دو تن از افراطیون مدعی اصلاحطلبی تصریح کردند اقدام روزنامه مردم امروز پذیرفتنی نیست و به رانندهای میماند که هر چند ماه یکبار تصادف میکند!
به گزارش شهدای ایران، روزنامه
مردم امروز با سردبیری محمد قوچانی (سردبیر 8-9 نشریه زنجیرهای توقیف
شده) اخیراً به خاطر حمایت از نشریه هتاک فرانسوی که به پیامبر اعظم(ص)
توهین کرده بود، توقیف شد.
کامبیز نوروزی در صفحه فیسبوک خود در این باره نوشت: توقیف مردم امروز تأسفبار است. دوستان از دیرباز از نگاه بنده حقیر نسبت به حقوق و آزادی مطبوعات آگاهی دارند. اما اجازه دهید این نقد جدی صنفی را به دوستان مردم امروز داشته باشم که آنچه تیتر یک و عکس یک روزنامه شد، بیاندازه غیر حرفهای و خطا بود و بگذریم که آیا ارزش داشت یا نه. یک روزنامهنگار حرفهای قبل از هر چیز باید تاریخ و جغرافیای کلام را بشناسد. به سادگی میشد فهمید که درست بعد از شمارهای از شارلی ابدو که کاریکاتور پیامبر اسلام را منتشر کرده است، انتشار جمله «من هم شارلی هستم» چقدر مشکلساز است.
وی میافزاید: صبح همان روز در جایی که دوستانی دیگری هم بودند با دیدن این صفحه یک، همگی نگران توقیف بودند. این جور بیدقتیهای غیر حرفهای و گاه غیر مسئولانه را نمیتوان به نقد و نظر نکشید، به این نقدها و بسنده کردن به مرثیه یا حماسهسرایی کمکی به توسعه روزنامهنگاری کشور نمیشود. من هم از نظر حقوقی و هم از نظر روزنامهنگاری، این توقیف و هر توقیف دیگری را نمیپسندم، اما، در این مورد اخیر، اشتباهی بسیار غیر حرفهای و بیتوجهی به حساسیتهایی که یک روزنامهنگار حرفهای باید آنها را حتماً ببیند، نقش بزرگی در این ماجرا داشت. وقتی یک راننده هر چند ماه یکبار تصادف میکند، لابد رانندگی را خوب نیاموخته است.
قوچانی پیش از این سردبیر روزنامه آسمان بود و از طریق همین روزنامه اظهارات یک عضو گروهک مرتد جبهه ملی علیه حکم قرآنی قصاص و غیر انسانی خواندن این حکم الهی را منتشر کرد.
در همین حال جمیله کدیور همسر مهاجرانی در صفحه شخصی خود در یکی از شبکههای اجتماعی نوشت: «به عنوان کسی که سالها روزنامهنگار بوده، از توقیف مردم امروز، مثل هر روزنامه دیگری بسیار متأسفم. با این حال به نظرم این روزنامه میتوانست و میبایست بیش از این نوزده شماره عمر کند. ولی متأسفانه به دلیل یا دلایلی که بر من روشن نیست، نمیدانم چرا دوستان روزنامهنگاری که سالها سابقه فعالیت در نشریات مختلف داشتند و بارها مزه تعطیلی را به دلایل واهی چشیده بودند، چطور متوجه حساسیتهای وضعیت فعلی (اعم از سیاسی و فرهنگی) نبودند و به این راحتی بهانه به دست دادند.»
کدیور ادامه داده است: من نمیدانم چنان تیتری برای یک روزنامه سیاسی چه تفسیری در بین همکاران روزنامهنگار میتوانست داشته باشد؟ آیا این به منزله گل به دروازه خودی نبود؟
نکته قابل تأمل در نوع موضعگیریهای اخیر مدعیان اصلاحطلبی، بیتفاوتی و بیغیرتی آنها نسبت به اهانت صورت گرفته علیه پیامبر اعظم(ص) است.
کامبیز نوروزی در صفحه فیسبوک خود در این باره نوشت: توقیف مردم امروز تأسفبار است. دوستان از دیرباز از نگاه بنده حقیر نسبت به حقوق و آزادی مطبوعات آگاهی دارند. اما اجازه دهید این نقد جدی صنفی را به دوستان مردم امروز داشته باشم که آنچه تیتر یک و عکس یک روزنامه شد، بیاندازه غیر حرفهای و خطا بود و بگذریم که آیا ارزش داشت یا نه. یک روزنامهنگار حرفهای قبل از هر چیز باید تاریخ و جغرافیای کلام را بشناسد. به سادگی میشد فهمید که درست بعد از شمارهای از شارلی ابدو که کاریکاتور پیامبر اسلام را منتشر کرده است، انتشار جمله «من هم شارلی هستم» چقدر مشکلساز است.
وی میافزاید: صبح همان روز در جایی که دوستانی دیگری هم بودند با دیدن این صفحه یک، همگی نگران توقیف بودند. این جور بیدقتیهای غیر حرفهای و گاه غیر مسئولانه را نمیتوان به نقد و نظر نکشید، به این نقدها و بسنده کردن به مرثیه یا حماسهسرایی کمکی به توسعه روزنامهنگاری کشور نمیشود. من هم از نظر حقوقی و هم از نظر روزنامهنگاری، این توقیف و هر توقیف دیگری را نمیپسندم، اما، در این مورد اخیر، اشتباهی بسیار غیر حرفهای و بیتوجهی به حساسیتهایی که یک روزنامهنگار حرفهای باید آنها را حتماً ببیند، نقش بزرگی در این ماجرا داشت. وقتی یک راننده هر چند ماه یکبار تصادف میکند، لابد رانندگی را خوب نیاموخته است.
قوچانی پیش از این سردبیر روزنامه آسمان بود و از طریق همین روزنامه اظهارات یک عضو گروهک مرتد جبهه ملی علیه حکم قرآنی قصاص و غیر انسانی خواندن این حکم الهی را منتشر کرد.
در همین حال جمیله کدیور همسر مهاجرانی در صفحه شخصی خود در یکی از شبکههای اجتماعی نوشت: «به عنوان کسی که سالها روزنامهنگار بوده، از توقیف مردم امروز، مثل هر روزنامه دیگری بسیار متأسفم. با این حال به نظرم این روزنامه میتوانست و میبایست بیش از این نوزده شماره عمر کند. ولی متأسفانه به دلیل یا دلایلی که بر من روشن نیست، نمیدانم چرا دوستان روزنامهنگاری که سالها سابقه فعالیت در نشریات مختلف داشتند و بارها مزه تعطیلی را به دلایل واهی چشیده بودند، چطور متوجه حساسیتهای وضعیت فعلی (اعم از سیاسی و فرهنگی) نبودند و به این راحتی بهانه به دست دادند.»
کدیور ادامه داده است: من نمیدانم چنان تیتری برای یک روزنامه سیاسی چه تفسیری در بین همکاران روزنامهنگار میتوانست داشته باشد؟ آیا این به منزله گل به دروازه خودی نبود؟
نکته قابل تأمل در نوع موضعگیریهای اخیر مدعیان اصلاحطلبی، بیتفاوتی و بیغیرتی آنها نسبت به اهانت صورت گرفته علیه پیامبر اعظم(ص) است.