پیرمردهای روستا می‌گویند در طول عمرشان تاکنون روستا را این‌طور خشک ندیده‌اند. مسیر قنات‌ها آنقدر خشک شده که دیگر به گوسفندهای در حین چرا هم با تانکر آب می‌رسانند. یکی از چوپان‌ها از روزهایی حرف می‌زند که گوسفندانش می‌توانستند از مسیرهای قنات به باغ‌ها آبی بخورند. کشاورزها هم از روزهایی سخن می‌گویند که می‌توانستند محصولاتی مثل هندوانه کشت کنند. اما امروز آنها برای آبیاری باغ‌های انگور خود هم مانده‌اند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از اقتصادنیوز، یکی از بزرگان روستا می‌گوید که هنوز تعداد خانوار روستا آنقدر کم نشده و اهالی هر روز به فکر این هستند که بتوانند از یک روش جدید باغ‌های خود را زنده نگه دارند. یکی تعریف می‌کند: «یک ماه پیش اهالی روستا تونستن بعد از چند ماه دوندگی مجوز کندن چاه جدیدی رو بگیرن اما وقتی خواستن چاه بکنن اول اشتباه کردن و چند وقتی هم معطل شدیم که دوباره برای کندن چاه جدید اقدام کنن و الان یک هفته‌ای می‌شه که تونستن به آب برسن و چاه جدیدی بکنن.»
او ادامه می‌دهد: «تا الان برای اینکه بتونیم از آب این چاه استفاده کنیم دو میلیون تومن دادیم. این وسط بالاخره حقوق کسی که بالای سر چاه هست و هزینه لوله‌کشی و موارد دیگه هم بوده».
دیگر آنقدر برایشان آب ارزشمند شده که با لوله، آب را به باغ می‌رسانند و مقابل در هر باغی فلکه آب دستی نصب کرده‌اند. البته گویا دولت هم بخشی از پول نصب این فلکه‌ها را داده، با وجود این، هزینه این نصب هرچقدر هم که می‌شد آنها می‌گویند پرداخت می‌کردند تا باغ‌های انگورشان مثل بعضی از مزارعی که اکنون دیگر خشک شده‌اند، خشک نشود.
در عین حال آن طور که خودشان می‌گویند هنوز این چاه جدید هم کفاف آبیاری تمام باغ‌ها را نمی‌دهد و باید کاری را انجام دهند که قبل از کندن این چاه انجام داده بودند؛ اجاره آب آن هم ساعتی 12 هزار تومان. آنها چند وقتی است که برای هر ساعت آبیاری باغ خود ساعتی 12 هزار تومان پراخت می‌کنند. اما بیشتر از اینکه از پراخت این پول افسوس بخورند، افسوس روزهایی را می‌خورند که روستایشان پرآب بود و آنها نتوانستند مانند بعضی چاهی حفر کنند. حال آن چاه‌های حفرشده در روزهای پرآبی برای آنها حکم چاه پول‌سازی را دارد که می‌تواند ساعت به ساعت کنتور دریافت پول بیندازد.
در این روستای استان همدان تعداد دارندگان چاه به تعداد انگشت دست هم نمی‌رسد. کسانی که می‌توانند از اجاره آب چاه خود روزانه حداقل 288 هزار تومان پول دریافت کنند. این چاه آنها حتی شب‌ها هم کار می‌کند و کسی هم از این موضوع گله ندارد. کشاورزان برای باغ‌های خود نیاز به آب دارند و صاحبان چاه‌ها پول می‌خواهند.
برآورد می‌شود دوران آبیاری باغات تنها در تابستان حدود 27 میلیون تومان برای هرکدام از دارندگان چاه درآمد دارد. حال اگر این رقم را برای تنها چاه‌های غیرمجاز هم محاسبه کنیم، با توجه به تعداد 100 هزار حلقه‌ای چاه‌ها که اخیرا معاون وزیر نیرو تعداد آنها را اعلام کرده بود، می‌توان برآورد کرد که از قبل این چاه‌ها به صورت میانگین دو هزار و 700 میلیارد تومان به جیب دارنده‌های این چاه‌ها می‌رود. البته ممکن است برخی از این چاه‌ها هنوز جنبه عمومی پیدا نکرده باشند و نرخ کرایه آب برخی از چاه‌ها نیز در برخی مناطق بیشتر از 12 هزار تومان هم باشد.
در همین حال چندی پیش علیرضا دائمی، معاون امور برنامه‌ریزی و اقتصادی وزیر نیرو عنوان کرده بود: با وجود بیش از 100 هزار حلقه چاه غیرمجاز در کشور، مجموعه وزارت نیرو، نیروی انتظامی و قوه قضائیه قادر به تعیین تکلیف آنها نیستند.
سودهای میلیاردی چاه‌های غیرمجاز آب در حالی است که چند وقت پیش نیز دبیر کل خانه کشاورز، کشاورزانی را که با احداث چاه‌های غیرمجاز اقدام به برداشت از منابع آب زیرزمینی می‌کنند، متجاوز به حقوق کشاورزان دیگر خوانده و گفته بود: اگر از اول با اینها برخورد می‌شد، الان تبدیل به یک معضل برای کشور نشده بودند.
او ادامه می‌دهد: «تا الان برای اینکه بتونیم از آب این چاه استفاده کنیم دو میلیون تومن دادیم. این وسط بالاخره حقوق کسی که بالای سر چاه هست و هزینه لوله‌کشی و موارد دیگه هم بوده».
دیگر آنقدر برایشان آب ارزشمند شده که با لوله، آب را به باغ می‌رسانند و مقابل در هر باغی فلکه آب دستی نصب کرده‌اند. البته گویا دولت هم بخشی از پول نصب این فلکه‌ها را داده، با وجود این، هزینه این نصب هرچقدر هم که می‌شد آنها می‌گویند پرداخت می‌کردند تا باغ‌های انگورشان مثل بعضی از مزارعی که اکنون دیگر خشک شده‌اند، خشک نشود.
در عین حال آن طور که خودشان می‌گویند هنوز این چاه جدید هم کفاف آبیاری تمام باغ‌ها را نمی‌دهد و باید کاری را انجام دهند که قبل از کندن این چاه انجام داده بودند؛ اجاره آب آن هم ساعتی 12 هزار تومان. آنها چند وقتی است که برای هر ساعت آبیاری باغ خود ساعتی 12 هزار تومان پراخت می‌کنند. اما بیشتر از اینکه از پراخت این پول افسوس بخورند، افسوس روزهایی را می‌خورند که روستایشان پرآب بود و آنها نتوانستند مانند بعضی چاهی حفر کنند. حال آن چاه‌های حفرشده در روزهای پرآبی برای آنها حکم چاه پول‌سازی را دارد که می‌تواند ساعت به ساعت کنتور دریافت پول بیندازد.
در این روستای استان همدان تعداد دارندگان چاه به تعداد انگشت دست هم نمی‌رسد. کسانی که می‌توانند از اجاره آب چاه خود روزانه حداقل 288 هزار تومان پول دریافت کنند. این چاه آنها حتی شب‌ها هم کار می‌کند و کسی هم از این موضوع گله ندارد. کشاورزان برای باغ‌های خود نیاز به آب دارند و صاحبان چاه‌ها پول می‌خواهند.
برآورد می‌شود دوران آبیاری باغات تنها در تابستان حدود 27 میلیون تومان برای هرکدام از دارندگان چاه درآمد دارد. حال اگر این رقم را برای تنها چاه‌های غیرمجاز هم محاسبه کنیم، با توجه به تعداد 100 هزار حلقه‌ای چاه‌ها که اخیرا معاون وزیر نیرو تعداد آنها را اعلام کرده بود، می‌توان برآورد کرد که از قبل این چاه‌ها به صورت میانگین دو هزار و 700 میلیارد تومان به جیب دارنده‌های این چاه‌ها می‌رود. البته ممکن است برخی از این چاه‌ها هنوز جنبه عمومی پیدا نکرده باشند و نرخ کرایه آب برخی از چاه‌ها نیز در برخی مناطق بیشتر از 12 هزار تومان هم باشد.
در همین حال چندی پیش علیرضا دائمی، معاون امور برنامه‌ریزی و اقتصادی وزیر نیرو عنوان کرده بود: با وجود بیش از 100 هزار حلقه چاه غیرمجاز در کشور، مجموعه وزارت نیرو، نیروی انتظامی و قوه قضائیه قادر به تعیین تکلیف آنها نیستند.
سودهای میلیاردی چاه‌های غیرمجاز آب در حالی است که چند وقت پیش نیز دبیر کل خانه کشاورز، کشاورزانی را که با احداث چاه‌های غیرمجاز اقدام به برداشت از منابع آب زیرزمینی می‌کنند، متجاوز به حقوق کشاورزان دیگر خوانده و گفته بود: اگر از اول با اینها برخورد می‌شد، الان تبدیل به یک معضل برای کشور نشده بودند.
