تو / شهیدِ خطِّ مقدّمِ کربلای هشتادوهشتی! / شهیدِ خنجرهایی که وطن از پُشت خورد! / شهیدِ بسیجی‌های «مقداد»، بسیجی‌های «علی»! / تو شهیدِ مایی مصطفی، / شهیدِ راهی که تا آخر می‌ایستیم…
تکبیرِ آرامِ نمازِ تو
با فریادِ «الله اکبرِ» نمازِ قضاهایی که -بی‌وضو- به قبله‌ی بریتانیای کبیر خواندند، فرق داشت
«یاحسینِ» تو فرق داشت، ایمانِ تو فرق داشت
آری، تو فرق داشتی
با «ندا»، ندا و پایانِ مبهمش
مصطفی، مصطفای احمدیِ روشن!
شهیدِ عزّت و ایمان و مقاومت!
شهیدِ حقیقتِ معلوم!
شهیدِ منطقِ روشنِ راهِ حسین (ع)!
شهیدِ باورهای مردمِ حلال‌خور و حرام‌فهم، مردمِ اهلِ مَحرم و نامَحرم
شهیدِ مستضعف‌ها، محروم‌ها، بی‌بُرج‌ها، پابرهنه‌ها، ایستاده‌ها
تو شهیدِ مایی مصطفی
شهیدِ ما که نخواستیم برگردیم به بنی‌صدر، رجوی، صدّام، محمّدرضا!
تو ادامه‌ی هویزه‌ای، ادامه‌ی آزادیِ خرّم‌شهر، ادامه‌ی مرصاد!
تو شهیدِ مایی مصطفی
شهیدِ مایی که نمی‌خواستیم «امام‌حسین» را از مسیرِ «انقلاب» برگردیم به «آزادی»!
تو
شهیدِ خطِّ مقدّمِ کربلای هشتادوهشتی!
شهیدِ خنجرهایی که وطن از پُشت خورد!
شهیدِ بسیجی‌های «مقداد»، بسیجی‌های «علی»!
تو شهیدِ مایی مصطفی،
شهیدِ راهی که تا آخر می‌ایستیم…
منبع:تریبون مستضعفین؛ محمّد مهدوی‌اشرف
