به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران چند سالی است که شهرداری تهران طبق دستوری که صادر نموده، از دفن افراد در قبرستا‌نهای داخل شهر به صورت رسمی جلوگیری می‌کند.

به طور مثال اگر شخصی در طول عمر خود قبری را در قبرستان ابن بابویه شهرری پیش خرید کرده باشد، اگر در زمان حاضر فوت نماید حق دفن این شخص در آن قبرستان وجود ندارد. زیرا این قبرستان‌ها در داخل حریم مسکونی شهری قرار دارند. بررسی این که آیا این قانون درست است یا خیر در این مقال نمی‌گنجد.

 از سوی دیگر اگر گذرتان به سازمان بهشت زهرای تهران افتاده باشد، متوجه می‌شوید که قبوری که از تاریخ دفن متوفی مدت 30 سال گذشته باشد، اقوام درجه یک آن متوفی با پرداخت مبلغی می‌توانند متوفی جدید خود را دفن نمایند.

قطعه 24 بهشت‌زهرای تهران گلزار شهدای بزرگواری است که فرماندهان و سرداران بزرگی مانند شهیدان چمران، حسن باقری، طهرانی‌مقدم و... در آن به خاک سپرده شده‌اند. در این قطعه چند قبری وجود داشت که اموات داخل آنها در سال 58 به دفن رسیده‌اند و افراد عادی بودند که به هر دلیلی در آن سال فوت شده‌اند. حال پس از گذشت 30 سال، سازمان بهشت زهرا طبق همان قانون خود قبور این افراد را بازگشایی کرده و افراد عادی را در آن دفن می‌کند. آن روز که در این چند قبر افرادی دفن می‌شدند، گلزار شهدایی وجود نداشت اما در سال 91 که گلزار شهدای بهشت زهرای تهران اظهر من الشمس است. چرا مجددا مسئولین بهشت زهرا مجوز دفن افراد عادی را در این قطعات می‌دهند؟ مسئولین امر به خصوص بنیاد شهید چرا با این امور برخورد جدی نمی کنند تا این میراث ارزشمند به جای مانده برای آیندگان دست نخورده باقی بماند. حال این سوال جدی وجود دارد که آیا گلزار شهدای بهشت زهرای تهران حریم ندارد؟ و مسئول پاسداشت و نگهداری این حریم چه سازمان و افرادی هستند؟