در واقع اين کارشناسان بر اين عقيده اند که ماجراي اعدام آيت الله نمر مانند ماجراي به شهادت رساندن شهيد «حسن شحاته» خواهد شد يعني به عامل اصلي سقوط حکومت آل سعود تبديل خواهد شد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از شيعه آنلاين، 15 شعبان سال گذشته يعني در سالروز ميلاد مبارک منجي عالم بشريت، حضرت وليعصر عجل الله تعالي فرجه الشريف تعدادي از نيروهاي سلفي مصر با حمله به منزل شهيد «حسن شحاته»، بعد از به آتش کشيدن منزلش، وي به همراه سه تن ديگر از شيعيان مصر را به وقيحانه ترين شکل ممکن به شهادت رسانده و سپس پيکرشان را در خيابان هاي شهر بر زمين کشيدند و مورد اهانت قرار دادند.
انتشار خبر و تصاوير شهادت شهيد شحاته و دوستانش، افکار عمومي جهان را تکان داد زيرا همگان به وحشيانه و حيواني بودن حادثه اي که رخ داده بود اذعان داشتند. آن اتفاق در دوران حکومت «محمد مرسي» رئيس جمهور برکنار شده اخوان المسلمين رخ داد.
متأسفانه مرسي و ديگر دولتمردان وقت مصر، در آن ماجرا موضع سکوت اتخاذ کرده و براي شناسايي عاملان آن جنايت ضد انساني، کوچک ترين اقدام يا دستوري صادر نکردند.
کارشناسان مسائل سياسي مصر بر اين عقيده بوده اند که سکوت رئيس جمهور وقت مصر و يارانش در قبال جنايت به شهادت رساندن شهيد شحاته و سه نفر ديگر، نشان دهنده رضايت آنان از اين مسأله بوده بخصوص اينکه آنها دل خوشي از شيعيان مصر نداشته و آنان را خطري براي دولت خود مي دانستند.
بلافاصله چند روز بعد از شهادت شهيد شحاته، اعتراضات شهروندان مصري که انقلاب دوم ناميده شد، عليه دولت مرسي آغاز شد که در نهايت به سقوط دولت او منجر گرديد.
اما در حادثه اي ديگر که کمي به جنايت مصر شباهت دارد، نيروهاي امنيتي رژيم ديکتاتوري آل سعود حدود سه سال پيش بعد از تحت تعقيب قرار دادن خودروي آيت الله شيخ «نمر باقر النمر»، به سمت وي شليک کرده و موجب زخمي شدن وي و به شهادت رسيدن راننده اش شدند.
بعد از آن بلافاصله آيت الله نمر را ربوده و به محل نامعلومي منتقل کردند. چند روز بعد مشخص شد که پس از درمان فوري وي در يکي از بيمارستان هاي نظامي شرق عربستان، او را به زندان مرکزي رياض پايتخت سعودي منتقل کرده اند. از مدتي بعد هم انواع شکنجه هاي بدني و روحي – رواني بر روي آيت الله نمر آغاز شد.
اکنون و بعد از گذشت حدود سه سال از ماجراي ربودن آيت الله نمر، شنيده شده که يکي از دادگاه هاي سعودي بعد از چند جلسه محاکمه ناعادلانه او، وي را به اعدام محکوم کرده است.
در پي انتشار خبر صدور حکم اعدام براي آيت الله نمر، موجي از اعتراضات از سوي شيعيان عربستان و ديگر کشورهاي جهان عليه آل سعود بر افروخته شد. حتي برخي مراجع تقليد شيعه نيز با صدور بيانيه هاي جداگانه اي ضمن انتقاد از صدور چنين حکمي، نسبت به اعدام آيت الله نمر هشدار دادند.
در مورد اينکه آيا آل سعود حکم اعدام آيت الله نمر را اجرا خواهد کرد يا خير، اخبار و اطلاعات دقيقي در دست نيست اما بدون شک مي توان پيش بيني کرد که در صورت تحقق اين امر، به منزله جرقه اي در انبار مواد منفجره خواهد بود.
کارشناسان مسائل سياسي عربستان و جهان عرب پيش بيني کرده اند، در صورت اعدام آيت الله نمر، ابتدا شيعيان شهرهاي شيعه نشين در شرق عربستان و سپس ديگر شهرها موجي از اعتراضات را عليه آل سعود به راه مي اندازند و روز به روز بر دامنه اعتراضات افزوده خواهد شد که در نهايت به سقوط رژيم آل سعود منجر مي شود.
در واقع اين کارشناسان بر اين عقيده اند که ماجراي اعدام آيت الله نمر مانند ماجراي به شهادت رساندن شهيد «حسن شحاته» خواهد شد يعني به عامل اصلي سقوط حکومت آل سعود تبديل خواهد شد.
انتشار خبر و تصاوير شهادت شهيد شحاته و دوستانش، افکار عمومي جهان را تکان داد زيرا همگان به وحشيانه و حيواني بودن حادثه اي که رخ داده بود اذعان داشتند. آن اتفاق در دوران حکومت «محمد مرسي» رئيس جمهور برکنار شده اخوان المسلمين رخ داد.
متأسفانه مرسي و ديگر دولتمردان وقت مصر، در آن ماجرا موضع سکوت اتخاذ کرده و براي شناسايي عاملان آن جنايت ضد انساني، کوچک ترين اقدام يا دستوري صادر نکردند.
کارشناسان مسائل سياسي مصر بر اين عقيده بوده اند که سکوت رئيس جمهور وقت مصر و يارانش در قبال جنايت به شهادت رساندن شهيد شحاته و سه نفر ديگر، نشان دهنده رضايت آنان از اين مسأله بوده بخصوص اينکه آنها دل خوشي از شيعيان مصر نداشته و آنان را خطري براي دولت خود مي دانستند.
بلافاصله چند روز بعد از شهادت شهيد شحاته، اعتراضات شهروندان مصري که انقلاب دوم ناميده شد، عليه دولت مرسي آغاز شد که در نهايت به سقوط دولت او منجر گرديد.
اما در حادثه اي ديگر که کمي به جنايت مصر شباهت دارد، نيروهاي امنيتي رژيم ديکتاتوري آل سعود حدود سه سال پيش بعد از تحت تعقيب قرار دادن خودروي آيت الله شيخ «نمر باقر النمر»، به سمت وي شليک کرده و موجب زخمي شدن وي و به شهادت رسيدن راننده اش شدند.
بعد از آن بلافاصله آيت الله نمر را ربوده و به محل نامعلومي منتقل کردند. چند روز بعد مشخص شد که پس از درمان فوري وي در يکي از بيمارستان هاي نظامي شرق عربستان، او را به زندان مرکزي رياض پايتخت سعودي منتقل کرده اند. از مدتي بعد هم انواع شکنجه هاي بدني و روحي – رواني بر روي آيت الله نمر آغاز شد.
اکنون و بعد از گذشت حدود سه سال از ماجراي ربودن آيت الله نمر، شنيده شده که يکي از دادگاه هاي سعودي بعد از چند جلسه محاکمه ناعادلانه او، وي را به اعدام محکوم کرده است.
در پي انتشار خبر صدور حکم اعدام براي آيت الله نمر، موجي از اعتراضات از سوي شيعيان عربستان و ديگر کشورهاي جهان عليه آل سعود بر افروخته شد. حتي برخي مراجع تقليد شيعه نيز با صدور بيانيه هاي جداگانه اي ضمن انتقاد از صدور چنين حکمي، نسبت به اعدام آيت الله نمر هشدار دادند.
در مورد اينکه آيا آل سعود حکم اعدام آيت الله نمر را اجرا خواهد کرد يا خير، اخبار و اطلاعات دقيقي در دست نيست اما بدون شک مي توان پيش بيني کرد که در صورت تحقق اين امر، به منزله جرقه اي در انبار مواد منفجره خواهد بود.
کارشناسان مسائل سياسي عربستان و جهان عرب پيش بيني کرده اند، در صورت اعدام آيت الله نمر، ابتدا شيعيان شهرهاي شيعه نشين در شرق عربستان و سپس ديگر شهرها موجي از اعتراضات را عليه آل سعود به راه مي اندازند و روز به روز بر دامنه اعتراضات افزوده خواهد شد که در نهايت به سقوط رژيم آل سعود منجر مي شود.
در واقع اين کارشناسان بر اين عقيده اند که ماجراي اعدام آيت الله نمر مانند ماجراي به شهادت رساندن شهيد «حسن شحاته» خواهد شد يعني به عامل اصلي سقوط حکومت آل سعود تبديل خواهد شد.
