برخی مجالس وهن‌آمیز به اسم تشیع در خانه‌ها و حتی دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه برگزار می‌شود و همین مجالس ساده و به ظاهر مخفیانه(!) بیشترین خسارت را به مکتب راستین اهل بیت(ع) و وحدت مسلمانان وارد می‌کند.
شهدای ایران:شاید بسیاری این روزها خبرهای کشتار شیعیان در پاکستان،
حمله به شیعیان در کربلا، محاصره ده‌ها خانواده شیعه اندونزی در جاوه شرقی،
حمله به حسینیه‌ها و مراکز شیعی در سوریه، محدودیت‌ها علیه شیعیان در مصر و
عربستان و... را شنیده باشند، اما در چرایی چنین اتفاقاتی کسی فکر نکرده
است.
هر چند می‌توان ده‌ها عامل را در این مورد برشمرد اما یکی از این عوامل مراسم‌هایی است که در روز ۹ ربیع‌الاول برگزار می‌شود.
برخی
مجالس وهن‌آمیز که به اسم تشیع در خانه‌ها و حتی دانشگاه‌ها و حوزه‌های
علمیه برگزار می‌شود که برگزار‌کننده همین مجالس ساده و به ظاهر مخفیانه!!
خسارت بزرگی به مکتب راستین اهل‌بیت(ع) وارد کرده و مسئولیت خون هزاران
شیعه مظلوم زاهدانی، پاکستانی، عراقی، لبنانی و... را به گردن می‌گیریم.
تجربه
نشان داده که هیچگاه دشنام گفتن به مقدسات دیگران موجب هدایت گمراهان
نمی‌شود بلکه برعکس آنان را به لجاجت و مقابله به مثل وادار می‌کند از این
رو اهل‌بیت(ع) به شیعیان یادآور می‌شدند که خداوند از دشنام گفتن حتی نسبت
به بت‌های مشرکان نهی فرموده است.
خداوند می‌فرماید «به معبود کسانى که
غیر خدا را مىخوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روى (ظلم و) جهل،
خدا را دشنام دهند» [أنعام/۱۰۸] بنابراین پرهیز از دشنام یک اصل قرآنی و
اسلامی است.
در همین راستا و برای پاسخ به شبهات حول مجالس انحرافی
معروف به «عیدالزهرا» و «عمر کشون» خواندن کتاب «نهم ربیع، خسارت‌ها و
جهالت‌ها» بسیار توصیه می‌شود.
این کتاب که نوشته «مهدی مسائلی» است با
عنوان زیرین «آسیب‌شناسی انسجام شناسی» توسط انتشارات وثوق منتشر شد و در
آن علاوه بر بحث تاریخی درباره تاریخی قتل خلیفه دوم و ابولولو، بررسی
روایت‌شناسی «روایت نهم ربیع‌الاول» نظر مراجع تقلید اعم از مقام معظم
رهبری، آیات عظام نوری‌همدانی، مکارم‌شیرازی، موسوی‌اردبیلی، محمدصادق
روحانی، مصباح‌یزدی، وحید‌خراسانی، مظاهری و همچنین مرحوم آیت‌الله
بهجت(ره)، آیت‌الله ملکی تبریزی(ره) و آیت‌الله فاضل‌لنکرانی(ره) ارائه شده
است.
۹ ربیع‌الاول تاریخ قتل خلیفه دوم نیست
در این کتاب
عنوان شده که اساسا قتل خلیفه دوم روز ۹ ربیع‌الاول نبوده است بلکه بر‌اساس
اعلام اکثر علمای شیعه و مورخان سنی و شیعه تاریخ قتل خلیفه دوم ۲۶ یا ۲۷
ذی‌الحجه سال ۲۳ هجری بوده است و روز ۹ ربیع‌الاول روز کشته شدن عمر بن‌سعد
به دست مختار ثقفی است که در آن سال‌ها جشن‌هایی به این زمینه گرفته
می‌شده که بعدها به دلیل هم اسم بودن عمر بن‌سعد با خلیفه دوم به این نام
یعنی «عمر کشون» مشهور شده است.
استفتاء از مراجع درباره «عیدالزهرا»
در
بخشی از این کتاب استفتائاتی در این زمینه گرفته شده و آمده است: در
قرن‌های اخیر چنین مرسوم بوده است که عامه شیعیان در روز نهم ربیع - با
توجه به نسبتی که به این روز می‌دهند - توجهی خاص به این روز داشته و
مجالسی را در آن تشکیل می‌داده‌اند.
از صحت و سقم این انتساب که بگذریم
آن چه موجب نگرانی است انجام اعمال و گفتار خلاف شرعی است که در بعضی از
این مجالس صورت می‌گیرد و از ساحت فرد مسلمان و شیعه اهل‌بیت(ع) به دور است
و آن چه بر این نگرانی می‌افزاید وجهه شرعی دادن بعضی افراد به این اعمال
خلاف شرع است که با بهانه «رفع القلم» و... انجام می‌گیرد.
متأسفانه در
سال‌های اخیر و با امکانات جدیدی هم که به وجود آمده، امکان ضبط تصاویر یا
صوت این مجالس برای شرکت‌کنندگان در آن به سهولت وجود دارد که در بعضی
موارد این فیلم‌ها و صوت‌ها به کشورهای مجاورمان که شیعیان و اهل‌تسنن در
کنار یکدیگر زندگی می‌کنند نفوذ یافته و باعث ایجاد فتنه و ریختن خون پاک
شیعیان آن منطقه گردیده است. با توجه به نکاتی که گفته شد خواهشمند است نظر
شریف معظم‌له را نسبت به این سؤالات بیان فرمايید.
۱. حکم برپایی این‌گونه مجالس با صورتی که گفته شد چیست؟
۲. شرکت در این مجالس چه حکمی دارد؟
۳. نظر حضرت عالی درباره «رفع القلم» که مجوز انجام بعضی گناهان و مناهی در این ایام می‌شود چیست؟
۴. توصیه‌ای به این افراد را بیان کنید.
آیت‌الله
خامنه‌ای در پاسخ به این استفتا می‌نویسند: هرگونه گفتار یا کردار و
رفتارى که در زمان حاضر سوژه و بهانه به دست دشمن بدهد و یا موجب اختلاف و
تفرقه بین مسلمین شود شرعاً حرام اکید است.
آیت‌الله نوری‌همدانی نیز
می‌نویسد: چیزی به عنوان رفع قلم در روز به خصوصی نداریم و مسلمانان باید
از تفرقه بپرهیزند و از هر چیزی که موجب وهن مذهب می‌باشد جداً اجتناب
نمایند.
آیت‌الله مکارم‌شیرازی در پاسخ خود به این استفتا مرقوم کرده
است: اولاً: روایتی با عنوان رفع قلم در آن ایام مخصوص در منابع معتبر
نداریم. و ثانیاً: بر فرض چنین چیزی باشد که نیست مخالف کتاب و سنت است و
چنین روایتی قابل پذیرفتن نیست و حرام و گناه در هیچ زمانی مجاز نیست. هم
چنین سخنان رکیک و کارهای زشت دیگر. و ثالثاً: تولّی و تبرّی راه‌های صحیحی
دارد نه این راه‌های خلاف.
بنابر این گزارش در کتاب «در محضر حضرت
آیت‌الله العظمی بهجت»، نوشته محمدحسین رخشاد آیت‌الله بهجت(ره) نیز درباره
برگزاری مجالس به مناسبت حضرت زهرا(س)(عیدالزهراء) توصیه می‌فرمودند که
به بیان فضایل اهل‌بیت(ع) به ویژه حضرت زهرا(س) و بیان حدیث ثقلین پرداخته
شود.
به فرموده ایشان شیوه مرحوم آیت‌الله بروجردی(ره) نیز همین بوده
است یعنی بیان مشترکات میان شیعه و اهل‌تسنن و ترک مطاعن و مثالب یا لعن و
سب آشکار.
آیت‌الله بهجت(ره) درباره برخی از رفتارها به نام عیدالزهرا
نیز می‌گوید: چه بسا ... این کارها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانی که
در بلاد و کشورهای دیگر در اقلیت هستند گردد در این صورت اگر یک قطره خون
از آنها ریخته شود ما مسبب آن و یا شریک جرم خواهیم بود.
آیت‌الله
بهجت(ره) بر ضرورت دقت شیعیان در گفتار و رفتار تاکید بسیاری داشتند که
مبادا موجب تحریک اهل‌سنت شود و بسیار بر تقیه عملی و قولی تاکید می‌کردند
اما تقیه و تزلزل قلبی را حرام می‌دانستند.
*سیاست روز
تا قیام یوم الدین بر ابوبکر و عمر و عثمان و عایشه لعنت و لعنت 
