به گزارش شهدای ایران؛ مطالعه و بررسی خاطرات و سرگذشت به جا مانده از اسرای عراقی که حضرت امام خمینی(ره) آنان را مهمان قلمداد می‌کردند و اسرای ایرانی در بند رژیم عراق که مقام معظم رهبری آنان را آزادگان سرافراز نام نهادند، تفاوت‌ها و واقعیت‌های مطرح در دو حوزه فکری مسئولان جمهوری اسلامی ایران و سردمداران رژیم بعث عراق را به وضوح نشان می‌دهد.

این مهم، یکی از نقاط قوت دولت جمهوری اسلامی ایران در هشت سال دفاع مقدس است که تاکنون اندیشمندان و صاحب‌نظران کمتر به مداقه پیرامون آن پرداخته و ابعاد تأثیرگذار را مورد مطالعه و بهره‌برداری قرار داده‌اند. چه تعدادی از مردم ایران و عراق و حتی سیاستمداران محلی، منطقه‌ای و حتی بین‌المللی می‌دانند که قبل از شروع حمله سراسری عراق به ایران، به عبارتی دقیق‌تر از روز سوم فروردین سال 59 تعداد 37 نظامی عراقی توسط ارتش ایران و سایر قوای مسلح به اسارت گرفته شده بودند.

در دوران دفاع مقدس 72 هزار و 113 عراقی در 78 عملیات به اسارت ایران درآمدند که وظیفه نگهداری از آنها به ارتش جمهوری اسلامی ایران محول شده بود.  

ارتش از سوم فروردین سال 59 تا پایان سال 82 در یک دوره زمانی بیست و چهار ساله، نسبت به نگهداری اسیران یا به عبارتی، مهمانان عراقی اقدام کرده و طی این مدت با اسرای عراقی به گونه‌ای مدارا کرده و سنگ صبور آنان شده و در حوزه رفتاری، چنان الگویی را ارائه کرده‌اند که حدود 15 درصد از مجموعه اسرا، حاضر به بازگشت به کشور خود نشده و در این میان تعداد 7 هزار و 500 نفر از آنان، با آگاهی از تمامی مخاطراتی که از این بابت از سوی رژیم بعث عراق متوجه خانواده‌شان در عراق می‌شد، رسماً با صلیب سرخ جهانی مصاحبه کرده و در خواست کتبی مبنی بر عدم تمایل به بازگشت به عراق را به آنها ارائه دادند.

در این بین عراقی‌هایی هم بودند که به رزمندگان اسلام پیوستند؛ «سمیر ابواحمد الغامدی» راننده نفربر سنگین گردان 181 از یگان دوم سپاه چهارم بازسازی شده ارتش عراق که هم‌اکنون در محلات اختیار وطن کرده، «علی الصمدانی» افسر توپخانه در غرب، «شاهین‌محمد المحمدی» و سرانجام «ابو عقیل» از جمله این جوانمردان هستند که به جمهوری اسلامی ایران پناهنده شده و بعد از مدتی از کمپ اسرا خارج و به عنوان احرار به زندگی خویش ادامه داد.

منبع : فارس