در پی پخش مستند «چی بپوشیم» به کارگردانی مسعود زارعیان در برنامه تلویزیونی مصیر شبکه یک سیما و پخش ناقص و سوءاستفاده از بخش‌هایی از آن در شبکه‌های اجتماعی توسط ضد انقلاب، کارگردان این مستند یادداشتی نوشته است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس، در پی پخش مستند جنجالی حجاب که در برنامه تلویزیونی مصیر از شبکه یک سیما پخش شد، تعدادی از عناصر ضد انقلاب،اقدام به پخش گزینشی این مستند و حذف بخش کارشناسی آن در شبکه های اجتماعی نموده که واکنش کارگردان این اثر را در پی داشته است.مسعود زارعیان در واکنش به این اقدام چنین می نویسد:
خلاصه ماجرا این است که دوشنبه هفته گذشته یازدهم اسفندماه، کلیپی ۷ دقیقه‌ای از مستند ۳۶ دقیقه‌ای «چی بپوشم» در برنامه مصیر از شبکه یک سیما پخش شد.
بلافاصله بخش‌هایی از این کلیپ به شکل هدفمند در فضای مجازی قرار گرفت؛ صراحت فیلم در بیان مسائل اجتماعی باعث شد این تصاویر به سرعت در صفحه‌های مختلف بازنشر شود و طی مدت کوتاهی چندصد هزار بازدید کننده پیدا کند؛ همچنین موضوع بحث برخی شبکه‌های اجتماعی شده و نظرات و بازخوردهای بیشماری را در پی داشته باشد.
فیلمساز باید حرفش را با فیلمش بزند، ولی چون بخش زیادی از فیلم دیده نشده، مجبور به توضیح مختصر چند نکته هستم.
اول خطاب به مخاطبان؛ همه می‌دانیم یکی از وظایف رسانه بازتاب دلسوزانه مسایل اجتماعی است برای یافتن راه حل؛ نه قضاوت یک طرفه و به دور از واقعیت.
نمایش این فیلم با موضوع مهم حجاب و پوشش زنان ایرانی در رسانه ملی باز هم ثابت کرد که برای دیدن واقعیات اجتماعی نیاز به رسانه‌های وابسته خارجی و خبرنگاران خارج‌نشین نداریم؛ ما می‌توانیم با نگاه منصفانه و در نظر گرفتن جوانب مساله، در رسانه‌های داخلی به‌سوی حل آن حرکت کنیم، همین طور که «چی بپوشم» از شبکه یک و دو سیما پخش شد و امثال آن باز هم پخش خواهد شد.
پس اگر به دنبال دیدن مسائل جامعه‌مان هستیم به رسانه دلسوز خودمان اعتماد کنیم نه به رسانه‌هایی که با دلار و پوندهای دشمنان تاریخی ایران اداره می‌شوند.
دوم خطاب به مسئولان؛ این فیلم بالاخره پخش شد. پس از ده‌ها بار بازبینی و چندین بار اصلاح هنگام مونتاژ. مدتی به آرشیو محرمانه رفت و برگشت و بالاخره پخش شد و این حاصل ایستادگی فیلمساز بر حق مخاطبان فیلم و سعه صدر مدیران بود. پس می‌شود به فیلمساز داخلی اعتماد کرد و کمتر سخت گرفت، تا اگر بناست حرفی گفته شود توسط فیلمسازی گفته شود که اینجا نفس می‌کشد و از این مردم و برای این مردم فیلم می‌سازد.
سوم خطاب به منتشرکنندگان فیلم؛ اگر واقعا دغدغه‌ای نسبت به آزادی‌های علنی و یواشکی زنان ایران دارید، بدترین راه ممکن را برای تحقق آن انتخاب کرده‌اید. جوسازی و ایجاد موج‌های مخرب فرهنگی و قرار دادن مردم مقابل هم و تشویق مردم به رفتار غیرقانونی، چیزی جز هرج و مرج و شکاف فرهنگی به دنبال نخواهد داشت.
اگر دلسوز هستید، دنبال راه‌های گفت‌وگوی آرام و منطقی باشید، نه شعار و جنجال و تخریب.
والسلام علی من اتبع الهدی
خلاصه ماجرا این است که دوشنبه هفته گذشته یازدهم اسفندماه، کلیپی ۷ دقیقه‌ای از مستند ۳۶ دقیقه‌ای «چی بپوشم» در برنامه مصیر از شبکه یک سیما پخش شد.
بلافاصله بخش‌هایی از این کلیپ به شکل هدفمند در فضای مجازی قرار گرفت؛ صراحت فیلم در بیان مسائل اجتماعی باعث شد این تصاویر به سرعت در صفحه‌های مختلف بازنشر شود و طی مدت کوتاهی چندصد هزار بازدید کننده پیدا کند؛ همچنین موضوع بحث برخی شبکه‌های اجتماعی شده و نظرات و بازخوردهای بیشماری را در پی داشته باشد.
فیلمساز باید حرفش را با فیلمش بزند، ولی چون بخش زیادی از فیلم دیده نشده، مجبور به توضیح مختصر چند نکته هستم.
اول خطاب به مخاطبان؛ همه می‌دانیم یکی از وظایف رسانه بازتاب دلسوزانه مسایل اجتماعی است برای یافتن راه حل؛ نه قضاوت یک طرفه و به دور از واقعیت.
نمایش این فیلم با موضوع مهم حجاب و پوشش زنان ایرانی در رسانه ملی باز هم ثابت کرد که برای دیدن واقعیات اجتماعی نیاز به رسانه‌های وابسته خارجی و خبرنگاران خارج‌نشین نداریم؛ ما می‌توانیم با نگاه منصفانه و در نظر گرفتن جوانب مساله، در رسانه‌های داخلی به‌سوی حل آن حرکت کنیم، همین طور که «چی بپوشم» از شبکه یک و دو سیما پخش شد و امثال آن باز هم پخش خواهد شد.
پس اگر به دنبال دیدن مسائل جامعه‌مان هستیم به رسانه دلسوز خودمان اعتماد کنیم نه به رسانه‌هایی که با دلار و پوندهای دشمنان تاریخی ایران اداره می‌شوند.
دوم خطاب به مسئولان؛ این فیلم بالاخره پخش شد. پس از ده‌ها بار بازبینی و چندین بار اصلاح هنگام مونتاژ. مدتی به آرشیو محرمانه رفت و برگشت و بالاخره پخش شد و این حاصل ایستادگی فیلمساز بر حق مخاطبان فیلم و سعه صدر مدیران بود. پس می‌شود به فیلمساز داخلی اعتماد کرد و کمتر سخت گرفت، تا اگر بناست حرفی گفته شود توسط فیلمسازی گفته شود که اینجا نفس می‌کشد و از این مردم و برای این مردم فیلم می‌سازد.
سوم خطاب به منتشرکنندگان فیلم؛ اگر واقعا دغدغه‌ای نسبت به آزادی‌های علنی و یواشکی زنان ایران دارید، بدترین راه ممکن را برای تحقق آن انتخاب کرده‌اید. جوسازی و ایجاد موج‌های مخرب فرهنگی و قرار دادن مردم مقابل هم و تشویق مردم به رفتار غیرقانونی، چیزی جز هرج و مرج و شکاف فرهنگی به دنبال نخواهد داشت.
اگر دلسوز هستید، دنبال راه‌های گفت‌وگوی آرام و منطقی باشید، نه شعار و جنجال و تخریب.
والسلام علی من اتبع الهدی
