سایت جماران اخیراً با شخصی به نام مهدی مهریزی، که گفته شده استادیار دانشگاه آزاد است، گفت‌وگو کرد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس، وی در بخشی از این گفت‌وگو با اشاره به مقوله اخلاق، می‌گوید: تا هنگامی که چنین مباحثی برای متولیان جامعه فاقد اهمیت باشد، چنین بی‌تفاوتی به جامعه نیز انتقال داده می‌شود و تصور می‌کنم تا تحقق این محور، فاصله بسیاری پیش رو داریم!
جماران سپس از مهریزی می‌پرسد:«با توجه به متون دینی و معارفی که از معصومین به دست ما رسیده، چه تحلیلی می‌توان از پدیده اخلاق‌گریزی در جامعه ایران ارائه داد؟» و او پاسخ می‌دهد:
«چند عامل منجر به بروز بی‌اخلاقی در جامعه ما شده است...در بخش بعد، گروه‌های مرجع، نخبگان یا به تعبیر دینی، عالمان و کارگزاران جامعه قرار می‌گیرند که پایبندی و پایبند نبودن این گروه‌ها، در اخلاق افراد جامعه تأثیر بسیاری دارد»
اشاره‌های مبهم به «اخلاق» چند ماهی است که توسط برخی رسانه‌های یک جریان خاص بصورتی ویژه مورد اشاره قرار دارد.
این مسئله را نخستین بار حسن خمینی در سخنانش مورد اشاره قرار داد و پس از او، رسانه‌های جریان خاص و تعدادی از چهره‌های این جریان نیز به میدان آمدند و درباره اخلاق هشدارهای خاصی را بصورت پیوسته مطرح کردند.
عارف، صالحی‌امیری، یک مقام ارشد دولتی و علی یونسی از جمله کسانی هستند که در این باره صریحاً صحبت کرده‌اند.
گستره این کنایه‌ها درباره اخلاق تا آنجا پیش رفت که مقام معظم رهبری، چندی قبل در دیدار با مردم قم در همین باره فرمودند:
«می‌شنویم گاهى اوقات راجع به اخلاق حرف زده می‌شود، انتقاد می‌کنند؛ بله؛ با آن اخلاق اسلامى مطلوب، امروز ما فاصله داریم، در این شکّى نیست؛ امّا ما خیلى پیش رفتیم، راه زیادى را ملّت ایران طى کردند، اینها را ندیده نگیرند»
درباره اشاره‌های جریان خاص به مسئله اخلاق به نظر می‌رسد این مقوله ۲ مقصود را دنبال می‌کند.
قصد اول، ایجاد بستری به بهانه اخلاق، برای فعالیت‌های برخی چهره‌های منتسب به این جریان است که هم‌اکنون در انزوا یا حصر قرار دارند.
و قصد دوم نیز همانطور که در صحبت‌های آقای مهریزی بصورتی مستقیم از آن نام برده شده است؛ کنایه زدن به کارگزاران نظام به بهانه اخلاق، برای رسیدن به اهداف خاص است.
گفتنیست سایت جماران در حالی در مطلب خود عنوان می‌کند که «جامعه ایران اخلاق‌گریز است» و مهریزی هم این فرض را تأیید می‌کند که چند روز قبل هم یک فرد دیگر در گفت‌وگو با همین سایت مدعی وجود خشونت گسترده در ایران شده بود.
این ادعاها به هیچ وجه به گواه آمار و اسناد، صحیح به نظر نمی‌رسند و هدف از طرح دامنه‌دار آنها و مقولات دیگری نظیر «پایین بودن سطح زندگی در ایران»! در تریبون‌های یک جریان سیاسی خاص، مشخص نیست!
جماران سپس از مهریزی می‌پرسد:«با توجه به متون دینی و معارفی که از معصومین به دست ما رسیده، چه تحلیلی می‌توان از پدیده اخلاق‌گریزی در جامعه ایران ارائه داد؟» و او پاسخ می‌دهد:
«چند عامل منجر به بروز بی‌اخلاقی در جامعه ما شده است...در بخش بعد، گروه‌های مرجع، نخبگان یا به تعبیر دینی، عالمان و کارگزاران جامعه قرار می‌گیرند که پایبندی و پایبند نبودن این گروه‌ها، در اخلاق افراد جامعه تأثیر بسیاری دارد»
اشاره‌های مبهم به «اخلاق» چند ماهی است که توسط برخی رسانه‌های یک جریان خاص بصورتی ویژه مورد اشاره قرار دارد.
این مسئله را نخستین بار حسن خمینی در سخنانش مورد اشاره قرار داد و پس از او، رسانه‌های جریان خاص و تعدادی از چهره‌های این جریان نیز به میدان آمدند و درباره اخلاق هشدارهای خاصی را بصورت پیوسته مطرح کردند.
عارف، صالحی‌امیری، یک مقام ارشد دولتی و علی یونسی از جمله کسانی هستند که در این باره صریحاً صحبت کرده‌اند.
گستره این کنایه‌ها درباره اخلاق تا آنجا پیش رفت که مقام معظم رهبری، چندی قبل در دیدار با مردم قم در همین باره فرمودند:
«می‌شنویم گاهى اوقات راجع به اخلاق حرف زده می‌شود، انتقاد می‌کنند؛ بله؛ با آن اخلاق اسلامى مطلوب، امروز ما فاصله داریم، در این شکّى نیست؛ امّا ما خیلى پیش رفتیم، راه زیادى را ملّت ایران طى کردند، اینها را ندیده نگیرند»
درباره اشاره‌های جریان خاص به مسئله اخلاق به نظر می‌رسد این مقوله ۲ مقصود را دنبال می‌کند.
قصد اول، ایجاد بستری به بهانه اخلاق، برای فعالیت‌های برخی چهره‌های منتسب به این جریان است که هم‌اکنون در انزوا یا حصر قرار دارند.
و قصد دوم نیز همانطور که در صحبت‌های آقای مهریزی بصورتی مستقیم از آن نام برده شده است؛ کنایه زدن به کارگزاران نظام به بهانه اخلاق، برای رسیدن به اهداف خاص است.
گفتنیست سایت جماران در حالی در مطلب خود عنوان می‌کند که «جامعه ایران اخلاق‌گریز است» و مهریزی هم این فرض را تأیید می‌کند که چند روز قبل هم یک فرد دیگر در گفت‌وگو با همین سایت مدعی وجود خشونت گسترده در ایران شده بود.
این ادعاها به هیچ وجه به گواه آمار و اسناد، صحیح به نظر نمی‌رسند و هدف از طرح دامنه‌دار آنها و مقولات دیگری نظیر «پایین بودن سطح زندگی در ایران»! در تریبون‌های یک جریان سیاسی خاص، مشخص نیست!
