به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ منیژه در هفت سالگی پا به مدرسه نهاد اما به علت فقر مالی از کلاس ششم به بعد ترک تحصیل کرد.18ساله بود که به عنوان کارگر در کارخانه پوشاک مشغول به کار شد. احساس مسئولیت بالا و تلاش منیژه باعث شد تا در کار خود فردی موفق باشد. او در منزل نیز با جان و دل در خدمت پدر و مادر پیر و ناتوانش بود و از خواهر و برادران کوچکتر از خود مراقبت می‌کرد.

منیژه با خلوص نیت،تمام حقوق خود را در اختیار پدر پیرش که از کار افتاده شده بود می‌گذاشت و از وی حلالیت می‌طلبید.

با شروع مبارزات انقلاب بزرگ اسلامی، همدوش افراد خانواده و انقلابیون به خیابان‌ها آمد تا اعتراض خود را به رژیم منحط پهلوی اعلام کند. شرکت در تظاهرات باعث شد تا موقعیت شغلی منیژه به خطر بیفتد اما وی به دلیل ایمان راسخ به امام خمینی و آرمان‌های انقلاب اسلامی که ایشان مطرح می‌کردند، عقب‌نشینی نکرد.

وی علاقه وافری به امام خمینی داشت و در هنگام ورود تاریخی امام به میهن در روز 12 بهمن 57 از مردم با شیرینی و شکلات پذیرایی می‌کرد.

یک سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی،یعنی سال 1358 حادثه «گنبد» که عاملان آن گروهک‌های ضدانقلاب بودند شروع شد و امنیت شهر به خطر افتاد. منیژه از جمله کسانی بود که در این شرایط همکاران خود را به کار و تلاش فرا می‌خواند و همواره می‌گفت :"برای شکست ضدانقلاب نباید بگذاریم کارخانه تعطیل شود تا مبادا به انقلاب اسلامی ضربه‌ای وارد شود."

در حوادث گنبد، ضدانقلاب خانه به خانه یورش می‌برد و در یکی از این روزها ضدانقلاب که از شدت عشق و علاقه منیژه به اسلام باخبر بود با نقشه شوم و هنگام اذان ظهر( 9/1/58 ) که وی در حال وضو گرفتن بود به منزل او یورش برد و او را به شهادت رساند.

به دلیل محاصره خیابان‌های محدودۀ منزل شهید توسط ضدانقلاب، پیکر پاک این شهید بعد از شش روز یعنی روز 14 فروردین 58 که سپاهیان غیور اسلام ضدانقلاب را سرکوب کردند به خاک سپرده شد. منیژه اهری‌زاده به عنوان اولین شهید زن گنبد شناخته می‌شود.

منبع : ایسنا