دسته‌ای از دانشجویان که نسبت به قوانین انضباطی ضعیف عمل می‌کنند به مرور زمان از ناهنجاری‌های رواج یافته در دانشگاه الگو می‌گیرند که بی‌شک این آسیب وارده را به سختی می‌توان جبران کرد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از هرمزپرس، آزادی باید درحدود قانون باشد باید همه بدانیم که آزادی به شکل غربی آنکه موجب تباهی جوانان ودختران و پسران می‌شود از نظر اسلام و عقل محکوم است. امام خمینی (ره)
اگر این روز‌ها به عنوان یک خبرنگار، یک شهروند یا یک محقق گذرتان به یکی از دانشگاه‌های شهر بندرعباس بیافتد، دانشگاهی که قرار است اطبایی را پرورش دهد که نبض زندگی مردمان این مرز وبوم را در دست بگیرند. دانشگاهی که وقتی در راهرو‌هایش قدم می‌گذاری افرادی را می‌بینی که باهیچ قانون وتبصره‌ای نمی‌توان آنان را ادامه دهندهٔ راه امثال شهید احمد رضا احدی (رتبه یک پزشکی درسال ۶۴) تصور کرد.
و گاه گمان می‌کنی شاید به دانشگاه یک کشور همسایه وارد شده‌ای که مسئولانش هیچ گونه اقدامی در جهت احیای حجاب و عفاف انجام نمی‌دهند.
اما آیا دانشگاهی که همچون نمایشگاه مد و لباس، پسرانش با لباس‌هایی به ۱۲ رنگ مداد رنگی با جدید‌ترین مدل‌های مو وزیورآلات و دخترانی که پوشش نامناسب برای توصیف حجابشان بسیار کم است، می‌توانند بستر ساز محیطی سالم برای علم اندوزی باشد؟! دانشگاهی که کرامت انسانی در آن‌گاه به سخره گرفته می‌شود و گاه دانشجویانش آنجا را با عشرت‌کده اشتباه می‌گیرند.
این بدین معنی نیست که دانشجوی بی‌حجاب و یا بد حجاب فاسد است!
مسئله‌ای که در این بین جای تامل دارد و گویی مسئولان نسبت به آن در خواب عمیق به سر می‌برند، مسئلهٔ الگو پذیری است. دسته‌ای از دانشجویان که نسبت به قوانین انضباطی ضعیف عمل می‌کنند به مرور زمان از ناهنجاری‌های رواج یافته در دانشگاه الگو می‌گیرند که بی‌شک این آسیب وارده را به سختی می‌توان جبران نمود.
این دانشگاه در پی عمل به کدامین وظیفهٔ خود اینقدر غرق گشته که چشمانش زوال اخلاقی دانشجویانش را نمی‌بیند.
وظیفه تربیت و اصلاح انسان یا وظیفه تربیت دانشمندان ومتخصصان؟؟؟؟؟؟ (تبیین وظایف دانشگاه از منظر امام خمینی).
<الذّین مَکَّنَّٰهُم فِی الارضِ أقامُوا الصَلاةَ وءأتوا الزَکوة و أمَروا بالمَعروفِ ونَهَوا عنِ المُنکر ولله عٰقِبة الامور> (حج ۴۱)
وهمانا کسانی که هرگاه در زمین به آن‌ها قدرت بخشیدیم نماز را به پا می‌دارند و زکات می‌دهند و امر به معروف ونهی ازمنکر می‌کنند ودر پایان همه کار‌ها از آن خداست.
ریاست محترم دانشگاه؛ جناب آقای دکتر شکاری
و معاونت محترم دانشجویی وفرهنگی؛ جناب آقای دکتر قاسم‌زاده
انتظار می‌رود در راستای احترام به خون شهدا و پاسداشت ارزش‌های اسلامی در اوضاع فرهنگی دانشگاه که در صدر آن وضعیت حجاب وعفاف دختران و پسران است تأملی بس عمیق بفرمایید.
در فضایی که بی‌غیرتی و بی‌عفتی به هنجار تبدیل شده و رعایت حجاب و کرامت انسانی گوشه گیر و انگشت نما گشته و شکستن حریم‌ها وهنجار‌های اخلاقی وریختن قبح گناه امری عادی تلقی می‌شود، تساهل وتسامح جنابعالی ودستگاه ذی ربط قابل چشم پوشی نیست. مصوبات شورای فرهنگی دانشگاه به کدامین حوزه اختصاص یافته که مهم‌تر از بخش بحرانی حجاب وعفاف دانشگاهیان می‌باشد؟ مگر نه اینکه قرآن واحکام اسلامی آن برای آرامش وامنیت وزندگی نشاط آور جامعه آمده است؟! چه شده که احیای این فرائض آخرین اولویت رؤسای دانشگاه شده است.
در آخر آنچه از مسئولین ذی ربط انتظار می‌رود ضمن داشتن برخورد صحیح و قاطع با دانشجویان هنجار شکن که خساراتی بس سنگین برای جامعه دانشگاهی‌اند؛ بیش از این اجازه اشاعه فساد و فحشا در محیطی که باید منشا علم وایمان دربستری سالم باشد، داده نشود. که مبادا وضعیت تا آنجا پیش رود که معروف، منکر ومنکر، معروف گردد؛ چرا که آن زمان پشیمانی وغفلت دیگر هیچ سودی نخواهد داشت.
اتامرون بالمعروف ولتنهن عن المنکر اولیستعملن علیکم شرارکم فیدعو اخیارکم فلا یستجاب لهم
حتما و البته باید امر به معروف و خوبی‌ها و نهی از منکر نمائید والا بدهای شما بر شما مسلط شده، پس هرچه خوبان شما بخواهند و دعا کنند، دیگر پذیرفته نمی‌شود.
اگر این روز‌ها به عنوان یک خبرنگار، یک شهروند یا یک محقق گذرتان به یکی از دانشگاه‌های شهر بندرعباس بیافتد، دانشگاهی که قرار است اطبایی را پرورش دهد که نبض زندگی مردمان این مرز وبوم را در دست بگیرند. دانشگاهی که وقتی در راهرو‌هایش قدم می‌گذاری افرادی را می‌بینی که باهیچ قانون وتبصره‌ای نمی‌توان آنان را ادامه دهندهٔ راه امثال شهید احمد رضا احدی (رتبه یک پزشکی درسال ۶۴) تصور کرد.
و گاه گمان می‌کنی شاید به دانشگاه یک کشور همسایه وارد شده‌ای که مسئولانش هیچ گونه اقدامی در جهت احیای حجاب و عفاف انجام نمی‌دهند.
اما آیا دانشگاهی که همچون نمایشگاه مد و لباس، پسرانش با لباس‌هایی به ۱۲ رنگ مداد رنگی با جدید‌ترین مدل‌های مو وزیورآلات و دخترانی که پوشش نامناسب برای توصیف حجابشان بسیار کم است، می‌توانند بستر ساز محیطی سالم برای علم اندوزی باشد؟! دانشگاهی که کرامت انسانی در آن‌گاه به سخره گرفته می‌شود و گاه دانشجویانش آنجا را با عشرت‌کده اشتباه می‌گیرند.
این بدین معنی نیست که دانشجوی بی‌حجاب و یا بد حجاب فاسد است!
مسئله‌ای که در این بین جای تامل دارد و گویی مسئولان نسبت به آن در خواب عمیق به سر می‌برند، مسئلهٔ الگو پذیری است. دسته‌ای از دانشجویان که نسبت به قوانین انضباطی ضعیف عمل می‌کنند به مرور زمان از ناهنجاری‌های رواج یافته در دانشگاه الگو می‌گیرند که بی‌شک این آسیب وارده را به سختی می‌توان جبران نمود.
این دانشگاه در پی عمل به کدامین وظیفهٔ خود اینقدر غرق گشته که چشمانش زوال اخلاقی دانشجویانش را نمی‌بیند.
وظیفه تربیت و اصلاح انسان یا وظیفه تربیت دانشمندان ومتخصصان؟؟؟؟؟؟ (تبیین وظایف دانشگاه از منظر امام خمینی).
<الذّین مَکَّنَّٰهُم فِی الارضِ أقامُوا الصَلاةَ وءأتوا الزَکوة و أمَروا بالمَعروفِ ونَهَوا عنِ المُنکر ولله عٰقِبة الامور> (حج ۴۱)
وهمانا کسانی که هرگاه در زمین به آن‌ها قدرت بخشیدیم نماز را به پا می‌دارند و زکات می‌دهند و امر به معروف ونهی ازمنکر می‌کنند ودر پایان همه کار‌ها از آن خداست.
ریاست محترم دانشگاه؛ جناب آقای دکتر شکاری
و معاونت محترم دانشجویی وفرهنگی؛ جناب آقای دکتر قاسم‌زاده
انتظار می‌رود در راستای احترام به خون شهدا و پاسداشت ارزش‌های اسلامی در اوضاع فرهنگی دانشگاه که در صدر آن وضعیت حجاب وعفاف دختران و پسران است تأملی بس عمیق بفرمایید.
در فضایی که بی‌غیرتی و بی‌عفتی به هنجار تبدیل شده و رعایت حجاب و کرامت انسانی گوشه گیر و انگشت نما گشته و شکستن حریم‌ها وهنجار‌های اخلاقی وریختن قبح گناه امری عادی تلقی می‌شود، تساهل وتسامح جنابعالی ودستگاه ذی ربط قابل چشم پوشی نیست. مصوبات شورای فرهنگی دانشگاه به کدامین حوزه اختصاص یافته که مهم‌تر از بخش بحرانی حجاب وعفاف دانشگاهیان می‌باشد؟ مگر نه اینکه قرآن واحکام اسلامی آن برای آرامش وامنیت وزندگی نشاط آور جامعه آمده است؟! چه شده که احیای این فرائض آخرین اولویت رؤسای دانشگاه شده است.
در آخر آنچه از مسئولین ذی ربط انتظار می‌رود ضمن داشتن برخورد صحیح و قاطع با دانشجویان هنجار شکن که خساراتی بس سنگین برای جامعه دانشگاهی‌اند؛ بیش از این اجازه اشاعه فساد و فحشا در محیطی که باید منشا علم وایمان دربستری سالم باشد، داده نشود. که مبادا وضعیت تا آنجا پیش رود که معروف، منکر ومنکر، معروف گردد؛ چرا که آن زمان پشیمانی وغفلت دیگر هیچ سودی نخواهد داشت.
اتامرون بالمعروف ولتنهن عن المنکر اولیستعملن علیکم شرارکم فیدعو اخیارکم فلا یستجاب لهم
حتما و البته باید امر به معروف و خوبی‌ها و نهی از منکر نمائید والا بدهای شما بر شما مسلط شده، پس هرچه خوبان شما بخواهند و دعا کنند، دیگر پذیرفته نمی‌شود.
