به گزارش شهدای ایران، هانیـه از مرودشــت درباره چادری شدنش نوشت:



من ۱۸سالمـه و خدارو شاکـرم افتخار پوشیدنش را دارم.

ـ

شروع پوشیدنـش خیلی سـاده بود چون خودم انتخـابش کردم (دوران راهنمایی)
راستـش از یه خانوم خوشم میومد و اون چـادری بود بخاطر عـلاقم به اون اولین بارپوشیدم….

ـ

اون موقع هیچ درک خاصی از دلیلش نداشتم”بچه بودم خب!!”
یه مدت بعد از پوشیدنش اذیت میشدم…

ـ

(هم گرم بود و هم بین هم سن و سالای من خب زیاد تایید نمیشد ؛ نه که بگم بخاطر اونا بود… نه!ولی خودم خیلی مایل به پوشیدنش نبودم!)

ـ
کم کم توی پوشیدنش دقتـم کمرنگ شد(البته من حتی یه نخ موهام هم بیرون نمیذاشتم!! چه باچادر چه بدونش!)
بعد از مدتی شاید فقـط حدود ۵۰٪جاهـایی ک میرفتم میپوشیـدمش….
خـانوادم هم اجباری روی من نداشتن با اینکه همیشه به پوشیدنش تشویقم میکردند.

ـ
بعد از مدتی(دبیرستان) که بزرگتر و جاافتاده تر شدم
یه بار بابام یه جمله بهم گفت که بعد از اون هیچوقت نتونستم خودموبدون چادرم تصور کنم….

ـ
بابا گفتـن :
هانیه جان اگ ک دخترا میدونستن وقتی بیرون میرن چه چشم هایی با چه قصد هایی بهشون نگاه میکنه  چادر که هیچ! زره میپــوشیدن…

ـ
بعد از فـکر کـردن بهش دیگه هیچوقت بدون چادرم بیرون نرفتم….

ـ

javanenghelabi - ba hejab 144ـ

چون نمیخام به کسی اجازه سو استفاده ازخودمو بدم و آلت دستی برای لذت دیگران بشوم…!!!

ـ

و حالا هم با تمام وجودم امنیتش رو حس میکنم….
وخدا رو شاکرم که توفیق مـیراث فاطمه زهرا رو بهم داد…

و حالا وقتی به این فکر میکنم کهحداقل اثرش اینه با بیرون رفتنم قلب مهدی زهرا رو ب درد نمیارم
انگیزم چندبرابر میشـه….

ـ

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره
و المستشهدین بین یدیه…



*جوان انقلابی