در دیدار اساتید دانشگاهها با رهبر معظم انقلاب درماه مبارک رمضان هم از اساتید اصلاح طلب، هم از اساتید اصولگرا و از همه گروهها حضور داشتند. آنها را کسی به زور به این جلسه نیاورده بود.
به گزارش شهدای ایران، دکتر سیدعلیرضا مرندی طی یادداشتی در همشهری نوشت:امسال هم مثل سالهای گذشته دیدار اساتید دانشگاهها با رهبر معظم انقلاب درماه مبارک رمضان برگزار شد.
این مراسم ساده و صمیمی افطاری را باید تکریم دانشگاهیان و در درجه بالاتر تکریم علوم و اندیشه دانست. حتما که در یک جلسه نمادین مانند این دیدار نباید و نمیتوان انتظار طرح و بررسی همه مشکلات و مسائل دانشگاه و دانشگاهیان را داشت اما نکات مطرح شده از سوی رهبر انقلاب و استادان حاضر در این جلسه بهنظرم آنقدر مهم بود که لازم باشد دربارهاش بیشتر بدانیم و اندیشه کنیم.
رهبر انقلاب که پیش از این بارها و بارها بر اهمیت تولید علم در کشور تأکید کردهاند، در این دیدار نیز خواستند که وضعیت فعلی تولید علم کند نشود و سرعت بیشتری پیدا کند. ایشان تأکید کردند که تولید علم در قالب مقالات ISI و روشهای مشابه اگر چه خوب است اما کار علمی واقعی وقتی انجام شده که این مقالات و پژوهشهای ما بتواند گرهی از مشکلات جامعه باز کند.
خواسته دیگر رهبر انقلاب این بود که اساتید در کنار تعلیم دانشجو، حواسشان به تربیت او هم باشد؛اینکه ما اساتید کاری بکنیم دانشجو دلسوز باشد و نه مایوس. واقعیت هم همین است. گاهی عظمت یک جنگل را نمیبینیم و تمرکز مان بر اطراف خودمان است. جمهوری اسلامی ایران در این سه دهه پیشرفتهای زیادی داشته است ولی با این حال عدهای از ما اساتید دانشگاه ممکن است بیشتر مسائل منفی را مطرح کنیم. این نگاه نقادانه صرف برای ما شاید مناسب باشد اما دانشجویی که در اول راه است، بیشتر به امید احتیاج دارد تا بتواند موفقیت را جستوجو کند.
اشاره دیگر مقام معظم رهبری لزوم توجه دانشجو به درس بود. البته به این نکته اشاره فرمودند که دانشجو باید بینش و درک سیاسی و توان درک مسائل را داشته باشد، بتواند مسائل سیاست خارجی را تحلیل کرده و دوست و دشمن را از هم تفکیک کند اما این مسائل نباید سرعت فعالیتهای علمی را کاهش بدهد. البته ایشان بر علمی بودن چهره روسای دانشگاهها به این معنی تأکید کردند و خواستند که این افراد بیش از آنکه سیاسی باشند، وجهه علمی داشته باشند تا نخواهند دانشگاه را وسیلهای برای فعالیتهای سیاسی قرار بدهند.
این دیدار برای من و همه اساتید حاضر در جلسه درسهای زیادی داشت. ضمن اینکه حضور طیف متنوعی از اساتید با دیدگاهها و منشهای سیاسی مختلف نیز قابل توجه بود. هم از اساتید اصلاح طلب، هم از اساتید اصولگرا و از همه گروهها حضور داشتند. آنها را کسی به زور به این جلسه نیاورده بود. عدهای منتقد جدی نظام هم بودند اما در این جلسه تشریف داشتند. حضور این افراد یعنی آنها نا امید نیستند، خودشان را از نظام دور نمیکنند، منزوی نمیشوند، به آینده امیدوارند و این امید را در دیدار با رهبر انقلاب جستوجو میکنند.
این مراسم ساده و صمیمی افطاری را باید تکریم دانشگاهیان و در درجه بالاتر تکریم علوم و اندیشه دانست. حتما که در یک جلسه نمادین مانند این دیدار نباید و نمیتوان انتظار طرح و بررسی همه مشکلات و مسائل دانشگاه و دانشگاهیان را داشت اما نکات مطرح شده از سوی رهبر انقلاب و استادان حاضر در این جلسه بهنظرم آنقدر مهم بود که لازم باشد دربارهاش بیشتر بدانیم و اندیشه کنیم.
رهبر انقلاب که پیش از این بارها و بارها بر اهمیت تولید علم در کشور تأکید کردهاند، در این دیدار نیز خواستند که وضعیت فعلی تولید علم کند نشود و سرعت بیشتری پیدا کند. ایشان تأکید کردند که تولید علم در قالب مقالات ISI و روشهای مشابه اگر چه خوب است اما کار علمی واقعی وقتی انجام شده که این مقالات و پژوهشهای ما بتواند گرهی از مشکلات جامعه باز کند.
خواسته دیگر رهبر انقلاب این بود که اساتید در کنار تعلیم دانشجو، حواسشان به تربیت او هم باشد؛اینکه ما اساتید کاری بکنیم دانشجو دلسوز باشد و نه مایوس. واقعیت هم همین است. گاهی عظمت یک جنگل را نمیبینیم و تمرکز مان بر اطراف خودمان است. جمهوری اسلامی ایران در این سه دهه پیشرفتهای زیادی داشته است ولی با این حال عدهای از ما اساتید دانشگاه ممکن است بیشتر مسائل منفی را مطرح کنیم. این نگاه نقادانه صرف برای ما شاید مناسب باشد اما دانشجویی که در اول راه است، بیشتر به امید احتیاج دارد تا بتواند موفقیت را جستوجو کند.
اشاره دیگر مقام معظم رهبری لزوم توجه دانشجو به درس بود. البته به این نکته اشاره فرمودند که دانشجو باید بینش و درک سیاسی و توان درک مسائل را داشته باشد، بتواند مسائل سیاست خارجی را تحلیل کرده و دوست و دشمن را از هم تفکیک کند اما این مسائل نباید سرعت فعالیتهای علمی را کاهش بدهد. البته ایشان بر علمی بودن چهره روسای دانشگاهها به این معنی تأکید کردند و خواستند که این افراد بیش از آنکه سیاسی باشند، وجهه علمی داشته باشند تا نخواهند دانشگاه را وسیلهای برای فعالیتهای سیاسی قرار بدهند.
این دیدار برای من و همه اساتید حاضر در جلسه درسهای زیادی داشت. ضمن اینکه حضور طیف متنوعی از اساتید با دیدگاهها و منشهای سیاسی مختلف نیز قابل توجه بود. هم از اساتید اصلاح طلب، هم از اساتید اصولگرا و از همه گروهها حضور داشتند. آنها را کسی به زور به این جلسه نیاورده بود. عدهای منتقد جدی نظام هم بودند اما در این جلسه تشریف داشتند. حضور این افراد یعنی آنها نا امید نیستند، خودشان را از نظام دور نمیکنند، منزوی نمیشوند، به آینده امیدوارند و این امید را در دیدار با رهبر انقلاب جستوجو میکنند.