روزنامه‌های اصولگرا تیتر یک خود را به انتقاد از گستاخی دیوید کامرون اختصاص دادند اما روزنامه های اصلاح طلب ترجیح دادند با برجسته کردن مذاکرات روحانی در نیویورک از پرداختن به اظهارات عجیب نخست وزیر انگلستان چشم پوشی کنند.
به گزارش شهدای ایران، علی رغم روزنامه های اصولگرا که تیتر یک خود را به پوشش اظهارات و انتقاد از گستاخی دیوید کامرون اختصاص دادند روزنامه های اصلاح طلب ترجیح دادند با برجسته کردن مذاکرات روحانی در نیویورک از پرداختن به اظهارات عجیب نخست وزیر انگلستان چشم پوشی کنند.
* وطن امروز
«لگد روباه» تیتر یک روزنامه وطن امروز است که در گزارشی به بررسی رفتار رسانه های اصلاح طلب و حامی دولت در واکنش به این دیدار روحانی و کامرون پرداخته و نوشته است: نگاهی به رفتار رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت در واکنش به دیدار روحانی و کامرون به خوبی از خیال خام اعتماد به انگلستان و آرزوی تاثیر این دیدار در به ثمر رسیدن مذاکرات هسته‌ای خبر می‌دهد. اصلاح‌طلبان این دیدار را فصل آغاز روابط ایران و انگلستان عنوان و تاکید کردند این دیدار می‌تواند پایان ۳۵ سال رابطه سرد باشد. روزنامه ایران به عنوان رسانه رسمی دولت با تیتر « پایان ۳۵ سال رابطه سرد » به استقبال دیدار روحانی و کامرون رفت. این روزنامه در گزارش خود در این‌باره نوشت: اما خبرسازترین دیدارهای رئیس‌جمهور، دیدار روحانی با دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلستان بود که در صدر اخبار قرار گرفت، زیرا این نخستین دیدار مقام‌های دو کشور در این سطح، پس از انقلاب اسلامی است... به هر روی این دیدارهای پرحجم و نیز سطح و اندازه آنها در این سفر، نشان‌دهنده رویکرد تازه جهان به ایران و تثبیت پیامدهای مثبت دیپلماسی فعال دولت یازدهم است. این درحالی است که تا پیش از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، برخی کشورها در جهت انزوای سیاسی ایران در جهان حرکت کرده بودند، امری که تکانه‌های انتخابات خرداد ۹۲ خلاف آن را عملی کرد.
«غرب فرصت استثنایی را از دست ندهد» عنوان مطلبی انتقادی از دپلیماسی دولت در نیویورک است.
وطن امروز در این گزارش می‌نویسد: اگرچه توهین دیوید کامرون به مردم ایران و بی‌اعتنایی او به دیدارش با رئیس‌جمهور ایران، کل سفر نیویورک را زیر سؤال برد و این اتفاق تلخ که به غرور ملی مردم لطمه وارد کرد تا سالها در افکار عمومی ایران باقی خواهد ماند اما بررسی رفتار تیم دولت در نیویورک نیز نشان می‌دهد دیپلماسی دولت در نیویورک بسیار قابل نقد است.درپی اظهارات ناپخته جواد ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا که در قالب مذاکرات هسته‌ای، دغدغه‌های حزبی خود را بار دیگر مطرح و در آن اذعان کرد در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای، جریان دولت انتخابات پارلمانی آینده را واگذار خواهد کرد؛ حسن روحانی، رئیس‌جمهور نیز در نطق خود در مجمع عمومی سازمان ملل در قالبی کلی‌تر خواستار آن شد که طرف مقابل این فرصت استثنایی و تاریخی را از دست ندهد.
وطن در ادامه این مطلب آورده است: این ظریف بود که برای اولین بار موضوع غنیمت شمردن فرصت فعلی را به طرف مقابل خاطرنشان کرده بود. او یک روز پس از شکست وین ۵ و در آستانه وین ۶ نیز با اشاره به تبعات شکست مذاکرات در سال ۲۰۰۵ از غرب خواسته بود فرصت فعلی را از دست ندهد. اظهارات ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا نیز در واقع بیان صریح‌تر دغدغه‌های حزبی در مذاکرات ملی هسته‌ای بود. حالا در سخنرانی روحانی نیز رد پای بحث غنیمت دانستن «فرصت استثنایی» دیده شد.
«داعش وارد خطوط قرمز ما شود منهدمش می‌کنیم» تیتری است که این روزنامه برای انعکاس سخنان سرلشکر باقری در برنامه شناسنامه انتخاب کرد است.
حسین قدیانی در یادداشتی در این روزنامه با عنوان «آقای صدام! عذر می‌خواهیم» نیز می نویسد: ۸ سال جنگ، مهم‌ترین برگ شناسنامه ما، مظهر اراده و غرور و استقلال و ایستادگی ما، تجلی مردانگی ما، عامل عزت ماست. فقط آنها که جنگ را درشت می‌نویسند، آن را بر وزن مرگ می‌یابند اما جنگ را باید درست نوشت تا متوجه شد که جنگ ۸ ساله، اتفاقا بر وزن زندگی است. مگر چند سال از جنگ گذشته که بعضی‌ها این همه به کام ملت تلخ می‌کنند هفته مظلوم دفاع‌مقدس را؟! کاش لااقل دست فتنه را از سر جنگ بردارند! قسم به خون شهدا، بعضی‌ها برای جنگ هم دارند «نامه سرگشاده» می‌نویسند! و بی‌هیچ سلامی به شهدا، جنگ شهدا را می‌زنند که آنجا اشتباه رفتند، آنجا خطا کردند، آنجا دچار تندروی شدند! من واقعا نمی‌دانم در این مقال باید جناب عالیجناب را «آقای هاشمی» خطاب کنم یا «آقای رفسنجانی» اما فرمانده محترم جنگ! گیرم عزیزی در میدان سیاست، فلان کار شما را نقد کرد. خب! در همان میدان سیاست، جوابش را بدهید! چه کار به جنگ دارید؟!
قدیانی ادامه می‌دهد:آقای فرمانده جنگ! نگه دارید حرمت جنگ را. سال ۸۸ که حرمت رای ملت را نگه نداشتید، حداقل احترام خون بچه‌های این ملت را نگه دارید و این همه پشت سر جنگ، غیبت نکنید. سال ۸۸ که حرمت انتخابات را نگه نداشتید، لااقل حرمت آنچه را روزی خود فرمانده آن بوده‌اید نگه دارید. سال ۸۸ که حرمت صندوق‌های رای را نگه نداشتید؛ یعنی برای تابوت شهدا هم ارزشی قائل نیستید که بر مدار BBC جنگ را تحلیل می‌کنید؟! آقای فرمانده جنگ! ناظر بر جنگ، دشمن متجاوز را باید زد؛ صدام را، آمریکای حامی جلاد بغداد را، انگلیس خبیث را. تا این مجموعه دشمن هست، سپاه را نمی‌زنند! ارتش را نمی‌زنند! خودی را نمی‌زنند!
* آرمان امروز
«توافق هسته‌ای خیلی دور خیلی نزدیک» تیتر یک روزنامه اصلاح طلب آرمان امروز است که بسته پیشنهادی روحانی به غرب را در مذاکرات نیویورک رویایی می‌داند و می‌نویسد: دیوار بی‌اعتمادی ترک می‌خورد، پرونده ۱۱ ساله هسته‌ای به فرجام غایی و راهبرد نهایی برد- برد ختم می‌شود، نقش و جایگاه ایران به عنوان یک واحه مستقل در هژمونی تک قطبی ایالات متحده در هارتلند جهان و در منطقه ژئواستراتژیک خاورمیانه، در افق پیش رو کجا خواهد بود و آیا پس از منازعه در سه سطح ایدئولوژیک، راهبردی و تاکتیکی این دو می‌توانند بر سر منافع مشترک، اختلافات دیرین و پرو پیمان خود را به حاشیه رانده یا لااقل در مقولات حساس و معطوف به مطامع کلان دوسویه آن را نادیده بگیرند؟ اینها سوالاتی است که این روزها بیش و پیش از همیشه در فرآیند روابط پر فراز و نشیب غرب- ایران مطرح شده و همگان به دنبال جواب پیرامون آن می‌گردند.
رضا رئیسی در ادامه این مطلب جایگاه اکنون پرونده هسته‌ای را بسیار فراتر از برهه ای می داند که روحانی ظریف را به عنوان نماینده ایران در مذاکرات هسته‌ای منصوب کرد و می‌گوید: اکنون پرونده هسته‌ای در مرتبه و جایگاهی بسیار فراتر از برهه‌ای است که روحانی، محمد جواد ظریف را به عنوان نماینده ایران در مذاکرات هسته‌ای منصوب کرده و پرونده را به وزارت خارجه سپرد. اگر تا دیروز مذاکرات فرسایشی سالها ادامه یافته و هیچ تغییر دندان گیر و منتج به نتیجه‌ای در پرونده را شاهد نبوده و همه‌چیز در قالب طرح مطالبات آنچنانی و سپس انشقاق روزافزون و بسط و تعمیق تحریم‌ها پیش می‌رفت؛ اکنون و پس از رسیدن به دستور العمل مشخصی که در قالب توافق ژنو رونمایی شد، دو طرف با وجود تفاوت سلایق و دیدگاه‌های خرد و کلان، معطوف به یک نقطه مالوف به پیش می‌روند و فی‌الواقع می‌دانند که چه می‌خواهند و چگونه باید بخواهند. اگر تا دیروز مذاکرات در سطوح میانی پی گرفته می‌شد و عدم ارتباط مستقیم میان دو قطب اصلی ماجرا یعنی ایران و آمریکا بر پیچیدگی و انحراف‌های فرسایشی افزوده بود، اکنون وزرای خارجه دو کشور دور یک میز می‌نشینند و سنگ‌ها را رودررو وا می‌کنند، اینها تغییراتی بود که شاید خوش‌بین‌ترین تحلیلگران مسائل دیپلماتیک هم تا دو سال پیش یارای تصور آن را نداشتند و بدیهی است که این فرآیندها تا چه حد می‌تواند رسیدن به توافق را در چارچوب رفع سوءتفاهم‌ها و اشراف و آگاهی بر نظرات طرفین سهل و ساده کند
این روزنامه برای انعکاس دیدار ظریف و کری تیتر «دست دادن شامگاهی در نیویورک» را انتخاب کرده است.
حسین رویوران در سرمقاله این روزنامه با عنوان «منطق روحانی و اشتباهات غرب» با اشاره به محتوای سخنرانی روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل می‌نویسد: آقای روحانی در سخنرانی خودشان با تاکید بر این جمله که « نگاه غرب درباره داعش اشتباه است» به نکته قابل تاملی اشاره داشتند. داعش یک گروه محدود یا یک اتفاق نابهنگام نبوده که با یک نگاه اجمالی و سطحی کنار رود. بلکه یک پدیده با خاستگاه فکری، رهبری ایدئولوژیک و حامیان مالی و معنوی است. لذا نباید به چنین مساله‌ای نگاه سطحی یا امنیتی داشت. اقدامی که متاسفانه غرب تاکنون مرتکب آن بوده و کمتر خود را درگیر نگاه واقع گرایانه کرده است. موضوعی که باعث می‌شود تا زمان اصلاح آن، داعش و هر نوع تحرک تروریستی در منطقه و جهان استمرار داشته باشد. اینکه هنوز عربستانی‌ها به حمایت خود از داعش چه به لحاظ مالی و چه به لحاظ معنوی پایان نمی‌دهند یا هنوز در رسانه‌ها اشاره‌ای به رهبران سعودی حامی تروریسم نمی‌شود ثابت‌کننده همین مساله است که اراده‌ای برای نگاه واقع گرایانه نسبت به تروریسم وجود ندارد و تنها اشتباهی تازه و جدید درکنار کوهی از اشتباهات گذشته غرب است.
نویسنده در ادامه این مطلب ضمن تقدیر از موضع‌گیری‌های روحانی در سازمان ملل و تصدیق مواضع او ادبیات روحانی و احمدی نژاد را مقایسه کرده ومدعی است: فراتر از مواضع روحانی ادبیات و منطق ایشان در این سخنرانی است؛ منطقی که برای درک بهتر آن می‌طلبد تا مواضع محکم او را با مواضع محکم احمدی‌نژاد در سازمان ملل قیاس کرد. جایی که آقای احمدی‌نژاد نیز چون روحانی مواضع قاطعی نسبت به غرب گرفت با این تفاوت که این سخنان به سرعت با واکنش تند غرب مواجه شد ولی مواضع روحانی با درکی به مراتب عمیق‌تر از سوی غرب روبه‌رو شد. این تفاوت اگرچه در ظاهر به لحن یا ادبیات متمایز دو رئیس‌جمهوری ممکن است مربوط شود اما در باطن و در مقام عمل متوجه منطق پشت این کلمات و مواضع است. در واقع روحانی در این سخنان سعی کرد با عقلانیت و منطق بیشتر مواضع ایران را در سازمان ملل مطرح کند تا در کنار افشای حقایق منطقه و جهان به همه این پیام را برساند که ایران نه حامی تروریسم که یکی از قربانیان تروریسم و مخالفان جدی آن است.
این روزنامه برای انعکاس سخنان رئیس‌جمهور در اجلاس سازمان ملل تیتر«ایران قبل از ۱۱ سپتامبر همه را به گفتگو دعوت کرد» انتخاب کرد.
«بهترین شاهد جنگم» عنوان تیتری است که این روزنامه برای پوشش سخنان هاشمی رفسنجانی در گردهمایی فرماندهان پشتیبانی مهندسی جنگ و جهاد برگزیده است.
* کیهان
«حذف انگلیس از مذاکرات کمترین انتظار مردم از دولت» عنوان تیتر یک روزنامه کیهان است که به اظهارات گستاخانه کامرون پرداخته است.
حسین شریعتمداری در یادداشت روز این روزنامه با عنوان «موج خون در دل لعل» با انتقاد از چشم پوشی روحانی از اظهارات کامرون نوشت: انتظار این بود که آقای دکتر روحانی در نطقی که از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک ایراد کردند به اظهارات سخیف و اهانت‌های بی‌شرمانه نخست‌وزیر بی‌سر و پای جزیره انگلیس علیه کشورمان پاسخ دندان‌شکن و پشیمان‌کننده‌ای می‌دادند ولی متأسفانه ایشان حق امانتی را که به عنوان رئیس‌جمهور ایران اسلامی و مردم انقلابی و حماسه‌ساز آن برعهده داشتند، به جای نیاورده و از کنار سخنان گستاخانه دیوید کامرون با بی‌تفاوتی غیرقابل‌توجیه که برای دولت و ملت این مرز و بوم تحقیر‌آمیز بود! به سادگی عبور کردند و نه فقط به تصریح، بلکه به اشاره و تلویح نیز پاسخی به آنهمه وقاحت و بی‌شرمی نخست‌وزیر انگلیس ندادند.
شریعتمداری در ادامه می‌نویسد: از نخستین ساعاتی که اعلام شد، ملاقات رئیس‌جمهور کشورمان با نخست‌وزیر انگلیس در دستور کار سفر نیویورک قرار دارد، مدعیان اصلاحات که خود را در حلقه مشاوران آقای روحانی و حامیان و نزدیکان دولت ایشان قلمداد می‌کنند و متأسفانه رئیس‌جمهور محترم نیز در مواردی به مشاوره آنان با نظر قبول می‌نگرند، بیشترین مصاحبه‌ها، تحلیل‌ها و صفحات روزنامه‌های زنجیره‌ای و سایت‌های تحت مدیریت خود را به «اهمیت بی‌نظیر»! این ملاقات و نقش بی‌بدیل آن در گره‌گشایی از نقاط - به قول آنها- بسته سیاست خارجی دولت یازدهم اختصاص دادند. اما، هنوز ذوق‌زدگی طیف مدعی حمایت از رئیس‌جمهور و مشاوره به ایشان از این ملاقات ادامه داشت که نخست‌وزیر انگلیس چند ساعت بعد از دیدار با رئیس‌جمهور محترم کشورمان پشت تریبون مجمع عمومی سازمان ملل رفت و سیل اتهامات و ناسزاها و اهانت‌ها را نثار جمهوری اسلامی ایران کرد!
شریعتمداری در پایان از روحانی می‌خواهد: انتظار آن است رئیس‌جمهور محترم به عنوان کمترین برخورد با اهانت نخست‌وزیر انگلیس به جمهوری اسلامی و مردم ایران، اعلام کنند مادام که نخست‌وزیر انگلیس رسما از ایران و مردم آن عذرخواهی نکند، حضور این کشور در گروه ۵+۱ را نمی‌پذیرند و شرکت در مذاکره‌ای که تیم انگلیس در آن حضور داشته باشد را تحریم کنند. این کار شدنی است و ایران اسلامی در جایگاه برجسته‌ای از اقتدار و نقش‌آفرینی در عرصه بین‌المللی قرار دارد که تصمیم به تحریم انگلیس در مذاکرات به آسانی امکان‌پذیر است و نباید خود را دستکم بگیریم.
« از افتخار همکاری مشایی تا ناسزا گویی به احمدی نژاد» تیتر یکی از اخبار ویژه این روزنامه است که به نقل از یکی از سایت‌های داخلی می‌نویسد: «برخی سیاستمداران هستند که به سادگی آب خوردن، تغییر خط می‌دهند، یک بار به چپ می‌زنند و بار دیگر یک راستی دو آتشه می‌شوند. با تغییر دولتی اصولگرا می‌شوند با حضور یک رئیس‌جمهور جدید، اصلاح‌طلب می‌شوند! همه این تغییر خط‌ها به یک چیز بستگی دارد؛ باد کدام سو می‌وزد یا دولت مستقر، کدام طرفی است؟!»
کیهان مصداق این سیاستمداران را «ط. ه » یکی از مسئولان دانگشاه آزاد می داند و می‌نویسد:در اواخر سال ۸۷، در روزهایی که تندترین انتقادات از سوی هاشمی نثار احمدی‌نژاد می‌شد و احمدی‌نژاد نیز همه سرمایه خود را علیه هاشمی به کار گرفته بود، «ط-ه» در نامه‌ای «فدایت شوم» برای مشایی و در حمایت تام و تمام از رویکردهای دولت نهم و سیاست‌های احمدی‌نژاد، خطاب به مشایی نوشت: «پس از شنیدن خبر استعفای بنده بسیاری از هول حلیم در دیگ افتادند و به خیال خود این استعفا را در راستای اهداف سیاسی خود معنا کردند... افتخار همکاری با جناب آقای مشایی و دولت خدمتگزار... نصیب هر فردی نمی‌شود و خدا را شاکرم که علی‌رغم مشکلات تاکنون این توفیق همراه بنده بوده است.»
«وقتی انگلیس خبیث سازش طلبان را سکه یک پول کرد» عنوان یکی دیگر از اخبار ویژه این روزنامه است که به بررسی ذوق زدگی روزنامه های اصلاح طلب از دیدار روحانی و کامرون پرداخت.
* شرق
«بعد از ۱۲ سال مذاکره هسته‌ای باید شجاعانه تصمیم بگیریم» تیتر یک روزنامه شرق است که برای انعکاس سخنان رئیس‌جمهور کشورمان در نشست خبری نیویورک انتخاب کرده است.
عبدالله ناصری در سرمقاله این روزنامه با عنوان «مولفه‌های نطق روحانی» به بررسی سخنان رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل پرداخت و نوشت: دومین نطق رییس‌جمهور در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل، پخته، جامع و دارای نقاط قوت مشهودی است. واقعیتی پیرامون جهت‌گیری‌های رسانه‌های بزرگ جهان درباره ایران وجود دارد و آن این است که هر زمان افکار عمومی جهان و رسانه‌ها، نسبت به رییس‌جمهور ایران و باور او به صلح و گفت‌وگو در جهان دیدگاه مثبتی داشته‌اند، نطق‌ها و مواضع جهانی آنان نیز شنیده شده است. این مساله در دوران ریاست‌جمهوری آقای خاتمی وجود داشت و امسال نیز رییس‌جمهور در نطق خود به پیشنهاد ایران پیش از حوادث ۱۱سپتامبر برای گفت‌وگوی تمدن‌ها اشاره کرد. پیشنهاد دکتر روحانی نیز برای جهان عاری از خشونت و افراطی‌گری از سال گذشته در متن تحولات دیپلماتیک جهانی تداوم یافته و امسال نیز نطق ایشان با واکنش مثبت اکثر قریب‌به‌اتفاق رسانه‌های طراز اول جهان مواجه شد و در بسیاری از آنها به‌صورت زنده انعکاس یافت.
ناصری ادامه می‌دهد: نطق سالانه رییس‌جمهور، با درنظرگرفتن دغدغه‌های جهانی صورت گرفته و شرایط منطقه بحران‌زده خاورمیانه و جهان در مواجهه با مساله «داعش»، در آن لحاظ شده است؛ تاکید بر جبهه متحد مبارزه علیه این گروه، حتما به سود ایران و جهان اسلام است. داعش پدیده‌ای منفور و خلاف ماهیت و هویت اسلامی است اگرچه ریشه تاریخی در تمدن اسلامی دارد اما جامعه جهانی نیازمند صلح، حتما تلاش ایران را در نقش مقابله با افراطی‌گری، ملاحظه می‌کند. تاکید زیرکانه بر ثبات و امنیت ایران در پرتو انتخابات سال گذشته ریاست‌جمهوری که نتیجه آن برخلاف تصورات اولیه در عرصه‌های داخلی و خارجی بود نیز، دارای اهمیت بنیادی است. انتخاباتی که انسجام ملی را تا حدود زیادی شکل داد و پشتوانه خوبی برای مذاکرات هسته‌ای یک‌سال اخیر شده است. روحانی به‌درستی روی پشتوانه اجتماعی دولت منتخب و پیام ملت ایران برای شفافیت و تعامل در عرصه‌های جهانی در عین دفاع از حقوق خود، دست گذاشته است.
«باید شجاعانه تصمیم هسته ای بگیریم»، « ایجاد فضای مثبت میان ایران و آمریکاا از توافق هسته ای مهم‌تر است» و «امروز یا فردا توافق حاصل می‌شود» تیترهایی است که این روزنامه از برنامه های و سخنرانی های رئیس‌جمهور در نیویورک برگزیده است.
* اعتماد
اعتماد تیتر یک خود را به انعکاس سخنان رئیس‌جمهور در سازمان ملل اختصاص داد و نوشت:«توافق با ایران به سود همه است»
این روزنامه در مطلبی با عنوان «کامرون و کامران؛ روحانی و کرمانی» به قلم سرگه بارسقیان به تطهیر گستاخی نخست وزیر انگلیس پرداخت و نوشت: ملاقات کامرون و روحانی تکه ای از تاریخ بود، اما قرار نبود تکانه ای بر تاریخ باشدکه هر چه اختلافات بود را بشوید یا یکی را بر دیگری بشورد.چه کسی انتظار داشت که با آن ملاقات رویه لندن درباره اختلافات ۳۵ ساله تغییر کند یا تهران با یک دست فشردن رئیس جمهورش با مستاجر خانه شماره ۱۰ داونینگ استرینگ لندن دست از سیاست‌های منطقه ای و داخلی اش بردارد؟ سران انگیس و ایران می توانند سالها با هم ملاقات و حتی به پایتخت‌های هم سفر کنند اما اختلافاتشان پابرجا باشد.
آذر منصوری در گفتگویی با این روزنامه که با تیتر «ساختار احزاب مردانه است» منتشر شده گفت: ساختار احزاب در کشور ما مردانه است.در میاان همین احزاب اصلاح طلب هم فقط سه یا چهار حزب وجود دارد که رکن مشخصی برای زنان در ساختار تشکیلاتی خود دارند و در بقیه احزاب حتی زنان در شورای مرکزی یا کادر رهبری هم حضور ندارند.یک شکل و قالبی کاملا مردانه که قاعدتا تا زمان انتخابات هم لیست‌هایی از این قالب بیرون می آید که اکثریت آن را مردان تشکیل می‌دهند.
*فارس
* وطن امروز
«لگد روباه» تیتر یک روزنامه وطن امروز است که در گزارشی به بررسی رفتار رسانه های اصلاح طلب و حامی دولت در واکنش به این دیدار روحانی و کامرون پرداخته و نوشته است: نگاهی به رفتار رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت در واکنش به دیدار روحانی و کامرون به خوبی از خیال خام اعتماد به انگلستان و آرزوی تاثیر این دیدار در به ثمر رسیدن مذاکرات هسته‌ای خبر می‌دهد. اصلاح‌طلبان این دیدار را فصل آغاز روابط ایران و انگلستان عنوان و تاکید کردند این دیدار می‌تواند پایان ۳۵ سال رابطه سرد باشد. روزنامه ایران به عنوان رسانه رسمی دولت با تیتر « پایان ۳۵ سال رابطه سرد » به استقبال دیدار روحانی و کامرون رفت. این روزنامه در گزارش خود در این‌باره نوشت: اما خبرسازترین دیدارهای رئیس‌جمهور، دیدار روحانی با دیوید کامرون نخست‌وزیر انگلستان بود که در صدر اخبار قرار گرفت، زیرا این نخستین دیدار مقام‌های دو کشور در این سطح، پس از انقلاب اسلامی است... به هر روی این دیدارهای پرحجم و نیز سطح و اندازه آنها در این سفر، نشان‌دهنده رویکرد تازه جهان به ایران و تثبیت پیامدهای مثبت دیپلماسی فعال دولت یازدهم است. این درحالی است که تا پیش از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، برخی کشورها در جهت انزوای سیاسی ایران در جهان حرکت کرده بودند، امری که تکانه‌های انتخابات خرداد ۹۲ خلاف آن را عملی کرد.
«غرب فرصت استثنایی را از دست ندهد» عنوان مطلبی انتقادی از دپلیماسی دولت در نیویورک است.
وطن امروز در این گزارش می‌نویسد: اگرچه توهین دیوید کامرون به مردم ایران و بی‌اعتنایی او به دیدارش با رئیس‌جمهور ایران، کل سفر نیویورک را زیر سؤال برد و این اتفاق تلخ که به غرور ملی مردم لطمه وارد کرد تا سالها در افکار عمومی ایران باقی خواهد ماند اما بررسی رفتار تیم دولت در نیویورک نیز نشان می‌دهد دیپلماسی دولت در نیویورک بسیار قابل نقد است.درپی اظهارات ناپخته جواد ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا که در قالب مذاکرات هسته‌ای، دغدغه‌های حزبی خود را بار دیگر مطرح و در آن اذعان کرد در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای، جریان دولت انتخابات پارلمانی آینده را واگذار خواهد کرد؛ حسن روحانی، رئیس‌جمهور نیز در نطق خود در مجمع عمومی سازمان ملل در قالبی کلی‌تر خواستار آن شد که طرف مقابل این فرصت استثنایی و تاریخی را از دست ندهد.
وطن در ادامه این مطلب آورده است: این ظریف بود که برای اولین بار موضوع غنیمت شمردن فرصت فعلی را به طرف مقابل خاطرنشان کرده بود. او یک روز پس از شکست وین ۵ و در آستانه وین ۶ نیز با اشاره به تبعات شکست مذاکرات در سال ۲۰۰۵ از غرب خواسته بود فرصت فعلی را از دست ندهد. اظهارات ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا نیز در واقع بیان صریح‌تر دغدغه‌های حزبی در مذاکرات ملی هسته‌ای بود. حالا در سخنرانی روحانی نیز رد پای بحث غنیمت دانستن «فرصت استثنایی» دیده شد.
«داعش وارد خطوط قرمز ما شود منهدمش می‌کنیم» تیتری است که این روزنامه برای انعکاس سخنان سرلشکر باقری در برنامه شناسنامه انتخاب کرد است.
حسین قدیانی در یادداشتی در این روزنامه با عنوان «آقای صدام! عذر می‌خواهیم» نیز می نویسد: ۸ سال جنگ، مهم‌ترین برگ شناسنامه ما، مظهر اراده و غرور و استقلال و ایستادگی ما، تجلی مردانگی ما، عامل عزت ماست. فقط آنها که جنگ را درشت می‌نویسند، آن را بر وزن مرگ می‌یابند اما جنگ را باید درست نوشت تا متوجه شد که جنگ ۸ ساله، اتفاقا بر وزن زندگی است. مگر چند سال از جنگ گذشته که بعضی‌ها این همه به کام ملت تلخ می‌کنند هفته مظلوم دفاع‌مقدس را؟! کاش لااقل دست فتنه را از سر جنگ بردارند! قسم به خون شهدا، بعضی‌ها برای جنگ هم دارند «نامه سرگشاده» می‌نویسند! و بی‌هیچ سلامی به شهدا، جنگ شهدا را می‌زنند که آنجا اشتباه رفتند، آنجا خطا کردند، آنجا دچار تندروی شدند! من واقعا نمی‌دانم در این مقال باید جناب عالیجناب را «آقای هاشمی» خطاب کنم یا «آقای رفسنجانی» اما فرمانده محترم جنگ! گیرم عزیزی در میدان سیاست، فلان کار شما را نقد کرد. خب! در همان میدان سیاست، جوابش را بدهید! چه کار به جنگ دارید؟!
قدیانی ادامه می‌دهد:آقای فرمانده جنگ! نگه دارید حرمت جنگ را. سال ۸۸ که حرمت رای ملت را نگه نداشتید، حداقل احترام خون بچه‌های این ملت را نگه دارید و این همه پشت سر جنگ، غیبت نکنید. سال ۸۸ که حرمت انتخابات را نگه نداشتید، لااقل حرمت آنچه را روزی خود فرمانده آن بوده‌اید نگه دارید. سال ۸۸ که حرمت صندوق‌های رای را نگه نداشتید؛ یعنی برای تابوت شهدا هم ارزشی قائل نیستید که بر مدار BBC جنگ را تحلیل می‌کنید؟! آقای فرمانده جنگ! ناظر بر جنگ، دشمن متجاوز را باید زد؛ صدام را، آمریکای حامی جلاد بغداد را، انگلیس خبیث را. تا این مجموعه دشمن هست، سپاه را نمی‌زنند! ارتش را نمی‌زنند! خودی را نمی‌زنند!
* آرمان امروز
«توافق هسته‌ای خیلی دور خیلی نزدیک» تیتر یک روزنامه اصلاح طلب آرمان امروز است که بسته پیشنهادی روحانی به غرب را در مذاکرات نیویورک رویایی می‌داند و می‌نویسد: دیوار بی‌اعتمادی ترک می‌خورد، پرونده ۱۱ ساله هسته‌ای به فرجام غایی و راهبرد نهایی برد- برد ختم می‌شود، نقش و جایگاه ایران به عنوان یک واحه مستقل در هژمونی تک قطبی ایالات متحده در هارتلند جهان و در منطقه ژئواستراتژیک خاورمیانه، در افق پیش رو کجا خواهد بود و آیا پس از منازعه در سه سطح ایدئولوژیک، راهبردی و تاکتیکی این دو می‌توانند بر سر منافع مشترک، اختلافات دیرین و پرو پیمان خود را به حاشیه رانده یا لااقل در مقولات حساس و معطوف به مطامع کلان دوسویه آن را نادیده بگیرند؟ اینها سوالاتی است که این روزها بیش و پیش از همیشه در فرآیند روابط پر فراز و نشیب غرب- ایران مطرح شده و همگان به دنبال جواب پیرامون آن می‌گردند.
رضا رئیسی در ادامه این مطلب جایگاه اکنون پرونده هسته‌ای را بسیار فراتر از برهه ای می داند که روحانی ظریف را به عنوان نماینده ایران در مذاکرات هسته‌ای منصوب کرد و می‌گوید: اکنون پرونده هسته‌ای در مرتبه و جایگاهی بسیار فراتر از برهه‌ای است که روحانی، محمد جواد ظریف را به عنوان نماینده ایران در مذاکرات هسته‌ای منصوب کرده و پرونده را به وزارت خارجه سپرد. اگر تا دیروز مذاکرات فرسایشی سالها ادامه یافته و هیچ تغییر دندان گیر و منتج به نتیجه‌ای در پرونده را شاهد نبوده و همه‌چیز در قالب طرح مطالبات آنچنانی و سپس انشقاق روزافزون و بسط و تعمیق تحریم‌ها پیش می‌رفت؛ اکنون و پس از رسیدن به دستور العمل مشخصی که در قالب توافق ژنو رونمایی شد، دو طرف با وجود تفاوت سلایق و دیدگاه‌های خرد و کلان، معطوف به یک نقطه مالوف به پیش می‌روند و فی‌الواقع می‌دانند که چه می‌خواهند و چگونه باید بخواهند. اگر تا دیروز مذاکرات در سطوح میانی پی گرفته می‌شد و عدم ارتباط مستقیم میان دو قطب اصلی ماجرا یعنی ایران و آمریکا بر پیچیدگی و انحراف‌های فرسایشی افزوده بود، اکنون وزرای خارجه دو کشور دور یک میز می‌نشینند و سنگ‌ها را رودررو وا می‌کنند، اینها تغییراتی بود که شاید خوش‌بین‌ترین تحلیلگران مسائل دیپلماتیک هم تا دو سال پیش یارای تصور آن را نداشتند و بدیهی است که این فرآیندها تا چه حد می‌تواند رسیدن به توافق را در چارچوب رفع سوءتفاهم‌ها و اشراف و آگاهی بر نظرات طرفین سهل و ساده کند
این روزنامه برای انعکاس دیدار ظریف و کری تیتر «دست دادن شامگاهی در نیویورک» را انتخاب کرده است.
حسین رویوران در سرمقاله این روزنامه با عنوان «منطق روحانی و اشتباهات غرب» با اشاره به محتوای سخنرانی روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل می‌نویسد: آقای روحانی در سخنرانی خودشان با تاکید بر این جمله که « نگاه غرب درباره داعش اشتباه است» به نکته قابل تاملی اشاره داشتند. داعش یک گروه محدود یا یک اتفاق نابهنگام نبوده که با یک نگاه اجمالی و سطحی کنار رود. بلکه یک پدیده با خاستگاه فکری، رهبری ایدئولوژیک و حامیان مالی و معنوی است. لذا نباید به چنین مساله‌ای نگاه سطحی یا امنیتی داشت. اقدامی که متاسفانه غرب تاکنون مرتکب آن بوده و کمتر خود را درگیر نگاه واقع گرایانه کرده است. موضوعی که باعث می‌شود تا زمان اصلاح آن، داعش و هر نوع تحرک تروریستی در منطقه و جهان استمرار داشته باشد. اینکه هنوز عربستانی‌ها به حمایت خود از داعش چه به لحاظ مالی و چه به لحاظ معنوی پایان نمی‌دهند یا هنوز در رسانه‌ها اشاره‌ای به رهبران سعودی حامی تروریسم نمی‌شود ثابت‌کننده همین مساله است که اراده‌ای برای نگاه واقع گرایانه نسبت به تروریسم وجود ندارد و تنها اشتباهی تازه و جدید درکنار کوهی از اشتباهات گذشته غرب است.
نویسنده در ادامه این مطلب ضمن تقدیر از موضع‌گیری‌های روحانی در سازمان ملل و تصدیق مواضع او ادبیات روحانی و احمدی نژاد را مقایسه کرده ومدعی است: فراتر از مواضع روحانی ادبیات و منطق ایشان در این سخنرانی است؛ منطقی که برای درک بهتر آن می‌طلبد تا مواضع محکم او را با مواضع محکم احمدی‌نژاد در سازمان ملل قیاس کرد. جایی که آقای احمدی‌نژاد نیز چون روحانی مواضع قاطعی نسبت به غرب گرفت با این تفاوت که این سخنان به سرعت با واکنش تند غرب مواجه شد ولی مواضع روحانی با درکی به مراتب عمیق‌تر از سوی غرب روبه‌رو شد. این تفاوت اگرچه در ظاهر به لحن یا ادبیات متمایز دو رئیس‌جمهوری ممکن است مربوط شود اما در باطن و در مقام عمل متوجه منطق پشت این کلمات و مواضع است. در واقع روحانی در این سخنان سعی کرد با عقلانیت و منطق بیشتر مواضع ایران را در سازمان ملل مطرح کند تا در کنار افشای حقایق منطقه و جهان به همه این پیام را برساند که ایران نه حامی تروریسم که یکی از قربانیان تروریسم و مخالفان جدی آن است.
این روزنامه برای انعکاس سخنان رئیس‌جمهور در اجلاس سازمان ملل تیتر«ایران قبل از ۱۱ سپتامبر همه را به گفتگو دعوت کرد» انتخاب کرد.
«بهترین شاهد جنگم» عنوان تیتری است که این روزنامه برای پوشش سخنان هاشمی رفسنجانی در گردهمایی فرماندهان پشتیبانی مهندسی جنگ و جهاد برگزیده است.
* کیهان
«حذف انگلیس از مذاکرات کمترین انتظار مردم از دولت» عنوان تیتر یک روزنامه کیهان است که به اظهارات گستاخانه کامرون پرداخته است.
حسین شریعتمداری در یادداشت روز این روزنامه با عنوان «موج خون در دل لعل» با انتقاد از چشم پوشی روحانی از اظهارات کامرون نوشت: انتظار این بود که آقای دکتر روحانی در نطقی که از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک ایراد کردند به اظهارات سخیف و اهانت‌های بی‌شرمانه نخست‌وزیر بی‌سر و پای جزیره انگلیس علیه کشورمان پاسخ دندان‌شکن و پشیمان‌کننده‌ای می‌دادند ولی متأسفانه ایشان حق امانتی را که به عنوان رئیس‌جمهور ایران اسلامی و مردم انقلابی و حماسه‌ساز آن برعهده داشتند، به جای نیاورده و از کنار سخنان گستاخانه دیوید کامرون با بی‌تفاوتی غیرقابل‌توجیه که برای دولت و ملت این مرز و بوم تحقیر‌آمیز بود! به سادگی عبور کردند و نه فقط به تصریح، بلکه به اشاره و تلویح نیز پاسخی به آنهمه وقاحت و بی‌شرمی نخست‌وزیر انگلیس ندادند.
شریعتمداری در ادامه می‌نویسد: از نخستین ساعاتی که اعلام شد، ملاقات رئیس‌جمهور کشورمان با نخست‌وزیر انگلیس در دستور کار سفر نیویورک قرار دارد، مدعیان اصلاحات که خود را در حلقه مشاوران آقای روحانی و حامیان و نزدیکان دولت ایشان قلمداد می‌کنند و متأسفانه رئیس‌جمهور محترم نیز در مواردی به مشاوره آنان با نظر قبول می‌نگرند، بیشترین مصاحبه‌ها، تحلیل‌ها و صفحات روزنامه‌های زنجیره‌ای و سایت‌های تحت مدیریت خود را به «اهمیت بی‌نظیر»! این ملاقات و نقش بی‌بدیل آن در گره‌گشایی از نقاط - به قول آنها- بسته سیاست خارجی دولت یازدهم اختصاص دادند. اما، هنوز ذوق‌زدگی طیف مدعی حمایت از رئیس‌جمهور و مشاوره به ایشان از این ملاقات ادامه داشت که نخست‌وزیر انگلیس چند ساعت بعد از دیدار با رئیس‌جمهور محترم کشورمان پشت تریبون مجمع عمومی سازمان ملل رفت و سیل اتهامات و ناسزاها و اهانت‌ها را نثار جمهوری اسلامی ایران کرد!
شریعتمداری در پایان از روحانی می‌خواهد: انتظار آن است رئیس‌جمهور محترم به عنوان کمترین برخورد با اهانت نخست‌وزیر انگلیس به جمهوری اسلامی و مردم ایران، اعلام کنند مادام که نخست‌وزیر انگلیس رسما از ایران و مردم آن عذرخواهی نکند، حضور این کشور در گروه ۵+۱ را نمی‌پذیرند و شرکت در مذاکره‌ای که تیم انگلیس در آن حضور داشته باشد را تحریم کنند. این کار شدنی است و ایران اسلامی در جایگاه برجسته‌ای از اقتدار و نقش‌آفرینی در عرصه بین‌المللی قرار دارد که تصمیم به تحریم انگلیس در مذاکرات به آسانی امکان‌پذیر است و نباید خود را دستکم بگیریم.
« از افتخار همکاری مشایی تا ناسزا گویی به احمدی نژاد» تیتر یکی از اخبار ویژه این روزنامه است که به نقل از یکی از سایت‌های داخلی می‌نویسد: «برخی سیاستمداران هستند که به سادگی آب خوردن، تغییر خط می‌دهند، یک بار به چپ می‌زنند و بار دیگر یک راستی دو آتشه می‌شوند. با تغییر دولتی اصولگرا می‌شوند با حضور یک رئیس‌جمهور جدید، اصلاح‌طلب می‌شوند! همه این تغییر خط‌ها به یک چیز بستگی دارد؛ باد کدام سو می‌وزد یا دولت مستقر، کدام طرفی است؟!»
کیهان مصداق این سیاستمداران را «ط. ه » یکی از مسئولان دانگشاه آزاد می داند و می‌نویسد:در اواخر سال ۸۷، در روزهایی که تندترین انتقادات از سوی هاشمی نثار احمدی‌نژاد می‌شد و احمدی‌نژاد نیز همه سرمایه خود را علیه هاشمی به کار گرفته بود، «ط-ه» در نامه‌ای «فدایت شوم» برای مشایی و در حمایت تام و تمام از رویکردهای دولت نهم و سیاست‌های احمدی‌نژاد، خطاب به مشایی نوشت: «پس از شنیدن خبر استعفای بنده بسیاری از هول حلیم در دیگ افتادند و به خیال خود این استعفا را در راستای اهداف سیاسی خود معنا کردند... افتخار همکاری با جناب آقای مشایی و دولت خدمتگزار... نصیب هر فردی نمی‌شود و خدا را شاکرم که علی‌رغم مشکلات تاکنون این توفیق همراه بنده بوده است.»
«وقتی انگلیس خبیث سازش طلبان را سکه یک پول کرد» عنوان یکی دیگر از اخبار ویژه این روزنامه است که به بررسی ذوق زدگی روزنامه های اصلاح طلب از دیدار روحانی و کامرون پرداخت.
* شرق
«بعد از ۱۲ سال مذاکره هسته‌ای باید شجاعانه تصمیم بگیریم» تیتر یک روزنامه شرق است که برای انعکاس سخنان رئیس‌جمهور کشورمان در نشست خبری نیویورک انتخاب کرده است.
عبدالله ناصری در سرمقاله این روزنامه با عنوان «مولفه‌های نطق روحانی» به بررسی سخنان رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل پرداخت و نوشت: دومین نطق رییس‌جمهور در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل، پخته، جامع و دارای نقاط قوت مشهودی است. واقعیتی پیرامون جهت‌گیری‌های رسانه‌های بزرگ جهان درباره ایران وجود دارد و آن این است که هر زمان افکار عمومی جهان و رسانه‌ها، نسبت به رییس‌جمهور ایران و باور او به صلح و گفت‌وگو در جهان دیدگاه مثبتی داشته‌اند، نطق‌ها و مواضع جهانی آنان نیز شنیده شده است. این مساله در دوران ریاست‌جمهوری آقای خاتمی وجود داشت و امسال نیز رییس‌جمهور در نطق خود به پیشنهاد ایران پیش از حوادث ۱۱سپتامبر برای گفت‌وگوی تمدن‌ها اشاره کرد. پیشنهاد دکتر روحانی نیز برای جهان عاری از خشونت و افراطی‌گری از سال گذشته در متن تحولات دیپلماتیک جهانی تداوم یافته و امسال نیز نطق ایشان با واکنش مثبت اکثر قریب‌به‌اتفاق رسانه‌های طراز اول جهان مواجه شد و در بسیاری از آنها به‌صورت زنده انعکاس یافت.
ناصری ادامه می‌دهد: نطق سالانه رییس‌جمهور، با درنظرگرفتن دغدغه‌های جهانی صورت گرفته و شرایط منطقه بحران‌زده خاورمیانه و جهان در مواجهه با مساله «داعش»، در آن لحاظ شده است؛ تاکید بر جبهه متحد مبارزه علیه این گروه، حتما به سود ایران و جهان اسلام است. داعش پدیده‌ای منفور و خلاف ماهیت و هویت اسلامی است اگرچه ریشه تاریخی در تمدن اسلامی دارد اما جامعه جهانی نیازمند صلح، حتما تلاش ایران را در نقش مقابله با افراطی‌گری، ملاحظه می‌کند. تاکید زیرکانه بر ثبات و امنیت ایران در پرتو انتخابات سال گذشته ریاست‌جمهوری که نتیجه آن برخلاف تصورات اولیه در عرصه‌های داخلی و خارجی بود نیز، دارای اهمیت بنیادی است. انتخاباتی که انسجام ملی را تا حدود زیادی شکل داد و پشتوانه خوبی برای مذاکرات هسته‌ای یک‌سال اخیر شده است. روحانی به‌درستی روی پشتوانه اجتماعی دولت منتخب و پیام ملت ایران برای شفافیت و تعامل در عرصه‌های جهانی در عین دفاع از حقوق خود، دست گذاشته است.
«باید شجاعانه تصمیم هسته ای بگیریم»، « ایجاد فضای مثبت میان ایران و آمریکاا از توافق هسته ای مهم‌تر است» و «امروز یا فردا توافق حاصل می‌شود» تیترهایی است که این روزنامه از برنامه های و سخنرانی های رئیس‌جمهور در نیویورک برگزیده است.
* اعتماد
اعتماد تیتر یک خود را به انعکاس سخنان رئیس‌جمهور در سازمان ملل اختصاص داد و نوشت:«توافق با ایران به سود همه است»
این روزنامه در مطلبی با عنوان «کامرون و کامران؛ روحانی و کرمانی» به قلم سرگه بارسقیان به تطهیر گستاخی نخست وزیر انگلیس پرداخت و نوشت: ملاقات کامرون و روحانی تکه ای از تاریخ بود، اما قرار نبود تکانه ای بر تاریخ باشدکه هر چه اختلافات بود را بشوید یا یکی را بر دیگری بشورد.چه کسی انتظار داشت که با آن ملاقات رویه لندن درباره اختلافات ۳۵ ساله تغییر کند یا تهران با یک دست فشردن رئیس جمهورش با مستاجر خانه شماره ۱۰ داونینگ استرینگ لندن دست از سیاست‌های منطقه ای و داخلی اش بردارد؟ سران انگیس و ایران می توانند سالها با هم ملاقات و حتی به پایتخت‌های هم سفر کنند اما اختلافاتشان پابرجا باشد.
آذر منصوری در گفتگویی با این روزنامه که با تیتر «ساختار احزاب مردانه است» منتشر شده گفت: ساختار احزاب در کشور ما مردانه است.در میاان همین احزاب اصلاح طلب هم فقط سه یا چهار حزب وجود دارد که رکن مشخصی برای زنان در ساختار تشکیلاتی خود دارند و در بقیه احزاب حتی زنان در شورای مرکزی یا کادر رهبری هم حضور ندارند.یک شکل و قالبی کاملا مردانه که قاعدتا تا زمان انتخابات هم لیست‌هایی از این قالب بیرون می آید که اکثریت آن را مردان تشکیل می‌دهند.
*فارس
