عباس رافعی کارگردان سینما در اظهاراتی صریح و بی پرده گفت: برآورد من از عملکرد هیأت مدیره خانه سینما طی تمامی سال هایی که عضو این نهاد به اصطلاح صنفی هستم این است که این نهاد هیچ ابزار قدرتی در اختیار ندارد و تنها به محلی برای انتشار بیانیه های سیاسی و حزبی و مثلأ صنفی بدل شده است؛ آخر چرا؟!
به گزارش شهدای ایران،این کارگردان سینما در گفتگو با سینماپرس افزود: برخلاف آنچه که نهادهای صنفی و سندیکاها در سراسر دنیا عمل می کنند، خانه سینما تنها مانند یک دبیرخانه سینمایی شده است که هیچ گونه کارکرد صنفی برای اعضای خود نداشته و تنها طی تمامی سال هایی که از تأسیس اش می گذرد در حال دادن بیانیه های بی ارتباط با مسائل سینمایی بوده است!
وی ادامه داد: سندیکاها در سراسر دنیا از اعضای خود به هر قیمت دفاع کرده و در مقابل دولت ها برای دستیابی به آنچه که حق اعضای شان است ایستادگی می کنند و یا راهکارهای مهمی برای برون رفت اعضایشان از مشکلاتی که گریبانگیرشان شده است ارائه می دهند؛ اما خانه سینما هیچ گاه از حق و حقوق اعضای خود حمایت نکرده و حتی درصدد حل مشکلات عدیده معیشتی اغلب اعضای خود برنیامده است.
کارگردان فیلم سینمایی «آفتاب بر همه یکسان می تابد» با تأکید بر اینکه این نهاد صنفی تاکنون هیچ کارآیی برای سینماگران نداشته است اظهار داشت: ساختار خانه سینما اساساً به شکلی پایه گذاری و طراحی شده و به راه خود ادامه داده که سینماگران دیگر هیچ توقعی از آن نباید داشته باشند. هیأت مدیره و روسای اغلب صنوف تابعه خانه سینما چنان درگیر مسائل کاری خود شده اند که کاملاً فراموش کرده اند چرا در رأس این نهاد قرار گرفته اند و اصولاً چه کارهایی را می بایست انجام دهند.
وی افزود: من شخصاً به عنوان یکی از اعضای خانه سینما چه در زمانی که یکی از فیلم هایم توسط حوزه هنری تحریم شد، چه در زمانی که درخواست پروانه ساخت دادم و با مشکل روبرو شدم و یا در زمانی که خواستم بدون مزاحمت فیلم بسازم از حمایت خانه سینما برخوردار نشدم. خانه سینما حتی به فکر تأمین معیشت من در دوران بیکاری ام نبود و از همین رو است که به همه اعضای خانه سینما توصیه می کنم به خاطر مسائل معیشتی به دنبال گرفتن کارت خانه سینما نباشند چرا که خود هیأت مدیره آنچنان درگیر مسائل معیشتی هستند که اگر می توانستند مشکل معیشتی کسی را حل کنند اول مشکلات خود را حل می کردند تا به خاطر مبلغی ناچیز راضی به انجام هرکاری به اسم سینما نشوند!
رافعی سپس خاطرنشان کرد: خانه سینما امروزه رسماً تبدیل به یک بنگاه کاریابی برای اعضای هیأت مدیره و روسای صنوف است و آن ها می خواهند که کل سینما را در اختیار خود در بیاورند و روی تمامی تولیدات سالانه سینما چمبره بزنند! از همین رو اعضای هیأت مدیره نمی توانند به دلیل تولید اندک سینمای ایران نگاهی به تمامی اعضا داشته باشند.
وی ادامه داد: اعضای خانه سینما در طول تمامی سال هایی که از تأسیس این نهاد صنفی می گذرد هیچ گاه از جلسات مدیران این نهاد با دولتمردان آگاهی نیافته اند و از سوی دیگر اعضای هیأت مدیره خانه سینما هیچ گاه بر خود واجب ندانسته اند که گزارشی از عملکرد خود را به صورت سالانه برای اطلاع اعضایی که همه ساله برای ماندگاری در این نهاد حق عضویت پرداخت می کنند منتشر کنند. از همین رو من همچنان که نسبت به هیأت مدیره های پیشین خانه سینما خوش بین نبوده ام به هیچ عنوان نمی توانم نسبت به هیأت مدیره فعلی خانه سینما خوش بین باشم.
کارگردان فیلم سینمایی «کیمیا و خاک» در خاتمه این گفتگو افزود: سینماگران به خوبی از عدم کارکرد صنفی این نهاد مطلع هستند و از این رو است که اگر به هرگونه مشکل معیشتی و یا کاری برخورد می کنند فوراً برای رفع نیازهای خود دست به دامان سازمان سینمایی می شوند و اصلاً به سمت خانه سینما نمی روند. چرا که خانه سینما به همه سینماگران ثابت کرده که هیچ گونه کارآیی صنفی ندارد و هیچ قدمی برای رفع نیازهای آن ها بر نمی دارد. خانه سینما محلی است که به دلیل آنکه متولیان اش حرمتش را رعایت نکرده اند تبدیل به مکان مخروبه و بی هویتی شده که دیگر خانه سینماگران ایران به شمار نمی رود!
وی ادامه داد: سندیکاها در سراسر دنیا از اعضای خود به هر قیمت دفاع کرده و در مقابل دولت ها برای دستیابی به آنچه که حق اعضای شان است ایستادگی می کنند و یا راهکارهای مهمی برای برون رفت اعضایشان از مشکلاتی که گریبانگیرشان شده است ارائه می دهند؛ اما خانه سینما هیچ گاه از حق و حقوق اعضای خود حمایت نکرده و حتی درصدد حل مشکلات عدیده معیشتی اغلب اعضای خود برنیامده است.
کارگردان فیلم سینمایی «آفتاب بر همه یکسان می تابد» با تأکید بر اینکه این نهاد صنفی تاکنون هیچ کارآیی برای سینماگران نداشته است اظهار داشت: ساختار خانه سینما اساساً به شکلی پایه گذاری و طراحی شده و به راه خود ادامه داده که سینماگران دیگر هیچ توقعی از آن نباید داشته باشند. هیأت مدیره و روسای اغلب صنوف تابعه خانه سینما چنان درگیر مسائل کاری خود شده اند که کاملاً فراموش کرده اند چرا در رأس این نهاد قرار گرفته اند و اصولاً چه کارهایی را می بایست انجام دهند.
وی افزود: من شخصاً به عنوان یکی از اعضای خانه سینما چه در زمانی که یکی از فیلم هایم توسط حوزه هنری تحریم شد، چه در زمانی که درخواست پروانه ساخت دادم و با مشکل روبرو شدم و یا در زمانی که خواستم بدون مزاحمت فیلم بسازم از حمایت خانه سینما برخوردار نشدم. خانه سینما حتی به فکر تأمین معیشت من در دوران بیکاری ام نبود و از همین رو است که به همه اعضای خانه سینما توصیه می کنم به خاطر مسائل معیشتی به دنبال گرفتن کارت خانه سینما نباشند چرا که خود هیأت مدیره آنچنان درگیر مسائل معیشتی هستند که اگر می توانستند مشکل معیشتی کسی را حل کنند اول مشکلات خود را حل می کردند تا به خاطر مبلغی ناچیز راضی به انجام هرکاری به اسم سینما نشوند!
رافعی سپس خاطرنشان کرد: خانه سینما امروزه رسماً تبدیل به یک بنگاه کاریابی برای اعضای هیأت مدیره و روسای صنوف است و آن ها می خواهند که کل سینما را در اختیار خود در بیاورند و روی تمامی تولیدات سالانه سینما چمبره بزنند! از همین رو اعضای هیأت مدیره نمی توانند به دلیل تولید اندک سینمای ایران نگاهی به تمامی اعضا داشته باشند.
وی ادامه داد: اعضای خانه سینما در طول تمامی سال هایی که از تأسیس این نهاد صنفی می گذرد هیچ گاه از جلسات مدیران این نهاد با دولتمردان آگاهی نیافته اند و از سوی دیگر اعضای هیأت مدیره خانه سینما هیچ گاه بر خود واجب ندانسته اند که گزارشی از عملکرد خود را به صورت سالانه برای اطلاع اعضایی که همه ساله برای ماندگاری در این نهاد حق عضویت پرداخت می کنند منتشر کنند. از همین رو من همچنان که نسبت به هیأت مدیره های پیشین خانه سینما خوش بین نبوده ام به هیچ عنوان نمی توانم نسبت به هیأت مدیره فعلی خانه سینما خوش بین باشم.
کارگردان فیلم سینمایی «کیمیا و خاک» در خاتمه این گفتگو افزود: سینماگران به خوبی از عدم کارکرد صنفی این نهاد مطلع هستند و از این رو است که اگر به هرگونه مشکل معیشتی و یا کاری برخورد می کنند فوراً برای رفع نیازهای خود دست به دامان سازمان سینمایی می شوند و اصلاً به سمت خانه سینما نمی روند. چرا که خانه سینما به همه سینماگران ثابت کرده که هیچ گونه کارآیی صنفی ندارد و هیچ قدمی برای رفع نیازهای آن ها بر نمی دارد. خانه سینما محلی است که به دلیل آنکه متولیان اش حرمتش را رعایت نکرده اند تبدیل به مکان مخروبه و بی هویتی شده که دیگر خانه سینماگران ایران به شمار نمی رود!
