همایون نصیری سازهای کوبه ای در تالار وحدت برگزار شد.
البته بعد از برگزاری کنسرت قرار بود که این اجرا در قالب دو آلبوم صوتی و تصویری منتشر شود که طی آن ناشر، اثر را در پاییز 93 به دفتر موسیقی وزارت ارشاد ارائه کرد اما تاکنون مجوزی برای انتشار این مجموعه موسیقایی صادر نشده است.
بر اساس این گزارش، محمد معتمدی پیش از این نیز خبر انتشار دو آلبوم موسیقی یکی با همکاری آوا مشکاتیان و دیگری مجموعه ای بازسازی شده از تصانیف قدیمی موسیقی ایرانی را در رسانه ها اعلام کرده بود که این دو آلبوم نیز هنوز در بازار موسیقی منتشر نشده است.
معتمدی در این یادداشت آورده است:
«تقریبا شش ماه از شروع اولین اقدام برای گرفتن مجوز آلبوم «عبور»می گذرد. شش ماه زمان کمی نیست. عمر مفید ما هنرمندان در بهترین حالت از تعداد محدودی از همین شش ماه ها تشکیل می شود. البته هنوز مجوزش را نگرفته ام. اعتراضی هم ندارم و مطمئنم آن کسانی که این قدر بر فعالیت من و امثال من حساسیت و وسواس دارند قطعا خیرخواه فرهنگ عمومی جامعه اند.
اما سوال اینجاست آیا تا به حال اندیشیده ایم که عمل و رفتار ما با اهداف و آرمان های ما همسو هستند و یا کارکردی کاملا متضاد دارند؟ در عرصه مدیریت کلان فرهنگی، مسلما آنچه در جهت‌دهی فرهنگ جامعه تاثیر خواهد داشت رفتار و عمل ماست و نه آرمان و آرزوی ما.
امروزه امواج صدها شبکه ماهواره ای از سراسر جهان، هر شبانه روز هزاران قطعه موسیقی و تصویر را بدون وقفه و با بهترین کیفیت به خانه ها و تلویزیون های ما ارسال می کنند و حتی برای ثانیه‌ای هم منتظر هیچگونه مجوزی از هیچ نهاد و ارگانی نمی مانند.
در چنین شرایطی بنده پس از ماه ها تلاش و صرف هزینه های فراوان و بی بازگشت، یک ساعت موسیقی متناسب با فرهنگ و اعتقادات و باورهای مردم کشورم تولید می کنم، آن هم با شعر و محتوایی کاملا معنوی و عرفانی به امید آنکه در این آوردگاه فرهنگی، کفه ترازو را در حد توانم اندکی به نفع فرهنگ بومی کشورم سنگین تر کنم.
حال سوال اینجاست که در این نبرد و در برابر این سیل بنیان کن فرهنگ های وارداتی، چرا موسیقی من، موسیقی برآمده از فرهنگ اصیل و ارزشی این آب و خاک، باید بیش از شش ماه در انتظار دریافت مجوز بماند و دست آخر...؟ اگر بر این باوریم که ما در یک نبرد فرهنگی هستیم آیا این کار به معنای بستن دست و پای نیرو های جبهه خودی و آب به آسیاب نیروی مهاجم ریختن نیست؟ آیا اگر کسی می خواست عرصه را برای جولان نیروی مهاجم فراهم کند کاری جز این می کرد؟
باز هم می پرسم: در چنین شرایطی آیا یقین داریم که عمل و رفتار ما با آرمان و آرزوی های ما همسو هستند؟»
آلبوم موسیقی «عبور» بر اساس آثار اجرا شده کنسرتی به همین نام است که اولین بار در اسفند ماه سال 92 به آهنگسازی علی قمصری، خوانندگی محمد معتمدی و نوازندگانی چون پدرام فریوسفی و علی جعفری پویان ویولن، میثم مروستی ویولن آلتو، آتنا اشتیاقی ویولنسل و همایون نصیری سازهای کوبه ای در تالار وحدت برگزار شد.
البته بعد از برگزاری کنسرت قرار بود که این اجرا در قالب دو آلبوم صوتی و تصویری منتشر شود که طی آن ناشر، اثر را در پاییز 93 به دفتر موسیقی وزارت ارشاد ارائه کرد اما تاکنون مجوزی برای انتشار این مجموعه موسیقایی صادر نشده است.
بر اساس این گزارش، محمد معتمدی پیش از این نیز خبر انتشار دو آلبوم موسیقی یکی با همکاری آوا مشکاتیان و دیگری مجموعه ای بازسازی شده از تصانیف قدیمی موسیقی ایرانی را در رسانه ها اعلام کرده بود که این دو آلبوم نیز هنوز در بازار موسیقی منتشر نشده است.
شاید بتوان گفت دود بخشی از تک خوانی های غیرمجاز و غیر شرعی امروز زنان , عمدتا از دست گل های علی قمصری باشد . 
رک بفرماید کسب و کارش با علی قمصری معطل مانده و از کیسه خلیفه بذل و بخشش نفرماید لطفا!