پایگاه خبری شهدای ایران: کربلا کلمه ای نیست که کسی آن را نشنیده باشد  و در خصوص آن و حوادث حماسی آن به فکر فرو نرفته باشد. این گلو وازه بی نظیر در طول تاریخ خونین خویش،  همیشه ورد زبان آزادگان و مطلع قصیده های غیرتمندان بوده است.

 نام کربلا از آن روز بر سر زبانها افتاد که قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان گشت و میزبان هفتاد و دو تن  عاشق صادق و ابر مرد غیور شد. چنانکه با شهادت پیشوای شهیدان و رهبر آزادگان، امام حسین ( ع ) ، اسلام و انسانیت تولدی تازه و میلادی مبارک و دوباره یافت و کربلا نیز مهد آن میلاد بی مانند گردید و بزرگ مکانی که تاریخ در آن تولد یافت.

کربلا یعنی آب و عطش، یعنی نینوا، یعنی عاشورا، یعنی ظهری داغ و سوزان، یعنی لب های خشکیده اما سیراب از جام. یعنی اطاعت محض از ولایت!

تاریخ پر شکوه ملت ما گواه این  ادعاست که ما حتی لحظه ای را بدون عشق حسین ( ع ) سپری نکرده ایم.

رزمندگان ما با عشق به حسین ( ع ) قیام کردند و با یاد او خون سرخشان  را در صفحه تاریخ سبز و ماندگار کردند.

آری!  بچه های جبهه با نام حسین از زیر قرآن گذشتند و دل به دریا زدند، دریایی از آتش و خون! شناسنامه ایشان تاریخ فوت نداشت. اینان از قرنها پیش به دنیا آمده بودند تا حسین تنها نماند و تا روزی که حسین زنده است آنها نیز زنده اند.

 بچه های جنگ ، بچه های عاشورا،  بچه های قتلگاه،  بچه های غیرت،  بچه های شهادت سراغ از لبهای تشنه حضرت ابوالفضل می گرفتند و پا به پای عطش به سوی خیمه های ابدیت پر کشیدندتا کام تاریخ را از حقیقت سیراب کنند. رسا ترین فریاد آنها یا زینب ( س ) بود تا فرهنگ و تاریخ عاشورا خاموش نشود!

آنان جغرافیای قتلگاه را از خانه خود بهتر می شناختند و در میان نیزه شکسته ها به دنبال رسالت  و اصالت عاشورایی خویش بودند! حال پس از مدتها نباید گذاشت عاشورا در میان قتلگاه مدفون شود و نباید گذاشت عاشورا ، نینوا، .... کربلا کهنه شود!

کربلا نه تنها با گذشت زمان ها و روزگارهای دراز فراموش و فرسوده نمی شود بلکه روز به روز روشن تر از گذشته تا بلندای ابدیت نیز خواهد درخشید .

پس سلام بر تو ای کربلا....