روزنامه صهيونيستي هاآرتص در تحليلي نوشت: اگر ايران به بندهاي توافقنامه عمل كند، "خطر تهديد تسليحات هسته اي" این کشور از بين مي رود.
به گزارش شهدای ایران، باراك راويد در یادداشتی که در اين روزنامه صهيونيستي منتشر شد، نوشت: بيانيه مهم شامگاه پنج شنبه درباره چارچوب توافق هسته اي بين ايران و قدرت هاي جهاني، بيشتر افرادي را كه از بيرون به اتاق هاي در بسته هتلي در لوزان سوئيس مذاكرات را دنبال مي كردند، شگفت زده كرد. برخي از اين افراد متحير، روزنامه نگاران مشكوك و بدگمان بودند كه بيش از هشت روز براي ارسال خبر نتيجه مذاكرات در پشت درهاي اين اتاق ها منتظر بودند.
اما يك گروه ديگر كه بسيار از نتايج اين مذاكرات در لوزان شگفت زده شدند، هر چند هرگز آن را نخواهند پذيرفت، برخي از مقامات از جمله اسرائيلي ها بودند كه در ماه هاي اخير بي محابا به اين توافق در حال ظهور حمله كردند. اما باید گفت که برخلاف اظهارات بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسرائيل در نشست مشترك كنگره در آمريكا و موضع عمومي دولت اسرائيل در دو سال گذشته و واكنش هاي شرطي شده كه شامگاه پنج شنبه از سوي مقامات اورشليم مطرح شد؛ چارچوب توافق، اصلا توافق بدي نيست. تعمق و تامل بيشتر در جزئيات اين توافق نشان دهنده بسياري از جنبه هاي مثبت است كه از منافع امنيتي اسرائيل محافظت مي كند و به برخي از نگراني هاي آن نيز پاسخ مي دهد.
به نوشته هاآرتص، ايران شايد در بندهاي اين توافقنامه به پيروزي هايي دست يافته باشد؛ اين حقوق آن گونه كه ايراني ها به آن مي نگرند، مورد احترام قدرت هاي جهاني است و ايران مي تواند اعلام كند كه تاسيسات هسته اي اين كشور بسته نمي شود، غني سازي اورانيوم در اين كشور ادامه خواهد داشت و برخي تحريم های خفت بار از روي اين كشور برداشته خواهد شد، اما قدرت هاي جهاني نيز دستاوردهاي قابل ملاحظه اي در موضوعات بسيار مهم به دست آورده اند. از جمله این که چارچوب توافق، برخي محدوديت ها را بر برنامه هسته اي ايران براي نسل هاي آينده به وجود آورده است. دولت اسرائيل ادعا مي كند كه در مدت يك دهه، برنامه هسته اي ايران در چشم جهانيان عادي خواهد شد و اين كه جمهوري اسلامي، پس از آن مي تواند هر كاري كه مي خواهد انجام دهن، اما اين ادعاها در حال حاضر كاملا بي اساس شده است.
درست است كه اعمال محدوديت ها بر تعداد سانتريفوژهاي ايران در مدت زمان ده سال منقضي خواهد شد. اگر اين مدت زمان بيشتر بود، بهتر بود. هر چند به مدت پانزده سال، ايران قادر نخواهد بود كه اورانيوم را بيش از سه و نيم درصد غني سازي كند و غني سازي در اين سطح نمي تواند براي ساخت تسليحات هسته اي مورد استفاده قرار بگيرد. نهايتا ايراني ها از اين اورانيوم تنها براي اهداف مسالمت آميز و يا ذخيره كردن آن در انبارها براي خاك خوردن مي توانند استفاده كنند. همچنين بازرسي هاي سختگيرانه و فشرده در چارچوب توافق ذكر شده است كه قطعا در توافقنامه نهايي نيز به آن اشاره خواهد شد. براين اساس، ايران به بازرسان آژانس سازمان ملل اجازه مي دهد تا به مدت 20 تا 25 سال وارد هر تاسيسات هسته اي يا حتي معادن اورانيوم و يا تاسيسات ذخيره كه بخواهند بشوند.
از نگاه تحلیلگر صهیونیست، يك جنبه مثبت ديگر اين توافقنامه اين است كه ايران موافقت كرده تا پيمان پروتكل الحاقي منع گسترش را امضا و تصويب كند. پيماني كه به بازرسان سازمان ملل اجازه بررسي هاي سرزده از هر تاسيساتي را كه احساس مي كنند در آنجا برنامه هاي هسته اي مخفيانه انجام مي شود، را مي دهد و اگر تلاش مي كند تا اين كار را هم انجام دهد، احتمالا آن را فاش خواهد كرد. تلاش ها براي محدود كردن يا ممانعت از ورود بازرسان، نقض آشكار توافق محسوب مي شود كه منجر به بازگشت تحريم هاي بين المللي خواهد شد.
در پايان تحليل هاآرتص است: با توجه به اين شرايط ديگر براي اسرائيل جنگيدن با اين توافقنامه و يا ترسيم آن به عنوان يك توافق بد، بسيار سخت خواهد بود. مهمترين دليل آن هم اين است كه بر هيچ كس پوشيده نيست كه هر كس اين توافقنامه را مي خواند، خواهد فهميد كه اگر ايران به آن متعهد شود، تهديد تسليحات هسته اي ايران دست كم تا دو دهه آينده كاهش خواهد يافت. همچنين كاملا مشخص است كه حمله نظامي كه نتانياهو به دنبال آن است،دستاوردهايي را كه اين توافق داشته، به دست نخواهد آورد. اين مسئله نيز قابل ترديدي است كه آيا نتانياهو كه سعي مي كند از مخالفان اوباما در كنگره حمايت كند، قادر خواهد بود 13 سناتور دموكرات پيدا كنند كه بخواهند عليه اوباما راي بدهند.
اما يك گروه ديگر كه بسيار از نتايج اين مذاكرات در لوزان شگفت زده شدند، هر چند هرگز آن را نخواهند پذيرفت، برخي از مقامات از جمله اسرائيلي ها بودند كه در ماه هاي اخير بي محابا به اين توافق در حال ظهور حمله كردند. اما باید گفت که برخلاف اظهارات بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسرائيل در نشست مشترك كنگره در آمريكا و موضع عمومي دولت اسرائيل در دو سال گذشته و واكنش هاي شرطي شده كه شامگاه پنج شنبه از سوي مقامات اورشليم مطرح شد؛ چارچوب توافق، اصلا توافق بدي نيست. تعمق و تامل بيشتر در جزئيات اين توافق نشان دهنده بسياري از جنبه هاي مثبت است كه از منافع امنيتي اسرائيل محافظت مي كند و به برخي از نگراني هاي آن نيز پاسخ مي دهد.
به نوشته هاآرتص، ايران شايد در بندهاي اين توافقنامه به پيروزي هايي دست يافته باشد؛ اين حقوق آن گونه كه ايراني ها به آن مي نگرند، مورد احترام قدرت هاي جهاني است و ايران مي تواند اعلام كند كه تاسيسات هسته اي اين كشور بسته نمي شود، غني سازي اورانيوم در اين كشور ادامه خواهد داشت و برخي تحريم های خفت بار از روي اين كشور برداشته خواهد شد، اما قدرت هاي جهاني نيز دستاوردهاي قابل ملاحظه اي در موضوعات بسيار مهم به دست آورده اند. از جمله این که چارچوب توافق، برخي محدوديت ها را بر برنامه هسته اي ايران براي نسل هاي آينده به وجود آورده است. دولت اسرائيل ادعا مي كند كه در مدت يك دهه، برنامه هسته اي ايران در چشم جهانيان عادي خواهد شد و اين كه جمهوري اسلامي، پس از آن مي تواند هر كاري كه مي خواهد انجام دهن، اما اين ادعاها در حال حاضر كاملا بي اساس شده است.
درست است كه اعمال محدوديت ها بر تعداد سانتريفوژهاي ايران در مدت زمان ده سال منقضي خواهد شد. اگر اين مدت زمان بيشتر بود، بهتر بود. هر چند به مدت پانزده سال، ايران قادر نخواهد بود كه اورانيوم را بيش از سه و نيم درصد غني سازي كند و غني سازي در اين سطح نمي تواند براي ساخت تسليحات هسته اي مورد استفاده قرار بگيرد. نهايتا ايراني ها از اين اورانيوم تنها براي اهداف مسالمت آميز و يا ذخيره كردن آن در انبارها براي خاك خوردن مي توانند استفاده كنند. همچنين بازرسي هاي سختگيرانه و فشرده در چارچوب توافق ذكر شده است كه قطعا در توافقنامه نهايي نيز به آن اشاره خواهد شد. براين اساس، ايران به بازرسان آژانس سازمان ملل اجازه مي دهد تا به مدت 20 تا 25 سال وارد هر تاسيسات هسته اي يا حتي معادن اورانيوم و يا تاسيسات ذخيره كه بخواهند بشوند.
از نگاه تحلیلگر صهیونیست، يك جنبه مثبت ديگر اين توافقنامه اين است كه ايران موافقت كرده تا پيمان پروتكل الحاقي منع گسترش را امضا و تصويب كند. پيماني كه به بازرسان سازمان ملل اجازه بررسي هاي سرزده از هر تاسيساتي را كه احساس مي كنند در آنجا برنامه هاي هسته اي مخفيانه انجام مي شود، را مي دهد و اگر تلاش مي كند تا اين كار را هم انجام دهد، احتمالا آن را فاش خواهد كرد. تلاش ها براي محدود كردن يا ممانعت از ورود بازرسان، نقض آشكار توافق محسوب مي شود كه منجر به بازگشت تحريم هاي بين المللي خواهد شد.
در پايان تحليل هاآرتص است: با توجه به اين شرايط ديگر براي اسرائيل جنگيدن با اين توافقنامه و يا ترسيم آن به عنوان يك توافق بد، بسيار سخت خواهد بود. مهمترين دليل آن هم اين است كه بر هيچ كس پوشيده نيست كه هر كس اين توافقنامه را مي خواند، خواهد فهميد كه اگر ايران به آن متعهد شود، تهديد تسليحات هسته اي ايران دست كم تا دو دهه آينده كاهش خواهد يافت. همچنين كاملا مشخص است كه حمله نظامي كه نتانياهو به دنبال آن است،دستاوردهايي را كه اين توافق داشته، به دست نخواهد آورد. اين مسئله نيز قابل ترديدي است كه آيا نتانياهو كه سعي مي كند از مخالفان اوباما در كنگره حمايت كند، قادر خواهد بود 13 سناتور دموكرات پيدا كنند كه بخواهند عليه اوباما راي بدهند.
