علی‌اصغر لباس غنیمتی عراقی بر تن داشت و موهای سرش را تراشیده بود. با توجه به قد بلند و ظاهری که علی‌اصغر داشت، رزمنده‌ها فکر می‌کردند او اسیر عراقی است.
به گزارش شهدای ایران؛ الَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ ۚ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِیمٌ
شعبان المعظم ماه رحمت و برکات واسعه الهی، ماه خیر دنیا و آخرت، ماه پیامبر رحمت (ص) و ماه میلاد میوه‌های دل رسول الله (ص) و دردانه‌های علی مرتضی (ع) و فاطمه زهرا (س). شعبان ماه عشق و ایثار، ماه وفاداری و بندگی و انتظار، ماه حسین (ع) و عباس (س) و سجاد (ع) و ماه بقیه‌الله اعظم آخرین ذخیره خدا از نسل پاکان و صالحان برگزیده (روحی و ارواح العالمین لمقدم الفدا). انتخاب روز میلاد سردار کوی عشق و ایثار، اسوه صبر و وفا، آموزگار شجاعت، شهامت، سخاوت، کرامت، معرفت، تواضع و تسلیم حضرت ابوالفضل العباس (ع) به عنوان روز جانباز نشانه جایگاه والای این گرامی گوهران است، گرچه توصیف عظمت و شأن غیور مردان و زنان بزرگی که امام عظیم و الشأن آنان را «رهبران نهضت» خواند در قالب سطور و کلمات سهل و آسان نیست!
شهادت جامع جهات معنوی و اکمل کمالات انسانی است؛ شهداء رفتند و به لقاء دوست پیوستند با دلی آرام و قلبی مطمئن در جوار رحمت حق آرمیدند «عند ربهم یرزقون» لیکن جانبازان به عنوان اسناد گویای انقلاب اسلامی و یادگاران لحظه‌های تلخ و شیرین جبهه‌ها و همسنگران و رازداران آخرین واگویه‌های شهداء ماندند تا دانشگاه انسان‌ساز مکتب عشق و شهادت پوشا و پر رهرو باقی بماند! جانبازان ماندند تا درس عشق و ایثار فداکاری در راه اعتلای کلمه «لا اله الا الله» و اسلام ناب محمدی (ص) و ایران عزیز را به آیندگان بیاموزند.
جانبازان ماندند تا همانند سفیران نهضت عاشورای حسینی (ع) امام سجاد (ع) و زینب کبری (س) مبلغ و پیام آور شهادت، رشادت و فداکاری بزرگ مردان و زنانی باشند که تاریخ خونبار تشیع علوی جز در واقعه کربلا همانندی برای آن سراغ ندارد!
سخن از بزرگ مردان و زنانی است که عاشق خدا بوده و باده‌نوشان جام ولایت‌اند، سینه‌ای سرشار از صفا و معنویت دارند و چون مولا و سرور خود قمربنی‌هاشم عباس (ع) غرقه در خون مستانه به گل‌گشت عشق و ایثار رسیدند، خونین پیکر و سینه چاک اعضاء و جوارح خود را در راه دفاع از کیان نظام اسلامی و عزت و سربلندی ایران عزیز هدیه کردند، و با ایثار و از خود گذشتگی رسم و راه فداکاری در راه دین و میهن را به نسل‌های آینده آموختند!
و اکنون نیز با حضور سبز خود زینت بخش مجالس و محافل عارفان و سالکان راه خدایند، جانبازان اسطوره‌های مردی و مردانگی و مظهر صلابت و اقتدار نظام سربلندی ایرانند! فریاد علی (ع) در گلو دارند و ذکر لبیک یا حسین (ع) بر لب.
دریغا چه بگوئیم از اوصاف بی‌شمار او، که خود دریایی بی‌کرانی است از فضائل و جوانمردی! زبان الکن است و قلم ناتوان تا در وصف عظمت سترگ تو در تاریخ پر افتخار ایران خودنمایی کند!
ای جانباز سرافراز این سطور را برای پاسداشت دلاور مردی و رشادت بی‌مثالت می‌نویسم، تا نسل‌های آینده به یاد و خاطره بزرگ تو در راه اعتلای اسلام و ایران افتخار کنند!
ای آموزگار همیشه تاریخ با کدام واژه تو را بسرائیم، با کدام دیده تو را ببینیم، از کدام شاخه تو را بچینیم، ای خاستگاه آفتاب، ای سرو استوار ایران زمین واژه‌ها در وصف تو شرم دارند!
تو تفسیر کلام خدایی «فضل الله المجاهدین علی القائدین اجرا عظیما» به یقین خدای رحمان آیه «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ» را در شأن جوانمردی و پایداری تو نازل کرده.
ای بسیجی، ای فرزند معنوی امام(ره) نام تو را در دفتر مجاهدان و ایثارگران راه دین و میهن یافته‌ایم «السابقون السابقون اولئک المقربون».
دیروز تاریخ ایران زمین صدای پایت را از پشت خاکریز‌های شرف و آزادگی می‌شنید! و امروز ضمیر آگاه عارفان و سالکان راه خدا فریاد روح بلند و آسمانیت را که از فراغ همسنگران شهیدت صبر و تحمل از کف داده از عرش! و ملائک غرق در عظمت و هیبت خیره کننده‌ات انگشت تحیر بر لب جسم ریش ریشت را نظاره می‌کردند! و تو سوار بر «براق»، آسمان را سقف شکافتی و لبیک گویان به صدره المنتهی رسیدی!
و شهیدان که از اولین تا آخرین تهنیت گویان به استقبالت آمدند! و در حضور رب العالمین شهادت دادند! آنگاه که در معرکه نبرد بین حق و باطل مردانه می‌‌خروشیدی و هیبت پوشالی کفر و نفاق را فرو می‌ریختی همه وجود دنیایی و روح بلند آسمانیت فریاد لبیک یاحسین (ع) بود! و باز شمیم جبهه می‌وزید و تو باغ؛ باغ می‌شکفتی!
گرچه خانه جنت قدمگاه تو بود لیکن سر از پا نمی‌شناختی و همچنان لبیک یا حسین (ع) می‌گفتی! حتم داریم اگر تو و همسنگرانت نبودید کتاب رشادت و فداکاری نانوشته باقی می‌ماند! و آیندگان هرگز نمی‌فهمیدند چفیه و پیشانی بند یا زهرا (س) یعنی چه؟! سنگر و قرآنی کوچک و چند وصیت‌نامه سبز در حاشیه غبارآلود آن یعنی چه؟! و یقین داریم که حضور سبز تو ای شهید زنده و پیام آور کربلای ایران هدیه‌ای بود آسمانی که خدای رحمان به ما و نسل‌های آینده عطا فرمودند تا وقتی تاریخ پر افتخار ایران را ورق بزنیم ندای آسمانیت را از اعماق جان بشنویم که چه عاشقانه از شهیدان کربلای ایران چمران، همت، باکری، زین‌الدین، خرازی، صیاد شیرازی، باقری، قرنی، بروجردی، جهان‌آرا، فلاحی، شیرودی، کشوری، بابایی، دوران، کریمی، دستواره، کاظمی، و هزاران شهید و مفقود و ... می‌سرودی!
و قلم که از این همه عظمت به رعشه افتاده بود!! و زمان که ایستادن و حرکت را فراموش کرده بود! و ما خاکیان در هراس از تکلیف نانوشته! و نفرین بر ما اگر تو را همراه و هم‌صدا با عرشیان ننویسیم و نخوانیم.
مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
وفاداران کویش را چو جان خویشتن دارم
و اینک پس از گذشت سال‌ها از آن معرکه سرخ و غرور انگیز ماییم و خاطره جانفشانی‌ها و دلاورمردی‌های بی‌بدیل تو و همسنگران غیورت.
ای جانباز سرافراز، با تو و همسنگران شهادت عهد می‌بندیم تا پاسدار حرمتت و قدرشناس جانفشانیت و راه رسم جوانمردیت باشیم، که رایحه خوش حضور سبز تو بر مشام وجدان‌های بیدار عشق به محمد و آل محمد (ص) و استقلال و سربلندی ایران و ایرانی را تا ابد جاری خواهد نمود و مام وطن به تو ای سنبل جوانمردی و آزادگی درود و سلام می‌فرستد، و تو همچنان می‌سرایی...
کجائید ای شهیدان خدایی، بلاجویان دشت نینوایی
کجائید ای پرستوهای عاشق، پرنده‌تر ز مرغان هوایی
اسدالله ترکاشوند
شعبان المعظم ماه رحمت و برکات واسعه الهی، ماه خیر دنیا و آخرت، ماه پیامبر رحمت (ص) و ماه میلاد میوه‌های دل رسول الله (ص) و دردانه‌های علی مرتضی (ع) و فاطمه زهرا (س). شعبان ماه عشق و ایثار، ماه وفاداری و بندگی و انتظار، ماه حسین (ع) و عباس (س) و سجاد (ع) و ماه بقیه‌الله اعظم آخرین ذخیره خدا از نسل پاکان و صالحان برگزیده (روحی و ارواح العالمین لمقدم الفدا). انتخاب روز میلاد سردار کوی عشق و ایثار، اسوه صبر و وفا، آموزگار شجاعت، شهامت، سخاوت، کرامت، معرفت، تواضع و تسلیم حضرت ابوالفضل العباس (ع) به عنوان روز جانباز نشانه جایگاه والای این گرامی گوهران است، گرچه توصیف عظمت و شأن غیور مردان و زنان بزرگی که امام عظیم و الشأن آنان را «رهبران نهضت» خواند در قالب سطور و کلمات سهل و آسان نیست!
شهادت جامع جهات معنوی و اکمل کمالات انسانی است؛ شهداء رفتند و به لقاء دوست پیوستند با دلی آرام و قلبی مطمئن در جوار رحمت حق آرمیدند «عند ربهم یرزقون» لیکن جانبازان به عنوان اسناد گویای انقلاب اسلامی و یادگاران لحظه‌های تلخ و شیرین جبهه‌ها و همسنگران و رازداران آخرین واگویه‌های شهداء ماندند تا دانشگاه انسان‌ساز مکتب عشق و شهادت پوشا و پر رهرو باقی بماند! جانبازان ماندند تا درس عشق و ایثار فداکاری در راه اعتلای کلمه «لا اله الا الله» و اسلام ناب محمدی (ص) و ایران عزیز را به آیندگان بیاموزند.
جانبازان ماندند تا همانند سفیران نهضت عاشورای حسینی (ع) امام سجاد (ع) و زینب کبری (س) مبلغ و پیام آور شهادت، رشادت و فداکاری بزرگ مردان و زنانی باشند که تاریخ خونبار تشیع علوی جز در واقعه کربلا همانندی برای آن سراغ ندارد!
سخن از بزرگ مردان و زنانی است که عاشق خدا بوده و باده‌نوشان جام ولایت‌اند، سینه‌ای سرشار از صفا و معنویت دارند و چون مولا و سرور خود قمربنی‌هاشم عباس (ع) غرقه در خون مستانه به گل‌گشت عشق و ایثار رسیدند، خونین پیکر و سینه چاک اعضاء و جوارح خود را در راه دفاع از کیان نظام اسلامی و عزت و سربلندی ایران عزیز هدیه کردند، و با ایثار و از خود گذشتگی رسم و راه فداکاری در راه دین و میهن را به نسل‌های آینده آموختند!
و اکنون نیز با حضور سبز خود زینت بخش مجالس و محافل عارفان و سالکان راه خدایند، جانبازان اسطوره‌های مردی و مردانگی و مظهر صلابت و اقتدار نظام سربلندی ایرانند! فریاد علی (ع) در گلو دارند و ذکر لبیک یا حسین (ع) بر لب.
دریغا چه بگوئیم از اوصاف بی‌شمار او، که خود دریایی بی‌کرانی است از فضائل و جوانمردی! زبان الکن است و قلم ناتوان تا در وصف عظمت سترگ تو در تاریخ پر افتخار ایران خودنمایی کند!
ای جانباز سرافراز این سطور را برای پاسداشت دلاور مردی و رشادت بی‌مثالت می‌نویسم، تا نسل‌های آینده به یاد و خاطره بزرگ تو در راه اعتلای اسلام و ایران افتخار کنند!
ای آموزگار همیشه تاریخ با کدام واژه تو را بسرائیم، با کدام دیده تو را ببینیم، از کدام شاخه تو را بچینیم، ای خاستگاه آفتاب، ای سرو استوار ایران زمین واژه‌ها در وصف تو شرم دارند!
تو تفسیر کلام خدایی «فضل الله المجاهدین علی القائدین اجرا عظیما» به یقین خدای رحمان آیه «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ» را در شأن جوانمردی و پایداری تو نازل کرده.
ای بسیجی، ای فرزند معنوی امام(ره) نام تو را در دفتر مجاهدان و ایثارگران راه دین و میهن یافته‌ایم «السابقون السابقون اولئک المقربون».
دیروز تاریخ ایران زمین صدای پایت را از پشت خاکریز‌های شرف و آزادگی می‌شنید! و امروز ضمیر آگاه عارفان و سالکان راه خدا فریاد روح بلند و آسمانیت را که از فراغ همسنگران شهیدت صبر و تحمل از کف داده از عرش! و ملائک غرق در عظمت و هیبت خیره کننده‌ات انگشت تحیر بر لب جسم ریش ریشت را نظاره می‌کردند! و تو سوار بر «براق»، آسمان را سقف شکافتی و لبیک گویان به صدره المنتهی رسیدی!
و شهیدان که از اولین تا آخرین تهنیت گویان به استقبالت آمدند! و در حضور رب العالمین شهادت دادند! آنگاه که در معرکه نبرد بین حق و باطل مردانه می‌‌خروشیدی و هیبت پوشالی کفر و نفاق را فرو می‌ریختی همه وجود دنیایی و روح بلند آسمانیت فریاد لبیک یاحسین (ع) بود! و باز شمیم جبهه می‌وزید و تو باغ؛ باغ می‌شکفتی!
گرچه خانه جنت قدمگاه تو بود لیکن سر از پا نمی‌شناختی و همچنان لبیک یا حسین (ع) می‌گفتی! حتم داریم اگر تو و همسنگرانت نبودید کتاب رشادت و فداکاری نانوشته باقی می‌ماند! و آیندگان هرگز نمی‌فهمیدند چفیه و پیشانی بند یا زهرا (س) یعنی چه؟! سنگر و قرآنی کوچک و چند وصیت‌نامه سبز در حاشیه غبارآلود آن یعنی چه؟! و یقین داریم که حضور سبز تو ای شهید زنده و پیام آور کربلای ایران هدیه‌ای بود آسمانی که خدای رحمان به ما و نسل‌های آینده عطا فرمودند تا وقتی تاریخ پر افتخار ایران را ورق بزنیم ندای آسمانیت را از اعماق جان بشنویم که چه عاشقانه از شهیدان کربلای ایران چمران، همت، باکری، زین‌الدین، خرازی، صیاد شیرازی، باقری، قرنی، بروجردی، جهان‌آرا، فلاحی، شیرودی، کشوری، بابایی، دوران، کریمی، دستواره، کاظمی، و هزاران شهید و مفقود و ... می‌سرودی!
و قلم که از این همه عظمت به رعشه افتاده بود!! و زمان که ایستادن و حرکت را فراموش کرده بود! و ما خاکیان در هراس از تکلیف نانوشته! و نفرین بر ما اگر تو را همراه و هم‌صدا با عرشیان ننویسیم و نخوانیم.
مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
وفاداران کویش را چو جان خویشتن دارم
و اینک پس از گذشت سال‌ها از آن معرکه سرخ و غرور انگیز ماییم و خاطره جانفشانی‌ها و دلاورمردی‌های بی‌بدیل تو و همسنگران غیورت.
ای جانباز سرافراز، با تو و همسنگران شهادت عهد می‌بندیم تا پاسدار حرمتت و قدرشناس جانفشانیت و راه رسم جوانمردیت باشیم، که رایحه خوش حضور سبز تو بر مشام وجدان‌های بیدار عشق به محمد و آل محمد (ص) و استقلال و سربلندی ایران و ایرانی را تا ابد جاری خواهد نمود و مام وطن به تو ای سنبل جوانمردی و آزادگی درود و سلام می‌فرستد، و تو همچنان می‌سرایی...
کجائید ای شهیدان خدایی، بلاجویان دشت نینوایی
کجائید ای پرستوهای عاشق، پرنده‌تر ز مرغان هوایی
اسدالله ترکاشوند
