شاید دولتمردان فراموش کرده باشند که بسیاری از مخاطبان این شبکه های اجتماعی را نوجوانانی تشکیل داده اند که با مسایل احساسی برخورد می کنند و به اقتضای سن و سالشان، میزان آسیب پذیری بیشتری در اجتماع دارند.
شهدای ایران: شبکه های اجتماعی مجازی این روزها به دور از بررسی های دقیق و عالمانه به ابزاری برای میزان توجه به قشر جوان بدل شده است، ابزاری که دولتمردان دولت یازدهم توجه بسیاری بدان دارند و از رییس جمهوری تا وزیر فرهنگ و ارشاد همه کمر همت بسته اند تا به این مسئله مهم و اساسی!! بپردازند.
بنابر این گزارش، شاید دولتمردان فراموش کرده باشند که بسیاری از مخاطبان این شبکه های اجتماعی را نوجوانانی تشکیل داده اند که با مسایل احساسی برخورد می کنند و به اقتضای سن و سالشان، میزان آسیب پذیری بیشتری در اجتماع دارند.
سابقه تاریخی نشان داده است که ما در شبکه های اجتماعی رفتارهای مناسبی از خود نشان نمی دهیم و برای نمونه می توان ماجرای صفحه اجتماعی لیونل مسی را به خاطر آورد، اینکه چرا ما در برخورد با شبکه های اجتماعی اینچنین هستیم و این مسئله از نبود آموزش و فرهنگ سازی است و یا هر چیز دیگر، اما می توان با مسئله ای با این اهمیت اجتماعی که می تواند آسیبهای جبران ناپذیری در زندگی نوجوانان و جوانان ما داشته باشد، برخوردی علمی و به دور از رفتارهای سیاسی نمایشی داشت.
شاید اگر پای صحبت جوانان و نوجوانان استفاده کننده از این شبکه های اجتماعی بنشینیم و از آنها درباره استفاده نزدیکانشان نظرسنجی نماییم، نتایج دیگری به دست خواهد آمد. کافی است تنها نگاهی به نظرات مردم پس از اخباری با این موضوع کنیم تا متوجه شویم که بسیاری از مردم نیز خود شاکی فضای نامناسب این شبکه های اجتماعی و آسیب های آنها هستند و این موضوعی است که دولتمردان توجهی بدان ندارند.
شبکه های اجتماعی مجازی امروزه در جهان نیز توسط روانشناسان و جامه شناسان و برخی محققین ارتباطات و رسانه متهم هستند و مخالفتها با این موضوع فقط به داخل ایران برنمی گردد، این مخالفتهای اجتماعی و فرهنگی به جز مخالفتها و تردیدهای بسیار سیاسی است که بیشتر کشورها از آن شاکی هستند، بی تردید بهره برداری های سیاسی اربابان خود خوانده فضای مجازی از موضوع شبکه های اجتماعی نیز خود می تواند دست کم اندکی تردید در دل دولتمردان اندازد که گویا اینچنین نشده است.
به نظر می آید اگر دولتمردان مقاصدی به جز بهره برداری های سیاسی داخلی از سخنان خویش پیرامون شبکه های اجتماعی مجازی دارند، باید نخست سراغ از آموزش و فرهنگ سازی روند. حتما اعضای دولت نیز قبول دارند که بدون آموزش و فرهنگ سازی استفاده صحیح هر وسیله ای، می تواند آسیبهایی در پی داشته باشد، اما این روزها آنچه مهم است گویا ژست روشنفکرنمایانه دفاع از شبکه های اجتماعی است، ژستی که اگر در برابر خطرات پیش روی آن قرار گیرد، باید دید قابل دفاع است؟ این روزها گروههای فساد جایی برای حضور امن خویش در شبکه های اجتماعی یافته اند و برای نمونه می توان در شبکه اینستاگرام صفحات متععدی از فروش مشروبات الکلی و مواد مخدر و اعتیادآور دید. صفحاتی که می توانند هر کدام زندگی یک نوجوان یا جوان را با خطرات جدی روبرو کنند. آیا ما می پذیریم که فرزند، برادر یا خواهر کوچکمان که در سنین نوجوانی و شور و حال این سن است در برابر این صفحات و پیشنهادهای غیر اخلاقی آنها قرار گیرد؟ آیا هنگامی که برای تبلیغ شبکه های اجتماعی به راحتی سخن می گوییم به عواقب جبران ناپذیر آن در میان نوجوانان و جوانان توجه می کنیم؟
با اندکی مداقه در اطرافیانمان متوجه خواهیم شد که دیگر تنها پای نوجوانان نیز در این شبکه های اجتماعی باز نشده است که حتی کودکان دبستانی نیز در شبکه های اجتماعی مجازی عضو شده اند و این را می توان گوشه ای از خطراتی دانست که هر گونه تبلیغ برای شبکه های اجتماعی در پی دارد. حضور یک کودک 9 ساله در شبکه ای با چنین تبلیغاتی را کدام خانوداه برای خود می پسندد؟
البته لازم به ذکر است که این یادداشت فارغ از نگاه های مخرابانه به برخی شبکه های اجتماعی تحت نظر لابی های صهیونیستی نگاشته شده است. حال انکه کارشناسان فضای مجازی بارها و بارها بر جاسوسی بودن این شبکه ها نیز تاکیدات متعددی داشته اند.
منبع: تهران پرس
بنابر این گزارش، شاید دولتمردان فراموش کرده باشند که بسیاری از مخاطبان این شبکه های اجتماعی را نوجوانانی تشکیل داده اند که با مسایل احساسی برخورد می کنند و به اقتضای سن و سالشان، میزان آسیب پذیری بیشتری در اجتماع دارند.
سابقه تاریخی نشان داده است که ما در شبکه های اجتماعی رفتارهای مناسبی از خود نشان نمی دهیم و برای نمونه می توان ماجرای صفحه اجتماعی لیونل مسی را به خاطر آورد، اینکه چرا ما در برخورد با شبکه های اجتماعی اینچنین هستیم و این مسئله از نبود آموزش و فرهنگ سازی است و یا هر چیز دیگر، اما می توان با مسئله ای با این اهمیت اجتماعی که می تواند آسیبهای جبران ناپذیری در زندگی نوجوانان و جوانان ما داشته باشد، برخوردی علمی و به دور از رفتارهای سیاسی نمایشی داشت.
شاید اگر پای صحبت جوانان و نوجوانان استفاده کننده از این شبکه های اجتماعی بنشینیم و از آنها درباره استفاده نزدیکانشان نظرسنجی نماییم، نتایج دیگری به دست خواهد آمد. کافی است تنها نگاهی به نظرات مردم پس از اخباری با این موضوع کنیم تا متوجه شویم که بسیاری از مردم نیز خود شاکی فضای نامناسب این شبکه های اجتماعی و آسیب های آنها هستند و این موضوعی است که دولتمردان توجهی بدان ندارند.
شبکه های اجتماعی مجازی امروزه در جهان نیز توسط روانشناسان و جامه شناسان و برخی محققین ارتباطات و رسانه متهم هستند و مخالفتها با این موضوع فقط به داخل ایران برنمی گردد، این مخالفتهای اجتماعی و فرهنگی به جز مخالفتها و تردیدهای بسیار سیاسی است که بیشتر کشورها از آن شاکی هستند، بی تردید بهره برداری های سیاسی اربابان خود خوانده فضای مجازی از موضوع شبکه های اجتماعی نیز خود می تواند دست کم اندکی تردید در دل دولتمردان اندازد که گویا اینچنین نشده است.
به نظر می آید اگر دولتمردان مقاصدی به جز بهره برداری های سیاسی داخلی از سخنان خویش پیرامون شبکه های اجتماعی مجازی دارند، باید نخست سراغ از آموزش و فرهنگ سازی روند. حتما اعضای دولت نیز قبول دارند که بدون آموزش و فرهنگ سازی استفاده صحیح هر وسیله ای، می تواند آسیبهایی در پی داشته باشد، اما این روزها آنچه مهم است گویا ژست روشنفکرنمایانه دفاع از شبکه های اجتماعی است، ژستی که اگر در برابر خطرات پیش روی آن قرار گیرد، باید دید قابل دفاع است؟ این روزها گروههای فساد جایی برای حضور امن خویش در شبکه های اجتماعی یافته اند و برای نمونه می توان در شبکه اینستاگرام صفحات متععدی از فروش مشروبات الکلی و مواد مخدر و اعتیادآور دید. صفحاتی که می توانند هر کدام زندگی یک نوجوان یا جوان را با خطرات جدی روبرو کنند. آیا ما می پذیریم که فرزند، برادر یا خواهر کوچکمان که در سنین نوجوانی و شور و حال این سن است در برابر این صفحات و پیشنهادهای غیر اخلاقی آنها قرار گیرد؟ آیا هنگامی که برای تبلیغ شبکه های اجتماعی به راحتی سخن می گوییم به عواقب جبران ناپذیر آن در میان نوجوانان و جوانان توجه می کنیم؟
با اندکی مداقه در اطرافیانمان متوجه خواهیم شد که دیگر تنها پای نوجوانان نیز در این شبکه های اجتماعی باز نشده است که حتی کودکان دبستانی نیز در شبکه های اجتماعی مجازی عضو شده اند و این را می توان گوشه ای از خطراتی دانست که هر گونه تبلیغ برای شبکه های اجتماعی در پی دارد. حضور یک کودک 9 ساله در شبکه ای با چنین تبلیغاتی را کدام خانوداه برای خود می پسندد؟
البته لازم به ذکر است که این یادداشت فارغ از نگاه های مخرابانه به برخی شبکه های اجتماعی تحت نظر لابی های صهیونیستی نگاشته شده است. حال انکه کارشناسان فضای مجازی بارها و بارها بر جاسوسی بودن این شبکه ها نیز تاکیدات متعددی داشته اند.
منبع: تهران پرس
