به گزارش شهدای ایران ، امیر سرتیپ خلبان ناصر ایزدی فر گفت : به عنوان سند در امر پیروزی انقلاب اسلامی و به فرموده امام راحل  اگر ارتش نمی خواست این انقلاب به ثمر نمی رسید و ارتش همراه با مردم بود که این انقلاب پیروز شد اما ارتش مانده بود که مردم را انتخاب کند یا دولت شاهنشاهی را زیرا ارتش آن زمان با دولت شاهنشاهی بود که نهایت به فرموده امامارتش به مردم پیوست.

وی افزود : به فرموده امام ارتش و سپاه هردو دو بال یک فرشته هستند و هر دو در انقلاب و جنگ موثر بودند و سپاه در آن زمان هنوز تاسیس نشده بود و نیرویی متشکل از مردم داوطلب بود که ارتش ، سپاه و مردم نقشی برابر و دوشادوش هم داشتند و اگر هواپیماهای جنگی نیروی هوایی ارتش در زمان پیروزی انقلاب نبود بعدها شرایط سختی برای نیروهای رزمنده در جبهه ها به وجود می آمد .

این رزمنده سالهای جنگ و انقلاب ادامه داد : نقش هواپیماهای ارتش در پشتیبانی از خطوط  مقدم جبهه بسیار دقیق و موثر و حیاتی بود چون اگر بمباران هوایی هواپیماهای ارتش بر سر رژیم بعث عراق و نبرد هوایی با هواپیماهای روسی دولت آن وقت عراق نبود هواپیماهای عراق به راحتی می توانستند رزمندگان را در جبهه زمین گیر کرده به شهادت برسانند و عملیات ناتمام بماند.

ایزدی فر خاطر نشان کرد : پس از انقلاب تلاش مجددانه ای در پس پرده شده است که زحمات ارتش را کمرنگ جلوه دهند و با تاسف اینطورعنوان می شود که اعتماد مردم به ارتش را کم کنند و بگویند به ارتش اعتماد نداریم که البته گاهی از نقش ارتش و نیروی هوایی به ویژه همافران در رسانه ها یاد می شود.

وی در خصوص زندگی روحانیت یادآور شد : امام این تئوریسین انقلاب آن زمان در بهشت زهرا گفتند که ما روحانیون هیچ شغل دولتی را قبول نمی کنیم و به قم می رویم و از آنجا بر حکومت نظارت خواهیم کرد و مجلس موسسان تشکیل می دهیم .

این خلبان در خصوص خاطره های از شهید عباس بابایی گفت : در مراسمی با تشریفات مخصوص حمل پیکر که مربوط تشییع پیکر یکی از خلبانان نیروی هوایی ارتش در هنگام عملیات پروازی بود این شهید بزرگوار شهید عباس بابایی را دیدم که بسار ساده و بدون ادعا و بدون درجه و علائم نظامی که در آن زمان فرماندهی پایگاه هشتم شکاری در اصفهان را  بر عهده داشتند و جهت تحویل گرفتن پیکر شهید و انتقال به اصفهان و تحویل به خانواده اش به تهران آمده بودند .

ایشان را دیدم که در آن ازدحام  که موج جمعیت انسان را به هر طرف می کشید ایشان در گوشه ای با سر پایین و ساکت و آرام ایستاده بودند . ایشان را انسانی مومن به الله و  ساده زیست یافتم . اهل سکوت و معنا و خدابود و این حلم و بردباری ایشان مرا تحت تاثیر قرار داد و این خاطره مربوط به یک سال قبل از شهادت این شهید بزرگوار ، شهید عباس بابایی بود.