از سال ۷۰ تا حالا که بخاطر برنامه روضه ما خدمت ایشان می رسیم، چهار –پنج بار من از ایشان خواستم که برای شهید شدن من دعا کنند ولی هربار به طریقی ... مثلا گفتند انشاء الله زنده باشید. امسال ، بعد از برنامه من ایشان را قسم دادم که دعا کنید
به گزارش فرهنگ نیوز، صبح روز پنجشنبه بیست و نهم آبان ماه در جلسه
هفتگی هیات محبان فاطمه زهرا(س) - رزمندگان غرب تهران، حاج سعید حدادیان
مطالب مهمی در خصوص مسائل جاری در حوزه مداحی کشور بیان نمودند که متن صحبت
های ایشان به شرح ذیل ارائه می گردد:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمت الله
دوتا مطلب راجع به تهدیدی که موضوعیت و موجودیت ندارد نسبت به مداحی کشور هست.
اول قیاس با علما که اصلا "سالبه بانتفای موضوع"است(بخاطر اینکه موضوعیت ندارد نفی می شود) چون اصلا ماعددی نیستیم که بخواهیم با علما قیاس بشویم. ماخادم علما هستیم. بازوی علما هستیم. کمک علما هستیم. پامنبری علما هستیم.
بعضی همواره در صدد این هستند - مخصوصا نزدیک محرم –که القا کنند جلسات که شلوغ میشود جوانها برای روضه و سینه زنی می آیند ،بعضی ها شاید خیلی بعضی جاها پا منبر نشینند، دوست دارند یک تیکه اخر رو شرکت کنند.
هفتصد نماز جمعه در سرتاسر کشور داریم. یادتان باشد ، ثبت کنید حدود هفتصد بلکه شاید بیشتر هم باشد. از این هفتصد تا، ۳۰ مرکز استان و صد شهر اصلی ما داریم، یعنی صد تا نماز جمعه پُر و پیمان داریم. مردممان را هم بشناسیم. مردم ما یک تار موی علمایشان را نمیدهند سعید حدادیان ها را بگیرند. چون ماها هم خاک پای علمایمان را نمی دهیم بیاییم خودمان را تحویل بگیریم.این خاطرتان باشد.
بنده هم یک آدمی هستم که چند سال پیش وقتی احساس کردم که علما دارند توسط بعضی از مسئولین هتک می شوند. آمدم وسط، یک صحبتی کردم که نوارش رفت تا آمریکا و... حالا کاری نداریم.
آن نوار مال من بود اما اینکه می گویند ترانه فلان ترانه خوان را خوانده مال من نیست. مال یک جوان اصفهانی است. حالا هر چند وقت یک بار این را می گذارند و همه هم دارند باور می کنند. چه کارکنیم؟ دیشب در پمپ بنزین یک نفر مرا دیده. گفت: حاج آقا ببخش غیبتت را می کنیم.
گفتم: بابا من نیستم!
گفت: پس وایستا من فیلمت را بگیرم بگو.
گفتم: چشم بگیر.
غرض اینکه ما صدتا نماز جمعه داریم، در هر شهری بری هیچ هیات هفتگی از لحاظ جمعیت به گرد پای نماز جمعه شهر نمی رسد. بهترین علما بهترین خطبا دارند در نماز جمعه ها تبیین دین می کنند. پس اصلا اصل این مقایسه محل اشکال است.
همین نماز جمعه تهران -ماشاءالله- جمعه به جمعه چقدر جمعیت هست. این هم هیات هفتگی من، چقدر جمعیت هست؟ تازه تو محرم. یا بزرگتر از من یا کوچکتر از من از لحاظ سنی، که بزرگ من هستند. اصلا تریبون نماز جمعه و محراب نماز جمعه قابل مقایسه نیست. الحمد لله ما هم دلمان به نماز جمعه خوش است.
چند سال پیش از بعضی نقل شده که آقا اینجا پاکستان نشود. از بعضی بزرگان که البته من باورش برایم سنگین است چون آن شخصیت بزرگواری که اسم بردند، خیلی حکیم تر از این حرف ها است که بخواهد حرف خامی از ایشان صادر بشود که ایران نشود مثل پاکستان که حرف علما را گوش نمی دهند حرف قوال ها را گوش می دهند. آقا آنها با ساز می خوانند، یک چیز دیگر است. دو، آنجا اصلا حکومت دست علما نیست. علما حاکم نیستند. علما مهجورند. سه، تو همین پاکستان هر از چند گاهی شیعه کشی هست و.... بابا ما اینجا یک ولی فقیه داریم که همه مداح ها برایش می میرند.
فتنه که بیخ گوشمان است ، مداحی کشور یک دانه مردودی نداشته است اگرچه متاسفانه ما در کسوت روحانیت بعضی را داشتیم که همین الان هم .... خوب یک آقایی در قم، که دیشب وقتی پسرم متن صحبت ایشان را برای من خواند گفتم صبر کن ببین این چه جوری از دنیا می رود.
کسی که به تحقیر راجع به حضرت آیت الله مهدوی کنی صحبت کند وایسا ببین چه جوری از دنیا می رود. بعد هم بیاید مقایسه کند با تشییع جنازه این بنده خدایی که از دنیا رفت. این پسر بدی نبود. همین جلسه ماهم می آمد. اهل روضه بود اهل مذهب بود. اتفاقا چیزی هم که برای برنامه ماه عسل خوانده است یک چیز مذهبی خوانده که مردم آمدند. حالا یک عده هم دنبال این بودند که یک شلوغی هایی بکنند. آنها هم آمدند باخت خودشان را نشان دادند والا عمده جمعیت ، جمعیتی بود که به هوای آن برنامه های ماه رمضان آمدند و بعد هم مردم ما مردم با محبتی هستند بالاخره این آدم یک مریضی سختی کشیده ، تصاویر بیمارستان ایشان که نباید پخش می شد، پخش کردند روحیه مردم تحت تاثیر قرار گرفت و آمدند تشییع جنازه.
اگر روحانی آن است، عالم آن است، که کمر بسته برای نظام و ولی فقیه و... نه. و خواهید دید که چه خواهد دید.
بعد هم به شما بگویم ، همه آقایان علمای که اینقدر دست نوازششان روی سرما هست ولی هیچ کدامشان یک صدم آقا به ما محبت ندارند. دو مورد را من شما بگویم. "من"اَش را بگذار کنار این فقط برای من نیست. شخصیت حضرت آقا اینقدر کرانه اش وسیع است.آن را می خواهم بگویم. من یک وقت یکی از دوستانم برایش یک اتفاق می افتد، چند روز بگذرد یادم می رود مادرش فوت کرده یا پدرش. یک مورد پارسال شب عاشورا حدود بیست شب از فوت پدر ما می گذشت ، بعد از برنامه ایشان چند دقیقه برای فوت پدر مان به من تسلیت گفتند. اصلا من نتوانستم دیگر حرفی بزنم. مورد دوم ، از سال ۷۰ تا حالا که بخاطر برنامه روضه ما خدمت ایشان می رسیم، چهار –پنج بار من از ایشان خواستم که برای شهید شدن من دعا کنند ولی هربار به طریقی ... مثلا گفتند انشاء الله زنده باشید. امسال ، بعد از برنامه من ایشان را قسم دادم که دعا کنید من شهید بشوم. حالا بلندای جواب ایشان را ببینید. که من دیگر واقعا لال شدم. ایشان فرمودند : باشد به شرطی که شما هم همین دعا را برای من بکنید.
او با آن عظمت مثل یک همسنگر ، مثل یک پدر برخورد می کند. یک همچین سایه ای روی سرمان است. بعد ما را با قوال ها مقایسه می کنی؟؟ ما زیر شال علمایمان، امام حسین (ع) را یاد گرفتیم. اصلا این مقایسه را بگذاریم کنار.
نکته دیگر این که برادرمان آقای رحیم پور ازغدی برای نظام یک امکان است. برای نظام فکری حتی . یک دانشمندی است که بسیاری از کارهای مهم را در مباحث کلامی و بسیاری از شبهات را که وارد می شود یک تنه حل کرده است. مرد میدان های بسیار بسیار مهمی بوده است. بعد از محرم یا در محرم همه دغدغه دارند. در دستگاه مداحی این طور نیست که مهر بزنند و بگویند خوب تو مداح شدی و حالا برو بخوان ، همه دارند می خوانند. ماهم خیلی نقد داریم . یکی دو تا نوار برای من آوردند و گفتند این طور گفته و این جور خوانده. من نگذاشتم پخش کنند چون اکر بشنوم اذیت می شوم. من در تلویزیون هم عرض کردم بعضی از خواندن ها جرم است، این باید محاکمه بشود.
چون این موارد هست هر متفکری وارد این موضوع می شود و این ها برایش ارائه می شود خوب دغدغه دارد. در صورتیکه چند تا نکته اینجاست:
۱.غلاده برای پانزده سال پیش بوده. در یک هیاتی یک گوشه کاشان سه نفر غلاده انداختند. دیگر نباید این را احیا کنیم. بعضی ها هم یک کاری می کنند که آقای رحیم پور ازغدی ها اسم اینها را ببرند. تا مطرح شوند. مَن خالَف تُعرَف. یک شعری می داند غلط است، می خواند تا بپیچد سر زبان ها و اسمش معروف شود. ما چرا گول بخوریم. بعضی از این مطالب خیلی کهنه شده ما متوقع هستیم ده سال بعد را برایمان بگویند.
۲. یک چیزی هم بگم آقا!دو دهه اسمش را گذاشته اند کاظمیه و صادقیه، من در اینجا با آقای پور ازغدی کاری ندارم. با هم یک نگاهی کنیم. داخل دهه کاظمیه پنج تا مولودی است فقط یک شهادت امام کاظم(ع) هست. بعدش مبعث است، بعدش تولد امام حسین(ع) است. بعدش تولد ابالفضل(ع) است. بعدش تولد امام سجاد(ع) است. گریه نیست. این هم سالبه بانتفای موضوع. اگر هم بگویی از آن طرف می گیرند. چند تا دهه کاظمیه می گیرند. من روضه خوان هستم. حالا یک هیاتی پرچمش باب الحوائج موسی ابن جعفر(ع) است. آن یک هیات می گوید ما پرچم دار این امام(ع) هستیم ، می خواهیم چند شب برنامه بگیریم. کسی را هم مجبور نکرده اند که بیا. اما هیات خودش برای امام کاظم(ع) جمع می شوند. بعد هم عالم دعوت می کنند تا برایشان صحبت کند و این امام(ع) را بهتر بشناسند. اگر این را هم نکنیم آنوقت آقای قرائتی در تلویزیون می گویند این مداح ها و هیاتی ها برای امام هادی(ع) چکار کردند. خوب باید یک دهه بگیریم تا امام هادی(ع) را معرفی کنیم. با یک شب دو شب که نمی شود. من یک هیات می شناسم در محله دولاب که پنج شب برای امام کاظم(ع) هیات می گرفت. ما دیگر ندیدیم. حالا یک گوشه دنیا یکی گرفته.
برای امام صادق(ع) هم بگم تا شما هیاتی ها برید تبیین کنید. آقا!تولد امام صادق(ع) با میلاد پیامبر(ص) همزمان است. هفته وحدت هم هست. خوب ما پیغمبر(ص) را بیشتر می خوانیم. به امام صادق(ع) نمی رسیم. منبر هم بیست و سه سال مجاهدت های پیغمبر(ص) را می گویند. شهادت امام صادق(ع) هم در ماه شوال است که مناسبت کم است. من هم دهه صادقیه ندیده ام. اگر هم باشد اتفاقا برای امام صادق (ع) علما می گیرند. یا دانشگاهی ، مسجدی به نام امام صادق(ع) است. اگر بگیرند دو شب ، سه شب، پنج شب.
اما دهه محسنیه!راست می گویند.د و ماه محرم و صفر برنامه داشتیم ، فاطمیه هم دوماه برنامه است. دیگر هر چی برنامه هست –من توصیه می کنم –بگذارید تو این دو ماه بگیرید. توی دوماه فاطمیه بگیرید. چند تا اشکال بر این وارد است. یکی اینکه کسی که دو ماه عزادای کرده باید به خانواده اش برسد، خانواده داری کند. بعدش هم شغل، اینهایی که هیات زیاد می روند شغلشان ثبات ندارد. شب تا دیروقت هیات است و صبح تا ۱۰ می خوابد بعد هم توقع دارد وقتی سر کار می رود همه بگویند: "طیب الله!ما بی توفیق بودیم."این را اسلام قبول ندارد به شما بگویم. یکی دیگر هم اینکه دهه محسنیه نزدیک هفته وحدت است و یا اینکه دو ماه فاطمیه هست و یک نفس به مردم بدهیم.
اما یک جمله را کلی بگم، کثرت روضه امکان و فرصت است و تهدید نیست. اگر این فرصت بهتر مدیریت شود بهره بیشتری می بریم. ما در تهران بالاخره عَلَم داریم دیگر. یک وقت رسانه است و رسانه چون برای همه مردم است نمی شود بگوییم کل دو ماه عزاداری بگذار . رسانه مدیریتش یک سیستمی است که باید همه ایران و همه دنیا را در نظر بگیرد. به آن کاری ندارم. اما حکم بر هیئات چی؟
خوب گوش بده. توی تهران هر کسی می خواست جامی از شراب طهور عرفانی و عوالم دیگر روحانی و معنوی بزند می گفتند برو پیش آیت الله حق شناس. ریز و درشت مشکلاتت را با یک نگاه می گفت. آنقدر هم آقای حق شناس پر بود که این سر ریز هایش بود برای ما می ریخت. هیچ ابایی هم نداشت که اینکه می گوید از خودش کم شود. ایشان بعضی وقت ها مسجد می رفتم خدمتشان، هیچ مناسبتی هم نیست مراسمی نیست. می گفت: "داداش جون بیا برای من ده روز روضه علی اصغر(ع) بخوان."تمام شد دوباره روز دهم می گفت داداش جون ده روز دیگه هم بیا. می تونی شب هم بیایی. اینکه می گم عین واقعیت است. ایشان گاهی چهل روز یا چهل شب روضه علی اصغر(ع) داشت. اینکه بدعت نیست. حالا کدام روایت داریم که چهل روز برای علی اصغر(ع) روضه بگیرید. در استخدام واژه هم خوب است حواسمان باشد. البته اگر مرجعی گفت، بنده حرفی ندارم. اما آقای حق شناس از هم حجره ای های امام امت بوده اند. در تهران رکنی بودند.
بعد بریم سراغ آقای خوشوقت. من با این دو عالم زندگی کردم. همین الان مسجد آقای خوشوقت - مسجد امام حسن مجتبی(ع)- هر روز صبح زیارت عاشورا و روضه است. هر روز صبح هم صبحانه هست. در دوماه محرم و صفر هم ظهر هم شب برنامه داشتند. ماه رمضان و فاطمیه هم ، ظهر و شب برنامه داشتند. همه پنجشنبه و جمعه ها هم من شب روضه می خواندم. روز هم در ختم صلوات، روضه بود. اگر ما تا اینجا رسیدیم برای برنامه های آنها بوده نمی گم برای هیات خودم بوده. مواظب باشیم از آن طرفی غش نکنیم و اینها را تضعیف نکنیم. به ما این را یاد داده اند. حالا رسانه را بگیر هیات مارا چه کار داری؟ رسانه می خواهد مردم را شاد کند، می خواهد خندوانه بگذارد، خوب بگذارد. مگه ما گفتیم نگذارد. اما یک دفعه می بینی در عرصه شهرداری، ۹۰ شب تابستان جشن می گیرند. آنجا هیچ نهی از منکری نمی خواهد همه چی روبراه است؟؟؟!!!! اما اگر یک شب روضه اضافه شود وامصیبتا!
من هم پاکت نمی گیرم و تاالان در محرم نزدیک سی - چهل تومان پول به هیات دادم. بهت بگم من پول نمی گیرم. حالا می گم روضه فکر نکنی ...
۳. بعد هم روضه مارا شاداب می کند. کربلا هم روضه می خوانی تمام می شود گل لبخند روی لبت هست . چه کار کنیم؟ ما شاد زندگی می کنیم والا تلویزیون روضه مارا نشان می دهد. آنهایی که روضه می ایند زندگی شان سالم تر و خنده شان بیشتر است. چه تعریفی است؟ کی گفته همه اش می زنند تو سر و کله شان!؟ صبح که می آید هیات راه رفتنش را ببین، انگار چهل سالش است وقتی دارد می رود انگار بیست و پنج سالش است.روضه گوش کردن و گریه برای امام حسین(ع) مارا شاداب می کند. حالا نمی توانیم برای دیگران توضیح دهیم، خوب پخش نکن. همان مدتی که شما می گویید اوقات عزا است همان را پخش کن. چه کار به باقیش دارید. اما نگو هر روز برای امام حسین (ع) گریه نکن. آخر من به دلم چه بگویم مگر میشود من برای امام حسین(ع) گریه نکنم. صبح من شب نمیشود برای حسین(ع) گریه نکنم. گریه برای امام حسین را جرمش نکنیم. حواسمان باشد. امام سجاد(ع) آب می دید گریه می کرد. سی و پنج سال اشک چشمش خشک نشد. بعد چی بگوییم حالا؟!بگوییم اما سجاد(ع) تو گریه کردی ما گریه نکنیم. بله ملاحظات جهانی و... همه جای خودش ولی بگذار ما بمیریم بعد یک تصمیم بگیرید ما دیگر این اشک با وجودمان اجین شده. ببخشید ما برای امام حسین(ع) گریه می کنیم. غرض اینکه مواظب باشید اینور و آنور غش نکنیم.
۴. حالا بعضی ها هم در نوع ورود به این مباحث ممکن است خوب نیایند. واقعا با پرخاش با هم صحبت نکنیم. اگر بعضی از بزرگواران هم نقدهایی دارند ما تحمل کنیم و اگر نقدی به حرف هایشان داریم محترمانه عرض کنیم یقین کنید که قبول می کنند همه سر یک سفره هستیم . یک پدر خیلی اذیت می شود دو تا برادر با هم خوب نباشند. پدر دوست دارد وقتی به بچه هایش نگاه می کند به همه لبخند بزند. هیچ کس نگوید چرا به دیگری لبخند زد به من این جوری به آن اونجوری. یک طوری بشود امام زمان (عج) وقتی به همه ما نگاه می کند بگوید این ها همه مالی من هستند.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمت الله
دوتا مطلب راجع به تهدیدی که موضوعیت و موجودیت ندارد نسبت به مداحی کشور هست.
اول قیاس با علما که اصلا "سالبه بانتفای موضوع"است(بخاطر اینکه موضوعیت ندارد نفی می شود) چون اصلا ماعددی نیستیم که بخواهیم با علما قیاس بشویم. ماخادم علما هستیم. بازوی علما هستیم. کمک علما هستیم. پامنبری علما هستیم.
بعضی همواره در صدد این هستند - مخصوصا نزدیک محرم –که القا کنند جلسات که شلوغ میشود جوانها برای روضه و سینه زنی می آیند ،بعضی ها شاید خیلی بعضی جاها پا منبر نشینند، دوست دارند یک تیکه اخر رو شرکت کنند.
هفتصد نماز جمعه در سرتاسر کشور داریم. یادتان باشد ، ثبت کنید حدود هفتصد بلکه شاید بیشتر هم باشد. از این هفتصد تا، ۳۰ مرکز استان و صد شهر اصلی ما داریم، یعنی صد تا نماز جمعه پُر و پیمان داریم. مردممان را هم بشناسیم. مردم ما یک تار موی علمایشان را نمیدهند سعید حدادیان ها را بگیرند. چون ماها هم خاک پای علمایمان را نمی دهیم بیاییم خودمان را تحویل بگیریم.این خاطرتان باشد.
بنده هم یک آدمی هستم که چند سال پیش وقتی احساس کردم که علما دارند توسط بعضی از مسئولین هتک می شوند. آمدم وسط، یک صحبتی کردم که نوارش رفت تا آمریکا و... حالا کاری نداریم.
آن نوار مال من بود اما اینکه می گویند ترانه فلان ترانه خوان را خوانده مال من نیست. مال یک جوان اصفهانی است. حالا هر چند وقت یک بار این را می گذارند و همه هم دارند باور می کنند. چه کارکنیم؟ دیشب در پمپ بنزین یک نفر مرا دیده. گفت: حاج آقا ببخش غیبتت را می کنیم.
گفتم: بابا من نیستم!
گفت: پس وایستا من فیلمت را بگیرم بگو.
گفتم: چشم بگیر.
غرض اینکه ما صدتا نماز جمعه داریم، در هر شهری بری هیچ هیات هفتگی از لحاظ جمعیت به گرد پای نماز جمعه شهر نمی رسد. بهترین علما بهترین خطبا دارند در نماز جمعه ها تبیین دین می کنند. پس اصلا اصل این مقایسه محل اشکال است.
همین نماز جمعه تهران -ماشاءالله- جمعه به جمعه چقدر جمعیت هست. این هم هیات هفتگی من، چقدر جمعیت هست؟ تازه تو محرم. یا بزرگتر از من یا کوچکتر از من از لحاظ سنی، که بزرگ من هستند. اصلا تریبون نماز جمعه و محراب نماز جمعه قابل مقایسه نیست. الحمد لله ما هم دلمان به نماز جمعه خوش است.
چند سال پیش از بعضی نقل شده که آقا اینجا پاکستان نشود. از بعضی بزرگان که البته من باورش برایم سنگین است چون آن شخصیت بزرگواری که اسم بردند، خیلی حکیم تر از این حرف ها است که بخواهد حرف خامی از ایشان صادر بشود که ایران نشود مثل پاکستان که حرف علما را گوش نمی دهند حرف قوال ها را گوش می دهند. آقا آنها با ساز می خوانند، یک چیز دیگر است. دو، آنجا اصلا حکومت دست علما نیست. علما حاکم نیستند. علما مهجورند. سه، تو همین پاکستان هر از چند گاهی شیعه کشی هست و.... بابا ما اینجا یک ولی فقیه داریم که همه مداح ها برایش می میرند.
فتنه که بیخ گوشمان است ، مداحی کشور یک دانه مردودی نداشته است اگرچه متاسفانه ما در کسوت روحانیت بعضی را داشتیم که همین الان هم .... خوب یک آقایی در قم، که دیشب وقتی پسرم متن صحبت ایشان را برای من خواند گفتم صبر کن ببین این چه جوری از دنیا می رود.
کسی که به تحقیر راجع به حضرت آیت الله مهدوی کنی صحبت کند وایسا ببین چه جوری از دنیا می رود. بعد هم بیاید مقایسه کند با تشییع جنازه این بنده خدایی که از دنیا رفت. این پسر بدی نبود. همین جلسه ماهم می آمد. اهل روضه بود اهل مذهب بود. اتفاقا چیزی هم که برای برنامه ماه عسل خوانده است یک چیز مذهبی خوانده که مردم آمدند. حالا یک عده هم دنبال این بودند که یک شلوغی هایی بکنند. آنها هم آمدند باخت خودشان را نشان دادند والا عمده جمعیت ، جمعیتی بود که به هوای آن برنامه های ماه رمضان آمدند و بعد هم مردم ما مردم با محبتی هستند بالاخره این آدم یک مریضی سختی کشیده ، تصاویر بیمارستان ایشان که نباید پخش می شد، پخش کردند روحیه مردم تحت تاثیر قرار گرفت و آمدند تشییع جنازه.
اگر روحانی آن است، عالم آن است، که کمر بسته برای نظام و ولی فقیه و... نه. و خواهید دید که چه خواهد دید.
بعد هم به شما بگویم ، همه آقایان علمای که اینقدر دست نوازششان روی سرما هست ولی هیچ کدامشان یک صدم آقا به ما محبت ندارند. دو مورد را من شما بگویم. "من"اَش را بگذار کنار این فقط برای من نیست. شخصیت حضرت آقا اینقدر کرانه اش وسیع است.آن را می خواهم بگویم. من یک وقت یکی از دوستانم برایش یک اتفاق می افتد، چند روز بگذرد یادم می رود مادرش فوت کرده یا پدرش. یک مورد پارسال شب عاشورا حدود بیست شب از فوت پدر ما می گذشت ، بعد از برنامه ایشان چند دقیقه برای فوت پدر مان به من تسلیت گفتند. اصلا من نتوانستم دیگر حرفی بزنم. مورد دوم ، از سال ۷۰ تا حالا که بخاطر برنامه روضه ما خدمت ایشان می رسیم، چهار –پنج بار من از ایشان خواستم که برای شهید شدن من دعا کنند ولی هربار به طریقی ... مثلا گفتند انشاء الله زنده باشید. امسال ، بعد از برنامه من ایشان را قسم دادم که دعا کنید من شهید بشوم. حالا بلندای جواب ایشان را ببینید. که من دیگر واقعا لال شدم. ایشان فرمودند : باشد به شرطی که شما هم همین دعا را برای من بکنید.
او با آن عظمت مثل یک همسنگر ، مثل یک پدر برخورد می کند. یک همچین سایه ای روی سرمان است. بعد ما را با قوال ها مقایسه می کنی؟؟ ما زیر شال علمایمان، امام حسین (ع) را یاد گرفتیم. اصلا این مقایسه را بگذاریم کنار.
نکته دیگر این که برادرمان آقای رحیم پور ازغدی برای نظام یک امکان است. برای نظام فکری حتی . یک دانشمندی است که بسیاری از کارهای مهم را در مباحث کلامی و بسیاری از شبهات را که وارد می شود یک تنه حل کرده است. مرد میدان های بسیار بسیار مهمی بوده است. بعد از محرم یا در محرم همه دغدغه دارند. در دستگاه مداحی این طور نیست که مهر بزنند و بگویند خوب تو مداح شدی و حالا برو بخوان ، همه دارند می خوانند. ماهم خیلی نقد داریم . یکی دو تا نوار برای من آوردند و گفتند این طور گفته و این جور خوانده. من نگذاشتم پخش کنند چون اکر بشنوم اذیت می شوم. من در تلویزیون هم عرض کردم بعضی از خواندن ها جرم است، این باید محاکمه بشود.
چون این موارد هست هر متفکری وارد این موضوع می شود و این ها برایش ارائه می شود خوب دغدغه دارد. در صورتیکه چند تا نکته اینجاست:
۱.غلاده برای پانزده سال پیش بوده. در یک هیاتی یک گوشه کاشان سه نفر غلاده انداختند. دیگر نباید این را احیا کنیم. بعضی ها هم یک کاری می کنند که آقای رحیم پور ازغدی ها اسم اینها را ببرند. تا مطرح شوند. مَن خالَف تُعرَف. یک شعری می داند غلط است، می خواند تا بپیچد سر زبان ها و اسمش معروف شود. ما چرا گول بخوریم. بعضی از این مطالب خیلی کهنه شده ما متوقع هستیم ده سال بعد را برایمان بگویند.
۲. یک چیزی هم بگم آقا!دو دهه اسمش را گذاشته اند کاظمیه و صادقیه، من در اینجا با آقای پور ازغدی کاری ندارم. با هم یک نگاهی کنیم. داخل دهه کاظمیه پنج تا مولودی است فقط یک شهادت امام کاظم(ع) هست. بعدش مبعث است، بعدش تولد امام حسین(ع) است. بعدش تولد ابالفضل(ع) است. بعدش تولد امام سجاد(ع) است. گریه نیست. این هم سالبه بانتفای موضوع. اگر هم بگویی از آن طرف می گیرند. چند تا دهه کاظمیه می گیرند. من روضه خوان هستم. حالا یک هیاتی پرچمش باب الحوائج موسی ابن جعفر(ع) است. آن یک هیات می گوید ما پرچم دار این امام(ع) هستیم ، می خواهیم چند شب برنامه بگیریم. کسی را هم مجبور نکرده اند که بیا. اما هیات خودش برای امام کاظم(ع) جمع می شوند. بعد هم عالم دعوت می کنند تا برایشان صحبت کند و این امام(ع) را بهتر بشناسند. اگر این را هم نکنیم آنوقت آقای قرائتی در تلویزیون می گویند این مداح ها و هیاتی ها برای امام هادی(ع) چکار کردند. خوب باید یک دهه بگیریم تا امام هادی(ع) را معرفی کنیم. با یک شب دو شب که نمی شود. من یک هیات می شناسم در محله دولاب که پنج شب برای امام کاظم(ع) هیات می گرفت. ما دیگر ندیدیم. حالا یک گوشه دنیا یکی گرفته.
برای امام صادق(ع) هم بگم تا شما هیاتی ها برید تبیین کنید. آقا!تولد امام صادق(ع) با میلاد پیامبر(ص) همزمان است. هفته وحدت هم هست. خوب ما پیغمبر(ص) را بیشتر می خوانیم. به امام صادق(ع) نمی رسیم. منبر هم بیست و سه سال مجاهدت های پیغمبر(ص) را می گویند. شهادت امام صادق(ع) هم در ماه شوال است که مناسبت کم است. من هم دهه صادقیه ندیده ام. اگر هم باشد اتفاقا برای امام صادق (ع) علما می گیرند. یا دانشگاهی ، مسجدی به نام امام صادق(ع) است. اگر بگیرند دو شب ، سه شب، پنج شب.
اما دهه محسنیه!راست می گویند.د و ماه محرم و صفر برنامه داشتیم ، فاطمیه هم دوماه برنامه است. دیگر هر چی برنامه هست –من توصیه می کنم –بگذارید تو این دو ماه بگیرید. توی دوماه فاطمیه بگیرید. چند تا اشکال بر این وارد است. یکی اینکه کسی که دو ماه عزادای کرده باید به خانواده اش برسد، خانواده داری کند. بعدش هم شغل، اینهایی که هیات زیاد می روند شغلشان ثبات ندارد. شب تا دیروقت هیات است و صبح تا ۱۰ می خوابد بعد هم توقع دارد وقتی سر کار می رود همه بگویند: "طیب الله!ما بی توفیق بودیم."این را اسلام قبول ندارد به شما بگویم. یکی دیگر هم اینکه دهه محسنیه نزدیک هفته وحدت است و یا اینکه دو ماه فاطمیه هست و یک نفس به مردم بدهیم.
اما یک جمله را کلی بگم، کثرت روضه امکان و فرصت است و تهدید نیست. اگر این فرصت بهتر مدیریت شود بهره بیشتری می بریم. ما در تهران بالاخره عَلَم داریم دیگر. یک وقت رسانه است و رسانه چون برای همه مردم است نمی شود بگوییم کل دو ماه عزاداری بگذار . رسانه مدیریتش یک سیستمی است که باید همه ایران و همه دنیا را در نظر بگیرد. به آن کاری ندارم. اما حکم بر هیئات چی؟
خوب گوش بده. توی تهران هر کسی می خواست جامی از شراب طهور عرفانی و عوالم دیگر روحانی و معنوی بزند می گفتند برو پیش آیت الله حق شناس. ریز و درشت مشکلاتت را با یک نگاه می گفت. آنقدر هم آقای حق شناس پر بود که این سر ریز هایش بود برای ما می ریخت. هیچ ابایی هم نداشت که اینکه می گوید از خودش کم شود. ایشان بعضی وقت ها مسجد می رفتم خدمتشان، هیچ مناسبتی هم نیست مراسمی نیست. می گفت: "داداش جون بیا برای من ده روز روضه علی اصغر(ع) بخوان."تمام شد دوباره روز دهم می گفت داداش جون ده روز دیگه هم بیا. می تونی شب هم بیایی. اینکه می گم عین واقعیت است. ایشان گاهی چهل روز یا چهل شب روضه علی اصغر(ع) داشت. اینکه بدعت نیست. حالا کدام روایت داریم که چهل روز برای علی اصغر(ع) روضه بگیرید. در استخدام واژه هم خوب است حواسمان باشد. البته اگر مرجعی گفت، بنده حرفی ندارم. اما آقای حق شناس از هم حجره ای های امام امت بوده اند. در تهران رکنی بودند.
بعد بریم سراغ آقای خوشوقت. من با این دو عالم زندگی کردم. همین الان مسجد آقای خوشوقت - مسجد امام حسن مجتبی(ع)- هر روز صبح زیارت عاشورا و روضه است. هر روز صبح هم صبحانه هست. در دوماه محرم و صفر هم ظهر هم شب برنامه داشتند. ماه رمضان و فاطمیه هم ، ظهر و شب برنامه داشتند. همه پنجشنبه و جمعه ها هم من شب روضه می خواندم. روز هم در ختم صلوات، روضه بود. اگر ما تا اینجا رسیدیم برای برنامه های آنها بوده نمی گم برای هیات خودم بوده. مواظب باشیم از آن طرفی غش نکنیم و اینها را تضعیف نکنیم. به ما این را یاد داده اند. حالا رسانه را بگیر هیات مارا چه کار داری؟ رسانه می خواهد مردم را شاد کند، می خواهد خندوانه بگذارد، خوب بگذارد. مگه ما گفتیم نگذارد. اما یک دفعه می بینی در عرصه شهرداری، ۹۰ شب تابستان جشن می گیرند. آنجا هیچ نهی از منکری نمی خواهد همه چی روبراه است؟؟؟!!!! اما اگر یک شب روضه اضافه شود وامصیبتا!
من هم پاکت نمی گیرم و تاالان در محرم نزدیک سی - چهل تومان پول به هیات دادم. بهت بگم من پول نمی گیرم. حالا می گم روضه فکر نکنی ...
۳. بعد هم روضه مارا شاداب می کند. کربلا هم روضه می خوانی تمام می شود گل لبخند روی لبت هست . چه کار کنیم؟ ما شاد زندگی می کنیم والا تلویزیون روضه مارا نشان می دهد. آنهایی که روضه می ایند زندگی شان سالم تر و خنده شان بیشتر است. چه تعریفی است؟ کی گفته همه اش می زنند تو سر و کله شان!؟ صبح که می آید هیات راه رفتنش را ببین، انگار چهل سالش است وقتی دارد می رود انگار بیست و پنج سالش است.روضه گوش کردن و گریه برای امام حسین(ع) مارا شاداب می کند. حالا نمی توانیم برای دیگران توضیح دهیم، خوب پخش نکن. همان مدتی که شما می گویید اوقات عزا است همان را پخش کن. چه کار به باقیش دارید. اما نگو هر روز برای امام حسین (ع) گریه نکن. آخر من به دلم چه بگویم مگر میشود من برای امام حسین(ع) گریه نکنم. صبح من شب نمیشود برای حسین(ع) گریه نکنم. گریه برای امام حسین را جرمش نکنیم. حواسمان باشد. امام سجاد(ع) آب می دید گریه می کرد. سی و پنج سال اشک چشمش خشک نشد. بعد چی بگوییم حالا؟!بگوییم اما سجاد(ع) تو گریه کردی ما گریه نکنیم. بله ملاحظات جهانی و... همه جای خودش ولی بگذار ما بمیریم بعد یک تصمیم بگیرید ما دیگر این اشک با وجودمان اجین شده. ببخشید ما برای امام حسین(ع) گریه می کنیم. غرض اینکه مواظب باشید اینور و آنور غش نکنیم.
۴. حالا بعضی ها هم در نوع ورود به این مباحث ممکن است خوب نیایند. واقعا با پرخاش با هم صحبت نکنیم. اگر بعضی از بزرگواران هم نقدهایی دارند ما تحمل کنیم و اگر نقدی به حرف هایشان داریم محترمانه عرض کنیم یقین کنید که قبول می کنند همه سر یک سفره هستیم . یک پدر خیلی اذیت می شود دو تا برادر با هم خوب نباشند. پدر دوست دارد وقتی به بچه هایش نگاه می کند به همه لبخند بزند. هیچ کس نگوید چرا به دیگری لبخند زد به من این جوری به آن اونجوری. یک طوری بشود امام زمان (عج) وقتی به همه ما نگاه می کند بگوید این ها همه مالی من هستند.
امامان ما همگی الگوی تقوا ، اخلاق اسلامی و فضایل انسانی بودند.مبادا اشتباهات فردی و علایق سیاسی و پخش آن از تریبونهایی که بمنظور ترویج راه و روش آن بزرگواران در اختیارمان نهاده اند باعث سو استفاده دشمنان ایشان شود. چهره های معروف و اشخاص سرشناس، بخصوص وعاظ و مداحان بایستی دقت نظر و سعه صدر بیشتری از خود نشان داده واز اظهار نظرهای شتابزده و تند و همچنین برخوردهای احساسی در این تریبونها و سطح جامعه پرهیز نمایند. مانند بازتاب منفی واقعه اتوبان شهید بابایی و استهزا و سخیف نمودن جایگاه رییس جمهور سابق به علت حمایت وی از مشایی؟ 
