به گزارش شهدای ایران؛ با آغاز فصل بهار و تعطیلات نوروزی بسیاری از مردم نوار شمالی کشور را برای سپری کردن اوقات فراغت خود انتخاب می کنند ؛ در این میان برخی مسافران با زیر پا گذاشتن فرهنگ و هنجار های طبیعی میزبانان شمالی؛ موجبات نارضایتی اهالی بومی شمال کشور را موجب می شوند .
در همین رابطه یکی از کاربران متنی را به رسانه ها ارسال نموده که نشان از حال و هوای ساکنان بومی مناطق توریستی در ایام تعطیلات دارد.
متن این دل نوشته را با هم بخوانیم :
"چند سالی است .. . دقیقا نمی دانم کی اما میدانم از همان جایی که بچگی هایمان تمام شد ؛ از همان موقع ها عادت کردیم وقتی پاهایمان به شن های نرم ساحل رسید به جای شوق وصال دریا حواسمان پرت شود به فرهنگی که برایمان غریبه بود .. . فرهنگ برهنگی !این عادت کردن از نوع منفی اش هم عجب تبعاتی داشت و از آن بی خبر بودیم (!)
بی خبر بودیم از اینکه نم نمک بچه هایمان دیگر به جای شوق دریا اشتیاق ساحلش را دارند تا کمی خود را در فرهنگ وارداتی توریست ها غرق کنند ،کم کم این فرهنگ خود را از ساحل به خیابانهای منتهی به دریا کشاند و در حال حاضر که این دل نوشته را مکتوب میکنم هر کس هر طوری که میخواهد در خیابانهای شهرم راه می رود .
ما شنیده بودیم که انسان ذاتا بی نهایت طلب است و اگر برایش طرح ویژه هم بگذاری باز هم بعضی ها دلشان هوس آزادی های یواشکی می کند اماوجدانتان را قاضی کنید و نزد خود پاسخ دهید که آیا اینگونه که در خیابانهای شهر ما زندگی میکنید در اجتماعات شهرخود حاضر می شوید؟
فرقی نمی کند ، منظور تنها بانوان محترم نیستند از آقایانی که حاضر نیستند تا سر کوچه ی محل خودشان با شلوار خانگی بیرون بروند و راست راست در شهر من با شلوارک و آستین بیخ قدم می زنند هم دل خوشی نمانده ..
آقاجان من ؛اصلا این ساحل و هوای پاک و دریای بیکرانی که برایمان زهر مارش کردید ارزانی شما .. . یک لحظه فکر کنید تنفس در هوای آلوده شهرتان چه قدر بیماری زاست .. برای مردم شهر من تنفس در این هوا مثل نفس عمیق تو دود و گرد و غبار تهرانه .. پس درک کن هموطن و اگر واقعا به آن شعار آزادی که روی لبهایت هست اعتقاد داری .. حریم صاحب خانه را هم حفظ کن.. ."
در همین رابطه یکی از کاربران متنی را به رسانه ها ارسال نموده که نشان از حال و هوای ساکنان بومی مناطق توریستی در ایام تعطیلات دارد.
متن این دل نوشته را با هم بخوانیم :
"چند سالی است .. . دقیقا نمی دانم کی اما میدانم از همان جایی که بچگی هایمان تمام شد ؛ از همان موقع ها عادت کردیم وقتی پاهایمان به شن های نرم ساحل رسید به جای شوق وصال دریا حواسمان پرت شود به فرهنگی که برایمان غریبه بود .. . فرهنگ برهنگی !این عادت کردن از نوع منفی اش هم عجب تبعاتی داشت و از آن بی خبر بودیم (!)
بی خبر بودیم از اینکه نم نمک بچه هایمان دیگر به جای شوق دریا اشتیاق ساحلش را دارند تا کمی خود را در فرهنگ وارداتی توریست ها غرق کنند ،کم کم این فرهنگ خود را از ساحل به خیابانهای منتهی به دریا کشاند و در حال حاضر که این دل نوشته را مکتوب میکنم هر کس هر طوری که میخواهد در خیابانهای شهرم راه می رود .
ما شنیده بودیم که انسان ذاتا بی نهایت طلب است و اگر برایش طرح ویژه هم بگذاری باز هم بعضی ها دلشان هوس آزادی های یواشکی می کند اماوجدانتان را قاضی کنید و نزد خود پاسخ دهید که آیا اینگونه که در خیابانهای شهر ما زندگی میکنید در اجتماعات شهرخود حاضر می شوید؟
فرقی نمی کند ، منظور تنها بانوان محترم نیستند از آقایانی که حاضر نیستند تا سر کوچه ی محل خودشان با شلوار خانگی بیرون بروند و راست راست در شهر من با شلوارک و آستین بیخ قدم می زنند هم دل خوشی نمانده ..
آقاجان من ؛اصلا این ساحل و هوای پاک و دریای بیکرانی که برایمان زهر مارش کردید ارزانی شما .. . یک لحظه فکر کنید تنفس در هوای آلوده شهرتان چه قدر بیماری زاست .. برای مردم شهر من تنفس در این هوا مثل نفس عمیق تو دود و گرد و غبار تهرانه .. پس درک کن هموطن و اگر واقعا به آن شعار آزادی که روی لبهایت هست اعتقاد داری .. حریم صاحب خانه را هم حفظ کن.. ."
...
بنفشه گل بیرون نیا : جانباز حقوق نداره .
...
بنفشه گول بیرون بامو ( گل بنفشه شکوفه زد )
به یاد باورد تی عهدَ (و قول تو را به یاد اورد )
بگوفتی که وقت بهار ( تو گفته بودی که وقت بهار )
آیَم تی ور با خنده ( میام پیشت با چهره ای خندان ، اینطوری )
گول باران سبزان سر قاصد بوبو بنفشه ( در میان سبزه ها بنفشه پیام رسان شد )
فصل بهار بامو ،بیا ،می دیل بوبوسته زنده ( فصل بهار اومده،بیا تا دلم زنده و شاداب بشه )
از یاد ببوردی تو مگر قولو قرارَ ( تو مگه قولو قرارت رو از یاد بردی؟ )
دِ ناز نوکُن،بیا می ور،وقت بهارَ ( دیگه ناز نکن ، بیا کنارم ، بهار اومده )
دنیا به جا نمانه (دنیا اینطوری نمیمونه )
غیر از وفا چی مانه؟ ( به غیر وفای به عهد چیز دیگه ای ماندگار نیست )
چوم نرگسَ دوخانه (چشم ،گل نرگس را صدا میزند )
دیم سرخ گولَ مانه ( صورت انسان مثل گل سرخ قرمز میشود )
دارم تره دِ غم نارَم ( وقتی تورو دارم دیگه غم ندارم )
می نازنین نازدانه ( ای نازنین من )
.........
بنفشه گل بیرون نیا : جانباز حقوق نداره .
بنفشه گل بیرون نیا : جانباز ماشین نداره .
بنفشه گل بیرون نیا : جانباز خانه نداره .
دنیا ببوست مالدار ره.
دنیا ببو میز دار ره .
رزمنده جانباز کیلویی چنده .
دلاور پاسدار وطن کیلویی چنده.
پول و زمینا که رزمنده جانبازا فاندیدی.
حقوق و نانا که رزمنده جانبازا فاندیدی .
رزمنده جانباز 5 % بشید روخانه میان.
تا تانیدی شنا کونان ؛ یا کی تانیدی ناله کونان .
یا میریدی دریا کنار ؛ یا فارسید ساحل کنار .
فرقی نوکونه ؛ شنا کونان ، یا کی ناله کونان.
کار ناریمی : عمودیه؛ اوفوقیه.
اتم داریم.
ماهواره داریم.
پول داریم.
ارز فراوانم داریم.
پاسپورت داریم دوتا دوتا.
اقامت داریم دوتا دوتا .
معدن داریم ؛ طلا داریم.
باغ داریم ؛ بیجار داریم .
کی ده ، رزمنده جانبازا نیگاه کونه.
امه کی ، صاحب مال و منالیم .
أماییم کی ؛ قدر أمه ثروتا دانیم .
رزمنده جانبازم ؛ زیادی حرف بزنه .
دکونیم کشتی درون ؛ تاودیم دریا درون .
بگوفتیم ؛ جانبازا بگید 5 % ببه .
بگفتیم کی 5 % حقوق ناره خانه ناره ماشین ناره .
آفرین به أمه ؛ هوش و هواس .
آفرین به أمه ؛ طالع بینی استبداد .
خوب بتانستیم دوره بوکونیم :
أ رزمنده جانباز 5 % از عافیت .
خوب بتانستیم محرومه بوکونیم :
از کار فرهنگ سیاست و حقوق.
کی خودمان خوب تانیمی بیهینم ؛ دنیایه پسر .
کی فقط أمه تانیمی بدانیم ؛ دنیا طلبی خوبه پسر .
زندگی ، أمه شینه .
مال دونیا ؛ أمه شینه.
باغ و بیجار ؛ أمه شینه.
لذت دنیا ؛ أمه شینه .
رزمنده ببه ؛ داد و فغان.
جانباز ببه ؛ آه و نالان.
تا تانیمی ؛ رزمنده جانبازانا ، ظلم کونیمی.
تا تانیمی ؛ رزمنده جانبازانا ، از زندگی دوره کونیمی ؟!
بوشو ری ؛ دریا کنار .
بوشو ری ؛ شنا کونان ، ناله کونان ؟!
دریا وسط ؛ شنا کونان .
دریا وسط ؛ ناله کونان .
هوا بخور ؛ دولوپ دولوپ.
آبا بخور ؛ قولوپ قولوپ .
راحته بی ؛ از زندگی .
راحته بیم ؛ از تی دیدنی .
امن و امانا به ، أمه ره أ دنیا .
بی قر و فر به ، أمه ره أ دشت و أ دریا ؟!
http://khakpour-m.blogfa.com
...