به گزارش شهدای ایران به نقل از کیهان،این روزنامه با اشاره به عدم کسب رأی اعتماد مجلس از سوی نیلی احمدآبادی نوشت: اگر وقایع پیشینی و پسینی جلسه رأی اعتماد بازبینی شود، با اراده جمعی از نمایندگان مواجه می‌شویم که در برابر وزارت علوم «آرایش خاصی» گرفته‌اند. این حلقه حدود 160 نفری تاکنون درباره مقدرات این وزارتخانه رویکرد مشخصی دارند. آنها به میلی منفرد رأی ندادند، فرجی دانا را برکنار کردند و اکنون مانع از وزارت نیلی احمدآبادی شدند. تکرار این عدد در رأی‌گیری‌ها پیامی است به دولت که اگر می‌خواهد پنجره ثبات را به روی دانشگاه باز کند باید از مواضع خود عقب بنشیند.
ایران نوشت: آرای فرجی دانا و نیلی نسبت معکوس دارد. با نگاهی به سیر آرای مجلس به دو وزیر پیشنهادی پیشین، کارت زرد و استیضاح رضا فرجی دانا به نظر می‌رسد که جناح حاکم بر مجلس با سیاست‌های مدیریتی ارائه شده برای این وزارتخانه مخالف است و همه را از یک جنس می‌داند. آرای ارائه شده در پنج بار رأی‌گیری در مجلس برای وزرای پیشنهادی علوم، واقعیت مهمی را روشن کرد و آن تشابه تعداد آرای جعفرمیلی منفرد و محمود نیلی است. شمار آرای مخالفان در هر دو دوره حول عدد 160 می‌چرخد. چه آنکه نیلی 160 رأی مخالف و میلی منفرد 162 رأی مخالف به دست آوردند.
گردانندگان روزنامه ایران در عین حال روز شنبه با تغییر فاز و ذیل تیتر «تلاش تندروها برای متشنج کردن روابط دولت با مجلس» نوشتند:‌ با رصد چند خبرگزاری، روزنامه و سایت متعلق به تندروها به خوبی می‌توان به یک خط خبری- تحلیلی با محورهای مشترکی نظیر القای تغییر آرایش سیاسی مجلس به نفع مخالفان دولت مشاهده کرد... واقعیت‌هایی در بهارستان و پاستور وجود دارد که مانع از تحقق اهداف مخالفان دولت خواهد شد. به نظر می‌رسد ارزیابی‌های آنها از تحلیل فضای صحن علنی مجلس خیلی خوشبینانه رقم خورده است و 160 رأی منفی که نمایندگان به دکتر نیلی احمدآبادی دادند را نمی‌توان به منزله پایان روابط خوب دولت و مجلس و انتقال آرای طرفداران دولت به سبد مخالفان آن تعبیر کرد.
روزنامه ایران به این واقعیت روشن اشاره نمی‌کند که اگر نگاه جناحی 160 نفری به وزارت علوم وجود داشت، فرجی دانا نمی‌توانست با 159 رأی موافق و 70 رأی مخالف وزیر شود اما 9 ماه بعد 145 نفر مخالف او شوند و موافقان وی به 75 نفر کاهش یابد، همچنان که این رقم درباره نیلی احمدآبادی به 160 مخالف و 79 موافق رسید. در حقیقت نمایندگان مجلس در آغاز با اصل کابینه و از جمله فرجی دانا با اغماض و حسن‌ظن مواجه شدند حال آن که برخی اسناد عدم صلاحیت وجود داشت اما به تدریج با بروز رفتارهای قانون‌شکنانه و افراطی در زمینه عزل و نصب‌ها، گماشتن افراطیون و عناصر مسئله‌دار بر مصادر امور با وجود استعلام‌های منفی معلوم شد، امثال فرجی‌دانا از خود استقلال رأیی ندارند و صرفاً به عنوان ماشین امضای دیگران عمل می‌کنند و قدرت وفاداری به خطوط قرمز نظام را ندارند. با این وصف تکرار این ادعا که نیلی احمدآبادی راه فرجی دانا را ادامه می‌دهد- یعنی فقدان استقلال رأی و شخصیت مستقل نسبت به فتنه‌گران - در کنار فقدان صلاحیت‌ها و سوابق مدیریتی موجب شد نمایندگان مجلس با نگاه کارشناسی و از سر بصیرت دست رد به افراطیون بزنند و اکنون این سؤال را باید روزنامه ایران و برخی عناصر دولتی پاسخ دهند که چرا دولت مرز خود را از افراطیون فرصت‌طلب و آنها که صریحاً گفتند دولت را رحم اجاره‌ای خود می‌دانند، جدا نمی‌کنند؟ یعنی این اجزای دولت هم پذیرفته‌اند که در اجاره افراطیون فتنه‌گر و مدعی اصلاحات هستند؟