با توجه به خوانش مواضع طرفداران داخلی مذاکره با آمریکا و رؤیت انرژی بیش از اندازه‌ای که صرف این مسئله می‌شود؛ به نظر می‌رسد تلاش عده‌ای برای تشویق مذاکره با آمریکا، اهدافی غیر از مسائل اعلامی (از قبیل رفع تحریم‌ها و تنش‌زدایی!) نیز دارد و بیشتر نوعی «کرنش هژمونیک» و اعلام عضویت خودخوان این عده در دهکده جهانی به کدخداگری آمریکا مد نظر است.
به گزارش شهدای ایران، علی خرم، دیپلمات سابق و از چهره‌های نزدیک به دولت به تازگی در بخشی از گفت‌وگوی خود با خبرگزاری ایلنا با بیان اینکه ظریف و کری خواستند (در مذاکرات اخیر)! بگویند درصدد رفع اختلافات هستند، گفت: نوع مذاکرات دستگاه دیپلماسی نشان می‌دهد که روابط ایران و آمریکا وارد فاز جدیدی می‌شود که در آن رسمیت روابط کمتر و «صمیمیت»! دو طرف بیشتر می‌شود.
وی تصریح کرده است: ایران و آمریکا تمایل دارند با برداشتن مرزهای رسمی در روابط‌شان٬ مشکلات دوجانبه خود را بیشتر از طرق غیر رسمی حل‌وفصل کنند.
به گزارش فارس، چند ماه پیش و قبل از خرّم نیز یکی از مشاوران رئیس‌جمهور در گفت‌وگو با رسانه‌ها اظهار کرده بود که «مقامات کشورهای غربی اکنون می‌گویند چگونه به ایران کمک کنیم»!
همچنین مدتی پس از صحبت‌های اشاره شده از خرّم، روزنامه آرمان‌امروز یادداشتی را با عنوان «ظریف و صمیمیت دیپلماتیک»! نوشته داوود هرمیداس باوند، منتشر کرد که در آن پیاده‌روی ظریف با وزیر خارجه آمریکا «صمیمی» توصیف شده و نویسنده همچنین گفته بود:
«می‌توان درباره اینکه این صمیمیت‌ها تا چه اندازه می‌تواند در حل و فصل مسائل دیپلماتیک کارگشا باشند، گمانه‌هایی مطرح کرد... روابط ایشان(ظریف) با جان کری - با توجه به آشنایی‌اش با خصوصیات اخلاقی آمریکایی‌ها- می‌تواند بسیار صمیمانه‌تر و دوستانه‌تر هم باشد»!
این قبیل صحبت‌ها متأسفانه از سر محاسبه غلط و ابراز خوشبینی صریح عده‌ای نسبت به آمریکا نشأت می‌گیرد.
خوشبینی و اظهار مسرّتی از یک پیاده‌روی کوتاه! و از یک‌ونیم سال مذاکره که البته هنوز معلوم نیست چه خیرات و برکاتی برای ایران و مردم ایران غیر از تحریم‌های بیشتر، زبان‌گشایی‌های متجاوزانه و ابراز اینکه «همه گزینه‌ها روی میز است»! داشته است؟!
البته چهره‌های طرفدار مذاکره، در مقاطعی نسبت به این بی‌دستاوردی نیز اظهار نظر کرده‌اند...
علی خرّم، زمانی طی یک یادداشت در نشریه صدا نوشته بود: ظرف ۱۰ ماه آثار موفقیت‌های سیاست‌های خارجی در اقتصاد، صنعت و اوضاع اجتماعی پدید آمد و اگرچه با «اعمال نفوذ برخی تفکرات» دامنه این موفقیت‌ها نتوانست وسعت یابد!
این چهره نزدیک به دولت همچنین در یادداشت دیگری در همین نشریه خواستار «کمی تدبیر و البته پایین آمدن از مواضع سفت و سخت از سوی طرفین»! شده بود و اخیراً نیز مجدداً همین درخواست را با الفاظ «انعطاف حداکثری... مد نظر همه طرفین باشد»! در سرمقاله روزنامه شرق تکرار کرده است.
و هم او بود که زمان دیگری در روزنامه آرمان‌امروز از این نوشت که در صورتی که ایران و آمریکا به توافق نرسند «تروریسم» گسترش خواهد یافت!
شایان ذکر است مقام معظم رهبری مدتی قبل درباره کم‌دستاوردی مذاکرات هسته‌ای و بی‌نتیجگی محرز گفت‌وگو با آمریکا ضمن تصریح به مسئله «بی‌دستاوردی مذاکرات اخیر با آمریکایی‌ها» در مقطعی نیز فرمودند:
«نشست و برخاست و حرف زدن با آمریکایی‌ها، مطلقاً تأثیری در کم کردن دشمنی آنها ندارد و بدون فایده است»
با توجه به خوانش مواضع طرفداران داخلی مذاکره با آمریکا و رؤیت انرژی بیش از اندازه‌ای که صرف این مسئله می‌شود؛ به نظر می‌رسد تلاش عده‌ای برای تشویق مذاکره با آمریکا، اهدافی غیر از مسائل اعلامی (از قبیل رفع تحریم‌ها و تنش‌زدایی!) نیز دارد و بیشتر نوعی «کرنش هژمونیک» و اعلام عضویت خودخوان این عده در دهکده جهانی به کدخداگری آمریکا مد نظر است.
وی تصریح کرده است: ایران و آمریکا تمایل دارند با برداشتن مرزهای رسمی در روابط‌شان٬ مشکلات دوجانبه خود را بیشتر از طرق غیر رسمی حل‌وفصل کنند.
به گزارش فارس، چند ماه پیش و قبل از خرّم نیز یکی از مشاوران رئیس‌جمهور در گفت‌وگو با رسانه‌ها اظهار کرده بود که «مقامات کشورهای غربی اکنون می‌گویند چگونه به ایران کمک کنیم»!
همچنین مدتی پس از صحبت‌های اشاره شده از خرّم، روزنامه آرمان‌امروز یادداشتی را با عنوان «ظریف و صمیمیت دیپلماتیک»! نوشته داوود هرمیداس باوند، منتشر کرد که در آن پیاده‌روی ظریف با وزیر خارجه آمریکا «صمیمی» توصیف شده و نویسنده همچنین گفته بود:
«می‌توان درباره اینکه این صمیمیت‌ها تا چه اندازه می‌تواند در حل و فصل مسائل دیپلماتیک کارگشا باشند، گمانه‌هایی مطرح کرد... روابط ایشان(ظریف) با جان کری - با توجه به آشنایی‌اش با خصوصیات اخلاقی آمریکایی‌ها- می‌تواند بسیار صمیمانه‌تر و دوستانه‌تر هم باشد»!
این قبیل صحبت‌ها متأسفانه از سر محاسبه غلط و ابراز خوشبینی صریح عده‌ای نسبت به آمریکا نشأت می‌گیرد.
خوشبینی و اظهار مسرّتی از یک پیاده‌روی کوتاه! و از یک‌ونیم سال مذاکره که البته هنوز معلوم نیست چه خیرات و برکاتی برای ایران و مردم ایران غیر از تحریم‌های بیشتر، زبان‌گشایی‌های متجاوزانه و ابراز اینکه «همه گزینه‌ها روی میز است»! داشته است؟!
البته چهره‌های طرفدار مذاکره، در مقاطعی نسبت به این بی‌دستاوردی نیز اظهار نظر کرده‌اند...
علی خرّم، زمانی طی یک یادداشت در نشریه صدا نوشته بود: ظرف ۱۰ ماه آثار موفقیت‌های سیاست‌های خارجی در اقتصاد، صنعت و اوضاع اجتماعی پدید آمد و اگرچه با «اعمال نفوذ برخی تفکرات» دامنه این موفقیت‌ها نتوانست وسعت یابد!
این چهره نزدیک به دولت همچنین در یادداشت دیگری در همین نشریه خواستار «کمی تدبیر و البته پایین آمدن از مواضع سفت و سخت از سوی طرفین»! شده بود و اخیراً نیز مجدداً همین درخواست را با الفاظ «انعطاف حداکثری... مد نظر همه طرفین باشد»! در سرمقاله روزنامه شرق تکرار کرده است.
و هم او بود که زمان دیگری در روزنامه آرمان‌امروز از این نوشت که در صورتی که ایران و آمریکا به توافق نرسند «تروریسم» گسترش خواهد یافت!
شایان ذکر است مقام معظم رهبری مدتی قبل درباره کم‌دستاوردی مذاکرات هسته‌ای و بی‌نتیجگی محرز گفت‌وگو با آمریکا ضمن تصریح به مسئله «بی‌دستاوردی مذاکرات اخیر با آمریکایی‌ها» در مقطعی نیز فرمودند:
«نشست و برخاست و حرف زدن با آمریکایی‌ها، مطلقاً تأثیری در کم کردن دشمنی آنها ندارد و بدون فایده است»
با توجه به خوانش مواضع طرفداران داخلی مذاکره با آمریکا و رؤیت انرژی بیش از اندازه‌ای که صرف این مسئله می‌شود؛ به نظر می‌رسد تلاش عده‌ای برای تشویق مذاکره با آمریکا، اهدافی غیر از مسائل اعلامی (از قبیل رفع تحریم‌ها و تنش‌زدایی!) نیز دارد و بیشتر نوعی «کرنش هژمونیک» و اعلام عضویت خودخوان این عده در دهکده جهانی به کدخداگری آمریکا مد نظر است.
ببینید همیشه میگن باکسی دویتی کن رفت وآمدکن که ازخودت بالاترباشه تا بتونی هم منافع ازبغلش ببری هم اینکه همین شخص پشت بانه ای باشه واست حالادنبال چی میگردیدمن سهروندموندم مگربغیرازاینست که شماباروابط متعادل ودوستانه میتونید ازکناراینچنین کشورهایی منافع ملی ببرید همیشه کشورهایی موفق بودندکه طرف حسابشون کشورهای پولداروموفقی بودند 
