به گزارش گروه اجتماعی  پایگاه خبری شهدای ایران؛ در ایران، راهپیمایی کم نداشتیم و نداریم. یکسری راهپیمایی‌های ثابت هستند مانند 22 بهمن و روز قدس و یکسری هم بنا به موقعیت خلق می‌شوند مانند حماسه تاریخی 9 دی اما چرا باید هر سال در یک راهپیمایی ثابت و مشخص مانند روز 22 بهمن شرکت کنیم؟ آن هم در زمانی که مشکلات اقتصادی حسابی به مردم فشار آورده و برخی رفتارهای مسئولان نیز نشان می‌دهد که بیشتر به فکر دعواهای سیاسی خودشان هستند تا معیشت مردم. پاسخ به این سوال و شبهه که این روزها حسابی توسط رسانه‌های مختلف غربی و حتی برخی رسانه‌های داخلی در کوره‌اش دمیده می‌شود، کمک می‌کند تا خیابان آزادی،  احساس کند تا گام‌های محکم‌تری بر روی آن در حال عبور است:

1- آن روزی که صدام تهدید کرد راهپیمایی 22 بهمن تهران را موشک باران می‌کند، اگر حتی یک نفر از جمعیت کاسته میشد، قطعا رزمندگان در جبهه با مشکلات جدی روبرو میشدند. بزرگترین تحلیلگران و اندیشمندان جهان صراحتا اعلام می‌کنند که حمایت مردمی از یک حکومت، بالاتر از هزاران بمب اتمی و تجهیزات پیشرفته نظامی می‌تواند امنیت ملی یک کشور را تامین کند. همین مساله بود که باعث شد تا خروش تاریخی مردم در 22 بهمن آن سال، تمام استراتژی دم و دستگاه کاخ ریاست جمهوری عراق را بهم بریزد.

2- تحریم‌ها و تهدیدها هر روز بیشتر می‌شوند؛ مثل تهدید صدام. کاخ سفید منتظر به نظاره نشستن کوچکترین نشانه‌ای از ناامیدی در مردم ایران است. یک محدوده خالی در خیابان آزادی در روز 22 بهمن می‌تواند نقطه امید و دلخواه یانکی‌ها باشد. تحریم‌ها قرار نیست ایران را به زانو زدن وادار کند که مدت‌هاست متوجه شده‌اند چنین چیزی رخ نمی‌دهد. تحریم‌ها قرار است امیدِ ما را ناامید کنند. مردم که ناامید باشند، سجیل و تندر و شهاب 3 به کار نمی‌آید. مگر 9 دی با اینها خلق شد؟ "مرگ بر آمریکا"ی یک کودک خردسال ده‌ها برابر غرش سجیل، پایه‌های کاخ سفید را می‌لرزاند.

3- حضور در راهپیمایی 22 بهمن و پافشاری بر آرمان‌های انقلاب اسلامی دقیقا همان اعتراضی است که باید به برخی مسئولان انجام داد تا بلکه با فریادهای ما بفهمند وقتی جانشین روح‌الله کبیر می‌گویند "دامن زدن به اختلافات، خیانت است" یعنی چه؟ تا بفهمند وقتی شخص اول کشور دل نگران معیشت مردم است و شخصا جلسه برگزار می‌کند تا مشکلات مردم را رفع کند، پرداختن به دعواهای سیاسی یعنی پشت کردن به ملت؛ همان ملتی که شما را برای خدمتگزاری برگزیده است.

4- حدود چهار ماه تا انتخابات باقی مانده است. اگر انتخابات در اروپا و آمریکا و برخی کشورهای مدعی دموکراسی یک مراسم تشریفاتی و یک جشن پوچ است‌، در ایران انتخابات به معنای واقعی کلمه، "تحقق اراده و خواست مردم" است. مشاهده رویکردهای بسیار متفاوت دولت‌های مختلف از کارگزاران و اصلاحات تا دولت اخیر ثابت می‌کند که انتخاب رئیس‌جمهور تا چه اندازه بر روند تصمیم‌گیری‌ها در کشور تاثیر دارد. چه ابزاری بهتر از راهپیمایی 22 بهمن برای اینکه به سیاسیون بفهمانیم قرار است نماینده چه مردم و میراث‌دار چه آرمانی باشند. شعارهایی که در راهپیمایی سر داده می‌شود، خط اصلی و خواست مردم را برای اهالی سیاست و کاندیداهای احتمالی روشن می‌کند و "مرگ بر آمریکا" نشان می‌دهد که هیچکس با شعار کوتاه آمدن از سیاست استکبارستیزی نمی‌تواند مقبول مردم باشد.

5- راهپیمایی 22 بهمن 88 پایانی بر فتنه پس از انتخابات ریاست جمهوری 88 بود. حالا که حدود چهار سال از آن ماجرا گذشته و راهپیمایی آن سال یک ضرب شست و اتمام حجت کامل از سوی مردم ایران با عناصر فعال در آشوب‌ها بود، اکنون قرار است همین هشدار به دشمنان خارجی داده شود؛ آن هم در زمانی که دور جدید تحریم‌های آمریکا علیه ایران وضع شده است. سیل جمعیت در 22 بهمن این مساله را فریاد می‌زند که هرگز حاضر به پذیرش این رویکردها نیست و قطعا اقدام متقابل را در دستور کار خود قرار می‎‌دهد؛ موضوعی که در ماجرایی قطع صادرات گاز ایران به اروپا دیده شد و پایه‌های اتحادیه اروپا را چنان لرزاند که صراحتا به عذرخواهی از ایران پرداختند.

6- راهپیمایی 9 دی یک نکته تاریخی داشت: ملت ایران بر سر اعتقادات خود با هیچکس شوخی ندارد. خشم بدحجاب و با حجاب و با ریش و بدون ریش از توهین به عزیزترین مقدساتشان در عاشورای تلخ 88 که به جمع شدن طومار فتنه انجامید، نشان داد تلاش برخی رسانه‌ها برای دسته‌بندی مردم ایران یک طرح احمقانه و سوخته است. این مساله در راهپیمایی‌های 22 بهمن مورد تاکید قرار گرفت. تلاش برای مصادره بخشی از مردم ایران که ظاهر و لباس متفاوتی دارند، رویکرد اصلی رسانه‌های غربی است که هر سال در راهپیمایی 22 بهمن درهم می‌شکند.

7- و اما نکته آخر: ساندیس‌های شیرین (که ما ندیدیم ولی رسانه‌های ضدانقلاب می‌گویند برای کشاندن مردم به خیابان می‌دهند!) قطعا کام همه ما را که از یکشنبه سیاه مجلس تلخ کرده، مجددا شیرین می‌کند. شاید سران قوا هم اندکی از طعم شیرین وحدت مردم در دفاع از انقلاب اسلامی چشیدند و فهمیدند که با دعوای جناحی و تبلیغاتی نمی‌توان مردم را به سمت خود کشاند.

منبع:رجا نیوز