نامه سرگشاده یک جانباز به رییس جمهور در خصوص وضعیت معیشت ایثارگران
به گزارش شهدای ایران؛ جانباز میرزا پور طی نامه ای سرگشاده به رییس جمهور خواستار توجه بیشتر به وضعیت معیشت ایثارگران بازنشسته شد. متن این نامه بدین شرح می باشد:
به نام خدا
با عرض سلام و تحیت
آیین نامه اجرایی قانون خدمات ایثارگران در بنیادشهید و امور ایثارگران موجود است و در آن از فرهنگیانی که در آغاز جنگ علاوه بر خود، دانش آموزان را تشویق و روانه جنگ می کردند و آرپی جی بر دوش تانک های دشمن را شکار می کردند و امروز بازنشسته شده و پیرمردانی رنجورند، چنین تمجید شده است.
(1-5) کلیه بازنشستگان (اعم از کشوری و .. . . . . ) مشمول موضوع مواد 38 و 39 نمی شوند.
(1-6) جانبازان از کار افتاده کلی غیرجبهه ای و یا غیرجنگی مشمول ماده 38 نمی شوند.
جناب آقای دکتر روحانی!
همانطور که مشاهده می کنید، قانونگذاران جانبازان دفاع مقدس را که امروز بازنشسته شده اند، همردیف جانبازان غیرجبهه ای معرفی کرده اند و اما .....
در سال 1359 سال دوم معلمی بنده بود و می خواستیم خانه ای بسازیم، که با شروع جنگ، چند دیوار آن را خراب کردم و گفتم مگر می شود کشور در حال جنگ باشد و ما خانه بسازیم. ساختن خانه را رها کردیم و خود را به بسیج معرفی و پس از تعلیمات و دوره های آموزشی لازم، روانه جبهه شدم. ابتدا در گیلان غرب، سپس عین و خوش و دشت عباش و تپه های ابوقریب و ... مانند دیگر جوانان این مرز و بوم، در جبهه های مختلف آرپی جی بر دوش در مقابل تهاجم دشمن ایستادم. شب عید سال 1361 در جبهه بودم و روز دوم فروردین سال 61 بین تانکهای ایران و عراق که فاصله چندانی با هم نداشتند، مرگ را با چشمان خود مشاهده کردم.
روز دهم اردیبهشت سال 61 همراه همرزمان عزیزم که عده ای از آنها به فیض شهادت نائل شدند و عده ای دیگر جانبازان سرافرازی هستند که دیدن آنها شاد و مسروم می سازد، در مقابل پاتک سنگین تانکهای عراقی ایستادم. تا اینکه در شب بیستم اردیبهشت همان سال در حالی که آرپی جی بر دوش خط شکن بودم و به سمت خاک ریز دشمن می رفتم تا خاک خرمشهر را از چنگال کثیفش در بیاورم مورد اصابت تیر و ترکش قرار گرفتم و نیروهای ارکان سریعا بنده را به پشت جبهه و سپس بیمارستان گلستان رساندند و عمل جراحی و سپس بیمارستانهای قطب الدین و شهید فقیهی شیراز و بیمارستانهای فیاض بخش، نجمیه و مصطفی خمینی تهران و از آن زمان همچنان در بیمارستانهای مختلف تحت درمان هستم.
آقای دکتر روحانی!
بنده معلم بودم و با اینکه جسم ناسالمی داشتم و دارم و هر لحظه ممکن است در بیمارستان بستری و تحت عمل جراحی قرار گیرم، اشتیاق به تعلیم و تربیت از کلاس و دانش آموزان جدایم نکرد و هم اکنون که بالا رفتن سن بر ناتوانی هایم افزوده است،علاوه بر اشتیاق به تعلیم و تربیت، برای تامین معاش بصورت حق التدریس در دانشگاه به تدریس مشغولم. اما دیگر رمق ندارم.
با اینکه می توانستم حالت اشتغال بگیرم و بدون حضور در محل کار، حقوق و دستمزد معلمی خود را دریافت کنم. اما امروز می بینیم کسانی که از جنگ آسیب بیشتری دیده اند و بعلاوه سرکلاس و محل کار حضور فعال داشته اند، باید دستمزد کمتری بگیرند.
آقای دکتر روحانی!
متاسفانه در قانون خدمات ایثارگران آمده است، ایثارگرانی که حالت اشتغال بوده اند، بر اساس قانون نیروهای مسلح حقوق بگیرند و جانبازانی که علاوه بر دفاع از کشور 30 سال صادقانه خدمت کردند، باید از سازمان بازنشستگی حقوق بخور و نمیر بگیرند. این دوگانگی در کدام مکتب توجیه می شود؟
آقای دکتر روحانی!
حضور داوطلبانه در جبهه ها و دفاع از خاک میهن اسلامی در آن زمان چشمداشت مادی نداشت و الان هم اگر توزیع حقوق و دستمزدها در این کشور عادلانه ( حتی تا حدودی عادلانه نه صد درصد) صورت بگیرد، این نامه را نمی نوشتم. بلکه توزیع درآمد بخصوص بین ایثارگران نه تنها غیر عادلانه بلکه فاجعه آمیز است.
لذا از شما و قانون گذاران محترم تقاضا دارم نسبت به اصلاح مواد 38 و 39 و 51 قانون خدمات ایثارگران اقدام نمایند.
متاسفانه بعضی از مسئولان و قانون گذاران کشور فراموش کرده اند، بر سر فرهنگیان اول انقلاب چه گذشته است و همین فراموشی و بی وفایی مسئولان باعث شده است، به جانبازان عرصه فرهنگ و شهادت بی توجهی بشود و نسبت به معیشت آنها توجه نکنند.
میرزا میرزاپور،جانباز 45% و بازنشسته آموزش و پرورش
به نام خدا
با عرض سلام و تحیت
آیین نامه اجرایی قانون خدمات ایثارگران در بنیادشهید و امور ایثارگران موجود است و در آن از فرهنگیانی که در آغاز جنگ علاوه بر خود، دانش آموزان را تشویق و روانه جنگ می کردند و آرپی جی بر دوش تانک های دشمن را شکار می کردند و امروز بازنشسته شده و پیرمردانی رنجورند، چنین تمجید شده است.
(1-5) کلیه بازنشستگان (اعم از کشوری و .. . . . . ) مشمول موضوع مواد 38 و 39 نمی شوند.
(1-6) جانبازان از کار افتاده کلی غیرجبهه ای و یا غیرجنگی مشمول ماده 38 نمی شوند.
جناب آقای دکتر روحانی!
همانطور که مشاهده می کنید، قانونگذاران جانبازان دفاع مقدس را که امروز بازنشسته شده اند، همردیف جانبازان غیرجبهه ای معرفی کرده اند و اما .....
در سال 1359 سال دوم معلمی بنده بود و می خواستیم خانه ای بسازیم، که با شروع جنگ، چند دیوار آن را خراب کردم و گفتم مگر می شود کشور در حال جنگ باشد و ما خانه بسازیم. ساختن خانه را رها کردیم و خود را به بسیج معرفی و پس از تعلیمات و دوره های آموزشی لازم، روانه جبهه شدم. ابتدا در گیلان غرب، سپس عین و خوش و دشت عباش و تپه های ابوقریب و ... مانند دیگر جوانان این مرز و بوم، در جبهه های مختلف آرپی جی بر دوش در مقابل تهاجم دشمن ایستادم. شب عید سال 1361 در جبهه بودم و روز دوم فروردین سال 61 بین تانکهای ایران و عراق که فاصله چندانی با هم نداشتند، مرگ را با چشمان خود مشاهده کردم.
روز دهم اردیبهشت سال 61 همراه همرزمان عزیزم که عده ای از آنها به فیض شهادت نائل شدند و عده ای دیگر جانبازان سرافرازی هستند که دیدن آنها شاد و مسروم می سازد، در مقابل پاتک سنگین تانکهای عراقی ایستادم. تا اینکه در شب بیستم اردیبهشت همان سال در حالی که آرپی جی بر دوش خط شکن بودم و به سمت خاک ریز دشمن می رفتم تا خاک خرمشهر را از چنگال کثیفش در بیاورم مورد اصابت تیر و ترکش قرار گرفتم و نیروهای ارکان سریعا بنده را به پشت جبهه و سپس بیمارستان گلستان رساندند و عمل جراحی و سپس بیمارستانهای قطب الدین و شهید فقیهی شیراز و بیمارستانهای فیاض بخش، نجمیه و مصطفی خمینی تهران و از آن زمان همچنان در بیمارستانهای مختلف تحت درمان هستم.
آقای دکتر روحانی!
بنده معلم بودم و با اینکه جسم ناسالمی داشتم و دارم و هر لحظه ممکن است در بیمارستان بستری و تحت عمل جراحی قرار گیرم، اشتیاق به تعلیم و تربیت از کلاس و دانش آموزان جدایم نکرد و هم اکنون که بالا رفتن سن بر ناتوانی هایم افزوده است،علاوه بر اشتیاق به تعلیم و تربیت، برای تامین معاش بصورت حق التدریس در دانشگاه به تدریس مشغولم. اما دیگر رمق ندارم.
با اینکه می توانستم حالت اشتغال بگیرم و بدون حضور در محل کار، حقوق و دستمزد معلمی خود را دریافت کنم. اما امروز می بینیم کسانی که از جنگ آسیب بیشتری دیده اند و بعلاوه سرکلاس و محل کار حضور فعال داشته اند، باید دستمزد کمتری بگیرند.
آقای دکتر روحانی!
متاسفانه در قانون خدمات ایثارگران آمده است، ایثارگرانی که حالت اشتغال بوده اند، بر اساس قانون نیروهای مسلح حقوق بگیرند و جانبازانی که علاوه بر دفاع از کشور 30 سال صادقانه خدمت کردند، باید از سازمان بازنشستگی حقوق بخور و نمیر بگیرند. این دوگانگی در کدام مکتب توجیه می شود؟
آقای دکتر روحانی!
حضور داوطلبانه در جبهه ها و دفاع از خاک میهن اسلامی در آن زمان چشمداشت مادی نداشت و الان هم اگر توزیع حقوق و دستمزدها در این کشور عادلانه ( حتی تا حدودی عادلانه نه صد درصد) صورت بگیرد، این نامه را نمی نوشتم. بلکه توزیع درآمد بخصوص بین ایثارگران نه تنها غیر عادلانه بلکه فاجعه آمیز است.
لذا از شما و قانون گذاران محترم تقاضا دارم نسبت به اصلاح مواد 38 و 39 و 51 قانون خدمات ایثارگران اقدام نمایند.
متاسفانه بعضی از مسئولان و قانون گذاران کشور فراموش کرده اند، بر سر فرهنگیان اول انقلاب چه گذشته است و همین فراموشی و بی وفایی مسئولان باعث شده است، به جانبازان عرصه فرهنگ و شهادت بی توجهی بشود و نسبت به معیشت آنها توجه نکنند.
میرزا میرزاپور،جانباز 45% و بازنشسته آموزش و پرورش
