کارگردان سینما گفت: فیلمسازان حوزه‌ی دفاع مقدس تلاش خود را کرده‌اند، اما هنوز نتوانسته‌اند چنان که باید دین خود را به این عرصه ادا کنند، ادای این دین کار آسانی نیست.
به گزارش شهدای ایران، محمد علی باشه آهنگر کارگردان سینما در گفتگو با باشگاه خبرنگاران در خصوص ادای دین فیلمسازان جنگ به سینمای دفاع مقدس گفت: ادای دین به سینمای دفاع مقدس تنها به هنرمند بر نمی‌گردد، بلکه سیاست‌گزاری و اقتصاد سینما هم در این موضوع دخیل هستند. شخصاً تمام همّ و غمم متوجه این عرصه است؛ اما به تنهایی کاری از دستم برنمی‌آید.
وی افزود: یکی از دلایل سختی کار در این حوزه این است که فضای شهری داستان اکنون دیگر به تاریخ پیوسته است، مثلاً در خیابان‌های امروز و مناطق سابقاً جنگی، باید فیلمی در حال و هوای ۳۴ سال قبل ساخته شود؛ شما تصور کنید، بخواهید یک محله را، یا مثلاً در فیلم "ملکه"، یک شهر و پالایشگاهش را، به ۳۴ سال قبل ببرید، در این صورت شما نیاز به لوجستیک، دکور خاص، گریم خاص و حتی متن و ایده‌ی متفاوت و بسیار چیزهای دیگر دارید؛ به همین دلیل هزینه‌ی ساخت این فیلم‌ها به سادگی تأمین نمی‌شود.
آهنگر ادامه داد: فیلم "ملکه"حاصل سال‌های ۸۷ تا ۹۱ است و هنوز به دلیل نبود حمایت، فیلم بعدی‌ام را که فضایی سخت‌تر دارد، نساخته‌ام.
وی در خصوص فیلم جدیدش اظهار داشت: در حال حاضر در سینمای دفاع مقدس کار به جایی رسیده است که باید برای ساخت فیلم التماس کرد و دیگر سن من از التماس گذشته، آن هم در حوزه دفاع مقدس که نباید التماس کرد.
این کارگردان در مورد حمایت های سازمان سینمایی برای ساخت فیلم خود اظهار کرد:اگر تنها "ایوبی" طرف مذاکره کننده ما بود خیلی خوب بود، اما در حوزه فیلم جنگ به جز سازمان سینمایی، مراکز دیگری هم باید مشارکت کنند، زیرا بخش خصوصی که تانک و دیگر ادوات مورد نیاز را ندارد، بدهد.
وی در ادامه افزود :کدام بخش خصوصی توان این را دارد که گروه فیلمبرداری شصت نفره را ۷۵ روز در محیط صنعتی تدارک کند، تا اثری مثل فیلم "ملکه" ساخته شود؟،آن فیلم با هزینه‌ای کمتر از یک میلیارد ساخته شد و من در اینجا از همه‌ی کسانی که به ساخت آن اثر به نحوی کمک کردند تشکر می‌کنم.
آهنگر در پایان خاطر نشان کرد: فیلم "ملکه" تلاش کرد به استانداردهای جهانی سینما نزدیک شود، زیرا من می‌خواهم سینمای استاندارد کار کنم؛ با سینمای گلخانه‌ای نمی‌توان تاریخ این کشور را به تصویر کشید.
وی افزود: یکی از دلایل سختی کار در این حوزه این است که فضای شهری داستان اکنون دیگر به تاریخ پیوسته است، مثلاً در خیابان‌های امروز و مناطق سابقاً جنگی، باید فیلمی در حال و هوای ۳۴ سال قبل ساخته شود؛ شما تصور کنید، بخواهید یک محله را، یا مثلاً در فیلم "ملکه"، یک شهر و پالایشگاهش را، به ۳۴ سال قبل ببرید، در این صورت شما نیاز به لوجستیک، دکور خاص، گریم خاص و حتی متن و ایده‌ی متفاوت و بسیار چیزهای دیگر دارید؛ به همین دلیل هزینه‌ی ساخت این فیلم‌ها به سادگی تأمین نمی‌شود.
آهنگر ادامه داد: فیلم "ملکه"حاصل سال‌های ۸۷ تا ۹۱ است و هنوز به دلیل نبود حمایت، فیلم بعدی‌ام را که فضایی سخت‌تر دارد، نساخته‌ام.
وی در خصوص فیلم جدیدش اظهار داشت: در حال حاضر در سینمای دفاع مقدس کار به جایی رسیده است که باید برای ساخت فیلم التماس کرد و دیگر سن من از التماس گذشته، آن هم در حوزه دفاع مقدس که نباید التماس کرد.
این کارگردان در مورد حمایت های سازمان سینمایی برای ساخت فیلم خود اظهار کرد:اگر تنها "ایوبی" طرف مذاکره کننده ما بود خیلی خوب بود، اما در حوزه فیلم جنگ به جز سازمان سینمایی، مراکز دیگری هم باید مشارکت کنند، زیرا بخش خصوصی که تانک و دیگر ادوات مورد نیاز را ندارد، بدهد.
وی در ادامه افزود :کدام بخش خصوصی توان این را دارد که گروه فیلمبرداری شصت نفره را ۷۵ روز در محیط صنعتی تدارک کند، تا اثری مثل فیلم "ملکه" ساخته شود؟،آن فیلم با هزینه‌ای کمتر از یک میلیارد ساخته شد و من در اینجا از همه‌ی کسانی که به ساخت آن اثر به نحوی کمک کردند تشکر می‌کنم.
آهنگر در پایان خاطر نشان کرد: فیلم "ملکه" تلاش کرد به استانداردهای جهانی سینما نزدیک شود، زیرا من می‌خواهم سینمای استاندارد کار کنم؛ با سینمای گلخانه‌ای نمی‌توان تاریخ این کشور را به تصویر کشید.
