به گزارش  شهدای ایران، او که در مراسم تجدید میثاق اعضای جمعیت هلال احمر کشورمان در حرم مطهر امام خمینی (ره) سخنرانی می کرد، اظهار داشت: "از مشکلات بی اخلاق ها در جامعه این است که سعی می کنند؛ دیگران را در جامعه به بی اخلاقی دچار کنند و بزرگترین راه مقابله با بی ادبان آراسته کردن خویشتن به ادب و اخلاق است و باید مراقب بود که در برابر بی اخلاقی از مرز اخلاق خارج نشویم.”

هفته گذشته سخنرانی سیدحسن خمینی به استان لرستان به دعوت دانشگاه آیت‌الله بروجردی با تجمع اعتراضی صورت گرفته مقابل دانشگاه، توسط شورای تامین استان لغو شد و به نظر می رسد کنایه او به "بی ادبان” به این موضوع بی ارتباط نیست.

این در حالی است که ماجرای سخنرانی ناتمام سید حسن خمینی در مراسم سالگرد رحلت امام خمینی(ره) در سال ۸۹ همچنان به عنوان یک نقطه سیاه توجیه ناپذیر در رفتار منسبین به بیت امام(ره) شناخته می شود.

در مراسم مذکور، به دنبال ناتمام ماندن سخنرانی سید حسن خمینی، او و حمید انصاری قائم‌مقام موسسه حفظ و نشر آثار امام خمینی(ره) با وزیر کشور که نماینده دولت در برگزاری مراسم بود، برخورد زننده ای داشتند.

سید محمود نبویان درباره این برخورد با تشریح حاشیه های ایجادشده و تغییر برنامه مراسم مذکور گفته بود ” وی [انصاری] یک کشیده محکم زیر گوش نجار زد و سیدحسن خمینی نیز به کمک انصاری آمده و ایشان هم دو کشیده زیر گوش وزیر کشور زدند و در ادامه نیز فردی با لگد ضربه‌ای را به سردار نجار وارد آورد.”

حال مشخص نیست منظور سیدحسن خمینی از ادب و اخلاقی که از آن سخن به میان آورده و آن را بهترین راه مقابله با بی ادب ها معرفی کرده، چه نوع ادب و اخلاقی است؟ آیا نتیجه آراسته شدن به ادب در مقابل بی ادبان، وقوع برخوردی مانند آنچه ۴ سال پیش در مراسم ارتحال امام(ره) رخ داد است؟ چنین ادبی از کدام بی ادبان آموخته شده است؟