اندر حکایت بی عدالتی ها
آیا از دید دولتی که با نام جمهوری اسلامی و با نام امام علی علیه السلام کشور را اداره می کند، خدمات فرهنگیان از خدمات کسانی که در بانک ها کار و فعالیت دارند، بی ارزشتر است؟
به گزارش شهدای ایران؛ میرزا میرزاپوردشتی،جانباز 45 درصد- از پرداخت هدایا وپاداش ها به فرهنگیان جانباز اعم از شاغل و بازنشسته که علاوه بر دفاع از کشور، سی سال تمام به تعلیم و تربیت پرداخته و در کلاس های درس گچ خورده اند، خبری نیست!
جناب آقای دکترحسن روحانی ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران!
یکی از تبعیضات ناروا در دولت این است که به کارمندان ادارات مختلف چون تامین اجتماعی، دادگستری، کمیته امداد، فنی و حرفه ای، شرکت نفت، ثبت احوال،بانک ها، برق، مخابرات و . . . به مناسبت های مختلف چون عیدقربان، عیدغدیر، روز زن و . . . . هدایا و بعضا" برابر یک و یا چند ماه حقوق داده می شود و همچنین پاداش هایی نجومی که سر از مبالغ هنگفت در می آورد. اما از پرداخت این گونه هدایا و پاداش ها به فرهنگیان جانباز اعم از شاغل و بازنشسته که علاوه بر دفاع از کشور، سی سال تمام به تعلیم و تربیت پرداخته و در کلاس های درس گچ خورده اند، خبری نیست!
آیا از دید دولتی که با نام جمهوری اسلامی و با نام امام علی علیه السلام کشور را اداره می کند، خدمات فرهنگیان از خدمات کسانی که در بانک ها کار و فعالیت دارند، بی ارزشتر است؟
بسیاری از فرهنگیان از نظر تحصیلی حتی بالاتر از مدیران عامل بانک ها هستند و علاوه بر آن بسیار مشاهده می شود که یک فرهنگی با مدرک فوق لیسانس و یا دکتری علاوه بر سی سال خدمت، ماهها و حتی بیش از یک سال از کشور دفاع کرده و به درجه رفیع جانبازی نائل شده و سال ها در بیمارستان ها و آسایشگاه ها بوده است، اما زندگی چنین فرهنگیانی را با زندگی فلان مدیر عامل بانک و پاداش ها و رفاه وی مقایسه کنید.
آقای رییس جمهور!
ما ملتی شیعه هستیم که افتخار می کنیم امام علی علیه السلام یعنی امام عدالت، امام اول ماست و آن امام همام جانشین رسول خداست و باید زندگی و مرام و اساسنامه نظام این کشور بر اساس زندگی، مرام و اساسنامه امام علی باشد.
اما کجاست آن عدالت؟
فقط جانبازان بالای 50 درصد مبلغی ناچیز بابت حق سرپرستی همسران خود می گیرند و همسران جانبازان زیر 50 درصد از زمانی که شریک زندگی جانبازان شده اند، آب خوش از گلویشان پایین نرفته و از این بیمارستان به آن بیمارستان همسران جانبازشان را همراهی می کنند، اما هنوز یک ریال دریافت نکرده و کوچکترین محبتی از مسئولان ندیده اند؟ چرا باید همسران جانبازان از اینگونه هدایا و پاداش ها بی بهره باشند، اما هدیه روز زن به همسران کسانی دیگر تعلق بگیرد؟
چرا باید افزایش حقوق سالیانه ادارات و سازمان ها با هم متفاوت باشد؟
آقای رییس جمهور!
جانبازان این کشور، اعم از فرهنگی و غیر فرهنگی هرگز کیسه ای ندوخته اند، تا مسئولان آن را پر کنند.
ما حاضریم آخرین قطره های خون خود را نثار این نظام و ایران اسلامی کنند.
اما آنچه ما را وادار به نوشتن چنین نامه هایی می کند، ظلم و ستمی است که در توزیع درآمدها مشاهده می شود. انصافا" توزیع درآمد در این کشور بشدت ناعادلانه است. کافی است ضریب جینی، و دهک های نهم و دهم درآمدی را با دهک های اول و دوم مقایسه کنید. یقینا" تمام کارشناسان اقتصادی ایران چنین توزیع درآمدی را زیبنده نظام اسلامی نمی دانند.
میرزا میرزاپوردشتی، جانباز 45 درصد جنگ تحمیلی
کارشناس ارشد اقتصاد
بازنشسته آموزش و پرورش
جناب آقای دکترحسن روحانی ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران!
یکی از تبعیضات ناروا در دولت این است که به کارمندان ادارات مختلف چون تامین اجتماعی، دادگستری، کمیته امداد، فنی و حرفه ای، شرکت نفت، ثبت احوال،بانک ها، برق، مخابرات و . . . به مناسبت های مختلف چون عیدقربان، عیدغدیر، روز زن و . . . . هدایا و بعضا" برابر یک و یا چند ماه حقوق داده می شود و همچنین پاداش هایی نجومی که سر از مبالغ هنگفت در می آورد. اما از پرداخت این گونه هدایا و پاداش ها به فرهنگیان جانباز اعم از شاغل و بازنشسته که علاوه بر دفاع از کشور، سی سال تمام به تعلیم و تربیت پرداخته و در کلاس های درس گچ خورده اند، خبری نیست!
آیا از دید دولتی که با نام جمهوری اسلامی و با نام امام علی علیه السلام کشور را اداره می کند، خدمات فرهنگیان از خدمات کسانی که در بانک ها کار و فعالیت دارند، بی ارزشتر است؟
بسیاری از فرهنگیان از نظر تحصیلی حتی بالاتر از مدیران عامل بانک ها هستند و علاوه بر آن بسیار مشاهده می شود که یک فرهنگی با مدرک فوق لیسانس و یا دکتری علاوه بر سی سال خدمت، ماهها و حتی بیش از یک سال از کشور دفاع کرده و به درجه رفیع جانبازی نائل شده و سال ها در بیمارستان ها و آسایشگاه ها بوده است، اما زندگی چنین فرهنگیانی را با زندگی فلان مدیر عامل بانک و پاداش ها و رفاه وی مقایسه کنید.
آقای رییس جمهور!
ما ملتی شیعه هستیم که افتخار می کنیم امام علی علیه السلام یعنی امام عدالت، امام اول ماست و آن امام همام جانشین رسول خداست و باید زندگی و مرام و اساسنامه نظام این کشور بر اساس زندگی، مرام و اساسنامه امام علی باشد.
اما کجاست آن عدالت؟
فقط جانبازان بالای 50 درصد مبلغی ناچیز بابت حق سرپرستی همسران خود می گیرند و همسران جانبازان زیر 50 درصد از زمانی که شریک زندگی جانبازان شده اند، آب خوش از گلویشان پایین نرفته و از این بیمارستان به آن بیمارستان همسران جانبازشان را همراهی می کنند، اما هنوز یک ریال دریافت نکرده و کوچکترین محبتی از مسئولان ندیده اند؟ چرا باید همسران جانبازان از اینگونه هدایا و پاداش ها بی بهره باشند، اما هدیه روز زن به همسران کسانی دیگر تعلق بگیرد؟
چرا باید افزایش حقوق سالیانه ادارات و سازمان ها با هم متفاوت باشد؟
آقای رییس جمهور!
جانبازان این کشور، اعم از فرهنگی و غیر فرهنگی هرگز کیسه ای ندوخته اند، تا مسئولان آن را پر کنند.
ما حاضریم آخرین قطره های خون خود را نثار این نظام و ایران اسلامی کنند.
اما آنچه ما را وادار به نوشتن چنین نامه هایی می کند، ظلم و ستمی است که در توزیع درآمدها مشاهده می شود. انصافا" توزیع درآمد در این کشور بشدت ناعادلانه است. کافی است ضریب جینی، و دهک های نهم و دهم درآمدی را با دهک های اول و دوم مقایسه کنید. یقینا" تمام کارشناسان اقتصادی ایران چنین توزیع درآمدی را زیبنده نظام اسلامی نمی دانند.
میرزا میرزاپوردشتی، جانباز 45 درصد جنگ تحمیلی
کارشناس ارشد اقتصاد
بازنشسته آموزش و پرورش
