شهدای ایران: وبلاگ خاطرات و نظرات یک ایرانی ساکن لبنان نوشت: داستان قطعی برق در لبنان رو حتماً شنیده‌اید، به دلیل جنگ‌های مختلفی که اسرائیل بر این کشور تحمیل کرده و هر بار نیروگاه ها را بمباران کرده، باعث شده تا همیشه تولید برق کفاف مصرف آنرا ندهد و مجبور شوند ساعاتی قطعی برق داشته باشند.
ماه رمضان به گفته همسایه‌ها کمتر از 6 ساعت در تمام روز برق داشته‌اند، هر بار بودجه‌ای برای بازسازی و توسعه نیروگاه ها و شبکه می‌آید اثری بر وضع برق نمی‌گذارد.
در دولت قبل به علت آنکه وزیر جوان و فعال و ملی، وزیر انرژی بود، مشکلات خیلی کمتر بود و اقلاً 12 ساعت در روز برق طبق برنامه جیره بندی وصل می‌شد، اما الان وضع خوب نیست و نصف جیره بندی قانونی، برق وصل می‌شود؛ یعنی 6 ساعت، خیلی‌ها می‌روند برای جبران بی‌برقی، اشتراک می‌گیرند.
اشتراک چیست؟ اشتراک برق، یعنی شخصی که چند موتور برق بزرگ در محله دارد و به دیگران برق می‌فروشد، با دریافت پولی، سیم به منزل همسایه‌ها وصل می‌کند و به آنها به میزان مشخصی برق می‌فروشد مثلاً 5 آمپر یا 10 آمپر.
درحالیکه در جنوب لبنان و برخی محله‌های ضاحیه که شهرداری‌ها قیمت ثابتی برای برق مشخص کرده‌اند، در بیشتر محله‌های ضاحیه، مافیای موتور برقی‌ها، قیمت را به حدود 400 هزار تومان در ماه رسانده‌اند.این رقم در مقابل 5 آمپر برق در طول یک ماه و در تمام زمان‌هایی که برق دولت قطع باشد منظور شده و قیمتی که برخی شهرداری‌ها در برخی محله‌ها اعمال کرده‌اند حدود 280 هزار تومان است، در حالیکه وضع برق چنین فجیع است، دولت پول آبونمان برق را مانند گذشته اعمال می‌کند! فکر کنم حدود 24 هزار تومان در ماه! برای همین در برخی دهکده‌ها، افراد کلاً کنتور برق دولت را پس داده‌اند!
داستان برق به کمبود بودجه و سرقت بودجه سوخت و غیره محدود نمی‌شود؛ شرکت برق، سال‌هاست که کارمندان خود را به حالت استخدامی در نیاورده و 4-3 سالی است مشکل بالا گرفته و کارمندان مدام در حال اعتصاب هستند. این افراد که خیلی از آنها حدود 30 سال است مشغول خدمت هستند، هنوز به صورت روزمزد بوده و مزایا و حقوق درست و حسابی ندارند.
اگر در اخبار لبنان واژه میاومین را شنیدید مثل دوست من فکر نکنید که چیزی مشابه میومیو است! میاوم لغتی است جدید که معنای روزمزد می‌دهد و مخصوص این افراد استفاده می‌شود.
نقل شده یک بار در زمان جنگ تحمیلی، خانمی در فرودگاه، دختر امام موسی صدر را دیده و فهمیده که در لبنان زندگی می‌کنند؛ چون در ایران برق زیاد قطع می‌شد خصوصاً هنگام بمباران‌ها، از ایشان سوال می‌کند: «در لبنان هم برق میره؟» ایشان جواب می‌دهند: «نه نمیره، میاد!» یعنی اینقدر برق کم وصل می‌شود که وقتی برق هست، اتفاق بزرگی است؛ جالب است وضع لبنان از آن سال‌ها تا کنون تغییر عمده‌ای نداشته.
ماه رمضان به گفته همسایه‌ها کمتر از 6 ساعت در تمام روز برق داشته‌اند، هر بار بودجه‌ای برای بازسازی و توسعه نیروگاه ها و شبکه می‌آید اثری بر وضع برق نمی‌گذارد.
در دولت قبل به علت آنکه وزیر جوان و فعال و ملی، وزیر انرژی بود، مشکلات خیلی کمتر بود و اقلاً 12 ساعت در روز برق طبق برنامه جیره بندی وصل می‌شد، اما الان وضع خوب نیست و نصف جیره بندی قانونی، برق وصل می‌شود؛ یعنی 6 ساعت، خیلی‌ها می‌روند برای جبران بی‌برقی، اشتراک می‌گیرند.
اشتراک چیست؟ اشتراک برق، یعنی شخصی که چند موتور برق بزرگ در محله دارد و به دیگران برق می‌فروشد، با دریافت پولی، سیم به منزل همسایه‌ها وصل می‌کند و به آنها به میزان مشخصی برق می‌فروشد مثلاً 5 آمپر یا 10 آمپر.
درحالیکه در جنوب لبنان و برخی محله‌های ضاحیه که شهرداری‌ها قیمت ثابتی برای برق مشخص کرده‌اند، در بیشتر محله‌های ضاحیه، مافیای موتور برقی‌ها، قیمت را به حدود 400 هزار تومان در ماه رسانده‌اند.این رقم در مقابل 5 آمپر برق در طول یک ماه و در تمام زمان‌هایی که برق دولت قطع باشد منظور شده و قیمتی که برخی شهرداری‌ها در برخی محله‌ها اعمال کرده‌اند حدود 280 هزار تومان است، در حالیکه وضع برق چنین فجیع است، دولت پول آبونمان برق را مانند گذشته اعمال می‌کند! فکر کنم حدود 24 هزار تومان در ماه! برای همین در برخی دهکده‌ها، افراد کلاً کنتور برق دولت را پس داده‌اند!
داستان برق به کمبود بودجه و سرقت بودجه سوخت و غیره محدود نمی‌شود؛ شرکت برق، سال‌هاست که کارمندان خود را به حالت استخدامی در نیاورده و 4-3 سالی است مشکل بالا گرفته و کارمندان مدام در حال اعتصاب هستند. این افراد که خیلی از آنها حدود 30 سال است مشغول خدمت هستند، هنوز به صورت روزمزد بوده و مزایا و حقوق درست و حسابی ندارند.
اگر در اخبار لبنان واژه میاومین را شنیدید مثل دوست من فکر نکنید که چیزی مشابه میومیو است! میاوم لغتی است جدید که معنای روزمزد می‌دهد و مخصوص این افراد استفاده می‌شود.
نقل شده یک بار در زمان جنگ تحمیلی، خانمی در فرودگاه، دختر امام موسی صدر را دیده و فهمیده که در لبنان زندگی می‌کنند؛ چون در ایران برق زیاد قطع می‌شد خصوصاً هنگام بمباران‌ها، از ایشان سوال می‌کند: «در لبنان هم برق میره؟» ایشان جواب می‌دهند: «نه نمیره، میاد!» یعنی اینقدر برق کم وصل می‌شود که وقتی برق هست، اتفاق بزرگی است؛ جالب است وضع لبنان از آن سال‌ها تا کنون تغییر عمده‌ای نداشته.
