به گزارش شهدای ایران؛ مرحوم علامه محمدتقی جعفری در یکی از سخنرانی‌هایش با عنوان «درسی که باید از حسین(ع) آموخت» در روز 20 خرداد ماه سال 1374 در مورد این موضوع که «برای دنیای خود، چنان عمل کن که گویی برای همیشه زنده خواهی ماند و برای آخرت خود، چنان عمل کن که گویی فردا خواهی مرد.» روایت می‌کند: به خاطر دارم که در جنگ تحمیلی (1359-1367)، تعدادی از جوانان که عازم جبهه بودند، پیش من می‌آمدند و ضمن دیدار و احوالپرسی، می‌گفتند: شما دعا کنید که ما «شهید» بشویم. می‌گفتم: ابدا چنین دعایی نمی‌کنم. یعنی چه که شما شهید بشوید! آن چه که دعای حقیقی شماست، این است که خدا شما را موفق بدارد تا تکلیفتان را در جبهه، به بهترین وجه انجام دهید.
این تکلیف شماست که اگر یک لحظه از زندگی شما مانده است، باید به تمام معنا از زندگی دفاع کنید.

اگر هم شهید شدید، «احدی‌الحسنیین». این منطق اسلام است. من چه طور دعا کنم که شما شهید بشوید؟ اگر شهادت پیش آمد، خوش آمد. معنای زندگی خیلی باعظمت‌تر از این است. معنای این هم که ما در دعاها داریم که «خدایا، من از این دنیا شهید بروم و شهادت را نصیب من بکن»، چنین است که عرض می‌کنم: یعنی پروردگارا! اگر بناست زندگی من با شهادت تکمیل شود، من آماده هستم، ولی اعتراض ندارم به تو که چرا عمر من، 61 سال و سه دقیقه خواهد شد.

علامه محمد تقی جعفری

من نِیَم حاکم حکایت می‌کنم. ما نمی‌توانیم به خدا حاکم باشیم، ولی می‌توانیم بگوییم پرورگارا؛ احدی‌الحسنیین را در دلم گذاشته‌ام و زندگی می‌کنم. «واعمل لدنیاک کانک تعیش ابداً.» اگر چیزی را می‌سازید، طوری بسازید که تا ابد به شخصیت شما بچسبد.در این صورت، شما در زندگی قطعا پیشرفت خواهید کرد. البته آخرت به جای خود. (شما) هر کاری انجام می‌دهید، چه در فن‌آوری، چه در صنعت، چه در کارهای فکری، چه در کسب و کار و...، آن طور احساس کنید که نتیجه کار به شخصیت شما می‌چسبد. این طور خیال کنید که (نتیجه کار) تا ابد با شما سروکار خواهد داشت. (یا در کارهای علمی) نوک قلمی را که با آن می‌نویسید، به حال خود رها نکنید، زیرا خطرناک است. احساس کنید که این کلمات، دانه دانه در درون شخصیت شما نقش ابدی می‌بندد و روز قیامت، با آن نقشه باید به ابدیت وارد شوید.

به گزارش ایسنا، این بخش از سخنان علامه محمدتقی جعفری درصفحه 417 کتاب «امام حسین(ع) شهید فرهنگ و پیشرو انسانیت» درج شده است.