جمعی از مربیان سازمان فنی و حرفه ای که پیش از این در نامه ای به نمایندگان مجلس از تبعیض میان خود و سایر معلمان کشوری گلایه کرده بودند، حالا در نامه ای به رهبرمعظم انقلاب درد اصلی در کشور را رواج مدرک گرایی و «بی مهارتی» دانسته و برای کمک به اجرای سیاست های کلی نظام از قبیل اقتصاد مقاومتی و مدیریت جهادی اعلام آمادگی کردند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از الف، در این نامه پس از سلام خطاب به رهبرمعظم انقلاب آمده است:
پس از بیانات معظم له در خصوص مدیریت جهادی ما مربیان سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور وابسته به وزارت تعاون ،کار و رفاه اجتماعی بر خود تکلیف می دانیم تا مهارت ،کارگاههای آموزشی و سازمان را بیشتر معرفی نمائیم.
یکی از ابزارتوانمند سازی منابع انسانی، که در ابلاغ سیاستهای جمعیتی آموزشهای فنی وحرفه ای بیان فرموده اید. ما مربیان آموزشی سالهاست که روی پای خود ایستادن را از طریق مهارت آموزی و توانمند نمودن نیروی کار با پوست وخون خود لمس نموده ایم. جای هیچ شکی نیست که فرد دارای مهارت از گذشته تا به حال با بیکاری بیگانه بوده وهست. همه ما به این امر اذعان داریم که دانشگاهها محور توسعه ، رشد وبالندگی یک ملت می باشند واگر غیر از این باشد راه را به بیراهه رفته ایم . فارغ التحصیل دانشگاهی بدون مهارت تعریفش از شغل وکار یعنی پشت میز نشینی، مگر مملکت ما چقدر به پشت میز نشینها احتیاج دارد .»
نویسندگان نامه این نامه با اشاره به «رواج ناخودآگاه مدرک گرایی» و «بی مهارتی» می افزایند: اگر نگاهی به دور و بر خودمان بندازیم فرد با مهارت بیکاری نمی یابیم، اما فرد تحصیل کرده دانشگاهی بیکار الا ماشاء الله. درد جامعه ما بی مدرکی نیست، بی مهارتی است. شکی نیست بیش از ۵۰% بیکاری وبسیاری از نا هنجاریهای اجتماعی( اعتیاد، عدم ازدواج جوانان، طلاق،فقرو...) را ناشی از بیکاری می دانیم چه راهی بهتر از مهارت آموزی. با چند میلیون وام ازدواج نمی شود جوانی را ترغیب به ازدواج نمود اما با مهارت آموزی وایجاد شغل می توان راه ازدواج او را هموار نمود.
این مربیان همچنین با اشاره به «وظیفه خطیر مهارت آموزی» که «مربیان بعنوان نوک پیکان سازمان، افتخار آموزش به جویندگان کار ومهارت را دارند» از اینکه «این سازمان ومربیان آن هیچ وقت جدی گرفته نشده اند.» گلایه کرده و می نویسند: «اگر اغراق نباشد همکاران بنده نخبه های مهارتی این کشور می باشند که مهارت آموزان پرورش یافته این عزیزان در المپیادهای مهارت جهانی افتخارات متعددی را برای کشور عزیزمان به ارمغان آورده اند. ولی مربیان این سازمان که مهمترین وکاربردی ترین مهارت ها را آموزش میدهند و کارآموزان آن مستقیما جذب بازار کا می شوند را آموزشی نمی دانند.»
رهبر فرزانه،انگیزه ما فقط اشاره شما به آموزشهای فنی وحرفه ای و جذب کارآموزانمان به بازار کار است و بس. اگر این انگیزه ها نبود بخاطر مشکلات موجود تاب نمی آوردیم . اینکه چرا ما را آموزشی نمی دانند، چرا مارا در جرگه معلمان عزیزنمی پذیرند مگر آموزشهایمان با هم متفاوت است. البته همانطور که عرض نمودیم با بالاترین انگیزه با تمام وجود جهت ریشه کن نمودن غول بیکاری جوانانمان با تمام وجود سرباز نظام بوده و هستیم .
نویسندگان نامه همچنین برای «بیان مشکلات و چالش های مسیر مهارت آموزی و توجه ویژه مسئولین به امر مهارت آموزی و ایجاد اشتغال» تقاضا کردند تا در «روز ملی مهارت» (۶ مردادماه) با رهبر انقلاب دیدار کنند.
این مربیان در پایان نامه با اشاره به مشکلات صنفی خود، توجه رهبر معظم انقلاب به امر آموزش فنی و حرفه ای را دلگرمی بزرگی دانستند که آنها را ثابت قدم تر می کند:
خداوند بزرگ را شاکریم که بزرگترین افتخار در این مقطع از تاریخ پر صلابت کشور عزیزمان را نصیب مان ساخته که پرچمدار مبارزه با بیکاری و بسیاری از نا هنجاریهای ناشی از آن هستیم . به خود می بالیم و از مهارت کارآموزان خود لذت می بریم که هیچ لذتی بالا تر از این نیست. برکت تلاش بی وقفه ما مربیان شادی بخش سفره های جوانان جویای کار است واین مارا بس است. اگر حقوقهایمان پائینترین حقوق کارکنان آموزشی در بین دستگاههای آموزشی میباشد،اگر ساعت کارمان چند برابر استاندارد آموزشی است،اگر وظائف مان چندین برابر یک همکار آموزشی در سایر دستگاههای آموزشی می باشد،اگر تاکنون جوابی برای رفع مشکلاتمان نشنیدیم. اماقدمهای ما استوارتر است چرا که قدر ما را رهبر عزیزمان می داند. که عظمت وظیفه مان را بسیار نیکو بیان فرموده اند:(توانمندسازی جمعیّت در سن کار با فرهنگ سازی و اصلاح، تقویت و سازگار کردن نظامات تربیتی و آموزشهای عمومی، کارآفرینی، فنی ـ حرفه‌ای و تخصصی با نیازهای جامعه و استعدادها و علایق آنان در جهت ایجاد اشتغال مؤثر و مولّد.) پس کار ماست که باعث توانمند سازی نیروی کار کشور عزیزمان می باشد.
برای معظم له آرزوی سلامتی و طول عمر با برکت را از خداوند متعال آرزومندیم.
به گزارش الف، مربیان سازمان فنی حرفه ای پیشتر در نامه ای به نمایندگان مجلس در خصوص اجرای های مدیریت جهادی و سیاست های جمعیتی همسو با اقتصاد مقاومتی پیشنهادات زیر را مطرح کرده بودند:
۱-تغییر عنوان سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور به سازمان آموزش ملی مهارت کشور و مراکز آموزش فنی و حرفه ای به مرکز آموزش مهارت جهت متمایز بودن آنها با هنرستانهای فنی و حرفه ای و کاردانش آموزش و پرورش برا ی جلوگیری از سردرگمی ارباب رجوع و معرفی هرچه بهتر و بیشتر سازمان به مردم و همچنین تغییر ساختار سازمان از اداری به آموزشی زیراسازمان آموزش فنی وحرفه ای که رسالت آن آموزش مهارت نیروی کار کشور می باشد . یک سازمان آموزشی محسوب نمی شود. مربیان آن نیروی آموزشی نیستند . همانطور که در مطلب بالا عرض نمودیم اگر کار این سازمان آموزش می باشد چرا ساختار آن آموزشی نیست. آموزشی که عملی و تئوری توامان انجام گرفته وخروجی آن مستقیما جذب بازار کار می شود که عدم تعلق مزایای آموزشی به این قشر زحمتکش موجب بی انگیزگی ، انتقال نیروهای آموزش دیده و متخصص سازمان به ارگانهای دیگر گردیده است.
۲-ادغام مراکز آموزش فنی و حرفه ای با هنرستانها و کاردانش آموزش و پرورش و حتی دانشگاه علمی کاربری در راستای اجرای اقتصاد مقاومتی و جلو گیری از موازی کاری و استفاده بهینه از نیروهای متخصص، تجهیزات و دیگر امکانات سازمان با مدیریت واحد. زیرا در کشور ما مهارت از لحاظ مدیریتی متولی واحدی ندارد. اگر یک سازمان، وزارتخانه یا هر عنوان دیگر متولی مهارت باشد ، موازی کاریها حذف شود وتحت یک مدیریت واحد اداره شود، تصمیم گیری و بکار بردن منابع ونیروی انسانی یکپارچه شود. بهتر می توان برنامه ریزی برای توسعه مهارت بعمل آورد.
۳-پیگیری وضعیت استخدامی مربیان حق التدریس که در سال ۹۱ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده اما تا به حال اجرا نگردیده است چراکه بیش از ۷۰درصد کارگاههای سازمان در تمام نقاط کشور و مناطق محروم توسط این عزیزان مدیریت می شوند .
۴-توجه به وضعیت معیشتی کارکنان سازمان جهت بالا رفتن انگیزه و بهره وری کارکنان زیرا دستمزد و حقوق آنها از سایر ادارات کمتر است.
پس از بیانات معظم له در خصوص مدیریت جهادی ما مربیان سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور وابسته به وزارت تعاون ،کار و رفاه اجتماعی بر خود تکلیف می دانیم تا مهارت ،کارگاههای آموزشی و سازمان را بیشتر معرفی نمائیم.
یکی از ابزارتوانمند سازی منابع انسانی، که در ابلاغ سیاستهای جمعیتی آموزشهای فنی وحرفه ای بیان فرموده اید. ما مربیان آموزشی سالهاست که روی پای خود ایستادن را از طریق مهارت آموزی و توانمند نمودن نیروی کار با پوست وخون خود لمس نموده ایم. جای هیچ شکی نیست که فرد دارای مهارت از گذشته تا به حال با بیکاری بیگانه بوده وهست. همه ما به این امر اذعان داریم که دانشگاهها محور توسعه ، رشد وبالندگی یک ملت می باشند واگر غیر از این باشد راه را به بیراهه رفته ایم . فارغ التحصیل دانشگاهی بدون مهارت تعریفش از شغل وکار یعنی پشت میز نشینی، مگر مملکت ما چقدر به پشت میز نشینها احتیاج دارد .»
نویسندگان نامه این نامه با اشاره به «رواج ناخودآگاه مدرک گرایی» و «بی مهارتی» می افزایند: اگر نگاهی به دور و بر خودمان بندازیم فرد با مهارت بیکاری نمی یابیم، اما فرد تحصیل کرده دانشگاهی بیکار الا ماشاء الله. درد جامعه ما بی مدرکی نیست، بی مهارتی است. شکی نیست بیش از ۵۰% بیکاری وبسیاری از نا هنجاریهای اجتماعی( اعتیاد، عدم ازدواج جوانان، طلاق،فقرو...) را ناشی از بیکاری می دانیم چه راهی بهتر از مهارت آموزی. با چند میلیون وام ازدواج نمی شود جوانی را ترغیب به ازدواج نمود اما با مهارت آموزی وایجاد شغل می توان راه ازدواج او را هموار نمود.
این مربیان همچنین با اشاره به «وظیفه خطیر مهارت آموزی» که «مربیان بعنوان نوک پیکان سازمان، افتخار آموزش به جویندگان کار ومهارت را دارند» از اینکه «این سازمان ومربیان آن هیچ وقت جدی گرفته نشده اند.» گلایه کرده و می نویسند: «اگر اغراق نباشد همکاران بنده نخبه های مهارتی این کشور می باشند که مهارت آموزان پرورش یافته این عزیزان در المپیادهای مهارت جهانی افتخارات متعددی را برای کشور عزیزمان به ارمغان آورده اند. ولی مربیان این سازمان که مهمترین وکاربردی ترین مهارت ها را آموزش میدهند و کارآموزان آن مستقیما جذب بازار کا می شوند را آموزشی نمی دانند.»
رهبر فرزانه،انگیزه ما فقط اشاره شما به آموزشهای فنی وحرفه ای و جذب کارآموزانمان به بازار کار است و بس. اگر این انگیزه ها نبود بخاطر مشکلات موجود تاب نمی آوردیم . اینکه چرا ما را آموزشی نمی دانند، چرا مارا در جرگه معلمان عزیزنمی پذیرند مگر آموزشهایمان با هم متفاوت است. البته همانطور که عرض نمودیم با بالاترین انگیزه با تمام وجود جهت ریشه کن نمودن غول بیکاری جوانانمان با تمام وجود سرباز نظام بوده و هستیم .
نویسندگان نامه همچنین برای «بیان مشکلات و چالش های مسیر مهارت آموزی و توجه ویژه مسئولین به امر مهارت آموزی و ایجاد اشتغال» تقاضا کردند تا در «روز ملی مهارت» (۶ مردادماه) با رهبر انقلاب دیدار کنند.
این مربیان در پایان نامه با اشاره به مشکلات صنفی خود، توجه رهبر معظم انقلاب به امر آموزش فنی و حرفه ای را دلگرمی بزرگی دانستند که آنها را ثابت قدم تر می کند:
خداوند بزرگ را شاکریم که بزرگترین افتخار در این مقطع از تاریخ پر صلابت کشور عزیزمان را نصیب مان ساخته که پرچمدار مبارزه با بیکاری و بسیاری از نا هنجاریهای ناشی از آن هستیم . به خود می بالیم و از مهارت کارآموزان خود لذت می بریم که هیچ لذتی بالا تر از این نیست. برکت تلاش بی وقفه ما مربیان شادی بخش سفره های جوانان جویای کار است واین مارا بس است. اگر حقوقهایمان پائینترین حقوق کارکنان آموزشی در بین دستگاههای آموزشی میباشد،اگر ساعت کارمان چند برابر استاندارد آموزشی است،اگر وظائف مان چندین برابر یک همکار آموزشی در سایر دستگاههای آموزشی می باشد،اگر تاکنون جوابی برای رفع مشکلاتمان نشنیدیم. اماقدمهای ما استوارتر است چرا که قدر ما را رهبر عزیزمان می داند. که عظمت وظیفه مان را بسیار نیکو بیان فرموده اند:(توانمندسازی جمعیّت در سن کار با فرهنگ سازی و اصلاح، تقویت و سازگار کردن نظامات تربیتی و آموزشهای عمومی، کارآفرینی، فنی ـ حرفه‌ای و تخصصی با نیازهای جامعه و استعدادها و علایق آنان در جهت ایجاد اشتغال مؤثر و مولّد.) پس کار ماست که باعث توانمند سازی نیروی کار کشور عزیزمان می باشد.
برای معظم له آرزوی سلامتی و طول عمر با برکت را از خداوند متعال آرزومندیم.
به گزارش الف، مربیان سازمان فنی حرفه ای پیشتر در نامه ای به نمایندگان مجلس در خصوص اجرای های مدیریت جهادی و سیاست های جمعیتی همسو با اقتصاد مقاومتی پیشنهادات زیر را مطرح کرده بودند:
۱-تغییر عنوان سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور به سازمان آموزش ملی مهارت کشور و مراکز آموزش فنی و حرفه ای به مرکز آموزش مهارت جهت متمایز بودن آنها با هنرستانهای فنی و حرفه ای و کاردانش آموزش و پرورش برا ی جلوگیری از سردرگمی ارباب رجوع و معرفی هرچه بهتر و بیشتر سازمان به مردم و همچنین تغییر ساختار سازمان از اداری به آموزشی زیراسازمان آموزش فنی وحرفه ای که رسالت آن آموزش مهارت نیروی کار کشور می باشد . یک سازمان آموزشی محسوب نمی شود. مربیان آن نیروی آموزشی نیستند . همانطور که در مطلب بالا عرض نمودیم اگر کار این سازمان آموزش می باشد چرا ساختار آن آموزشی نیست. آموزشی که عملی و تئوری توامان انجام گرفته وخروجی آن مستقیما جذب بازار کار می شود که عدم تعلق مزایای آموزشی به این قشر زحمتکش موجب بی انگیزگی ، انتقال نیروهای آموزش دیده و متخصص سازمان به ارگانهای دیگر گردیده است.
۲-ادغام مراکز آموزش فنی و حرفه ای با هنرستانها و کاردانش آموزش و پرورش و حتی دانشگاه علمی کاربری در راستای اجرای اقتصاد مقاومتی و جلو گیری از موازی کاری و استفاده بهینه از نیروهای متخصص، تجهیزات و دیگر امکانات سازمان با مدیریت واحد. زیرا در کشور ما مهارت از لحاظ مدیریتی متولی واحدی ندارد. اگر یک سازمان، وزارتخانه یا هر عنوان دیگر متولی مهارت باشد ، موازی کاریها حذف شود وتحت یک مدیریت واحد اداره شود، تصمیم گیری و بکار بردن منابع ونیروی انسانی یکپارچه شود. بهتر می توان برنامه ریزی برای توسعه مهارت بعمل آورد.
۳-پیگیری وضعیت استخدامی مربیان حق التدریس که در سال ۹۱ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده اما تا به حال اجرا نگردیده است چراکه بیش از ۷۰درصد کارگاههای سازمان در تمام نقاط کشور و مناطق محروم توسط این عزیزان مدیریت می شوند .
۴-توجه به وضعیت معیشتی کارکنان سازمان جهت بالا رفتن انگیزه و بهره وری کارکنان زیرا دستمزد و حقوق آنها از سایر ادارات کمتر است.
