اختلاف 136 میلیاردی و کوتاه نیامدن طرفین قرارداد،کار را به جایی رسانده که علی کفاشیان،رئیس فدراسیون فوتبال تهدید کرده در هفته دوازدهم اجازه حضور دوربین های تلویزیونی در هیچ ورزشگاهی را نخواهد داد تا به نوعی بتواند حق فوتبال را در این زمینه بگیرد.
شهدای ایران: با شروع فصل جدید لیگ برتر فوتبال،بحث بر سر حق پخش تلویزیونی دوباره از سر گرفته شد؛جدال میان فدراسیون فوتبال و سازمان صدا و سیما از همان هفته های ابتدایی شروع شد.
پیشنهاد طرفین برای حق پخش اختلافی در حد زمین و آسمان دارد که امید به رسیدن توافق را کمی از بین می برد،پیشنهاد فدراسیون فوتبال 160 میلیارد تومان و پیشنهاد سازمان صدا و سیما 24 میلیارد تومان برای هر سال است.
اختلاف 136 میلیاردی و کوتاه نیامدن طرفین قرارداد،کار را به جایی رسانده که علی کفاشیان،رئیس فدراسیون فوتبال تهدید کرده در هفته دوازدهم اجازه حضور دوربین های تلویزیونی در هیچ ورزشگاهی را نخواهد داد تا به نوعی بتواند حق فوتبال را در این زمینه بگیرد.
در این میان به نظر می رسد سازمان صدا و سیما از طرفی در تلاش است تا با کمترین قیمت،حق پخش را در اختیار بگیرد و از طرفی دیگر بالاترین میزان سود را از پخش بازیها و تبلیغات کسب کند.
با نگاهی به برنامه های تولیدی در صدا و سیما این موضوع مشهود است که درآمد این سازمان بسیار بیشتر از مبلغ پیشنهادی آنها به فدراسیون فوتبال است.
از طرفی اگر کیفیت و میزان مخاطب برنامه های صدا و سیما را با لیگ برتر مقایسه کنیم به یک اختلاف بسیار چشمگیر برمی خوریم؛از نظر کیفیت و محتوا به جرأت می توان گفت بسیاری از برنامه های صدا و سیما در مقایسه با لیگ برتر از کمتر جذابیتی برخوردار هستند،همچنین از نظر مخاطب هم به عنوان مثال می توان یکی از بازیهای تیمهای پایتخت نشین یا برنامه های وابسته به فوتبال را با برنامه های سیمای ملی مقایسه کرد.
در نتیجه می توان گفت مبلغ پیشنهادی این سازمان در مقایسه با درآمدی که از پخش بازیهای لیگ کسب می کند بی انصافی محض است؛از سویی دیگرفدراسیون فوتبال هم قصد دارد تا با دریافت مبلغ حق پخش بسیاری از مشکلات مالی خود را حل کند و به خودکفایی برسد.
به عنوان مثال بسیاری از اردوهای آمادگی قبل از جام جهانی به دلیل مشکلات مالی لغو شد یا دو باشگاه پرطرفدار پرسپولیس و استقلال هرساله به دلیل داشتن بدهی از رسیدن به اهداف خود باز می مانند.
این دو باشگاه که بیشترین تعداد هوادار را در میان تیم های دیگر دارند را می توان با دو باشگاه پرطرفدار اسپانیا مقایسه کرد؛رئال مادرید و بارسلونا سالانه مبلغ 560 میلیارد تومان از حق پخش درآمد دارند که به کمک این مبلغ می توانند در بخش خرید بازیکن نیازهای خود را برطرف کنند.
حتی دولت اسپانیا با ورود به موضوع حق پخش قصد دارد تا با یکسان کردن درآمد تیمهای لالیگایی از حق پخش بازیها،مشکلات مالی آنها را برطرف سازد،به ای نصورت که 50 درصد از درآمد حق پخش (1 میلیارد یورو) به صورت مساوی بین 20 باشگاه لالیگا تقسیم شود و 50 درصد دیگر بدین شکل تقسیم شود : 30 درصد برای تیمهایی که در فصل اخیر سهمیه اروپایی گرفته اند و 70 درصد برای تیمهایی که در شش فصل اخیر سهمیه گرفته اند.
از این مطلب می توان اینطور نتیجه گرفت که حق پخش به اندازه ای برای فوتبال ضروری و مهم است که دولت اسپانیا به این قضیه ورود کرده است.
با همه این تفاسیر به نظر می رسد طرفین قرارداد به خصوص سازمان صدا و سیما از مواضع خود کوتاه نمی آیند و خبری از رسیدن به توافق نیست که در این وضعیت می توان به پادرمیانی مراجع بالاتر مثل وزارت ورزش و حتی دخالت دولت امیدور بود تا حق به حقدار برسد.
*دانا
پیشنهاد طرفین برای حق پخش اختلافی در حد زمین و آسمان دارد که امید به رسیدن توافق را کمی از بین می برد،پیشنهاد فدراسیون فوتبال 160 میلیارد تومان و پیشنهاد سازمان صدا و سیما 24 میلیارد تومان برای هر سال است.
اختلاف 136 میلیاردی و کوتاه نیامدن طرفین قرارداد،کار را به جایی رسانده که علی کفاشیان،رئیس فدراسیون فوتبال تهدید کرده در هفته دوازدهم اجازه حضور دوربین های تلویزیونی در هیچ ورزشگاهی را نخواهد داد تا به نوعی بتواند حق فوتبال را در این زمینه بگیرد.
در این میان به نظر می رسد سازمان صدا و سیما از طرفی در تلاش است تا با کمترین قیمت،حق پخش را در اختیار بگیرد و از طرفی دیگر بالاترین میزان سود را از پخش بازیها و تبلیغات کسب کند.
با نگاهی به برنامه های تولیدی در صدا و سیما این موضوع مشهود است که درآمد این سازمان بسیار بیشتر از مبلغ پیشنهادی آنها به فدراسیون فوتبال است.
از طرفی اگر کیفیت و میزان مخاطب برنامه های صدا و سیما را با لیگ برتر مقایسه کنیم به یک اختلاف بسیار چشمگیر برمی خوریم؛از نظر کیفیت و محتوا به جرأت می توان گفت بسیاری از برنامه های صدا و سیما در مقایسه با لیگ برتر از کمتر جذابیتی برخوردار هستند،همچنین از نظر مخاطب هم به عنوان مثال می توان یکی از بازیهای تیمهای پایتخت نشین یا برنامه های وابسته به فوتبال را با برنامه های سیمای ملی مقایسه کرد.
در نتیجه می توان گفت مبلغ پیشنهادی این سازمان در مقایسه با درآمدی که از پخش بازیهای لیگ کسب می کند بی انصافی محض است؛از سویی دیگرفدراسیون فوتبال هم قصد دارد تا با دریافت مبلغ حق پخش بسیاری از مشکلات مالی خود را حل کند و به خودکفایی برسد.
به عنوان مثال بسیاری از اردوهای آمادگی قبل از جام جهانی به دلیل مشکلات مالی لغو شد یا دو باشگاه پرطرفدار پرسپولیس و استقلال هرساله به دلیل داشتن بدهی از رسیدن به اهداف خود باز می مانند.
این دو باشگاه که بیشترین تعداد هوادار را در میان تیم های دیگر دارند را می توان با دو باشگاه پرطرفدار اسپانیا مقایسه کرد؛رئال مادرید و بارسلونا سالانه مبلغ 560 میلیارد تومان از حق پخش درآمد دارند که به کمک این مبلغ می توانند در بخش خرید بازیکن نیازهای خود را برطرف کنند.
حتی دولت اسپانیا با ورود به موضوع حق پخش قصد دارد تا با یکسان کردن درآمد تیمهای لالیگایی از حق پخش بازیها،مشکلات مالی آنها را برطرف سازد،به ای نصورت که 50 درصد از درآمد حق پخش (1 میلیارد یورو) به صورت مساوی بین 20 باشگاه لالیگا تقسیم شود و 50 درصد دیگر بدین شکل تقسیم شود : 30 درصد برای تیمهایی که در فصل اخیر سهمیه اروپایی گرفته اند و 70 درصد برای تیمهایی که در شش فصل اخیر سهمیه گرفته اند.
از این مطلب می توان اینطور نتیجه گرفت که حق پخش به اندازه ای برای فوتبال ضروری و مهم است که دولت اسپانیا به این قضیه ورود کرده است.
با همه این تفاسیر به نظر می رسد طرفین قرارداد به خصوص سازمان صدا و سیما از مواضع خود کوتاه نمی آیند و خبری از رسیدن به توافق نیست که در این وضعیت می توان به پادرمیانی مراجع بالاتر مثل وزارت ورزش و حتی دخالت دولت امیدور بود تا حق به حقدار برسد.
*دانا
